Wyklady 2006.pdf

(238 KB) Pobierz
110720573 UNPDF
1
Wykład I
Podstawowa cegiełka budowy DNA to nukleotyd.
Nukleozyd = cukier + zasada.
Nukleotydy łączą się ze sobą wiązaniem fosfodiestrowym 3' jednego końca i 5' drugiego.
Zasady azotowe są komplementarne w każdym genomie począwszy od wirusów, (które nie są
żywymi organizmami).
Adenina z tyminą- podwójne wiązanie wodorowe.
Cytozyna z guanina- potrójne wiązanie wodorowe.
Cząsteczka DNA jest zbudowana z równoległych przeciwstawnych łańcuchów.
Formy B-DNA (prawoskrętne) są w przyrodzie najliczniejsze.
DNA tworzy genom, który występuje u wszystkich organizmów żywych oraz wirusów.
Wirusy się namnażają a nie rozmnażają.
Nukleoproteid- tym jest wirus, cała budowa wirusa to DNA,RNA i białko.
Wirusy wykorzystują do reprodukcji wszystkie składniki komórki, w której się znajdują.
Struktura rzędowa DNA:
α-heliks- długość jednego skrętu wynosi 3,4 nm a średnica 2 nm, na jeden skręt helisy przypada 10
nukleotydów, odległości pomiędzy jednym a drugim nukleotydem w DNA wynosi 0.34 nm. Jest to I-
rzędowa struktura DNA.
Wiązania wodorowe i hydrofobowe tworzą II- rzędową strukturę DNA.
III- rzędowa struktura DNA to ułożenie α-heliksu w przestrzeni.
IV- rzędowa struktura DNA to wzajemne oddziaływania poszczególnych cząsteczek DNA mających
już strukturę I, II, III- rzędową.
Replikacja:
To wieloetapowy enzymatyczny proces syntezy nowego łańcucha DNA na matrycy starego.
Synteza nowego łańcucha odbywa się zawsze w kierunku 5'→ 3'.
Proces ten jest niezwykle szybki i precyzyjny.
U Prokaryota ok. 30000 nukleotydów/ min.
U Eukaryota ok 3000 nukleotydów/ min.
Przeciętnie 1 błąd na ok milion nukleotydów.
W fazie G1 mamy 2C DNA, faza G1 To faza bardzo intensywnych procesów biochemicznych,
fizjologicznych, transkrypcja i translacja odbywają się prawie nieprzerwanie, powstaje wtedy
największa liczba białek. Trwa 6-12h.
Po fazie G1 następuje faza S i tu odbywa się replikacja DNA. Trwa 6-8h. W pierwotnym etapie fazy
S jest replikowana euchromatyna (chromatyna aktywna genetycznie - na jej bazie transkrybowane są
białka). Pod koniec fazy S następuje replikacja nieaktywnej genetycznie (nie ulegającej transkrypcji)
skondensowanej heterochromatyny, występującej tylko w sekwencjach intronowych. Na końcu fazy
S odbywa się replikacja Y.
Po replikacji, pod koniec fazy S mamy 4C DNA.
Faza G2 - procesy transkrypcji i translacji odbywają się dużo wolniej, ponieważ komórka
przygotowuje się do podziału.
Inicjacja replikacji rozpoczyna się od rozpoznania miejsca inicjacji przez wysoko wyspecjalizowane
białko, w miejscu ORI (origin).
W bakteryjnym i wirusowym DNA jest jedno miejsce ORI, u Eucaryota jest ich wiele.
Region DNA ulegający replikacji, zawierający 1 miejsce ORI nazywamy replikonem.
W miejscach ORI znajdują się specyficzne sekwencje nukleotydów, aby mogły być rozpoznane
przez odpowiedni zestaw białek – prymosom, pozwalający na rozpoczęcie inicjacji replikacji.
http://wojsk-lek.org/
DNA:
110720573.001.png
2
U E.coli prymosom ori składa się z:
- białka pri ABC
- kompleks DNA B i C
- prymaza
- starter
- helikaza
- białko SS
W skład replisomu wchodzi:
- DNA
- helikazy
- prymosom
- polimeraza DNA
- topoizomeraza
- ligazy
Inicjacja replikacji rozpoczyna się od rozkręcenia podwójnej helisy, dokonują tego helikazy DNA
rozcinając wiązania wodorowe kosztem energii z ATP- widełki replikacyjne.
Ponownemu skręceniu pojedynczych nici DNA zapobiega białko SSB, które łącząc się z DNA
tworzy tzw płaszcz.
Widełki mogła się poruszać z wyznaczoną prędkością obrotu DNA wokół własnej osi, dzięki
enzymom zwanym topoizomerazami.
Istnieją dwa typy topoizomeraz;
Topoizomeraza I- katalizuje przejściowe rozerwanie pojedynczej nici w helisie DNA.
Topoizomeraza II- katalizuje przejściowe rozerwanie podwójnej nici w helisie DNA.
Enzymami syntetyzującymi nową nić DNA na matrycy nici macierzystej nazywamy polimerazy
DNA.
Polimerazy nie mogą rozpoczynać syntezy nowego łańcucha, wymagają one starterów- primerów.
Startery to krótkie ok 10 nukleotydów, odcinki RNA z wolną grupą -OH na końcu 3'
Syntezę starterów lokalizuje polimeraza.
Polimerazy DNA:
u Procaryota – polimeraz I, II, III.
Polimeraza I katalizuje syntezę DNA tworząc wiązanie fosfodiestrowe.
Polimerazy to enzymy typu egzonukleaz – czuwają nad prawidłowością procesu, potrafią zadziałać
w przeciwnym kierunku 3'→ 5' aby wyciąć błąd, a potem dalej działać jak polimeraza. Ma zdolność
wycinania starterów DNA.
Egzonukleazy wycinają głównie dimery pirymidynowe.
Polimeraza DNA II- ma właściwości takie jak egzonukleazy.
Polimeraza DNA III- ma większą aktywność replikacyjną niż polimeraza I.
U Eucaryota mamy 5 typów polimeraz.(α, β, ε, γ, δ, γ- mitochondrialna)
α- synteza starterów , nie wykazuje aktywności 3'→ 5' (nie ma zdolności egzonukleaz), przyjmuje
się, że bierze udział tylko w inicjacji.
ε,β- uczestniczą w naprawie DNA, rola β nie jest do końca poznana
ε- uczestniczy także w syntezie DNA
Terminacja replikacji:
W każdym replikonie są sekwencje Ter, które są rozpoznawane przez białko tus, które zatrzymuje
poruszające się widełki replikacyjne.
U Eucaryota w każdym chromosomie jest wiele replikonów, nie posiadają one sekwencji
terminalnych, replikacja kończy się tam, gdy spotykają się widełki replikacyjne dwóch sąsiednich
replikonów..
http://wojsk-lek.org/
110720573.002.png
3
Wykład II
Białka pełnią kierowniczą rolę w komórce.
Ekspresja genetyczna- przekazanie zapisu informacji genetycznej na białko, ulegają jej tylko te
części DNA, na matrycy których powstają wszystkie cząsteczki RNA i wszystkie białka.
O ile u bakterii i sinic transkrypcja i translacja obejmuje cały genom o tyle o człowieka ekspresji
genetycznej ulega tylko 20% genomu. Reszta zapisu informacji genetycznej jest nie tknięta.
O tym czy dany fragment DNA uległ ekspresji wiemy na podstawie powstałego białka i jego
wykryciu.
Kod genetyczny - zapis informacji genetycznej w DNA, ciąg tripletów w DNA.
Cechy kodu genetycznego
Kodon - trójka nukleotydów w mRNA, powstaje na matrycy tripletu w procesie transkrypcji
Mamy 20 aminokwasów podstawowych- syntetyzowanych ze związków nieorganicznych w
komórkach roślinnych.
Ile tripletów potrzeba aby zakodować 20 aminokwasów- wystarczyło by 20 ale mamy 4³ = 64; w
tym 61 to kodony sensowne- kodujące aminokwasy, 3 to kodony nonsensowne, tzw kodony stopu,
nie kodują one żadnego aminokwasu, na nich kończy się translacja. Z 20 aminokwasów tylko 2
metionina i tryptofan kodowane są przez 1 kodon, pozostałe aminokwasy koduje więcej niż jeden
kodon.
Gen - odcinek DNA, na matrycy którego w procesie transkrypcji powstaje cząsteczka mRNA
kodująca jedno białko.
Genom - zbiór wszystkich genów danego organizmu.
U Eukaryota są 3 polimerazy RNA :
- polimeraza I (A) – występuje w jąderku i transkrybuje rDNA na rRNA. (na etapie interfazy
jąderko ukształtowane jest z rDNA). W komórce, najwięcej jest rRNA, potem tRNA a na końcu
mRNA. Największe zapotrzebowanie jest na polimerazę I.
- polimeraza II (B) - występuje w jądrze komórkowym, syntetyzuje prekursory mRNA
(pre mRNA)
- polimeraza III (C) - występuje w jądrze i syntetyzuje pre tRNA
Są jeszcze polimerazy mitochondrialna i plastydowa.
Najlepiej poznane są geny u bakterii, u Prokaryota geny zlokalizowane są w tzw operony, czyli
zbiór sąsiadujących ze sobą nukleotydów stanowiących jeden lub więcej genów, na których
syntetyzowana jest pojedyncza cząsteczka mRNA.
Najlepiej poznany jest operon laktozowy.
Białko represorowe- ma powinowactwo do laktozy, jeśli wejdzie ona do cytoplazmy to represor
łączy się z nią- powstaje kompleks represor-laktoza, polimeraz transkrybuje RNA, odcinek
promotora zostaje wycięty przez restryktazę, a dalsza część idzie do rybosomu, powstaje
galaktozydaza, B- permeaza, C- transacetylaza.
Gdy nie dodamy do środowiska laktozy, to białko represorowe będące w cytoplazmie komórki ma
powinowactwo do operonu i tworzy się blok represor- operon, który blokuje transkrypcję.
Polimeraza nie jest w stanie rozpoznać promotora, (jest on zablokowany przez kompleks represor –
operon) przyłączyć się i transkrybować, w wyniku czego nie powstają powyższe 3 enzymy.
U Eukaryota nie wykryto do tej pory operonów. Geny u Eukaryota nie mają już budowy ciągłej, w
skład wchodzą egzony i introny. Gdy powstają pierwsze kompleksy transkrypcyjne pre RNA muszą
podlegać obróbce.
http://wojsk-lek.org/
:
1) Uniwersalny - dana trójka nukleotydów koduje ten sam aminokwas u wszystkich organizmów
żywych.
2) Trójkowy - dany aminokwas kodowany jest przez 3 nukleotydy- triplet.
3) Bezprzecinkowy .
4) Niezachodzący- ani pojedynczo ani podwójnie
5) Wieloznaczny- zdegenerowany
4
U Prokaryota w każdym genie jest odcinek promotorowy, od którego zaczyna się transkrypcja.
Permutacje i mutacje.
Mutacje dzieli się na spontaniczne i indukowane.
Są one utrwalane i przekazywane z pokolenia na pokolenie, są to zmiany w DNA mające inną niż
wyjściowa sekwencja nukleotydów.
Spontaniczne np u bakterii E.coli, występuje 1 błąd na 1 milion wbudowanych zasad podczas
replikacji.Najczęściej błędy popełniane są podczas replikacji DNA bądź samorzutnych mutacji
chemicznych zasad azotowych.
Mogą być ciche jeśli występują w niekodującym lub nieregulatorowym regionie DNA lub w 3
zasadzie kodonu.
Mutacja missensowna (zmieniająca sens) zmiana w genie prowadzi do zmiany aminokwasu w
produkcie białkowym.
Mutacja nonsensowna - powoduje powstanie nowych kodonów stop, i powoduje skrócenie
produktów białkowych.
Mutacje przesuwające ramkę odczytu w genach - insercje (wprowadzenie) lub delecje (utrata)
jednej lub kilku zasad, mogą powodować, że powstające w procesie translacji białko będzie miało
zmienioną sekwencję aminokwasów po końcowej stronie od miejsca mutacji.
Gen dziki na drodze mutacji wstecznej staje się genem zmutowanym
Gen zmutowany na drodze mutacji postępowej staje się genem dzikim.
Mutacje wsteczne mogą zajść we wszystkich typach mutacji punktowych i spowodowanych
tranzycją, transwersją, delecją lub insercją.
Mutagenem nazywa się każdy czynnik fizyczny, chemiczny, biologiczny podnoszący częstość
mutacji ponad poziom mutacji spontanicznych.
Pomiędzy mutacjami spontanicznymi a indukowanymi nie ma różnic jakościowych ale są różnice
ilościowe.
Czynniki mutagenne:
1) Promieniowanie (czynnik fizyczny) – promieniowanie X, γ, kosmiczne, promieniowanie
niejonizujące UV.
2) Czynniki chemiczne :
- analogi zasad purynowych i pirymidynowych np. 6-merkaptopuryna, bromouracyl.
- interkalatory- barwniki akrylowe np akrydyna.
- związki alkilujące np etylonitrozomocznik
- węglowodory pierścieniowe np benzen, piren
- reaktywne związki tlenu np rodnik hydroksylowy (·OH)
- związki reagujące z purynami i pirymidynami np kwas azotowy (V)
3) Czynniki biologiczne - np wirusy RNA, DNA, u człowieka HPV wywołuje nowotwory.
Podział mutacji:
1) Mutacje genowe (w tym punktowe)
- delecja – utrata par zasad
- insercja – dodanie par zasad
Mutacje punktowe:
- tranzycja- zamiana jednej zasady purynowej na drugą (np A na G), lub zamiana zasady
pirymidynowej na drugą zasadę pirymidynową (np T na C),
http://wojsk-lek.org/
5
- transwersja -zamiana jednej zasady purynowej na pirymidynową lub na odwrót (np A na C, G
na T)
2) Mutacje chromosomowe :
Aberracje chromosomowe powstają w komórkach somatycznych lub w gametach. Mogą być
dziedziczone od rodziców lub powstawać de novo. Aberracje chromosomowe dotyczą jednej
chromatydy, jednego chromosomu metafazowego, powstają w fazie S lub G2 cyklu
komórkowego. Ten typ aberracji powstaje głównie w wyniku czynników mutagennych.
· Aberracje liczbowe:
Aneuploidia- zestaw chromosomów, w którym ich liczba nie stanowi prostej wielokrotności
liczny haploidalnej np 47;XXY, 47;XX+21. Aneuploidia powstaje w wyniku nieprawidłowego
rozdzielenia się chromosomów homologicznych (nondysjunkcja) lub chromatyd siostrzanych
chromosomów w czasie podziału komórkowego,w mejozie najczęściej w I podziale.
Nondysjunkcja - może powstać w czasie mejozy lub w czasie podziałów mitotycznych zygoty.
Zachodzi częściej w oogenezie niż spermatogenezie. W wyniku nondysjunkcji mejotycznej
powstają nieprawidłowe gamety disomiczne lub nullosomiczne.
Nondysjunkcja mitotyczna prowadzi do powstania mozaikowości chromosomowej. Prowadzi do
powstania dwóch linii komórkowych 45;X/47;XXX.
· Aberracje strukturalne :
- inwersje
- translokacje zrównoważone i niezrównoważone
- delecje terminalne, interstycjalne
- duplikacje
- chromosomy pierścieniowate, dicentryczne
- izochromosomy
3) Mutacje genomowe :
Poliploidalne komórki, w których liczba chromosomów stanowi wielokrotności liczby
haploidalnej większej niż 2n (np 69;XXY triploidia, 92;XXXX tetraploidia). Triploidia u
człowieka powstaje najczęściej w wyniku zapłodnienia oocytu przez 2 plemniki (dispermia).
Poliplodia jest w zasadzie u człowieka cechą letalną.
Mutageniczny efekt promieniowania jonizującego:
Szczególnie wrażliwe są komórki szybko dzielące się np komórki szpiku kostnego, nabłonka
przewodu pokarmowego, plemnikotwórczego. Pod wpływem promieniowania jonizującego w
wyniku hydrolizy wody powstają H2O2 , rodnik hydroksylowy ·OH.
Skutki: uszkodzenie wiązań fosfodiestrowych w helisie DNA, modyfikacja zasad azotowych. Dochodzi do
pęknięć w łańcuchu DNA. To prowadzi do do powstawania aberracji strukturalnych chromosomów.
Mutageniczny efekt promieniowania UV:
Promieniowanie UV (260nm) prowadzi do powstania fotodimerów pirymidynowych np
dimerów tymidynowych, cytozynowych lub dimerów tyminy z cytozyną. Dimery
pirymidynowe zatrzymują w procesie replikacji wyłączanie nukleotydów przez polimerazę
DNA, do nowo zsyntetyzowanego łańcucha DNA.
u bakterii E.coli.
1) Aktywacja przez enzymy fotolizy.
Fotoliza, pod wpływem światła widzialnego (900-600nm) z udziałem zredukowanego dinukleotydu
flawonoadeninowego (FADH2), rozłącza dimery na monomery.
2) Naprawa przez wycinanie.
Zaangażowane są 4 białka enzymatyczne tworzące układ reperacyjny zwany endonukleaza UV.
echanizmy procesów naprawczych poznanych
http://wojsk-lek.org/
Regeneracja uszkodzeń wywołanych przez promienie UV - m
110720573.003.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin