Odprawa poslow greckich.pdf

Odprawa pos ł ów greckich

Streszczenie i interpretacja

Tekst w ł a ś ciwy tragedii poprzedza list dedykacyjny

Kochanowskiego do Zamoyskiego, który wyja ś nia cz ęść

okoliczno ś ci zwi ą zanych z prapremier ą Odprawy.

Kochanowski informuje Zamoyskiego o zawarto ś ci dramatu

i wyra ż a nadziej ę , ż e b ę dzie móg ł by ć obecny podczas

przedstawienia.

Cz ęść zasadnicz ą mo ż na podzieli ć na:

prolog,

epeisodiony przeplatane pie ś niami chóru

(stasimonami),

epilog.

Prolog

Troja ń czyk Antenor, który go ś ci u siebie greckich pos ł ów,

wyg ł asza monolog, w którym ubolewa nad sytuacj ą Troi.

Pot ę pia post ę powanie Aleksandra (Parysa), który

sprowadzaj ą c Helen ę do Troi mo ż e ś ci ą gn ąć na miasto

nieszcz ęś cie. Antenorowi nie podoba si ę tak ż e to, ż e

Aleksander próbuje zjednywa ć sobie przychylno ść

troja ń czyków upominkami.

Epeisodion I

Na scenie pojawia si ę Aleksander. Mi ę dzy dwoma

troja ń czykami nast ę puje wymiana krótkich, ci ę tych zda ń , po

których wida ć , ż e maj ą oni inne zasady post ę powania i nie

darz ą si ę wzajemnie szacunkiem. Aleksander próbuje

zjedna ć sobie Antenora, aby ten na radzie miasta

opowiedzia ł si ę za zostawieniem Heleny w Troi. Odwo ł uje si ę

przy tym do przyja ź ni, jaka ich łą czy. Antenor negatywnie i

w ostry sposób odpowiada na pro ś by Aleksandra. Zwraca

uwag ę na to, ż e cenniejsza od wierno ś ci przyja ź ni jest

wierno ść prawdzie i sprawiedliwo ś ci.

Pie śń chóru (stasimon) I

W pie ś ni tej chór ubolewa nad nieroztropno ś ci ą ludzi

m ł odych, którzy poddaj ą si ę swoim nami ę tno ś ciom i przez to

gubi ą samych siebie i ojczyzn ę .

Epeisodion II

Rozmow ą Heleny z Pani ą Star ą , jej opiekunk ą . Helena

obawia si ę , ż e zostanie ź le potraktowana (nawet zabita)

przez swojego m ęż a Menelaosa, gdy ten odbierze j ą z Troi.

Helena ż a ł uje zdrady i obawia si ę o los swoich dzieci. Pani

Stara próbuje j ą pocieszy ć . Helena uwa ż a, ż e na ś wiecie jest o

wiele wi ę cej z ł a ni ż dobra, ż e ż ycie cz ł owieka jest

nieszcz ęś liwe i ż e musi on boryka ć si ę z wieloma

trudno ś ciami. Jej opiekunka próbuje zbi ć te argumenty

stwierdzaj ą c, ż e cz ł owiek musi do ś wiadczy ć w ż yciu

przykrych chwil, aby doceni ć szcz ęś cie.

Pie śń chóru II

Stanowi samodzielny utwór, wydany w zbiorze

Kochanowskiego Pie ś ni, incipit brzmi „Wy, który pospolit ą

rzecz ą w ł adacie”.

incipit - dos ł ownie: zaczyna si ę . Okre ś lenie to oznacza

pocz ą tkowy wyraz lub wyrazy tekstu przytaczane zwykle

wtedy, gdy utwór nie ma tytu ł u

Pie śń mówi o odpowiedzialno ś ci rz ą dz ą cych za

powierzonych im ludzi. Zdaniem podmiotu lirycznego

powinni oni troszczy ć si ę w pierwszym rz ę dzie o dobro

kraju, przedk ł ada ć je nad dobro w ł asne. Albowiem gdy kto ś

czyni ź le tylko sobie, mniejsz ą kar ę ponosi ni ż ten, kto przy

tej okazji gubi innych ludzi.

Epeisodion III

Do Heleny i Pani Starej przybywa pose ł , który zdaje im

relacj ę z przebiegu rady, podczas której troja ń czycy

decydowali o losie Heleny. Jest to fragment epicki w

dramacie, pose ł wyst ę puj ą cy w roli narratora opowiada, co

si ę na radzie zdarzy ł o, cytuj ą c obszerne fragmenty

przemówie ń jej uczestników.

Rad ę rozpocz ął król Troi, Priam, zaznaczaj ą c, ż e cho ć zale ż y

mu na losie syna, to wa ż niejszy jest dla niego los ojczyzny.

Aleksander namawia ł wspó ł braci do niewydawania Heleny

Grekom. T ł umaczy ł to faktem, ż e Helena jest darem od samej

Afrodyty, a nie wypada nie przyj ąć podarunku od bogini.

Aleksander powo ł uje si ę tak ż e na krzywdy, jakich

Troja ń czycy do ś wiadczyli od Greków – porwanie Medei i jej

brata oraz liczne szkody, wynik ł e z najazdów greckich. Po

Aleksandrze zabiera g ł os Antenor, b ę d ą cy przeciwnego

zdania. Zwraca uwag ę na niecno ść post ę pku Aleksandra,

jakim by ł o porwanie Heleny ze Sparty oraz na to, ż e

nieoddanie Menelaosowi jego ż ony doprowadzi do wojny i

ś mierci niewinnych troja ń czyków. Wydawa ł o si ę ju ż , ż e rada

pójdzie za g ł osem Antenora, gdy przemówi ł Ikeaton.

Przedstawi ł on w swojej mowie Greków jako

wywy ż szaj ą cych si ę przez to, ż e pochodz ą z kontynentu

(Troja, po ł o ż ona w Azji Mniejszej, by ł a koloni ą greck ą ) i jako

czyhaj ą cych na troja ń skie ż ony i dzieci. Nawo ł uje do wojny

z nimi, do wynagrodzenia dawnych krzywd. Proponuje,

aby odda ć Grekom Helen ę , gdy oni zwróc ą troja ń czykom

Mede ę . Przyt ł aczaj ą ca wi ę kszo ść uczestników rady popiera

Ikeatona, nieliczni maj ą cy inne zdanie s ą uciszani przez

t ł um. Ostatecznie troja ń czycy dziel ą si ę na dwie grupy, aby

zobaczy ć , kogo jest wi ę cej: czy zwolenników, czy

przeciwników oddania Heleny Grekom. Okazuje si ę , ż e

zwolenników jest zdecydowanie wi ę cej. Król Priam, mimo

ż e nie jest przychylny wi ę kszo ś ci, zmuszony jest j ą poprze ć i

opowiada si ę za rozwi ą zaniem Ikeatona.

Epeisodion IV

(Zamiast oczekiwanej IV pie ś ni chóru Kochanowski

wprowadza jedynie czterowiersz o charakterze

informacyjnym)

Epeisodion ten sk ł ada si ę tylko z dwóch kwestii,

wypowiadanych przez greckich pos ł ów przyby ł ych do Troi.

Pierwszy z nich, Ulisses, pot ę pia post ę powanie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: