Gena Showalter - Władcy Podziemi - Mroczny szept.pdf - Gena Showalter - Magnolia1313

Mroczny Szept

Mroczny

Szept

Gena Showalter

część serii

âLordowie Ś wiata PodziemnegoÒ

Czwarta

Czwarta część serii

część serii

âThe Darkest WhisperÒ

T ł umaczenie: Mikka

2 | S t r o n a

Mroczny Szept

RozdziaĀ 1

ozdziaĀ 1

Sabin, straŜnik demona Zwątpienia, stał w katakumbach staroŜytnej

piramidy, dysząc, spływając potem, jego ręce ociekały krwią wrogów,

jego ciało było poranione i posiniaczone, gdy oglądał rzeź dookoła.

Rzeź, którą pomógł przeprowadzić.

Pochodnie błyskały pomarańczowo i złoto, rozdzielając cienie wzdłuŜ

kamiennych ścian. Ścian, które teraz spływały Ŝywą czerwienią,

skapywały… krwawiły. Piaskowa podłoga była gęsta jak pasta,

wilgotna i czarna. Półtora godziny temu była miodowo brązowa, z

przesypującymi się i rozpraszającymi ziarnami. Teraz ciała zalegały

kaŜdy cal małego korytarza, zapach śmierci juŜ się znad nich unosił.

Dziewięciu wrogów przetrwało atak. JuŜ zostali rozbrojeni, zapędzeni

do kąta i związani. Większość trzęsła się ze strachu. Kilku miało

wyprostowane ramiona, nosy w powietrzu, nienawiść w oczach,

odmawiając poddania się nawet w obliczu klęski. Przeklęta

wspaniałość.

Szkoda, Ŝe ta odwaga musi zostać zmiaŜdŜona.

OdwaŜni męŜczyźni nie wyjawiają tajemnic, a Sabin chciał ich

sekretów.

Był wojownikiem, który robił to, co musiało być zrobione, wtedy,

kiedy musiało być zrobione, nie waŜne, ile by go to kosztowało.

Zabijanie, torturowanie, uwodzenie. RównieŜ nie zawahałby się przed

nakazaniem zrobienia tego samego swoim ludziom. Z Łowcami –

śmiertelnymi, którzy zdecydowali, Ŝe on i jego kompani, Lordowie

Świata Podziemnego 1 są dobrymi chłopcami do bicia za wszelkie zło

tego świata – tylko zwycięstwo miało znaczenie. Bo tylko zwycięstwo

mogło zapewnić jego przyjaciołom w końcu spokój. Spokój na który

zasłuŜyli. Spokój, którego dla nich pragnął.

Płytki, nieregularny oddech wypełnił uszy Sabina. Jego, jego

przyjaciół, jego wrogów. Walczyli z całych sił, kaŜdy z nich. To była

walka dobra ze złem i zło wygrało. Albo raczej, ci, których Łowcy brali

za złych.

Taa, dawno temu otworzyli puszkę Pandory, uwalniając zamknięte w

środku demony. Ale zostali ukarani na wieczność, kaŜdy wojownik

1 Ew. Władcy Podziemi, ale bardziej podoba mi się tak ;)

3 | S t r o n a

Mroczny Szept

został przeklęty przez bogów, którzy zamknęli obrzydliwe stwory w ich

ciałach. Taa, byli kiedyś niewolnikami tych nowych, demonicznych

połówek siebie, niszczącymi i pełnymi furii, zabijającymi bez poczucia

winy. Ale teraz się kontrolowali, ludzie na wszystkie sposoby, które

miały znaczenie. Przez większość czasu.

Czasami demony walczyły… wygrywały… niszczyły.

Ale wciąŜ. Zasługujemy na Ŝycie , pomyślał. Jak kaŜdy inny, cierpieli,

gdy ich przyjaciele byli ranni, czytali ksiąŜki, oglądali filmy, wspierali

dobroczynność. Zakochiwali się. Ale Łowcy nigdy nie widzieli tego w

taki sposób. Byli przekonani, Ŝe świat byłby lepszym miejscem bez

Lordów. Utopia, spokojna i doskonała. Wierzyli, Ŝe kaŜdy grzech moŜna

zrzucić na demony. MoŜe dlatego, Ŝe byli głupi. MoŜe dlatego, Ŝe

nienawidzili swojego Ŝycia i po prostu chcieli kogoś za nie winić. Ale i

tak, zabijanie ich było Ŝyciową misją Sabina. Jego utopią było Ŝycie bez

nich .

Co było powodem, dla którego on i inni opuścili komfort ich domu w

Budapeszcie i spędzili ostatnie trzy tygodnie przeszukując kaŜdą

przeklętą piramidę w Egipcie, szukając staroŜytnych artefaktów, które

miały ich zaprowadzić do puszki Pandory – rzeczy, którą chcieli

wykorzystać Łowcy, Ŝeby ich zniszczyć. W końcu razem z przyjaciółmi

rozbił pulę.

Amun – powiedział, do Ŝołnierza w dalekim, ciemnym kącie. Jak

zwykle, męŜczyzna idealnie zlewał się z cieniem. Sabin przesunął się

przed schwytanymi, z ponurym potrząśnięciem głowy. – Wiesz co robić.

Amun, straŜnik Tajemnic, skinął posępnie, wychodząc naprzód.

Cichy, zawsze cichy, jakby się bał, Ŝe przeraŜające tajemnice, jakie

uzbierał przez stulecia ujawnią się, jeśli wypowie choć słowo.

Widząc ogromnego wojownika, który przedarł się przez ich braci, jak

nóŜ przez jedwab, pozostali przy Ŝyciu Łowcy cofnęli się o krok. Nawet

ci odwaŜni. Mądrzejsi z nich.

Amun był wysoki, szczupły i muskularny, poruszał się krokiem,

który był zarówno celowy, jak i pełen wdzięku. Celowość bez wdzięku,

upodobniłaby go do kaŜdego innego Ŝołnierza. Ale ta kombinacja

przydawała mu spokojnej dzikości, cechującej drapieŜniki niosące

ofiary do domu w szczękach.

Stanął przed Łowcami. Mierząc spojrzeniem przerzedzony tłum.

Potem postąpił wprzód i schwycił jednego ze środka za gardło,

przyciągając go tak, Ŝe stanęli oko w oko. Ludzkie nogi szarpnęły się w

powietrzu, dłonie zacisnęły się na dłoniach Amuna, skóra pobielała.

4 | S t r o n a

Mroczny Szept

Puść go, obrzydliwy demonie – krzyknął jeden z Łowców,

szarpnąwszy towarzysza w talii. – Zabiłeś niezliczonych niewinnych,

zrujnowałeś wystarczająco wiele Ŝyć!

Amun był niewzruszony. Wszyscy z nich byli.

To dobry człowiek – krzyknął inny. – Nie zasługuje na śmierć.

Zwłaszcza z rąk takiego zła!

Gideon, niebieskowłosy straŜnik Kłamstw, o oczach koloru

antymonu, w następnej chwili znalazł się u boku Amuna, odrzucając

protestującego.

Dotknij go jeszcze raz, a cię pocałuję – wyciągnął parę

ząbkowanych noŜy, ciągle zakrwawionych po ostatnich starciach.

Pocałuję równało się pobiję w odwróconym świecie Gideona. Albo to

było zabiję ? Sabin gubił się w kodach Kłamstwa.

Minęła chwila w zmieszanej ciszy, gdy Łowcy próbowali zrozumieć co

właściwie Gideon miał na myśli. Zanim mogli się zdecydować,

zakładnik Amuna zastygł, nieruchomiejąc całkowicie, a wojownik

rzucił go na ziemię bez emocji.

StraŜnik Tajemnic pozostał przez długą chwilę w bezruchu. Nikt go

nie dotykał. Nawet Łowcy. Byli zbyt zajęci cuceniem towarzysza, który

upadł. Nie wiedzieli, Ŝe juŜ za późno, Ŝe jego mózg został wyciśnięty,

Amun był nowym właścicielem jego najgłębszych sekretów. MoŜe nawet

wspomnień. Wojownik nigdy nie powiedział Sabinowi jak to działało, a

on nie pytał.

Powoli Amun się odwrócił, jego ciało było sztywne. Jego czarne

spojrzenie napotkało wzrok Sabina w zimnym, udręczonym momencie,

gdy nie mógł ukryć bólu, wynikłego z nowego głosu w jego głowie.

Potem zamrugał, ukrywając ból, tak jak tysiące razy wcześniej i

podszedł do ściany. Sabin patrzył za nim, zdecydowany. Nie będę czuł

się winny. To musiało zostać zrobione .

Ściana wyglądała jak kaŜda inna, wyszczerbione kamienie, jeden na

drugim, układające się na skos, gdy Amun połoŜył jedną dłoń na

siódmym kamieniu od dołu, z rozwartymi palcami, potem drugą na

piątym od góry, zaciśniętą. Poruszając się synchronicznie, obrócił jeden

nadgarstek w lewo, drugi w prawo.

Kamienie obracały się razem z nim.

Sabin obserwował procedurę z grozą. Nigdy nie przestało go

zadziwiać czego Amun mógł się dowiedzieć w czasie kilku uderzeń

serca.

Gdy kamienie ustawiły się w ich nowej pozycji, w centrum kaŜdego

pojawiło się pęknięcie, rozgałęziające się w górę, dołączając do smugi,

5 | S t r o n a

Gena Showalter - Władcy Podziemi - Mroczny szept.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: