Płacz Artemizji.pdf

Mauzolos (Maussollos) i Artemizja (Artemisia), królewskie małżenstwo i

władcy Karii, a zarazem brat i siostra, połączeni wielką miłością,

unieśmiertelnieni przez Mauzoleum w Halikarnasie (Halikarnassos),

zbudowane w II połowie IV w. pne, od czasów starożytnych stanowili temat

dla artystów.

Aulus Gellius (II w. ne), rzymski znawca kultury greckiej i autor utworu w formie krótkich,

encyklopedycznych rozdziałów Noctes atticae (Noce attyckie), przytoczył pogrzebową eulogię

dla Artemizji, ponoć wygłoszoną 500 lat wcześniej przez greckiego historyka Theopomposa:

"Artemizja, mówi się, kochała swego męża Mausolusa

miłością przechodzącą wszystkie opowieści o pasji i ponad

wyobrażenie o ludzkim uczuciu. (...) Kiedy ten Mausolus

spotkał swój koniec pośród lamentów i w ramionach żony, i

został pochowany w wspaniałym pogrzebie, Artemizja

rozpalona żałobą i tęsknotą za swoim mężem, zmieszała jego

kości i popioły z wonnościami, starła na proszek, wsypała do

wody i wypiła je; mówi się, że dała wiele innych dowodów

gwałtowności swej pasji. Dla uwiecznienia pamięci swojego

męża, wzniosła także wielkim kosztem i wysiłkiem, ten tak

opiewany grobowiec, który został uznany wartym wliczenia

do siedmiu cudów świata. Kiedy Artemizja poświęcała ten

pomnik ubóstwionym cieniom Mausolusa, ustanowiła agon ,

to jest konkurs dla uczczenia jego chwały, przyznając

wspaniałe nagrody pieniężne i inne kosztowności. (...)"

Theopompos (IV w. pne), autor skróconych Dziejów Herodota, znany

orator, został uznany przez Artemizję za zwycięzcę tego konkursu.

W 2355 lat od śmierci Mauzolosa, Pani Liliana Osses Adams, która przez dłuższy czas

przebywała w Oriencie, napisała specjalnie dla Zwojów wiersz, stylizowany na XIV-wieczną

perską gazalę Hafiza. Bardzo Jej dziękuję za ten wiersz. (AMK)

LILIANA OSSES ADAMS

PŁACZ ARTEMIZJI

O! Luby mój Mauzolosie – płaczę, bo straciłam cię na zawsze.

Płaczą za tobą ukochana Karia – kraina szczęśliwa – i ja

Artemizja, żona, siostra i kochanka.

O! Luby mój Mauzolosie – rozpacz moja wielka i żałość ogromna.

Żadna muzyka nie odda słów twoich slodyczy.

Delikatność palców i rozkosz pieszczoty codzienną moją tesknotą.

Przyjmij w ofierze serce kochanki, w muślinie ręki

i z kielichem wina.

Chcę śpiewać pean na cześć twego męstwa!

Niech światlo twoje strzeże snów moich

niech miłość twa strzeże mnie od trosk i złego

wzbijmy się razem wysoko w niebo

z dymem i wonią kadzidła

tańczmy samotnie w obłokach.

Z kolosalnych bezkształtnych kamieni

dwa posągi wykuto w marmurze

krzątanina żony to sentymentalny refren

żyć nie chcę, bo nie ma cię przy mnie.

O! Luby mój Mauzolosie – nasz Halikarnas w żałobnej powłoce

z oddali słychać hymny grane na aulosie

liry i harfy wtórują żałośnie.

Płaczę za tobą Mauzolosie

Kalifornia, listopad 2002

Rzeźba głowy kobiety z Mausoleum w Halikarnassos,

być może Artemizji.

British Museum London.

Teksty Liliany Osses Adams zamieszczone w Zwojach:

Liliana Osses Adams: Śródleśny cmentarz w Laskach, Zwoje 5/33, 2002

Liliana Osses Adams: Polskie cmentarze, Zwoje 5/33, 2002

Liliana Osses Adams: Płacz Artemizji, Zwoje 5/33, 2002

Liliana Osses Adams: Parafraza / Paraphrase, Zwoje 3/31, 2002

Liliana Osses Adams: Konspiracyjny film w okupowanym Poznaniu, Zwoje 3/31,

2002

Liliana Osses Adams: Jan Lechoń - Poeta romantyczny, Zwoje 3/28, 2001

Liliana Osses Adams: Pamięci Jan Lechonia, Zwoje 3/28, 2001

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: