Zwierciadło człowiekaczyli jak czytać z dłoni
Badamy zawsze obie dłonie. * Ręka aktywna (u większości z nas - prawa) odzwierciedla prawdziwy charakter i przeznaczenie człowieka. Ukazuje logiczny ciąg przyczyn i skutków wydarzeń w naszym życiu. * Ręka nieaktywna (zazwyczaj - lewa) charakteryzuje nasz los i tkwiącą głęboko w nas prawdziwą osobowość, z którą nie zawsze świadomie się utożsamiamy. Na lewej ręce mogą też być widoczne ukryte talenty). Kiedy porównamy wygląd obu dłoni, natychmiast zauważymy, jak bardzo się od siebie różnią. W tej różnicy tkwi odpowiedź na pytanie, co w naszym życiu się udało, a co nie, oraz co powinniśmy zrobić, by osiągnąć spełnienie. Analizę zaczynamy od określenia typu dłoni. Sprawdzamy, jaka jest w dotyku, staramy się określić odcień skóry, zobaczyć, jak są ułożone palce i kciuk. Zwracamy uwagę na stawy między paliczkowe, proporcje długości palców do śródręcza, na kształt i kolor paznokci. Wszystkie te informacje, zebrane razem, pozwolą nam określić typ dłoni, a co za tym idzie, określić charakter danego człowieka. Jeżeli chcemy się dowiedzieć czegoś więcej, zajrzyjmy do wnętrza dłoni. Diagnozowanie chirolog powinien zacząć od badania wzgórz dłoni. Na samym końcu studiujemy topografię linii utrwalonych w jej wnętrzu. Liniami podstawowymi są, oczywiście, linia życia, głowy, serca i Saturna, zwana popularnie linią losu. Te linie ma każdy z nas. Nie wolno jednak zapominać, że prócz nich trzeba jeszcze brać pod uwagę linie związków, talentu, intuicji, itd. Cała siatka tych znaków jest ogromnie skomplikowana i do jej całościowej interpretacji potrzeba dużej wiedzy, doświadczenia i wierności zasadom.
Sprawdź, co w Tobie siedzi Dobry chirolog może być doskonałym znawcą ludzkiej duszy. Po latach praktyki jest w stanie na podstawie wyglądu dłoni dokładnie określić charakter, naturę, lęki i nadzieje badanego, jego predyspozycje i ograniczenia. Posługując się chirologią, w ciągu godziny może określić i odnaleźć we wnętrzu swojego klienta to wszystko, na określenie czego psychoanalityk potrzebuje całej serii spotkań, testów i analiz. By każdy z Czytelników mógł przynajmniej w przybliżeniu zorientować się w możliwościach chirologii, proponuję pewne ćwiczenie. Jeden z typów kwalifikacji rodzajów dłoni oparty jest na nazwach planet naszego Układu Słonecznego. Porównajcie z zamieszczonymi rysunkami swoje dłonie oraz dłonie najbliższych i w oparciu o podany niżej opis postarajcie się porównać Waszą wiedzę o sobie i bliskich z tym, co mówi chirologia.
Przyjrzyj się swoim dłoniom:
Dłoń Słońca
- długa, smukła, lekko owalna, harmonijnie zbudowana. Skóra o odcieniu bursztynu. Osobę o takich dłoniach cechuje magnetyzm i logiczny umysł. Ma ona tendencje do wypowiadania ostrych, ale obiektywnych sądów. Potrafi w wielu dziedzinach dojść do perfekcji. Z całą pewnością ma jakiś talent artystyczny i rozwinięty szósty zmysł - dlatego jest nadwrażliwa i często się obraża, przez co partner takiej osoby winien uzbroić się w cierpliwość.
- blada, biała, często z wyraźnie widocznymi cienkimi, niebieskimi żyłkami. Smukłe palce. Człowiek o takich dłoniach jest niezwykle wrażliwy i chimeryczny. Często jest to hipochondryk, romantyk i wielki marzyciel obdarzony nieokiełznaną wyobraźnią. W życiu nierzadko trudno znaleźć mu swoje miejsce. Potrzebuje wiele ciepła. Za wszelką cenę winien unikać zawodu mającego związek z monotonnym wykonywaniem ciągle tych samych czynności. Dobre medium.
- ruchliwe palce. Palce: serdeczny i wskazujący - tej samej długości. Dłoń delikatna, choć zaskakująco silna w uścisku. Osoby mające takie dłonie kipią pomysłami, często zmieniają pracę. Czasami są nazbyt drobiazgowe. Powinny się zająć karierą naukową. Mogą mieć poważne problemy ze znalezieniem partnera na całe życie.
- dłoń mięsista. Skóra o odcieniu czerwonym, ziemistym. Ludzie o takich dłoniach są praktyczni, bardzo realnie patrzą na świat, są świadomi swoich celów w życiu, sumienni, posłuszni niezmiennym od pokoleń zasadom. Z całą pewnością zapewnią swojemu partnerowi stabilizację materialną i spokój.
- mała i pulchna. Skóra biała z różowym zabarwieniem. Dłoń przyjemna w dotyku. Kciuk mały. Ludzie o takich dłoniach są tkliwi, nastrojowi i łatwo się załamują. Zranieni, zachowują urazę do końca życia. Mogą wykonywać tylko te zawody, które dają im satysfakcję.
- średniej wielkości, kanciasta. Skóra gruba o barwie czerwonej. Taką dłoń mają ludzie nadpobudliwi i nerwowi. Jeśli przy tym kciuk jest mały, mogą być agresywni. W swoją pracę angażują się z pasją, co pozwala im szybko odnieść sukces materialny. Ponieważ seks i erotyka są w ich życiu niezmiernie ważne, muszą mieć koniecznie partnera, który jest dla nich szalenie atrakcyjny.
- duża, koścista, żylasta. Uścisk pewny i mocny. Skóra o zabarwieniu żółtobrązowym z plamami o barwie ołowianej Człowiek z taką dłonią to typ praktycznego gospodarza potrafiącego skoncentrować się tylko na jednej dziedzinie, co pozwala mu osiągnąć niezwykłą perfekcję w tym, co robi. Małomówny i wstydliwy. Bardzo trudny w stosunkach partnerskich. Nie potrafi zrezygnować choćby z cząstki siebie i dlatego często jest zupełnie samotny.
- ręce duże, mocno umięśnione. Długość palców równa długości śródręcza. Zabarwienie skóry - złotawe. Ludzie obdarzeni takimi dłońmi są życiowymi optymistami, dobrymi i wiernymi przyjaciółmi. Ich pasją są często podróże. Uwielbiają bawić się w wesołym towarzystwie i kochają wolność. Niechętnie wstępują w związki małżeńskie. A jeśli już - muszą się w nich czuć swobodnie. W przeciwnym razie mogą nagle, bez wyraźnej przyczyny, opuścić partnera.
Ręka anioła i ręka diabła
Jak głosi legenda, na początku swego istnienia ludzie mieli łapy jak zwierzęta. Zlitował się nad nimi Bóg i dał im ręce, a wraz z nimi odrobinę boskiej świadomości. A wtedy ludzie nauczyli się ujarzmiać dzikie zwierzęta, otaczającą ich naturę i pozbyli się lęku przed demonami.Nic więc dziwnego, że w kulturze pierwotnych ludzi pojawił się mistyczny symbol ręki, a jej rysunki znaleźć można na naskalnych malowidłach. Do dziś dnia wśród wielu ludów, zwłaszcza arabskich, istnieje zwyczaj noszenia amuletów w kształcie ręki, tzw. figi. Ułożenie rąk odgrywa też bardzo ważną rolę w czasie modlitwy i medytacji. O rękę prosi się dziewczynę, a kapłani wszystkich religii błogosławią rękoma nowy związek. We wszystkich kulturach ręka prawa uznana została za rękę ważniejszą i w swej naturze lepszą. Co więcej, w niektórych tradycjach ezoterycznych utrwalił się pogląd, że prawą ręką opiekuje się anioł, a ręka lewa to ręka diabła. Kto wie, może tkwi w tym ziarno prawdy, skoro przyjaciół zawsze witamy ręką prawą, a uczynienie znaku krzyża ręką lewą uznawane jest za bluźnierstwo.Chiron, według dawnych greckich wierzeń, był bogiem, który potrafił leczyć i uśmierzać ból. To właśnie od jego imienia pochodzi greckie słowo chiro, czyli "ręka".Pierwsze udokumentowane wzmianki na temat chirologii znaleziono w chińskim traktacie z czwartego wieku przed naszą erą. A w Starym Testamencie, w księdze Hioba, czytamy: Pieczętuję rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie znali jego dzieło. W Grecji pierwszym filozofem, który zajął się poważnie chirologią, był Anaksagoras. Po nim byli: Sokrates, Eurypides, Arystoteles i wielu, wielu innych. To właśnie Grekom zawdzięczamy, że chirologia rozprzestrzeniła się w całej Europie była tu traktowana niezwykle poważnie. Uznano ją bowiem za część fizjonomiki, czyli nauki zajmującej się poznawaniem wnętrza człowieka poprzez studiowanie jego wyglądu. Wreszcie, pod koniec ubiegłego stulecia, za sprawą Catherine Aston St. Hill, chirologia doczekała się otwarcia w pierwszego na świecie instytutu zajmującego się studiowaniem tajemnic ukrytych na naszych rękach. To właśnie St. Hill ponad wszelką wątpliwość udowodniła istnienie ścisłych związków między rodzajem unerwienia mózgu a liniami na naszych dłoniach.Co w mózgu, to na dłoniCo sprawia, że w wyglądzie dłoni zawarte jest tak nieskończenie wiele informacji o człowieku? Otóż naukowcy odkryli, że wszelkie zmiany zachodzące w naszym organizmie i w naszej psychice uzewnętrzniają się na dłoni. Linie dłoni kształtują się w wyniku procesów chemicznych już w życiu płodowym człowieka. W ósmym tygodniu ciąży powstaje na dłoni płodu pierwsza linia - linia życia. Cały proces powstawania znaków jest bardzo skomplikowany. Płynące z mózgu przetworzone impulsy nerwowe trafiają do mięśni i gruczołów dokrewnych, które reagują na wszelkie bodźce psychiczne i fizyczne wychwytywane przez nasze ciało. Ów ciągły proces jest utrwalany na ludzkich dłoniach. Ma on wpływ na kształtowanie się linii, odcień skóry, kształt paznokci i układ palców.Sztuka „czytania” z linii dłoni narodziła się najprawdopodobniej w starożytnych Indiach, z których rozprzestrzeniła się szeroko, zyskując trwałe oparcie z jednej strony w populacjach śródziemnomorskich, a z drugiej w Chinach. I tak już cztery tysiące lat temu odciski palców służyły Chińczykom do identyfikacji osoby, jak również były podstawą do określania stanu zdrowia i charakteru człowieka.
W najstarszym rękopisie przechowywanym od dwóch tysięcy lat przed naszą erą w świątyni Benares przez kapłanów bramińskich zawarte jest oprócz tekstu około czterystu rysunków rąk. W Asyrii i Babilonii wróżenie z rąk było oparte na przekonaniu, że bogowie powiązani z planetami mają wpływ na los człowieka. Były to pierwsze próby połączenia elementów astrologii z chiromancją, która przeniknęła z Bliskiego Wschodu przez Grecję i Rzym. Chiromancja była szczególnie rozpowszechniona od jedenastego do osiemnastego wieku. W tym okresie na licznych uniwersytetach Europy powstawały katedry chiromancji, na których posługiwano się podręcznikami opartymi o wzory arabskie i włoskie. Wysoko rozwinięte w Chinach badania linii papilarnych na opuszkach palców zostały podjęte w Europie w 1820 r. W oparciu o badania włoskie i czeskie rozwinięto i rozpowszechniono w Anglii klasyfikację odcisków palców, która stała się podstawą działu kryminologii na świecie. Spostrzeżenia Anaksagorasa sprzed 500 lat p.n.e. wskazujące na związek między cechami charakterologicznymi poszczególnych osób a formą palców ich ręki rozwinął w XIX wieku chirolog K. S. d’Arpentigny wydając w 1857 roku w Paryżu dzieło pod tytułem „La science de la main” („Wiedza o ręce”). Jednakże za odnowiciela i twórcę nowoczesnej chirologii uważany jest Adolph Desbarolles, Francuz, artysta-malarz, uchodzący za najwybitniejszego znawcę przedmiotu w XIX wieku, czytający dłonie cesarzy. Z jego szkoły wyszedł między innymi Henri Mangin Balthazard, który pozostawił po sobie wiele cennych opracowań służących chirologii do dnia dzisiejszego.W 1913 roku na kongresie psychologii eksperymentalnej w Paryżu chirologia uznana została za naukę. W 1920 roku po raz pierwszy ukazał się rozległy podręcznik czytania z dłoni, a jego autor – Ernst Issberner-Haldane, filozof i genetyk został uznany twórcą chirologii nowoczesnej.I tak doświadczenia nagromadzone przez Chaldejczyków, Babilon, Chiny, Mongolię, Indie, Egipt, Grecję, Rzym, Arabię – tworzące różne szkoły chirozofów stały się podstawą do tego, by chirologię traktować jako wiedzę opartą na empirii. Termin chirologia wywodzi się z greckiego języka: cheir – ręka, logos – nauka, słowo. Innymi słowy termin chirologia oznacza naukę o dłoni. Dzieli się ona na trzy podstawowe działy:1. Chirognomię (z greckiego cheir – ręka, gnome – poznanie), której zadaniem jest szczegółowa analiza osobowości człowieka na podstawie typu dłoni, palców, wzgórz oraz wklęsłości na śródręczu. 2. Chirografię (z greckiego cheir – ręka, grapho – piszę), tym razem przeprowadzamy szczegółową analizę linii, poszczególnych znaków, wnikliwie odczytujemy grawerunek oraz wyciągamy na tej podstawie wnioski dotyczące poszczególnych zapisów na dłoni. 3. Chiromancję (z greckiego cheir – ręka, manteia – wróżenie) – innymi słowy przepowiadanie przyszłości z linii i znaków na dłoni, a także przewidywanie przyszłych doznań i przeżyć jednostki. W tym wypadku znaczącą rolę odgrywają również predyspozycje medialne osoby odczytującej zapis na dłoni. Istnieje ścisła korelacja między tymi trzema działami chirologii; szczegółowe zapoznanie się z grawerunkiem dłoni umożliwia dokładniejszą analizę osobowości, a tym samym rozpoznanie indywidualnych cech człowieka, jego możliwości, co daje – przynajmniej w pewnym stopniu – możliwości przewidywania posunięć i dokonań. Jeżeli dołączymy do tego zdolności medialne chirologa – odgadnięcie przyszłych losów osoby poddanej diagnozie chirologicznej nie jest sprawą trudną.Natomiast sama geneza badań cech osobniczych zapisanych na dłoni człowieka doprowadza nas do szukania wsparcia w embriologii. Uzasadnić można to faktem, że naskórek powstaje z tego samego listka zarodkowego zewnętrznego, czyli ektodermy, co ośrodkowy układ nerwowy. Nie ma w związku z tym nic zaskakującego, że znalazły na nim odbicie pewne wyróżniające cechy osobnicze jednostki. Amerykański antropolog Michael Park stwierdził, że sieć linii dłoni kształtuje się u ludzkiego płodu między szóstym, a dwudziestym pierwszym tygodniem ciąży, przy czym jej cechy charakterystyczne z jednej strony są uwarunkowane genetycznie, z drugiej zaś modyfikowane przez ewentualne powikłania ciążowe. Podczas prób ustalenia, czy istnieje jakiekolwiek powiązanie między „rzeźbą” dłoni i takimi właściwościami osobniczymi, jak stan zdrowia i pewne cechy zachowań, wyodrębniono trzy podstawowe kształty jakie tworzą linie papilarne: pętla, łuk, spirala.
CHIROMANCJA- Nieco zapomniana w wiekach średnich, ta nauka czytania z dłoni (palmistrija, z łac. palma -"dłoń") odrodziła się w Europie dzięki pracom Paracelsusa, a także Hieronima Cardano i innych badaczy. W XVI-XVIII w. wykładano ją już na uniwersytetach, zaś w XIX w. wykształciły się z niej i rozwinęły chirometria i chirognomia, chirologia i chirozofia.
Casimir Stanislaus d' Arpetigny ( 1798- ?) studiował chiromancję ze starożytnych ksiąg i unowocześniłjej mtodykę. Analizę dłoni rozpoczynał od analizy kształtu samej ręki. jej barwy, kształtu palców i ich stawów. kształtu paznokci itp. (on sam miał bardzo piękne ręce). Swoją metodę określenia charakteru na podstawie ogólnych zarysów i rozmiarów wszystkich części ręki nazwał "chirognomią".
betty11