Porter.doc

EDWIN S. PORTER

Edwin S. Porter:

·        1870-1941

·        Amerykański reżyser i operator filmowy

·        Pionier światowego kina

·        Kinomechanik w firmie Thomasa Edisona

·        Studiował sztukę opowiadania na filmach Meliesa

·        Przyszedł 1896 do Edison Company i do 1902 pracował tam jako operator, filmując wydarzenia aktualne, krajobrazy i sensacyjne historyjki.

·        W 1902 powstaje pierwszy jego film z zalążkami akcji Życie amerykańskiego strażaka. Porter wiąże w nim materiał dokumentalny ze scenami fikcyjnymi, przedstawiając ratowanie kobiety i jej dziecka z płonącego domu. Wykorzystuje w nim zbliżenia: ręka strażaka pociąga za dzwon alarmowy

·        W późniejszych filmach udoskonala wprowadzone w Napadzie na ekspres rozgrywanie akcji jednocześnie w różnych miejscach, np. w Kleptomance (1905) przeciwstawia z krytycznym zamysłem mieszkanie bogacza i biedaka

·        Wyreżyserował też:

-          Życie amerykańskiego kowboja (1903),

-          Więźnia Zendy (1912)

-          Hrabiego Monte Christo (1913)

·        Jako reżyser wykorzystał możliwości narracyjne kamery filmowej

·        Stał się prekursorem konstrukcji dramaturgicznej późniejszych filmów fabularnych

·        Zastosował także montaż równoległy i wielki plan

·        Jego uczniem był David W. Griffith

ŻYCIE AMERYKAŃSKIEGO STRAŻAKA:

Reżyseria: Edwin S. Porter

Scenariusz: Edwin S. Porter

Zdjęcia: Edwin S. Porter

Produkcja: USA

Rok produkcji: 1902

·        Pierwszy film reżysera godny uwagi

·        Opowiada o tym, jak brygada nowojorskiej straży pożarnej urato­wała z płonącego domu kobietę i dziecko.

·        Już w sensie gatunkowym jest to dziełko niebanalne: łączy film fabularny z dokumentalnym.

·        Materiałem podstawowym były wzięte z archiwum Edisona zdjęcia brygady strażackiej, przedsta­wiające alarm i wyjazd strażaków, które uzupełnił Porter opowiastką o matce z dzieckiem

·        Prowadzenie dwóch akcji równoległych: osaczonych w płonącym budynku kobiety i dziecka oraz pędzącej na pomoc brygady strażackiej. Przy czym — ciekawe — ta równoległość ujawnia się dopie­ro pod koniec.

·        Kolejnym chwytem jest w tym filmie rola, jedynego zresztą, zbliżenia- chodzi o bliski plan elektrycznego dzwonka alarmowego, który zaraz po drzemce komendanta zostaje włączony, zawiązując dramat i uruchamiając oba wątki akcji

·        Cechy:

-          Ruch wewnątrz kadrów

-          Częste zmiany kątów widzenia kamery — najpierw we wnętrzu, następ­nie w plenerze

-          Szybki montaż

-          Ta sama akcja z różnych punktów widzenia

NAPAD NA EKSPRES:

Reżyseria: Edwin S. Porter

Scenariusz: Edwin S. Porter

Zdjęcia: Edwin S. Porter

Produkcja: USA

Rok produkcji: 1903

Obsada: : George Barnes, Frank Hanaway, Max Aronson, Marie Murray, G. M. Anderson

·        Reżyser zatrudniony w Edison Company, kręci pierwszy western

·        Film zawiera wszystkie ważne dla tego gatunku elementy: kolt i pościg, kolej, sale taneczną i prerie

·        Grupa bandytów wiąże telegrafistę, wsiada do pociągu i zatrzymuje go przed miastem, obrabowując podróżnych i wagon pocztowy. Bandyci znikają z łupem, święcąc swój skok, ale telegrafista zostaje uwolniony przez swoją córkę i podnosi alarm, po którym zaczyna się dziki pościg. W końcu mieszkańcy miasta po strzelaninie obezwładniają bandytów. Scena końcowa pokazuje w zbliżeniu jednego z bandytów, celującego pistoletem w kamerę.

·        Akcja filmu rozwija się szybko w krótkich, zręcznie wyreżyserowanych scenach, przy czym toczy się ona jednocześnie w różnych miejscach.

·        Mimo, że reżyser nie dzieli scen na poszczególne ujęcia i – wyjąwszy finał- stosuje tylko plany ogólne, uzyskuje najwyższe napięcie, którego punktem kulminacyjnym jest strzał bandyty w widzów

·        Zaingurował powstanie pierwszego kina w Nowym Jorku

·        Odniósł wielki sukces i wpłynął na gwałtowny rozwój sieci kin w Ameryce

·        Film składa się z trzech stereotypowych członów dramatu: zawiązania, roz­winięcia, rozwiązania; czemu tu odpowiada — napad, gonitwa, ukaranie winnych

·        Film operuje samymi planami ogólnymi, które z kolei cechuje wiel­ka ruchliwość wewnątrz kadrów, łączy szybki montaż

·        Mimo skrótowości i szkicowości narracji (plany ogólne pogłębiają tę szkicowość), świat w tym filmie jest „głęboki". Ludzie stale pokazywani w kontekście wnętrz i pejzaży. Poza tym, obok nich i za nimi toczy się to­warzyszące im życie.