WŁOCHY POCZĄTEK

WŁOCHY POCZĄTEK:

·         Kinematograf stanowił na początku źródło atrakcji, rozrywki i informacji, był wiarygodnym świadkiem konkretnego czasu i przestrzeni, od początku ugruntował sobie silny związek z rzeczywistością

·         13 marca 1896- odbył się pierwszy pokaz w Rzymie

·         PIONIERZY:

-          Alberto Promio- jeden z pierwszych operatorów (pracował dla Lumièrów)

-          Giuseppe Filippi  - pierwszy przedstawiciel Lumièrów, sieć kin, dystrybucja i produkcja filmów

-          Leopoldo Fregoli - pierwsze przedsiębiorstwo kinematograficzne „Fregoligraph”

-          Roberto Trocone - kupił kamerę w Paryżu i utrwalał „życie na gorąco”

-          Enrico Pegan              -  pikantne widowiska „przeznaczone tylko dla dorosłych mężczyzn”

·         Praktycznie od początku kinematografia była dotowana przez państwo i burżuazję – poglądy polityczne i chęć pełnej niezależności doprowadziły do powstania kinematografii narodowej (aby służyć wyrażaniu ideologii i sympatii politycznych).

·         Prawie wszyscy znani włoscy operatorzy, technicy i optycy posiadali swoich możnych mecenasów (zajmowali się pracą dokumentującą życie tychże sponsorów). 

·         1905:

-          rozpoczęła się faza przemysłowa  powstała „Fabryka taśm filmowych dla kinematografu”- Fioleteo Alberini i Santoni.

-          Powstał pierwszy film historyczny:              Zdobycie Rzymu, z pomocą operatorów z Pathé i Gaumont

·         W 1906 powstaje w Turynie wytwórnia AMBROSIO:

-          opierała swoje filmy na fabułach literackich

-          angażowała głównie aktorów teatralnych wprawionych w stylu commedia dell’arte

·         Od 1907 – zaczynają wszędzie powstawać „manufaktury kinematograficzne” konkurujące ze sobą

·         1908-Ostatnie dni Pompei

·         Powstało wiele mniejszych wytwórni prowadzących działalność okazjonalną.

·         Pierwszy kryzys nastąpił już w 1909 roku:

-          Istniejące firmy wzajemnie wykradały sobie pomysły i twórców

-          W różnych wytwórniach w tym samym czasie powstawały bardzo podobne filmy

-          Dała o sobie znać cenzura

·         Kino powoli stawało się potęgą:

-          Narodziła się konkurencja artystyczna – prześcigano się w budowaniu wystawnych dekoracji

-          Stopniowo zwiększano metraż filmów.

·         W przemysł ten zaczęli inwestować bogaci przedstawiciele szlachetnych rodów à nobilitacja kina, znaczne podwyższenie się poziomu produkcji; podstawy pod kapitalistyczny system produkcji.

·         Od 1910 kino poddawane było silnej presji politycznej; coraz mocniejsza stawała się konkurencja z Zachodu.

·         W 1913 skończył się trudny okres kryzysu ekonomicznego, ale już wkrótce miała nadejść wojna.

·         Lata 1913-1915 ­– okres największego rozkwitu; wielkie filmy pod względem artystycznym i megalomańskim:

v     Główni reżyserowie: Enrik Guazzoni i Giovanni Pastrone

v     Okres rozkwitu przemysłu:

-          zatrudniano wielu pracowników

-          wszystkie filmy o wysokim standardzie technicznym, dynamiczną narracją i malarską kompozycją kadrów.

v     Dominowały trzy rodzaje filmowe:

1)     Adaptacje oparte na arcydziełach literackich

2)     Opowieści w odcinkach oparte na narracyjnej strudze gazetowego felieton

3)     Ekranizacje znanych powieści (historycznych, awanturniczych, przygodowych)

v     Dwie formy projekcji:

1)     Spektakle złożone z kilku filmików

2)     Wystawne projekcje w specjalnych kinoteatrach (współpraca ze słynnymi malarzami, kompozytorami, pisarzami)

v     Narodzenie się kultu gwiazd:

-          Włoski star system stworzony przez Gustava Lombardo

-          Opierał się on przede wszystkim na konkurencji.

-          Włoskie kino nieme było kolebką filmowych gwiazd. Tu narodziły się i podbijały serca widzów divy o dźwięcznych i często długich nazwiskach: Giovanna Terribili Gonzales, Bella Hesperia, Lyda Borelli, Pina Menichelli, Francesca Bertini, Maria i Diomira Jacobini, Soava Gallone, Helena Makowska, Diana Karenne.

-          Na firmamencie filmowym Italii świeciły niemal wyłącznie kobiece gwiazdy. Ich ekranowi partnerzy byli po prostu aktorami. Może tylko z jednym wyjątkiem - do rangi gwiazdora pretendował Amleto Novelli

-          Były to najczęściej femmes fatales, ale także bohaterowie społeczni, z ludu.

v     W tym okresie głównym ośrodkiem produkcji był Turyn, ale także powstawało wiele mniejszych wytwórni na południu – okolice Neapolu.

v     Narodził się „rodzinny” system produkcji (zaangażowane całe rodziny – manufaktura). Z czasem zostały wyparte przez star system i rządy faszystów

v     W Gaumont rozpoczyna się produkcja filmów sensacyjnych pod nadzorem dziennikarza Louisa Feuillada (miał nadzór nad dwudziestoma filmami tygodniowo).Seria Takie jest życie (początki „realizmu”)-              16 filmów:

5

-          Żmije

-          Skaza

-          Los matek

-          Wiejski król Lear

-          Dzielni ludzie

-          Wesele starszego brata

-          Most nad przepaścią

Luigi Maggi:

OSTATNIE DNI POMPEII:

Reżyseria: Luigi Maggi, Arturo Ambrosio

Produkcja: Włochy

Rok produkcji: 1908

·        Monumentalny film historyczny na temat losów rzymskiego miasta Pompeje

·        Osiąga międzynarodowy sukces

·        Opisuje zagładę Pompejów od czasu wielkiego trzęsienia ziemi w 62 r. aż po wybuch Wezuwiusza w 72 r., który zasypał miasto popiołem

·        Film ugruntował we Włoszech nową szkołę monumentalnych filmów historycznych

Enrico Guazzoni:

QUO VADIS:

Reżyseria: Enrico Guazzoni

Scenariusz: Enrico Guazzoni

Zdjęcia: Giovanni Vitrotti

Scenografia: Enrico Guazzoni, Camillo Innocenti

Na podstawie: powieści Henryka Sienkiewicza

Produkcja: Włochy

Rok produkcji: 1912

Obsada: Amletto Novelli, Gustavo Serena, Lea Giunchi, Bruto Castellani

·        Monumentalny film historyczny na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza

·        Film zostaje entuzjastycznie przyjęty. Na współczesnej krytyce duże wrażenie wywiera dekoracja oraz technika trickowa

·        „Film rozwija wielki plastyczny obraz panującego nad światem Rzymu za czasów Nerona oraz prześladowania chrześcijan...”

·        Reżyser przeciwstawia dekadenckie rozkosze pogańskich warstw wyższych żyjącym skromnie i kierującym się zasadami moralnymi chrześcijanom.

·        Twórca ukazuje zło w sposób efektowny i wystawny- w obrazach zabarwionych na czerwono

·        Najsłynniejsza w okresie kina niemego adaptacja powieści Henryka Sienkiewicza

·        Enrico Guazzoni jest pierwszym, który budując na ekranie swój pogański Rzym, stawia wielkie, świetliste płaszczyzny między kamerą poza studio, w plener. Przestrzeń wypełnia wspaniałymi rydwanami, amforami, ozdobnymi sofami, aby dzięki tym masom przedmiotów porozstawianych z wielkim plastycznym wyczuciem na różnych planach i dzięki tysiącom różnych szczegółów stworzyć wrażenie przestrzeni

Giovanni Pastrone:

·        1883-1959

·        Właściwie Piero Fosco

·        Włoski reżyser i producent filmowy

·        Czołowy przedstawiciel monumentalnego stylu historycznego

·        Związany z filmem od 1905.

·        W połowie lat 20. wycofał się z filmu, podejmując studia medyczne, by poświęcić się pracy nad wynalezieniem lekarstwa na raka

·        Najwybitniejszym jego osiągnięciem była Cabiria (1914).

·        Inne filmy:

-          Giordano Bruno (1908)

-          Upadek Troi (1910)

-          Manon Lescaut (1910)

-          Maciste (1915)

-          Hedda Gabler (1919).

...