Blachy dachówkowe i trapezowe

Blachy dachówkowe profilowane wykonane są z blachy stalowej ocynkowanej, powlekanej poliestrem.
W ten sposób łączy w sobie piękno dachówki ceramicznej z wytrzymałością stali. Dzięki małej wadze ok. 5 kg/m blachodachówki stalowe nadają się na pokrycie nowych dachów jak również renowacje starych, bez konieczności wzmacniania więźby dachowej. Blachy dachówkowe PRUSZYNSKI są eleganckim i trwałym . pokryciem, łączącym w sobie tradycję z nowoczesną technologią. Profilowane z dwustronnie ocynkowanej i pokrytej kilkoma warstwami lakieru blachy stalowej lub aluminiowej, gwarantują długoletnią eksploatację oraz odporność na warunki atmosferyczne. Atrakcyjny wygląd oraz szeroka gama kolorów (obecnie 25) pozwalają na uzyskanie doskonałych efektów i umożliwiają do pasowanie do elewacji i otoczenia. Montaż pokrycia jest bardzo szybki dzięki temu, że arkusze docinane są na dowolną długość i według konkretnych płaszczyzn. co pozwala na eliminowanie odpadów do minimum.

Trzy rodzaje blachy dachówkowej, które produkujemy doskonale nadają się do pokrycia wszystkich budynków niezależnie czy jest to dom jednorodzinny, rezydencja, biuro czy budynek przemysłowy. Do wszystkich blachodachówek posiadamy w sprzedaży niezbędne akcesoria: wkręty, taśmy uszczelniające, farby zaprawkowe oraz szeroki wybór obróbek blacharskich.

Ponadto w ofercie znajduje się wiele różnych profili blach trapezowych od T6 do T135 w wersji ocynkowanej lub powlekane. W ostatnim czasie wzbogaciliśmy ofertę okładzin elewacyjnych o kasetę i panel ścienny.

Wyroby posiadają niezbędne atesty PZH i ITB. Wszystkie profile produkujemy na dowolną długość, ograniczoną tylko możliwościami transportu.

Obróbki blacharskie wykonuje się na krawędziach i w załamaniach połaci, wokół kominów, włazów, okien dachowych i wywietrzników a także elementów wystających ponad dach. Czyli w miejscach, gdzie dach jest szczególnie narażony na przenikanie wody. Poprawne wykonanie tych połączeń przedłuża żywotność dachu i eliminuje przecieki.   

Obróbki uszczelniają dach i odprowadzają wodę z miejsc, gdzie pokrycie graniczy z innymi elementami dachu, czyli na połączeniach, stykach i załamaniach.

Przy wyborze obróbki do pokrycia dachu należy wiedzieć, że:

·         Im bardziej skomplikowany jest dach, tym więcej obróbek i wyższe koszty jego wykonania.

·         Im mniejszy spadek dachu, tym szersza obróbka. Po dachach o niewielkim spadku woda spływa wolno i tylko odpowiednio szeroka obróbka może zapobiec wnikaniu wilgoci pod pokrycie.

·         Materiał na obróbki musi mieć trwałość zbliżoną do trwałości pokrycia, żeby obróbki nie zużyły się wcześniej niż pokrycie. Dla przykładu przy pokryciach ceramicznych, których trwałość szacuje się na około 100 lat, obróbki powinny być wykonane z miedzi (100 - 300 lat) cynku lub blachy tytanowo-cynkowej (70 – 100 lat).

·         Barwę i fakturę obróbki powinno się dopasować także do wyglądu pokrycia.

Można też kupić gotowe obróbki – odpowiednio uformowane dachówki czy elastyczne taśmy z tworzywa sztucznego. Obróbki gotowe często wchodzą w skład całego systemu dachowego. O systemie mówi się wówczas, gdy na przykład producent pokryć ceramicznych, oferuje nie tylko dachówki, lecz także specjalnie dopasowane do nich folie dachowe, akcesoria takie jak ławy kominiar-skie, drabinki przeciwśniegowe i inne. Obróbki systemowe w postaci fartuchów uszczelniających są także produkowane jako element uzupełnia-jący do okien połaciowych.

Gdzie się stosuje?
Obróbek blacharskich wymagają:

·         kosze czyli zagłębienia w linii styku dwóch przylegających połaci dachowych. Kosze zbierają wodę spływającą z dachu. Do obróbek tego elementu stosuje się rynny koszowe w kształcie litery „V”, którymi woda spływa do rynien i rur spustowych.

·         pasy nadrynnowe i podrynnowe – są zabezpieczane blachą uformowaną w kształcie litery „L”. Dolna krawędź ma kształt kapinosa (ukośne i wyżłobione podcięcie, po którym spływająca woda odrywa się i nie zalewa ściany).

·         kominy - obróbką blacharską jest blaszany kołnierz, który zakrywa szczelinę między ścianą komina a pokryciem dachu.

·         okna połaciowe i włazy - jeśli okna nie są sprzedawane w komplecie z fartuchem uszczelniającym, obróbkę można zrobić z tego samego materiału co pozostałe obróbki.

·         miejsca połączenia dachu ze ścianą, lukarną itp. – mury nieosłonięte okapem dachowym zabezpiecza się obróbkami wyprofilowanymi, tak aby woda nie spływała po ścianie.

·         szczyt dachu wykańcza się obróbką blacharską zwaną wiatrownicą.

Dekarskie obróbki blacharskie to szczególna izolacja dachu przed niszczącym działaniem wód opadowych. Stałe zalewanie ścian szczytowych budynku przy źle wykonanych obróbkach oraz przecieki w wyniku nieszczelności na złączach obróbek powodują zawilgocenie murów i stropów.

Spływająca woda wnika w zakamarki i szczeliny, jakie napotka na swej drodze i sprawia, że zale-wane mury nigdy nie wyschną. Wilgoć sprzyja zagrzybieniu i zniszczeniu konstrukcji murów, utracie ich własności termoizolacyjnych, a w warun-kach jesienno - zimowych (cykle zamar-zania i odmarzania) dodatkowo powoduje prze-marzanie i rozsadzanie konstrukcji.
Wyeliminowanie ryzyka stałego zawilgocenia należy do zadań projektanta, dekarza i blacha-rza. Muszą oni przewidzieć wszelkie konsekwen-cje braku, lub złego wykonania obróbek. Warto pamiętać, że szkody wynikające z braku obró-bek są często mniejsze w porównaniu z tymi, jakie mogą być skutkiem złych obróbek – dosta-jąca się pod taką obróbkę woda ma utrudnione parowanie, a więc dłużej zalega. Prace przygo-towawcze (wycięcie blach, zagięcie rąbków itp.) muszą być wykonane solidnie. Blachy łączy się ze sobą na zakłady (czyli na rąbki, zwoje i list-wy), na wkręty, nity oraz za pomocą lutowania i spawania. Przy obróbkach najczęściej stosuje się różne formy zakładów (patrz rysunek), po-łączone z technikami lutowania. Każdy element musi być idealnie dopasowany. Miejsce usytuo-wania obróbki wymaga szczegółowych pomia-rów. Na ich podstawie w warsztacie wykonuje się poszczególne elementy, które później do-starcza się na budowę i instaluje na dachu. Dla poprawnego wymierzenia elementu, dach po-winien być przynajmniej oła-towany – wtedy pozycję obróbki w pokryciu można określić przy pomocy kilku dachówek. Ważny jest każdy styk, przez który woda może przedostawać się w głąb struktury dachu (np. przejścia antenowe).

Obróbki okapów
Zadaniem okapu jest ochrona ścian przed zalewaniem wodą opadową, która powinna spływać po jego odpowiednio zagiętej krawędzi (fot. 1). Zakończeniem okapu dachu jest blacha okapowa lub wysunięte pokrycie, tzw. pasy nadrynnowe i podrynnowe, zabezpieczane blachą uformowaną w kształcie litery „L”. Dolna krawędź ma kształt kapinosa (ukośne i wyżłobione podcięcie, po którym spływająca woda odrywa się i nie zalewa ściany). Sposób wykończenia okapów zależy od rodzaju pokrycia dachowego i kształtu rynien. Najprostsze rozwiązanie obróbki to pas blachy z wyrobionym na krawędzi kapinosem, przymocowany równolegle do krawędzi okapu. Przy okapach balkonów pas blachy z wywiniętym kapinosem mocuje się do płyty balkonowej, na pas zachodzi gładź lub wykła-dzina balkonu. Zazwyczaj wykończeniem okapu jest również

rynna, która zbiera wodę spływającą z połaci i odprowadza ją do rur spustowych.
 Kapinosy wywijane ręcznie
lub maszynowo mogą mieć różne kształty.

Najczęściej spotyka się obróbki okapów z rynnami podwieszanymi oraz z rynnami leżącymi.
Dachy z rynną podwieszoną. Przygotowanie blachy okapowej polega na zagięciu na brzegach równoległych i prostopadłych do linii okapu czterech rąbków leżących lub trzech rąbków leżących wzdłuż górnej krawędzi poziomej i dwóch pionowych. Czwartą krawędź profiluje się tak, aby uzyskać kapinos.
Dachy z rynną leżącą. Rynna leżąca powstaje przez wygięcie brzegów arkuszy blach układanych długością w kierunku lekko ukośnym do okapu. Pas okapowy nie jest łączony z pokryciem połaci, lecz przybijany gwoździami do podkładu. Pod rynną układa się trapezowy pas blachy okapowej zakoń-czonej kapinosem.

Obróbki koszy
Kosze to miejsca styczne między połaciami, łączącymi się pod kątem mniejszym od 180° (mierząc od zewnątrz budynku). Kształt ich obróbek pokazano na rysunku poniżej. Przez kosze spływa woda z przylegających części dachu. Elementy przeznaczone na wyłożenie kosza przygotowuje się przed położeniem na dach, łącząc wszystkie potrzebne arkusze na rąbki podwójne, zagięte zgodnie z kierunkiem spływu wody. Prace montażowe należy wykonać niezwykle starannie. Łączenie arkuszy blach kosza z pokryciem połaci należy wykonywać za pomocą arkuszy pośrednich, ułożonych równo-legle do okapu, na rąbki podwójne leżące, zwinięte do środka kosza. Rąbki lub zwoje pionowe pokry-cia połaci nie powinny dochodzić do rąbków koszy. Układanie pasa koszowego rozpoczyna się do okapu w kierunku kalenicy. Po rozłożeniu blachy dopasowuje się ją do wypukłości i wklęsłości kosza. Górną krawędź pasa ścina się według kształtu kalenicy, a dolną –

przylegającą do rynny – równo-legle do okapu.

Kształty koszy: a) wklęsły, b) płaski, c) walcowy, d) półokrągły, e) prostokątny, f) na szczelinie dylatacyjnej

Obróbki murów ogniochronnych, balustrad i attyk
Mury ogniochronne o wysokości do 0,5 m trzeba szczelnie pokryć blachą z obydwu stron i z wierz-chu, wyższe – tylko z wierzchu, attyki, balustrady, mury szczytowe i pulpitowe – z wierzchu i od strony dachu. Przy kryciu tylko górnych części muru, krawędzie blachy zagina się na zwoje lub kapinosy (jak na brzegu okapu). Blachę przywiązuje się drutem do gwoździ wbitych w spoiny muru lub kołków wstrzelonych w beton ścian monolitycznych. Jeden koniec drutu okręca się na gwoździu lub kołku, drugi przepuszcza przez otwór w blasze i przylutowuje kapkami, wykonanymi z tej samej blachy co obróbka. Pokrycie można też umocować żabkami wsuniętymi w zagiętą krawędź blachy i przybitymi do muru. Pokrycie wierzchu muru szczytowego, pulpitowego lub attyki wykańcza się odbojem pionowym i okapnikiem albo okapnikiem ze wzmacniająca blachą usztywniającą. Okapnik mocuje się drutem do gwoździ lub kołków, jak w murach ogniochronnych. Poszczególne odcinki blach, zabezpieczające mury ogniochronne, szczytowe lub puliptowe, łączy się na zakład z przy-lutowaniem.

Przykład obróbki ogniomuru oraz zastosowania obróbki przyściennej i ogniomuru

 ...ciąg dalszy artykułu

Obróbki kominów


Tworzą je kołnierze z blachy, wykonane po to, aby ochronić kominy przed spływającą  po dachu wodą deszczową i zakryć szczeliny między kominem a podkładem pokrycia. Kołnierze przygotowuje się na podstawie dokładnego obmiaru wykonanych kominów. Polega to na wycięciu prostokątnych pasów blachy o szerokości ok. 40 cm i zagięciu ich pod kątem, jaki tworzy komin z połacią dachu, przez którą przechodzi. Gotowe kołnierze zwykle łączy się na dachu na zakład i lutuje – gdy są wykonywane z blachy cynkowej, albo na rąbki podwójne – gdy obróbka jest z blachy stalowej. W przypadku krycia dachu blachą wykonuje się zagięcia brzegów boków kołnierza przylegających do połaci, aby połączyć go z sąsiednimi arkuszami blachy pokrycia za pomocą rąbków podwój-nych. Podobne zagięcia na rąbki leżące stosuje się również w obróbkach kominów do dachów pokrytych dachówką i blachą falistą. Na poła-ciach o nachyleniu przekraczającym 30° za ko-minami powinno się instalować odboje (kozubki na rysunku). Chronią one tył komina przed stru-gą wody deszczowej, zmuszając ją do ominięcia komina. Ta obróbka jest bardzo istotna, ale nie-chętnie stosowana przez dekarzy z uwagi na jej pracochłonność.

Delta -Top jest obróbką dekarską do komina i wykuszu przeznaczoną do stosowania w miejscach połączeń koszy, nadaje się do układania nawet w najbardziej skomplikowanych załamaniach dachu
i chroni je przed przeciekaniem wody. Producentem nowej obróbki jest firma Dörken Polska.

 Dane techniczne

Obróbki okien połaciowych i wyłazów
Są to kołnierze z blachy ocynkowanej lub cynkowej. W obróbce okna świetlikowego w dachu po-krytym dachówką części kołnierza, które wychodzą na połać dachową od strony kalenicy i z boków, zakańcza się rąbkami wywiniętymi do góry. Opiera się na nich przyległe do okna rzędy dachówek lub płytek. Od strony okapu nakłada się na pokrycie dachowe kołnierz czołowy (fartuch). Poszczególne części kołnierza, tj. cztery pasy blachy: górny, boczne i czołowy, łączy się ze sobą na dachu na za-kład (na rąbki leżące pojedyncze albo podwójne) i lutuje. Obróbka okien dachowych w przypadku krycia dachu blachą jest podobna jak przy dachówkach. Blachy kołnierza łączy się z blachami pokry-cia na uprzednio przygotowane rąbki lub zakłady lutowane. Pokrywę wyłazu obija się blachą cynko-wą lub ocynkowaną. Wokół jego obramowania przymocowuje się listwę o przekroju trójkątnym, a całość wykłada blachą cynkową lub ocynkowaną, tworząc rodzaj kołnierza zalutowanego w naro-żach. Dolną krawędź kołnierza łączy się na lutowany zakład lub na rąbki leżące. Górne krawędzie wykładziny blaszanej zagina się na szerokość około 50 mm do wewnątrz wyłazu i przybija gwoź-dziami papowymi do wierzchu ramy wyłazu w odstępach około 10 cm. Dolne krawędzie kołnierza łączy się z połacią dachu na lutowany zakład lub rąbki leżące. Jeżeli pokrycie jest wykonane, to obudowę wyłazu obrabia się blachą, tak jak kołnierz wokół komina.

Obróbki wywietrzników
Na uszczelnienia przejść wywietrzników przez pokrycie dachowe stosuje się obróbki w postaci przygotowywanych w warsztacie kołnierzy blaszanych. Górny brzeg kołnierza powinien być przy-lutowany do wywietrznika, a dolny – odgięty na szerokość 5 - 10 cm – do blach pokrycia dachowego. Jeżeli pokrycie nie jest bla-szane, to należy zastosować dodatkową podkładkę z blachy sta-lowej ocynkowanej ułożonej w płaszczyźnie połaci dachowej. Kształt podkładki powinien być dostosowany do rodzaju pokrycia dachu. Podkładkę połączoną z kołnierzem na lutowany zakład, od strony kalenicy wpuszcza się pod pokrycie, np. pod dachów-kę, a od strony okapu wykłada się na pokrycie.

Poprawne odwodnienie dachu każdego domu decyduje nie tylko o trwałości elewacji, lecz także o trwałości fundamentów, ścian podziemnych, a zatem całego budynku. Podstawowe zadanie syste-mu rynnowego to zebranie wód opadowych (i powstających podczas topnienia śniegu i lodu) z każ-dej połaci dachowej oraz odprowadzenie ich za pośrednictwem rynien i pionowych rur spustowych jak najdalej od ścian budynku.

Podstawowymi elementami systemów odwodnienia dachu są:

·         rynny

·         rury spustowe

·         elementy łączące (gumowe uszczelki, nity itp.)

·         kształtki (kolanka, odpływy, tzw. mufy, łuki zewnętrzne i wewnętrzne montowane w narożnikach domów, łączni-ki i zaślepki)

·         uchwyty do mocowania rynien (haki rynnowe zwane ry-najzami)

·         uchwyty do mocowania rur spustowych (obejmy)

·         akcesoria (np. siatki narynnowe zatrzymujące zanieczy-szczenia)

Wszystkie części każdego systemu powinny być szczelne i dokładnie do siebie dopasowane. Należy też pamiętać, że każda połać dachowa (łącznie z daszkami lukarn) powinna mieć „swoją” rynne i rurę spustową. Zatem im bardziej skomplikowany dach, tym więcej rynien, rur spustowych i elementów je łączących. Dobór systemu (szerokość rynien i średnica rur spustowych) zależy też od efektywnej powierzchni dachu czyli takiej, którą będzie trzeba odwodnić.

Przekroje
Kształt rynny decyduje o wyglądzie dachu, lecz ma także wpływ na efektywność systemu odwodnie-nia (przepustowość rynny) i to, czy usuwanie zanieczyszczeń nie będzie sprawiało kłopotu.

Na polskim rynku dostępne są rynny:

·         półokrągłe - najpopularniejsze. Stosuje się je do odwadniania wszelkich rodzajów da-chów. Rynna półokrągła jest bardzo wytrzymała na obciążenia mechaniczne.

·         o przekroju półeliptycznym. Montuje się je na dachach o średnich i dużych powierz-chniach. Mimo stosunkowo małych wymiarów mają dużą przepustowość.

·         w kształcie gzymsu i o przekrojach trapezowym, skrzynkowym (prostokątnym lub kwadratowym). Mają niewielką wysokość, dlatego montuje się je na dachach małych i średnich budynków. Mocuje się je na niewiedocznych z dołu hakach wewnętrznych. Ich wadą jest możliwość odkształcenia się pod naporem lodu.

·         o przekroju zamkniętym (ze szczeliną wzdłuż rynny). Można montować je na każdym rodzaju dachu. Dobrane do koloru pokrycia i właściwie zamontowane są mało widoczne. Mają wymiary i kształty zbliżone do rynien przypominających gzyms.
Rury spustowe produkowane są w trzech rodzajach: o przekroju okrągłym, kwadratowym i prostokątnym. Mogą byś gładkie lub profilowane na całej długości.

Materiały
Kilkanaście lat temu materiałem najczęściej w Polsce stosowanym była stal ocynkowana. Wraz
z otwarciem granic na produkty z Zachodu rozpoczął sie boom na rynny z PVC. Jest to materiał najmniej trwały, ale też najtańszy. Stał się na tyle popularny, że nawet jeden z polskich produ-centów pokryć i systemów odwodnienia ze stalowej blachy ocynkowanej zajmuje się dystrybucją konkurencyjnych rynien z PVC.

·         Rynny stalowe
Produkowane są ze stali nierdzewnej powlekanej cyną, która może być lakierowana lub powlekana warstwą tytanowo-cynkową lub plastisolem (plastyczne tworzywo odporne
na uszkodzenia mechaniczne, korozję i płowienie). Elementy orynnowania są wytłaczane. Rynny mają przekrój półokrągły, skrzynkowy, trapezowy lub w kształcie gzymsu, a rury spustowe okrągły lub prostokątny (gładki lub profilowany) z zaokrąglonymi narożnikami.

·         Rynny z tworzyw sztucznych
Elementy orynnowania z PVC są wytłaczane lub odlewane z wysokoudarowego, nie-
plastyfikowanego polichlorku winylu. Tworzywo pokrywane jest tlenkiem tytanu lub ak-
rylem, albo stabilizowane promieniami ultrafioletowymi. Zwiększa to odporność tworzywa na warunki atmosferyczne - zwłaszcza promienie słoneczne i kwaśne deszcze, zanieczysz-
czenia powietrza oraz uszkodzenia mechaniczne. Rynny z PVC mają zróżnicowane kształ-
ty, od półokrągłych po skrzynkowe oraz przypominające gzyms. Są też rynny z podwój-
nym dnem: zewnętrznym półtrapezowym i wewnętrznym - półokrągłym  oraz takie, które mają dno ryflowane, co ułatwia przepływ wody, nawet jeśli do rynny dostaną się zanie-
czyszczenia. Rury spustowe mogą mieć przekrój okrągły, kwadratowy, które łączy się z rynnami trapezowymi lub skrzynkowymi; dostępne są też elementy łączące kwadratowe rury z rynnami półokrągłymi. Orynnowanie z PVC dostępne jest w wielu kolorach i nie wymaga odnawiania.

·         Rynny z aluminium
Blacha aluminiowa zabezpieczona antykorozyjnie i lakierowana lub malowana. Może być pokryta akrylem lub poliestrem. Rynny są odlewane lub wytłaczane. Kształtem najczęściej przypominają gzyms, produkuje się też rynny o przekroju zamkniętym z wąską szczeliną wzdłuż rynny, do której wpływa woda z dachu. Rury spustowe mają przekrój prostokątny (gładki lub profilowany) i zaokrąglone narożniki.

·         ...