łacina_arkusz1_2004.pdf

Wpisuje zdający przed rozpoczęciem pracy

Miejsce na nalepkę

z kodem szkoły

PESEL ZDAJĄCEGO

PRìBNY EGZAMIN MATURALNY

Z JĘZYKA ŁACIŃSKIEGO

I KULTURY ANTYCZNEJ

Arkusz I

Czas pracy 90 minut

Instrukcja dla zdającego

1. Proszę sprawdzić, czy arkusz egzaminacyjny zawiera 7 stron. Ewentualny

brak należy zgłosić przewodniczącemu zespołu nadzorującego egzamin.

2. Pracę należy napisać czytelnie.

3. Proszę pisać długopisem lub pirem z czarnym atramentem. Proszę

nie pisać ołwkiem.

4. Nie wolno używać korektora.

5. Błędne zapisy należy wyraźnie przekreślić.

6. Wszelkie notatki należy sporządzić w brudnopisie, ktry nie będzie

oceniany.

Życzymy powodzenia!

Wpisuje egzaminator / nauczyciel sprawdzający pracę

Nr zadania

I 1 I 2 I 3 I 4 I 5 I 6 I 7 II III

SUMA

Maksymalna

liczba

punktw

Uzyskana

liczba

punktw

Zadanie 1 (30 pkt)

Temat: Literatura, sztuka i filozofia antyku ukazują rżne postawy człowieka wobec

cierpienia Î przedstaw je, odwołując się do zamieszczonego poniżej materiału

tekstowego i ilustracyjnego, oraz skomentuj odniesienia do nich

w przytoczonym tekście wspłczesnym.

Owidiusz, Metamorfozy, ks. VI 302-313, przekład Anny Kamińskiej

Wśrd trupw synw i crek, męża Î osierocona Niobe od nieszczęść kamienieje.

Żaden już powiew w odpowiedzi włosw nie poruszy, twarz bez krwi pobladła, źrenice

w słup stanęły w kamiennych powiekach, posąg bez życia. Nawet język sztywnieje

w twardym podniebieniu, w żyłach krew zastygła.

Nie może ugiąć szyi, ruszyć ręką, stąpać krokiem. Wewnątrz także jest z kamienia.

A jednak płacze. Wicher potężny porywa ją i niesie w pędzie do ojczyzny. Tam ją zostawia

na szczycie gry. Do dzisiaj, teraz jeszcze, marmur płynie łzami.

Grupa Laokoona

Strona 2 z 7

Marek Aureliusz, Rozmyślania, ks. IV 49, przekład Mariana Reitera

Podobny bądź do skały, o ktrą się ciągle fale rozbijają. A ona stoi, a koło niej usypiają

bałwany wody, áO ja nieszczęśliwy, że chociaż mnie to spotkałoÑ. Î Ależ nie tak! Lecz: áO ja

szczęśliwy, że chociaż mię to spotkało, żyję bez smutku, nie gnębi mnie teraźniejszość ani nie

boję się przyszłościÑ. To bowiem każdemu przydarzyć się mogło, a nie każdy potrafiłby żyć

z tym bez smutku (...) Pamiętaj zresztą przy każdym zdarzeniu, ktre cię do smutku

przywodzi, o zasadzie: To nie jest nieszczęściem, owszem, szczęściem jest je znosić

wzniośle.

Z.Herbert, Pan Cogito a Perła

Czasem przypomina sobie Pan Cogito, nie bez wzruszenia, młodzieńczy swj marsz

ku doskonałości, owe juvenilne per aspera ad astra . Otż zdarzyło mu się pewnego razu, gdy

spieszył się na wykłady, że wpadł mu do buta mały kamyk. Umiejscowił się złośliwie między

żywym ciałem a skarpetką. Rozsądek nakazywał pozbyć się intruza, ale zasada amor fati Î

przeciwnie, znoszenie go. Wybrał drugie, heroiczne rozwiązanie.

Z początku wyglądało to niegroźnie, po prostu doskwieranie i nic więcej, ale po

jakimś czasie w polu świadomości pojawiła się pięta, i to w momencie, kiedy młody Cogito

mozolnie chwytał myśl profesora rozwijającego temat pojęcia idei u Platona. Pięta rosła,

nabrzmiewała, pulsowała, z bladorżowej stawała się purpurowa jak zachodzące słońce,

wypierała z głowy nie tylko ideę Platona, ale wszystkie inne idee.

Wieczorem przed udaniem się na spoczynek wysypał ze skarpetki obce ciało. Było to

małe, zimne, żłte ziarenko piasku. Pięta była, przeciwnie, duża gorąca i ciemna od blu.

Strona 3 z 7

CZYSTOPIS

.......................................................................................................................................................

Strona 4 z 7

.......................................................................................................................................................

Strona 5 z 7

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: