1. WSTĘP TEORETYCZNY:

              Rozważając układ izotermiczno – izobaryczny złożony z dwóch praktycznie niemieszających się cieczy 1 i 2 otrzymujemy układ 2 – fazowy ciekły, a wytworzone fazy nazwać można fazą I i II.

              Faza I jest nasyconym roztworem składnika 2 w 1, faza II jest nasyconym roztworem składnika 1 w 2. Wprowadzając do jednej z tych faz substancję 3 (słaby kwas organiczny) rozpocznie się proces przenoszenia przez granicę faz substancji 3. Proces ten będzie trwał do chwili ustalenia się równowagi termodynamicznej. Zgodnie z zasadą termodynamiki dla układów wielofazowych w stanie równowagi potencjały chemiczne składnika 3 muszą być jednakowe dla obu faz.

              - standardowe potencjały chemiczne składnika 3 w fazach I i II,

a zatem:

              - -odpowiednia aktywność składnika 3 w fazach I i II

Stan standardowy wybrano tak, że współczynniki aktywności są równe jedności w roztworach nieskończenie rozcieńczonych.

              Dla realnych stężeń określa się tzw. współczynnik podziału Nernsta wyrażany przy pomocy stężeń:

              Współczynnik podziału Nernsta jest to stosunek stężeń składnika występującego w obu fazach w postaci cząsteczek jednego typu.

              Tak zdefiniowany współczynnik podziału zmienia się ze stężeniem, dlatego, że roztwory nie są doskonałe.

              W szczególnym przypadku składnik 3 jest w fazie I częściowo zdysocjowany, a w fazie II częściowo zasocjowany.

2. CEL.

              Analiza wyników poszczególnych cząstkowych sprawozdań zespołów.

3. OPRACOWANIE DANYCH DOŚWIADCZALNYCH:

Dla układu trójskładnikowego dwufazowego kwas benzoesowy – woda – ksylen można zapisać równanie łączące charakterystyczne wielkości zadane i szukane:

Jest to zarazem równanie prostej y = a x + b, jeżeli przyjmie się następujące założenia:

W związku z tym można obliczyć wartości dwóch stałych charakterystycznych:

Należy jeszcze określić metodą regresji liniowej współczynniki prostej, a i b: