Smoczy rycerz 01 - Smok i jerzy.pdf - Smoczy rycerz - bozena255

G ORDON R . D ICKSON

SMOKIJERZY

Pierwszytomzcyklu

„Smoczyrycerz”

Przeł.: Izabella i Andrzej

Sluzkowie

Tytuł oryginału:

The Dragon and the George

Data wydania polskiego: 1976 r.

Data pierwszego wydania oryginalnego: 1991 r.

Rozdział 1

Punktualnie o 10.30 James Eckert zajechał przed Stoddard Hall na terenie

college’u w Riveroak, gdzie miesciła sie pracownia Grottwolda Weinera Hansena.

Lecz Angie Farrel oczywiscie nie było przed budynkiem. . . jakzeby inaczej.

Był ciepły, słoneczny poranek wrzesniowy. Jim siedział w samochodzie i usi-

łował zachowac spokój. Z pewnosci a nie ma w tym winy Angie. Grottwold, ten

idiota, na pewno cos wymyslił, aby zatrzymac j a po godzinach. A przeciez wie-

dział, ze dzisiejsze przedpołudnie postanowili poswiecic na szukanie mieszkania.

Trudno było nie złoscic sie na kogos takiego jak Grottwold. Nie dosc, ze nie przy-

nosił swiatu chluby swoj a osob a, to jeszcze w sposób bardzo szczególny starał sie

odebrac Angie Jimowi i miec j a tylko dla siebie.

Jedne z dwojga duzych drzwi prowadz acych do Stoddard Hall otworzyły sie

i ukazała sie w nich jakas sylwetka. Nie była to jednak Angie, lecz krepy mło-

dy mezczyzna. Dostrzegł Jima siedz acego w samochodzie i podszedł szybko ku

niemu.

— Czekasz na Angie? — zapytał.

— Zgadza sie, Danny — powiedział Jim. — Miała tu sie ze mn a spotkac, ale

oczywiscie Grottwold nie chce jej puscic.

— To w jego stylu — przytakn ał Danny.

Danny Cerdak był asystentem na wydziale fizyki i w całym college’u jedy-

nym, poza Jimem, zawodnikiem pierwszoligowej druzyny siatkówki.

— Jedziecie obejrzec przyczepe Cheryl? — zapytał.

— Jesli tylko Angie wyrwie sie w pore — powiedział Jim.

— Och, pewnie przyjdzie za chwile. Słuchaj, czy nie chcielibyscie wpasc do

mnie jutro po meczu? Nic szczególnego, po prostu pizza i piwo. Bedzie tez paru

chłopaków z druzyny, z zonami.

— To brzmi niezle — rzekł Jim ponuro — chyba ze Shorles wynajdzie jak as

dodatkow a robote. W kazdym razie, dzieki; i na pewno przyjdziemy, jesli nic nam

nie przeszkodzi.

— Dobrze — Danny wyprostował sie. — No to do zobaczenia jutro na meczu.

Odszedł, a Jim powrócił do swoich mysli. Nie wolno mu zapominac, ze fru-

stracja to tez czesc zycia. Musi przywykn ac do istnienia i egoistycznych kierow-

ników wydziałów, i zbyt niskich wynagrodze n, i do polityki oszczednosciowej

nekaj acej tak dalece Riveroak College, jak i wszystkie inne instytucje oswiato-

we, i ze doktorat z historii sredniowiecza moze przydac sie jedynie do przetarcia

butów przed podjeciem pracy przy łopacie.

Dzieki Bogu miał Angie. Najwspanialsze w niej było to, ze zawsze uzyskiwała

od ludzi wszystko, czego chciała. Nie irytowała sie przy tym nawet w takich sytu-

acjach, kiedy Jim przysi agłby, ze tamci celowo szukaj a zaczepki. Nie był w stanie

poj ac, jak jej sie to udawało. Angie była naprawde wyj atkowa — zwłaszcza jak na

kogos niewiele wiekszego od okruszka. Ot, chocby sposób, w jaki radziła sobie

z Grottwoldem, u którego pracowała jako asystentka. Spojrzał na zegarek i skrzy-

wił sie: prawie za kwadrans jedenasta. Tego było za wiele. Jesli Grottwold nie

miał dosc rozumu, by puscic Angie, to do tej pory ona sama powinna sie wyrwac.

Postanowił pójsc po ni a w momencie, gdy Angie juz zbiegała po schodach.

— No, jestes nareszcie — mrukn ał.

— Przepraszam — Angie zajeła miejsce w samochodzie i zatrzasneła drzwicz-

ki. — Grottwold był cały podekscytowany. S adzi, ze znajduje sie o krok od udo-

wodnienia, ze astralna projekcja jest mozliwa. . .

— Jaka . . . jekcja? — zaj akn ał sie Jim.

— Astralna projekcja. Wyjscie ducha poza ciało. Inaczej mówi ac mozli-

wosc. . .

— Ale chyba nie pozwalasz mu eksperymentowac na sobie? Myslałem, ze juz

raz to ustalilismy.

— Niepotrzebnie sie złoscisz — powiedziała Angie. — Tylko pomagam mu

w przeprowadzaniu eksperymentów. Nie martw sie, on nie zamierza mnie zahip-

notyzowac ani nic z tych rzeczy.

— Juz raz próbował — Jim nie dał za wygran a.

— On tylko próbował, ale udało sie to tobie. Pamietasz?

— W kazdym razie nie wolno ci pozwolic dac sie znów zahipnotyzowac ani

mnie, ani Hansenowi, ani nikomu innemu.

— Dobrze, kochanie — głos Angie zabrzmiał miekko.

Oto cała ona, znowu to zrobiła — dokładnie to samo, o czym dopiero co my-

slał — powiedział sobie w duchu Jim.

Tym razem poradziła sobie z nim samym. Nieoczekiwanie sprzeczka ucichła,

a on zastanawiał sie, co własciwie go tak zirytowało.

— W kazdym razie — rzekł jad ac autostrad a w kierunku placu przyczep,

o którym mówił mu Danny Cerdak — jesli ta przyczepa do wynajecia okaze sie

tania, bedziemy wreszcie mogli pobrac sie. Moze uda nam sie przezyc na ty-

le skromnie, ze nie bedziesz juz musiała jednoczesnie pracowac dla Grottwolda

i trzymac sie kurczowo tej asystentury na anglistyce.

— Jim — powiedziała Angie. — Musimy miec jakis dom, ale nie oszukujmy

sie co do wydatków.

— Moglibysmy rozbic namiot w jakims nowym miejscu, przynajmniej na kil-

ka pierwszych miesiecy.

— Jak to sobie wyobrazasz? Zeby gotowac i jesc, musimy miec naczynia

i stół. I drugi stół, zeby kazde z nas miało gdzie poprawiac testy i w ogóle pra-

cowac. No i krzesła. Potrzebny jest nam przynajmniej materac do spania i jakas

szafka na ubrania, których nie da sie powiesic. . .

— Wiec dobrze, znajde sobie dodatkow a prace.

— Nic z tego. Bedziesz dalej posyłał artykuły do pism naukowych, az cos ci

w ko ncu wydrukuj a. I wtedy niech tylko Shorles spróbuje nie zrobic cie wykła-

dowc a.

Przez chwile w samochodzie panowała zupełna cisza.

— Jestesmy na miejscu — rzekł Jim, ruchem głowy wskazuj ac na prawo.

Smoczy rycerz 01 - Smok i jerzy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: