szczepy_alarmowe.pdf

SZCZEPY ZALICZANE DO PATOGENÓW ALARMOWYCH

Szczepy określane jako patogeny alarmowe charakteryzują się szczególną opornością na antybiotyki i

chemioterapeutyki

Staphylococcus

aureus

szczepy MRSA (metycylinooporne S. aureus)

Podstawa oporności:

wytwarzanie białka wiążącego penicyliny o niskim powinowactwie do

antybiotyków beta -laktamowych (PBP2a);

Efekt:

oporność na wszystkie antybiotyki beta-laktamowe tj. penicyliny, penicyliny

skojarzone z inhibitorami beta-laktamaz, cefalosporyny, monobaktamy (oporność

naturalna) i karbapenemy; MRSA są oporne także w wysokim odsetku na makrolidy,

linkozamidy, tetracykliny, aminoglikozydy, fluorochinolony i rifampicynę.

Leczenie

lekiem z wyboru jest wankomycyna, którą można kojarzyć z gentamycyną (uwaga!

zwiększony efekt nefro- i ototoksyczny); ze względu na ryzyko pojawienia się

szczepów wankomycynoopomych warto rozważyć zastosowanie innych antybiotyków

(wg antybiogramu)

eliminacja nosicielstwa w przedsionkach nosa: mupirocyna (uwaga! konieczne

określenie wrażliwości)

Szczepy MLSB - krzyżowa oporność na makrolidy, linkozamidy i streptograminy

Szczepy GISA - o zmniejszonej wrażliwości na glikopeptydy - nie należy stosować

wankomycyny w terapii

Uwagi:

1. Ponad 90% szczepów wytwarza beta-laktamazy

2. Oporność na gentamycynę jest jednoznaczna z opornością na wszystkie aminoglikozydy

3. Oporność na erytromycynę oznacza oporność na wszystkie makrolidy

4. W grupie koagulazo -ujemnych gronkowców występują szczepy oporne na teikoplaninę

5. Fluorochinolony i rifampicyna nie powinny być stosowane w monoterapii

Enterococcus spp.

Oporność naturalna: cefalosporyny, niskie stężenia aminoglikozydów, kotrimoksazol;

makrolidy i linkozamidy, słabo aktywne karbapenemy (nieaktywne wobec

E. faecium) i fluorochinolony.

Szczepy HLAR - o oporności na wysokie stężenia aminoglikozydów

Podstawa oporności:

synteza enzymów inaktywujących aminoglikozydy; zmiana miejsca

docelowego działania antybiotyku (podjednostki rybosomu)

Efekt:

brak możliwości zastosowania leczenia skojarzonego:

penicylina i aminoglikozyd

Leczenie

w monoterapii ampicylina lub piperacylina (przy zachowanej

wrażliwości na penicyliny; nie dla E. faecium - szczepy oponie)

teikoplanina lub wankomycyna (w Polsce występują szczepy VRE)

Szczepy VRE . oporne na glikopeptydy

Podstawa oporności zmiana miejsca docelowego (D -alanina w ścianie komórkowej)

Efekt:

oporność na wankomycynę, rzadziej teikoplaninę

Leczenie

ampicylina lub piperacylina (przy zachowanej wrażliwości na penicyliny:

szczepy

oporne wśród E. faecium)

teikoplanina (przy zachowanej wrażliwości; w zakażeniach E . casseliflavus,

E. gallinarum)

chinupristyna/dalfopristyna (Synercid) - brak aktywności wobec E. faecalis

linezolid

Uwaga: wankomycyna i teikoplanina nie są polecane w zakażeniach dróg moczowych

Streptococcus pneumoniae

Szczepy Pe-R - penicylinooporne

Podstawa oporności:

zmiana w białkach wiążących (PBP)

Efekt:

oporność na na penicylinę lub penicylinę i cefalosporyny III generacji

Leczenie

makrolidy (erytromycyna); w ciężkich zakażeniach wankomycyna

GRAM — UJEMNE PAŁECZKI

Szczepy ESBL (+) - wytwarzające beta-laktamazy o poszerzonym spektrum aktywności

Efekt:

oporność na penicyliny, cefalosporyny i monobaktamy

Leczenie

karbapenemy (imipenem, meropenem)

penicyliny z inhibitorami (przy pełnej wrażliwości in vitro)

antybiotyki należące do innych grup - wg antybiogramu

Szczepy oporne na karbapenemy

Oporność naturalna: Stenotrophomonas maltophilia, Burkholderia cepacia, Flavobacterium

meningosepticum

Podstawa oporności:

wytwarzanie enzymów degradujących antybiotyk, aktywne usuwanie

antybiotyku z komórki, zmiana przepuszczalności osłon komórkowych

Efekt:

oporność na imipenem i/lub meropenem

Leczenie

według antybiogramu

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: