Od muzyki piękniejsza jest tylko cisza.doc

Od muzyki piękniejsza jest tylko cisza

Słowo i milczenie tworzą w liturgii wspaniałą harmonię. Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego wyraźnie zaznacza, że milczenie jest częścią składową Mszy św. i określa jego naturą, która jest uzależniona od poszczególnych momentów Najświętszej Ofiary (nr 23).

Milczenie przed Mszą świętą, to cisza oczekiwania na coś bardzo ważnego a zarazem okrytego tajemnicą. Jest to jeszcze milczenie oczekiwania na Słowo Boże i na Ciało Pańskie podane jako pokarm. Dobrze wypełnić ten czas oczekiwania indywidualną modlitwą. Co złoże dzisiaj z Jezusową ofiarą, o co chce prosić Zbawiciela w c tym świętym czasie spotkania? Trzeba teraz starać się uciszyć swe serce od gwaru codzienności, by wejść w radosne świętowanie.

Milczenie aktu pokutnego to czas zwrócenia się ku samemu sobie, by popatrzeć na swoje życie. To czas zrzucenia maski i popatrzenia na siebie w szczerości i w prawdzie, by odkryć świat swoich czynów, myśli, intencji, zamiarów. Chcę zerwać z grzechem bo wiem że w progu domu czeka na mnie miłosierny Ojciec. Żałuję, że wyrządziłem Mu krzywdę, dlatego za chwilę powiem : Zmiłuj się nad nami Panie”. Pozostaje teraz szczere prag­nienie lepszego życia, rozpoczęcia „od nowa".

Milczenia po we­zwaniu do modlitwy („Módlmy się"). Jestem przekonany, że sam nie zaradzę swym potrzebom, że jestem bezradny, wiec w tej bez­radności patrzę w kierunku Boga. Stąd milczenie po wezwaniu do modlitwy, to milczenie dziecka wobec Ojca, który przeżywa ogromną radość, gdy może je czymś obdarować. Można tę ciszę po wezwaniu do modlitwy wypełnić konkretnymi prośbami; można Bogu przedstawiać swoje życiowe sprawy, nierozwiązane pro­blemy, sprawy innych ludzi.

Milczenie po czytaniach biblijnych lub po homilii. Słowo Boże jest wezwaniem jakie Bóg kieruje do konkretnego człowieka i jako takie domaga się od człowieka odpowiedzi. Wyznanie wiary i Modli­twa powszechna jest odpowiedzią całego Zgromadzenia Eucharystycz­nego na wezwanie jakie Bóg kieruje do tej konkretnej wspólnoty po­przez Swoje Słowo. Ale oprócz odpowiedzi wspólnotowej, potrzebna jest odpowiedź indywidualna każdego z uczestników. Bez milczenia „słuchając słowa można go nie usłyszeć". Stąd ta cisza po czytaniach lub po homilii ogromnie ułatwia poprawne uczestnictwo w mszalnej liturgii Słowa.

Milczenie w czasie I Modlitwy Eucharystycznej to dwie chwile ciszy dla po­lecenia Bogu tych, dla których chcielibyśmy zyskać szczególną Jego przychylność — i to zarówno spośród żywych, jak i spośród umar­łych. Jest to milczenie wiary w Boże miłosierdzie, milczenie nadziei w Bożą dobroć, a także milczenie miłości rozsadzającej skorupę ludz­kiego egoizmu i dostrzegającej potrzeby innych ludzi.

Milczenie w czasie okazywania Świętych Postaci, przeznaczone jest na wyznanie swej wiary w Bóstwo Chrystusa Pana pod postaciami chleba i wina, na przeżycie tajemnicy Paschalnej —Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, oraz na ofiarowanie Bogu Ojcu Jego Syna Jezusa Chrystusa, a z Nim samego siebie — swoją gotowość na pełnienie woli Bożej.

Milczenie po słowach: „Baranku Boży", kiedy kapłan odmawia modlitwę przed Komunią św., to moment bezpośredniego przygotowanie się do Komunii św. W tym krótkim czasie należy uświadomić sobie fakt zaproszenia przez Chrystusa na Ucztę i równocześnie swoją niegodność tego daru.

Milczenie po Komunii św. Kiedy nie ma wspólnego śpiewu przeznaczone jest na osobowe spotkania z Chrystu­sem w wierze.

W ciszy można powiedzieć najwięcej, w ciszy tez można najwięcej usłyszeć. Nie bójmy się zatem ciszy, dobre przeżycie tych momentów Eucharystii może bardzo pomóc nam w dobrym przeżyciu tego wielkiego spotkania z Bogiem i z braćmi.