Stropy TERIVA.doc

Stropy TERIVA 4,0⁄1 są gęstożebrowymi stropami belkowo-pustakowymi składającymi się z lekkich belek kratownicowych, wypełnienia przestrzeni między belkami w postaci pustaków oraz betonu monolitycznego układanego na budowie.
Strop ten należy do najbardziej uniwersalnych i lekkich konstrukcji stropowych. Przeznaczony jest głownie do montażu ręcznego z uwagi na łatwość montażu i niewielki ciężar elementów. Po ułożeniu belek na ścianach nośnych przestrzenie pomiędzy wypełnia się pustakami a całość zalewa się betonem.

Obciążenie stropu γ f = 1,0, nie może przekroczyć wartości 4,0 kN⁄m2 ponad ciężar własny konstrukcji.

^ do góry ^

Belki stropowe TERIVA 4,0⁄1⁄K
BELKA jest elementem nośnym o przekroju umożliwiającym oparcie pustaków na dowolnym pasie belki, przeznaczony do wykonywania stropów gęstożebrowych zespolonych.
BELKA KRATOWNICOWA jest elementem żelbetowym, którego zbrojenie stanowi kratownica stalowa ewentualnie z prętami dodatkowymi, zabetonowana w pasie dolnym (w stopce).

Długość wytwarzanych u nas belek Teriva wynosi od 2,4 do 7,2 m ( skokowo co 20 cm) a waga elementu - od 30 do 110 kg -proporcjonalnie do długości.
 

^ do góry ^

Pustaki stropowe TERIVA 4,0/1-1

PUSTAKIEM nazywamy element drobnowymiarowy, niezbrojony, z otworami lub bez otworów, ukształtowany w sposób umożliwiający zapełnienie przestrzeni międzybelkowej lub międzyżebrowej, przeznaczony do wykonywania stropów gęstożebrowych zespolonych.
Produkowane przez nas pustaki są z keramzytobetonu (ceramiczne) -przelotowe lub deklowane. Pustaki deklowane (zamknięte z jednej strony) mają zastosowanie jako pierwszy i/lub ostatni mający za zadanie uniemożliwienie dostania się betonu do pustaków.

^ do góry ^

Parametry techniczne stropu Teriva 4,0/1 - 2,4÷7,2 m

·         klasa odporności ogniowej stropów Teriva 4,0/1 wynosi REI 60 (1 godz.), przy otynkowaniu dolnej powierzchni tynkiem cementowo-wapiennym grubości 15 mm.

·         odporność ogniowa stropów może być zwiększona przez zastosowanie innego wykończenia dolnej powierzchni lub specjalnych zabezpieczeń.

·         wytrzymałość pustaków na obciążenia statyczne przekracza 2 kN.

^ do góry ^

ZALECENIA KONSTRUKCYJNE

·         Długość oparcia belki na podporze stałej nie może być mniejsza niż 80 mm.

·         Rozstaw podpór montażowych nie może być większy niż 2 m.

·         W przypadku występowania obciążeń skupionych, pod tym obciążeniem należy przewidzieć żebro rozdzielcze zapewniające rozłożenie tego obciążenia na sąsiednie belki.

·         W przypadku ścianek działowych równoległych do rozpiętości stropu należy przyjmować, że obciążenie od ścianek rozkłada się na trzy żebra stropowe: 50% - ma żebro pod ścianką i po 25% - na żebra sąsiednie. jeżeli nośność żebra pod łącznym obciążeniem stropu jest niewystarczająca, to pod ścianką należy zastosować dwie belki lub je rozsunąć i dodatkowo zaprojektować belkę żelbetową.

·         W stropach o rozpiętości większej od 4,0 m należy projektować żebra rozdzielcze - jedno żebro rozdzielcze w środku rozpiętości gdy rozpiętość stropu jest nie większa niż 6 m i dwa żebra rozdzielcze. w równych odstępach, gdy rozpiętość stropu jest większa od 6 m. Zbrojenie żebra rozdzielczego powinny stanowić dwa pręty (jeden górą i jeden dołem) o średnicy nie mniejszej niż 12 mm, połączone strzemionami o średnicy 4,5 mm rozstawionymi co 0,6 m. Pręty podłużne żeber rozdzielczych powinny być zakotwione w wieńcach lub podciągach. Długość zakotwienia powinna wynosić 500 mm.

·         Dla każdej rozpiętości stropu należy przewidzieć zbrojenie podporowe w postaci siatek płaskich lub zaginanych.
W stropach o rozpiętości do 6m:
a) strop jednorzędowy:
- wzdłuż wszystkich podpór stałych układa się siatki płaskie P-2,
b) strop co najmniej dwuprzęsłowy:
- wzdłuż podpór skrajnych układa się siatki płaskie P-2, a wzdłuż podpór wewnętrznych, symetrycznie do tych podpór - siatki płaskie P-1.
W stropach o rozpiętości powyżej 6 m (strop co najmniej dwuprzęsłowy) nad każdą belką stropową układa się:
- nad podporami skrajnymi - siatki zaginane Z-2,
- nad podporami środkowymi - siatki zaginane Z-1,
- gdy osie belek pokrywaja się z obu stron podporami lub Z-2 gdy osie belek nie pokrywają się.

^ do góry ^

PODSTWOWE ZASADY WYKONYWANIA STROPÓW TERIVA 4,0/1

Układanie i podpieranie belek
Przed przystąpieniem do wykonywania stropu należy sprawdzić z dokumentacją techniczną poprawność wykonywania podpór i ich wypoziomowanie.
Dla stropów o rozpiętości powyżej 6,5 m, podpory montażowe wypoziomować tak, aby w środku rozpiętości stropu uzyskać wygięcie belek w górę równe 15 mm.
Przy rozpiętości stropów stropów powyżej 6,0 m zaleca się układanie belek tak, aby w sąsiednich przęsłach stanowiły przedłużenie w linii prostej. Dla tego przypadku pomiędzy czołami belek należy zachować odległość minimum 16 mm.
Belki należy układać osiowo w rozstawie 0,6 m. Rozstaw belek należy sprawdzić przez ułożenie między nimi po jednym pustaku przy każdym końcu belki.
Długość oparcia belki na murze lub innej konstrukcji nośnej powinna wynosić minimum 80mm.
W przypadku bezpośredniego oparcia belek na podporach, końce belki należy układać na warstwie zaprawy cementowej klasy minimum M10 o grubości 10-20 mm. Przy rozpiętości stropu powyżej 6,0 m zaleca się opieranie belek na podporach montażowych, ustawionych przy licu ściany lub w odległości nie większej niż 0,3 m od lica (na rygach) i wykonywanie wieńca obniżonego. Dolna krawędź wieńca opuszczonego powinna znajdować się poniżej spodu belki w odległości nie mniejszej niż 40 mm.
W zależności od rozpiętości stropów należy stosować podpory montażowe w liczbie 1-3 sztuki. Podpory montażowe belek należy umieszczać w węzłach pasa dolnego belek.

^ do góry ^

Układanie pustaków
Po ułożenie belek i dwóch rzędów pustaków (po jednym przy obu podporach stropu), przestrzenie między nimi należy wypełnić pozostałymi pustakami, układając je z odpowiednio usztywnionych pomostów, których poziom powinien być niższy od dolnej powierzchni belek. Układanie pustaków należy prowadzić w jednym kierunku, prostopadle do belek. Powierzchnie czołowe pustaków przylegające do wieńców, podciągów lub żeber powinny być przed ich ułożeniem zamknięte (zadeklowane).
Pustaki nie powinny opierać się na podporach stałych, na których ułożone są belki.

^ do góry ^

Wieńce
Na obrzeżach stropów, na ścianach nośnych i ścianach równoległych do belek należy wykonać w poziomie stropu wieńca żelbetowego o wysokości nie mniejszej niż wysokość konstrukcyjna stropu i szerokości co najmniej 100 mm. Zbrojenie wieńców powinno składać się co najmniej z trzech prętów o średnicy nie mniejszej niż 10 mm. Zaleca sie stosowanie czterech prętów o średnicy 10 mm. Strzemiona o średnicy 4,5 mm powinny być rozmieszczone co 250 mm.
Z uwagi na konieczność stosowania w stropach gęstożebrowych zbrojenia podporowego, jako zasadę nalezy przyjąć projektowanie zbrojenia wieńca tak, aby górne pręty wieńca znajdowały się około 30 mm od górnej powierzchni stropu. Umożliwi to ułożenie zbrojenia podporowego z możliwością jego właściwego otulenia betonem w projektowanej wysokości stropu.
Wieńce należy betonować równocześnie z betonowaniem stropu. Przy wykonywaniu wieńca opuszczonego należy zwracać szczególną uwagę na staranne wypełnienie betonem przestrzeni pod belką oraz czołami belek układanych w jednej linii.

^ do góry ^

Zbrojenia podporowe
Stropy gęstożebrowe wymagają zastosowania zbrojenia podporowego zdolnego do przeniesienia siły 40 kN na 1 m długości wieńca. Do rozpiętości 6,0 m włącznie, zbrojenie podporowe wykonywane jest w postaci siatek płaskich, układanych wzdłuż wszystkich podpór poprzecznych stropu (zarówno na podporach wewnętrznych jak i skrajnych). W stropach o rozpiętości powyżej 6,0 m zbrojenie podporowe występuje tylko w żebrach stropu – nad każdą belką stropową, na obu jej końcach, w postaci siatek zaginanych w kształcie odwróconej litery „V”, tzw. „koszyka”.
Na podporach na których opierają się równocześnie belki stropowe o rozpiętości powyżej 6,0 m i poniżej 6,0 m, jako zasadę należy stosować zbrojenie podporowe w postaci siatek zaginanych.
W stropach o rozpiętości <= 6,0 m nad podporami, na których opierają się dwa stropy nalezy stosować siatkę P-1, układaną symetrychnie nad podporą. Nad podporą skrajną należy stosować siatkę P-2.
Siatki na długości podpory łączy się na zakład o długości co najmniej jednego oczka siatki (150mm).
Zbrojenie siatkami zaginanymi należy stosować we wszystkich żebrach belek o długości modularnej Lm>6,0 m.
W przypadku ułożenia belek w sąsiednich przęsłach w jednej linii należy stosować siatki podporowe Z-1, układane symetrycznie względem podpory stałej. Przed ułożeniem odpowiednio zagiętej siatki Z-1, w jej strefie środkowej należy wyciąć dwa odcinki zbrojenia dolnego „koszyka” (ø 5) o długości 240 mm., umożliwiające nałożenie „koszyka” na zbrojenie wieńca.
W przypadku przesunięcia żeber sąsiednich przęseł należy stosować siatki podporowe Z-2. „Koszyk” powinien być układany tak, aby pierwsze strzemię od strony z dłuższymi, wystającymi prętami ø 10, znajdowało się w licu podpory, a wystające pręty zagiąć i przymocować drutem wiązałkowym do zbrojenia wieńca. Zbrojenie to jest również układane w żebrach sąsiedniego stropu.

^ do góry ^

Żebra rozdzielcze
Przy rozpiętości stropu od 4,0 do 6,0 m należy stosować co najmniej jedno żebro rozdzielcze, a przy rozpiętości większej – co najmniej dwa żebra rozdzielcze. Jedno żebro rozdzielcze powinno znajdować się w środku rozpiętości stropu. Przy dwóch żebrach rozdzielczych, odległość między podporami stałymi i żebrami oraz między żebrami powinna wynosić około 1/3 rozpiętości stropu.
Szerokość żebra rozdzielczego powinna wynosić 70-100 mm, a wysokość powinna być równa wysokości stropu.
Zbrojenie żebra rozdzielczego powinny stanowić dwa pręty (jeden górą, jeden dołem) o średnicy nie mniejszej niż ø 12, połączone strzemionami ø 4,5, rozstawionymi co 0,6 m. Pręty zbrojenia żeber rozdzielczych powinny być zakotwione w prostopadłych do tych żeber wieńcach lub podciągach, na długość 0,5 m.

^ do góry ^

Żebra pod ścianami działowymi, równoległymi do belek
Pod ścianami działowymi, usytuowanymi równolegle do belek stropowych, należy wykonać wzmocnione żebera stropowe. Wzmocnione żebra stropowe mogą być wykonane przez ułożenie dwóch belek kratownicowych obok siebie lub – jeżeli zachodzi taka potrzeba – przez wykonanie stropie belki żelbetowej.

^ do góry ^

Betonowanie stropu
Żebra pomiędzy pustakami oraz płytę nad pustkami grubości 30 mm należy wykonać z betonu klasy nie mniejszej niż B20. Uziarnienie kruszywa powinno być nie większe niż 10 mm.
Do betonowania stropu można przystąpić po ułożeniu belek (na podporach stałych i montażowych) oraz pustaków, a także po zmontowaniu zbrojenia wieńców żeber i ułożeniu zbrojenia podporowego oraz sprawdzeniu poprawności wykonania wszystkich czynności.
Bezpośrednio przed betonowaniem ze stropu należy usunąć wszelkie zanieczyszczenia, a wszystkie elementy (pustaki i belki) polać obficie wodą.
Betonowanie należy wykonywać posuwając się stopniowo w kierunku prostopadłym do belek.
Jeżeli beton podawany jest przy pomocy pompy, to należy go rozprowadzić równomiernie po powierzchni, nie dopuszczając do jego miejscowego gromadzenia.
Jeżeli beton jest podawany na strop w sposób obciążającym konstrukcję, to poziomy transport betonu po stropie może odbywać się taczkami o pojemności najwyżej 0,075 m3 systemem wahadłowym, po sztywnych pomostach ułożonych prostopadle do belek stropowych.
Pomosty powinny być wykonane z desek o grubości co najmniej 38 mm i szerokości minimum 200 mm. Pomosty na krawędziach bocznych powinny być obite listwami zabezpieczającymi przed stoczeniem się taczek z pomostu.
W czasie betonowania należy zwracać szczególna uwagę na dokładne wypełnienie mieszanką betonową wszystkich przestrzeni pomiędzy pustakami, czołami belek ułożonych w jeden linii na ścianach ze zbrojeniem podporowym, w wieńcach i żebrach rozdzielczych, prawidłowe zagęszczenie betonu i należytą jego pielęgnacją, zwłaszcza w okresie podwyższonej lub obniżonej temperatury powietrza.

^ do góry ^

Odbiór techniczny stropów
Odbiorowi technicznemu podlega każdy wykonany strop. W trakcie odbioru technicznego przeprowadza sie dwa badania: badanie odbioru częściowego i badanie odbioru końcowego.
Badanie odbioru częściowego należy wykonać przed przystąpieniem do betonowania stropu. Powinno ono obejmować sprawdzenie:

·         zgodność stropu przygotowanego do betonowania z dokumentacją techniczną,

·         jakości materiałów i elementów stropu,

·         ułożenia belek, w tym: prawidłowości oparcia belek na podporach stałych i montażowych oraz rozstawu i równoległości belek,

·         średnic zbrojenia i jego rozmieszczenia,

·         ułożenia pustaków.

Badanie odbioru końcowego należy wykonać po rozdeskowaniu stropu. Rozdeskowanie stropu można wykonać, gdy beton ułożony na budowie osiągnie wytrzymałość odpowiadającą klasie B15. Polega ono na usunięciu podpór montażowych oraz deskowaniu wieńców, żeber rozdzielczych, żeber pod ścianami równoległymi do belek i innych fragmentów stropu, wykonanych z betonu układania na budowie.

Badania obejmują sprawdzenie:
wyglądu zewnętrznego,
płaskości powierzchni stropu.