Inne Planety 01.pdf

Planety

nr 1 /kwartalnik/ polska fantastyka: literatura + muzyka + filozofia

INGLOT

PILIPIUK

SMUSZKIEWICZ

SZYDA

NADOLNA

Konrad T. Lewandowski Fantastyczne krucjaty

Witajcie !

Zapraszamy do lektury pierwszego nu-

meru PLANET, nowego pisma powiê-

conego fantastyce. Jeli przeczytalicie na-

g³ówek, wiecie ju¿, jaki profil tematyczny

obralimy. Obok SF, fantasy i horroru

konwencji tradycyjnych proponujemy

co jeszcze: muzykê, poezjê i mitologiê. W

ró¿nych dawkach bêd¹ one stale obecne na

naszych ³amach. Od nastêpnego numeru

otwieramy Metafizicon - stronê powiê-

con¹ filozofii. Nie chcemy popaæ w tema-

tyczne sekciarstwo, st¹d te udziwnienia.

W koñcu chyba wszyscy mamy ju¿ doæ fan-

zinowego schematyzmu . Planety bêd¹ pi-

smem fantastycznym, ale o bardzo pojem-

nej formule. Najlepszym tego dowodem -

niniejszy numer.

Teksty literackie, wszystkie wysokiej

próby, orbituj¹ wokó³ spraw metafizycznych.

Inglot i Dranikowska pisz¹ o mi³oci (i jej

braku?) jako kosmicznej potêdze decyduj¹-

cej o losach ludzi. Przeciwwag¹ s¹ opowia-

dania Pilipiuka i Nadolnej mocny humo-

rystyczny akcent w tym numerze. Publicy-

styka równie ró¿norodna. Lewandowski

pisze o fandomowych wojnach, felietonici

i recenzenci o ksi¹¿kach, polityce i ... psach.

A na deser Planetarium diagnostyczne

wypowiedzi o polskiej SF lat 90. Mylê, ¿e

szczególnie godny uwagi jest g³os prof.

Antoniego Smuszkiewicza.

Jeli, jak chce Jacek Inglot, fantastyka

jest wspólnot¹ w ob³edzie, pismo jej po-

wiêcone jest kamieniem w mozaice szaleñ-

stwa. Planety bêd¹ syntez¹ potencja³ów

imaginacyjnych pisz¹cych na ich ³amach au-

torów. Literatura, publicystyka, wywiady:

wszystko najlepszego sortu. Qualitas (ja-

koæ), a nie quantitas (iloæ) jest nasz¹ de-

wiz¹. Grawitacja nas nie dotyczy. St³ucz-

cie zegarki, wy³¹czcie PC-ty, zdezaktywuj-

cie komórki. Pora na spacer po planecie.

Wojciech Szyda

MERKURY JEST NAJMNIEJSZ¥ I NAJ

BLI¯SZ¥ S£OÑCU PLANET¥ UK£ADU S£ONECZ-

NEGO. OBIEGA S£OÑCE W 87, 969 DNI, OBRACA

SIÊ WOKÓ£ W£ASNEJ OSI W 59 DNI. REDNICA

PLANETY WYNOSI 4878 KM, A JEJ MASA 0,05

MASY ZIEMI. GRAWITACJA NA MERKURYM

WYNOSI 3, 70 M/S^2. RZADKA ATMOSFERA SK£A-

DA SIÊ G£ÓWNIE Z SODU I HELU. W STARO¯YT-

NYM RZYMIE MERKURY BY£ BOGIEM HAN-

DLU (£AC. MERX TOWAR), SYNEM MAI I JOWI-

SZA, ODPOWIEDNIKIEM GRECKIEGO HERMESA.

FIGA MERKUREGO TO PRZENONIE PIERW-

SZY REZULTAT JAKIEJ CZYNNOCI OKRELE-

NIE WZIÊ£O SIÊ ST¥D, ¯E PIERWSZ¥ FIGÊ ZE-

RWAN¥ Z FIGOWCA RZYMIANIE OFIAROWALI

MERKUREMU. W CHIROMANCJI PALEC MERKU-

REGO TO MA£Y PALEC SPICZASTY OZNACZA

DAR WYMOWY, A TÊPO ZAKOÑCZONY - ZDRO-

WY ROZS¥DEK. W 1771 R. J. HAYDN SKOMPONO-

WA£ SYMFONIÊ ZATYTU£OWAN¥ MERKURY.

Spis treci

Beata Dranikowska Skrzyd³a..................3

Remigiusz Witczak Rivendell..................5

Iwona Micha³owska Szamani

i alchemicy..............................................7

Andrzej Pilipiuk W moim bloku straszy..9

Planetarium...........................................13

Jacek Inglot Don Kichote 2598..............15

Andrzej Pilipiuk Rewizja........................17

Krzysztof G³uch Kresy literatury...........19

Wojciech Szyda Prowokacje

kontrolowane.........................................20

Ewa Nadolna Trzy ¿yczenia

pana Henia.............................................21

Konrad T. Lewandowski Fantastyczne

krucjaty.................................................23

Wojciech Szyda Wal(e)c historii............26

Piotr Prytulak List.................................27

Pod czerwona planet¹...........................28

Miedzyplanetarne muzeum pamiêci...29

rys. na ok³adce - Beata Dranikowska

ia³em niezbyt udany dzieñ. Du

si³em w sobie niechêæ do wia-

ta, do ludzi, do ¿ycia; siedzia³em w g³êbo-

kim fotelu, ze szklank¹ gor¹cego piwa z

cynamonem i imbirem w d³oni. P³yn roz-

grzewa³ mi myli i prze³yk, przyjemnie

rozleniwia³. Pod wyci¹gniêtymi nogami

szeleci³a dzisiejsza gazeta z nader kusz¹-

cymi wiadomociami o kolejnych pod³o-

ciach tego wiata. Na ekranie telewizora

migota³y szczup³e, opalone kobiety o pier-

siach i poladkach z g³êbi mêskich ma-

rzeñ. Za oknem szala³a póna jesieñ, msz-

cz¹c siê za ludzkie wygody i ciep³o w do-

mach ostrym deszczem i zimnym wiatrem

na zewn¹trz.

a ja ju¿ tak bardzo têskniê

¿e kosmos staje siê niczym

nie ma ¿adnego wiat³a

¿adnego zapachu ani dwiêku

tylko stare splenia³e nieznane groby

których tak bardzo siê bojê

nowu, do diab³a, spóni³em siê na

autobus. Na dworze by³o zimno,

szaro i nieprzyjemnie, poza tym nie bardzo

mia³em ochotê wracaæ do domu, do niej,

wiêc postanowi³em wejæ do kawiarni.

y³o t³oczno, ale przytulnie. Piêk

na kelnerka przynios³a mi fili¿an-

kê cappuccino i czarodziejsko siê umiech-

nê³a. Zrobi³o mi siê jeszcze przyjemniej,

jaka m³oda kobieta mówi³a za moimi ple-

cami do swojego mê¿czyzny: -Têskni³am

za tym, ¿eby znaleæ siê tu z tob¹ i wypiæ

najlepsze w miecie martini.... Zaraz, za-

raz. Wczoraj z nudów przespa³em siê ze

swoj¹ kobiet¹ i te¿ chyba mówi³a co o

têsknocie. Dziwne s¹ te kobiety, dopraw-

dy, nie wiadomo o co im chodzi.

d³e wiat³o z telewizora rozpra

sza³o jej kontury. Cienka koszul-

ka jakby z premedytacj¹ spe³za³a jej z ra-

mion. Obrócona do mnie ty³em, tu¿ przed

telewizorem siedzia³a mocno pochylona na

taborecie. £okcie opiera³a na kolanach

i mrucza³a co do siebie. Popatrzy³em z

niechêci¹ na jej blady kark, przebieg³em

wzrokiem po jej zmêczonej sylwetce i po-

czu³em, ¿e muszê wyjæ.

ta³em nad ranem pod drzwiami

swojego domu i próbowa³em tra-

fiæ kluczem do zamka. Powierze wko³o

fruwa³o i obwija³o siê wokó³ moich ko-

stek. W g³owie zakwita³y mi najwspanial-

sze erotyczne obrazy. Usta tej kelnerki by³y

miêkkie, namiêtne i soczyste. Ca³a pach-

nia³a czereni¹...

³azience by³o ch³odniej i przy

jemniej. Mimo to nawet tutaj nie

mog³em uwolniæ siê od jej obecnoci. Ja-

kie perfumy, kosmetyki, myd³a...Spojrza-

³em na swoj¹ twarz w lustrze i da³em jej

dobra radê: Ka¿da kobieta jest ciekaw-

sza od twojej w³asnej. Poczu³em siê

znacznie lepiej.

dlaczego znowu wychodzisz

b³agam ciê

znów ciê nie ma

umieram tak za ka¿dym razem

przecie¿ wystarczy ¿e ciê we mnie nie ma

ako wsun¹³em siê do rodka. Sku

lona, siedzia³a w podkoszulce pod

cian¹, samotna i przera¿ona jak zwierz¹t-

ko. Ziewn¹³em, by³em zmêczony i bardzo

chcia³o mi siê spaæ. -Gdzie by³e- pra-

wie nie dos³ysza³em, tak cicho mówi³a. Nie

czu³em siê zobowi¹zany jej czegokolwiek

wyjaniaæ, nie chcia³o mi siê je nawet upo-

korzyæ, czy cos takiego. Najlepiej w ogó-

le, ¿eby jej nie by³o. - Pomó¿ mi. Co

z³ego siê ze mn¹ dzieje. Nie by³o ciê ca³¹

noc, a ja p³aka³am z bólu i strachu.. Zsu-

Beata Dranikowska

Skrzyd³a

nê³a koszulkê i pokaza³a do ty³u palcem.

Zapali³em wiat³o. Pod ³opatkami mia³a

ogromne, sine guzy z krwistymi nalecia-

³ociami.

rzyjecha³em po ni¹ trzy dni pó

niej do szpitala. W samochodzie

nie usiad³a obok mnie, tylko z ty³u. Nie

opiera³a siê plecami, ca³¹ drogê kurczo-

wo trzyma³a zag³ówek przedniego siedze-

nia. Nie odezwa³a siê ani s³owem. - Co

ci jest?. Cisza. Szum silnika. -Co jest z

tym guzem? -To nie s¹ guzy

szystko siê zmienia. Wszystko,

co by³o dobre, zmienia siê i ni-

gdy nie powraca. Zostaje tylko ¿al. Zosta-

ija³y dni. Ca³ymi dniami le¿a³a

na brzuchu, obwi¹zana banda-

¿em, wpatrzona w cianê. Czêsto p³aka³a.

Rzadko kiedy by³em w domu, a i tak nie

chcia³o mi siê za bardzo z ni¹ rozmawiaæ.

tórej nocy obudzi³em siê i poczu

³em na sobie jej natarczywy

wzrok. Sta³a nade mn¹, dziwnie wynios³a,

ch³odna, zdeterminowana. - Odchodzê.

Muszê ciê opuciæ, chocia¿ nie chcê.

Bo¿e pomyla³em, jakie babskie gadanie

o trzeciej nad ranem.-Daj spokój -chcia-

³em obróciæ siê na drugi bok. Ona? Od-

chodzi? W ¿yciu by tego nie zrobi³a. A

gdyby nawet, to nie rozpacza³bym nad

tym...Dziwny szelest kaza³ mi odwróciæ

g³owê. Moja kobieta, z rozrzuconymi ra-

mionami, z w³osami na z³otych policzkach,

rozwinê³a skrzyd³a. Ksiê¿yc przewietla³

sieæ cieniutkich ¿y³ek w mniej opierzonych

miejscach. Na d³ugich kociach by³a nie-

naturalnie rozci¹gniêta jej liliowa skóra.

Oniemia³em. Dotkn¹³em j¹ i poczu³em pió-

ra jak u ptaka. Umiecha³a siê smutno, w

jej oczach lni³y ³zy. By³a piêkna jak anio³

ze starego malowid³a.

je poprute serce trzepoc¹ce na d³oni, któ-

re mo¿na komu zostawiæ na poduszce

i odejæ niezauwa¿onym.

Jak mam go witaæ, jak mam go ¿egnaæ,

¿eby do mnie wraca³? Co jest moim grze-

chem, tak wielkim, ¿e nie mo¿na go wy-

baczyæ? Czujê coraz wiêcej, on czuje co-

raz mniej. P³aczê, marznê, czekam, godzê

siê. Bóg nie powinien ³¹czyæ kobiety z

mê¿czyzn¹.

Gdyby ból, który czujê móg³ uskrzy-

dlaæ by³abym ju¿ anio³em.

Tak okropnie boli...jest tak ciemno

i zimno. Niech on ju¿ przyjdzie...

oca³owa³a mnie w czo³o i stanê³a

wyprostowana na parapecie. Po

chwili skrzyd³a unios³y j¹ w noc. Nigdy

wiêcej jej nie zobaczy³em.

01.11.97

Rzeczywistoæ jest to co , co nie znika kiedy

przestajemy w to wierzyæ.

Phillip K. Dick

MUZYKA SFER

konania nowego bêbna s¹ wa¿niejsze.

To co robimy, to przede wszystkim ciê¿-

ka praca, powiêcilimy siê ca³kowicie mu-

zyce, próby trwaj¹ czêsto do bia³ego rana.

Niektórzy ze starego sk³adu nie wytrzy-

mali tempa pracy i odeszli, miêdzy inny-

mi nasza wokalistka. Ju¿ od pó³ roku ze-

spó³ w nowym sk³adzie szykuje siê do tra-

sy koncertowej i wydania p³yty.

Moje spotkanie

z Rivendell

est wieczór. Idê z ch³opakami przez

onie¿one pole, za ksiê¿yc owie-

tla nam drogê. Za nami pozosta³o opas³e

cielsko miasta, otoczone pomarañczow¹

³un¹, pozosta³ wiat pogr¹¿ony w niezdro-

wym pêdzie. Moi towarzysze o d³ugich

w³osach i brodach, nios¹ pakunki, których

zawartoci nie domyli³by siê cz³ek po-

stronny.

e s³owa wyjaniaj¹, dlaczego od

pewnego czasu Rivendell bardzo

rzadko pojawia siê na scenie. Rivendell

chce zaskoczyæ fanów efektami swojej

pracy, prawdziwie profesjonalnym pozio-

mem, nowymi utworami i now¹ opraw¹

plastyczn¹. Zespó³, ze swoimi oryginalny-

mi instrumentami i w niezwyk³ych stro-

jach, wygl¹da niczym elficka kapela z mi-

tycznej krainy Rivendell. Stare akcenty

zostan¹ jednak utrzymane .

Wa¿ne jest, aby utrzymaæ profesjo-

nalny poziom, ale nie straciæ ducha, tego

czego

dê z grupk¹ przyjació³ jakby nie z

tej bajki - z zespo³em Rivendell - na

próbê. Tu zdradzê niewtajemniczonym, i¿

Rivendell jest jednym z najbardziej zna-

nych i wed³ug mnie najlepszych zespo³ów

polskiej sceny folkowej. Sama grupa wy-

powiada siê jednak inaczej:

Nie jestemy kapel¹ folkow¹, ale kape-

l¹ fantastyczn¹, tak jak niektórzy zajmuj¹

siê literack¹ lub plastyczn¹ stron¹ fanta-

styki, tak my zajmujemy siê jej muzycz-

nym aspektem

espó³ szuka obecnie wokalu, cha

ryzmatycznej osoby, która bez

reszty mog³aby powiêciæ siê muzyce i co

najwa¿niejsze, czu³a klimat, który towa-

rzyszy grupie od pocz¹tku.

espó³ czerpie swoje inspiracje

g³ównie z literatury (twórczoæ

Tolkiena), ale te¿ z kultur ró¿nych naro-

dów. W muzyce Rivendell mo¿emy us³y-

szeæ rytmy celtyckie i s³owiañskie, jak

równie¿ andyjskie i australijskie. Wystar-

czy popatrzeæ na instrumenty, których Ri-

vendell ma dziesi¹tki, od tych klasycznych

po aborygeñskie didgeridoo i indiañskie

zamponas.

Dla niektórych jestemy bardziej zna-

ni z tego, ¿e robimy instrumenty, ni¿ z tego,

¿e na nich gramy mówi Konrad, który

w³anie spêdzi³ tydzieñ w pracowni w Su-

detach, jego rêce s¹ poranione od d³uta,

ale umiech na twarzy i satysfakcja z wy-

szystko zaczê³o siê bowiem od

fascynacji muzyk¹ celtyck¹

i angielskim serialem Robin Hood. Gru-

pa Denetor, króra, jak wiele innych, gra³a

ciê¿kie punkowo-metalowe rytmy, stwierdzi-

³a, ¿e to jest w³anie czad i dlaczego nie.

Ponadto jeden z cz³onków zespo³u, fascy-

nowa³ siê twórczoci¹ Tolkiena i uda³o

mu siê zaraziæ innych niezwyk³ym klimatem

wiata smoków, hobbitów i elfów i nie wia-

domo kiedy Denetor przemieni³ siê w Ri-

vendell. Wyró¿nienie na regionalnych prze-

gl¹dach muzycznych spotêgowa³o entuzjazm

wówczas m³odego jeszcze zespo³u. Legen-

da Rivendell rozpoczê³a siê na dobre, ale....

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: