Stephen King - Poranna dostawa.pdf - King, Stephen - kinia04

STEPHEN KING

"Poranna dostawa"

tłum. Gambit

Świt spływał wolno na Culver Street.

Komuś, kto o tej porze nie spał, noc wydawałaby się wciąż jeszcze czarna, ale poranek

skradał się już od pół godziny. Wiewiórka, skryta wśród gałęzi dużego klonu na rogu Culver

i Balfour Avenue, zamrugała ślepkami i zwróciła swoje bezsenne spojrzenie ku uśpionym

domom. W pół drogi do skrzyżowania jaskółka przysiadła na poidełku dla ptaków pod

domem państwa Mackenzie i zatrzepotała skrzydłami, rozpryskując wokół perliste krople.

Ślamazarnie wędrująca wzdłuż rynienki mrówka natrafiła na drobną grudkę czekolady w

porzuconym sreberku. Nocny powiew, który szemrał w liściach i wydymał zasłony w

oknach, zaczął zbierać się do odejścia. Stary klon wydał ostatni poszmer i zastygł, oczekując

aż ten cichy prolog rozwinie się w prawdziwą uwerturę. Kreska bladego światła zajaśniała na

wschodnim niebie. Lelek przerwał swój posępny koncert; niepewnie wracały do życia

sikorki, niezdecydowane, jakby nie śmiały samodzielnie witać wschodzącego dnia.

Wiewiórka znikła w okolonej fałdami kory dziupli w rozwidleniu klonu. Jaskółka przysiadła

na krawędzi poidełka i zastygła bez ruchu. Mrówka także znieruchomiała, pochylona nad

swoim skarbem jak bibliotekarz nad opasłym tomem. Ulica Culver drżała w ciszy na

krawędzi światła - na tej przesuwającej się po powierzchni planety linii, którą astronomowie

zwą terminatorem. Z ciszy wyłonił się delikatny pomruk, narastający niepostrzeżenie aż

wydawało się, że trwa już od dawna, skryty pod głośniejszymi dźwiękami dopiero co

minionej nocy. Dźwięk gęstniał i stawał się coraz wyraźniejszy, aż okazał się dyskretnie

wytłumionym warkotem silnika ciężarówki mleczarza. Ciężarówka skręciła z Balfour

Avenue w ulicę Culver - na eleganckim beżowym lakierze widniały czerwone litery.

Wiewiórka wychynęła z przypominającej wydęte usta dziupli jak języczek, przyjrzała się

ciężarówce i, spostrzegłszy na ziemi coś, co wyglądało na smakowity kąsek, zbiegła po pniu

z ogonem zadartym do góry. Jaskółka odfrunęła. Mrówka pochwyciła tyle czekolady ile

mogła udźwignąć i potaszczyła zdobycz do mrowiska. Ćwierkanie sikorek przybrało na sile.

Ulicę dalej zaszczekał pies.

Na burcie ciężarówki widniał napis: MLECZARNIA CRAMERA. Pod spodem namalowana

była butelka mleka, a jeszcze niżej słowa: PORANNE DOSTAWY TO NASZA

SPECJALNOŚĆ! Mleczarz miał na sobie niebieskoszary kombinezon i przekrzywiony

kapelusz, a na kieszonce wyszyte złotą nitką imię: SPIKE. Pogwizdywał sobie, do wtóru

butelkom przyjaźnie dźwięczącym w pojemnikach z lodem. Zatrzymał się przy krawężniku

pod domem państwa Mackenzie. Podniósł spoczywającą na siedzeniu pasażera skrzynkę z

mlekiem i tanecznym ruchem wysiadł z wozu. Zatrzymał się na chwilę, żeby wciągnąć

głęboko w płuca powietrze, świeże, rześkie i pełne tajemnic - po czym pomaszerował żwawo

w stronę drzwi. Na skrzynce pocztowej wisiała mała kwadratowa karteczka, przytrzymywana

magnesem w kształcie pomidora. Spike odczytał zawartą na niej wiadomość powoli i

dokładnie, jak ktoś kto odcyfrowuje list znaleziony w zmurszałej butelce, wyrzuconej przez

fale na brzeg. 1 kw. mleka

1 śmiet ekonbr 1 sok pomarańcz

Dzięk

Nella M

Mleczarz Spike przyjrzał się w zamyśleniu swojej podręcznej skrzynce i wydobył z niej

mleko i śmietankę. Powtórnie zlustrował kartkę, uniósł pomidorowy magnes aby upewnić

się, że nie umknęła jego uwadze kropka, przecinek albo myślnik, który mógł zmienić postać

rzeczy, pokiwał głową, odłożył magnes na miejsce i wrócił do samochodu. Komora

ciężarówki była wilgotna, ciemna i chłodna. Unosiła się w niej stęchła, robaczywa woń, nie

mieszająca się łatwo z zapachem produktów mleczarskich. Kartony soku pomarańczowego

stały za wilczą jagodą. Spike wyjął z lodu jeden karton, pokiwał znów głową i zawrócił pod

drzwi. Postawił sok obok mleka i śmietany, po czym wrócił do ciężarówki. Opodal rozległ

się donośny gwizd zwiastujący godzinę piątą - to Rocky, kumpel Spike'a, jak codzień

otwierał pralnię. Spike zamyślił się na chwilę, wyobrażając sobie jak Rocky uruchamia swoje

maszyny pralnicze w parnym, gorącym powietrzu, i uśmiechnął się. Możliwe, że zobaczą się

niedługo. Może jeszcze dziś wieczór... gdy wykona dostawę. Spike zapuścił motor i ruszył w

drogę. Z poplamionego krwią rzeźniczego haka w suficie kabiny zwisało tranzystorowe

radyjko. Włączył je i dyskretne dźwięki muzyki splotły się z warkotem silnika gdy

podjeżdżał do domu państwa McCarthy. Karteczka od pani McCarthy była tam gdzie zawsze,

wciśnięta w szparę skrzynki na listy. Była krótka i treściwa: Czekolada

Spike wyjął długopis, nabazgrał na kartce Zamówienie wykonane i wcisnął ją z powrotem w

szparę. Potem wrócił do ciężarówki. Mleko czekoladowe stało w dwóch chłodziarkach,

wygodnie ustawionych tuż na brzegu, blisko tylnych drzwi, ponieważ w czerwcu wszyscy je

zamawiali. Mleczarz zerknął na chłodziarki, sięgnął poza nie i wydobył pusty karton po

mleku czekoladowym, który leżał w przeciwległym rogu. Karton był naturalnie brązowy.

Rozbrykany młodzieniec harcował nad napisem informującym konsumenta, że opakowanie

zawiera NAPÓJ MLECZNY CRAMERA POŻYWNY I DOSKONAŁY W SMAKU

PODAWAĆ NA ZIMNO LUB NA GORĄCO FRAJDA DLA DZIECIAKÓW! Spike

ustawił karton na skrzynce z mlekiem. Odgarnął okruchy lodu aż dotarł do słoika po

majonezie. Podniósł go i zajrzał do środka. Tarantula poruszyła się, choć niemrawo, otępiała

od zimna. Spike zdjął zakrętkę i przechylił słoik nad otwartym kartonem. Pająk podjął

nieudolną próbę wdrapania się po szklanej ściance, ale bez rezultatu. Wpadł do pustego

kartonu z tłustym plaśnięciem. Mleczarz zamknął starannie karton, umieścił w swoim

nosidełku i podbiegł do drzwi państwa McCarthy. Pająki były jego ulubionym towarem,

pająki były najlepsze, nawet jeśli tylko on był tego zdania. Dzień, kiedy mógł dostarczyć

pająka był dla Spike'a szczęśliwym dniem. Gdy tak posuwał się wolno ulicą Culver,

symfonia świtu trwała. Perłowa wstęga na wschodzie ustąpiła pogłębiającej się różowości, z

początku ledwo dostrzegalnej, potem rozjaśniającej się szybko w szkarłat, który równie

natychmiast poczynał blednieć i przeistaczać się w letni błękit. Pierwsze promienie słońca,

śliczne jak na obrazku z elementarza, czekały tuż za progiem. Pod domem państwa Webber

Spike zostawił butelkę po zwykłej śmietanie wypełnioną żrącym kwasem. U Jennerów pięć

kwart mleka - mają tam dorastających chłopców. Spike nigdy ich nie widział, ale za domem

stał szałas, a na ganku stały czasem rowery i kije do baseballa. U państwa Collins dwie

kwarty mleka i karton jogurtu. U panny Ordway kogel-mogel w kartonie, spiknięty z

belladonną. Ulicę dalej trzasnęły drzwi. Pan Webber, który każdego ranka musiał jeździć całą

drogę do miasta, otworzył drzwi garażu i wszedł do środka, wymachując aktówką. Mleczarz

odczekał, aż usłyszy silnik jego Saaba i uśmiechnął się na ten dźwięk, przypominający

bzyczenie osy. Urozmaicenie jest osłodą życia - lubiła mawiać matka Spike'a, świeć Panie

nad jej duszą, ale my jesteśmy z Irlandii, a Irlandczycy to prości ludzie. Żyj jak każdy, synu,

a będziesz szczęśliwy. I była to święta prawda, przekonał się Spike jadąc przez życie swoją

schludną beżową ciężarówką. Jeszcze tylko trzy domy.

U państwa Kincaid znalazł informację "Dziś niczego nie zamawiamy. Dziękujemy." i

zostawił zakorkowaną butelkę mleka. Butelka wyglądała na pustą, ale zawierała zabójczy

cyjanowodór. Na progu domu państwa Walker Spike postawił dwie kwarty mleka i pół litra

śmietany. Gdy dotarł do domu Mertonów na końcu ulicy, promienie słońca przeświecały już

między gałęziami drzew i tworzyły nieregularne plamy na wytartych polach do gry w klasy

na chodniku przed gankiem Mertonów. Spike schylił się, podniósł kamyk idealnie nadający

się do gry - spłaszczony z jednego boku - i rzucił. Kamyk wylądował dokładnie na linii.

Spike uśmiechnął się i pogwizdując podszedł do drzwi. Lekki powiew, przynoszący zapach

mydła pralniczego sprawił, że Spike znów pomyślał o Rockym. Miał coraz większą pewność,

że zobaczy go już niedługo. Wieczorem. Tym razem karteczka dla mleczarza przypięta była

do stojaka na gazety: Odwołane

Spike otworzył drzwi i wszedł do środka.

Wewnątrz było zimno jak w grobowcu i pusto. Dom był ogołocony z mebli, pozostały tylko

nagie ściany. Po kuchence gazowej został tylko jaśniejszy ślad na linoleum. Tapetę w

sypialni zerwano do ostatniego skrawka. Z sufitu zwisała goła żarówka, spalona na czarno.

Potężny kleks schnącej krwi pokrywał część jednej ze ścian; przypominał atramentowe

plamy, jakie psychiatrzy dają do oglądania pacjentom. Pośrodku plamy tynk tworzył

niewielkie zagłębienie, jak krater, w którym spoczywał zmatowiały kosmyk włosów i parę

odłamków kości. Mleczarz pokiwał głową, wyszedł na zewnątrz i zatrzymał się na

werandzie. Dzień zapowiadał się pięknie. Błękit nieba był już o tej porze czystszy niż oczy

dziecka, upstrzony niewinnie wyglądającymi obłoczkami, zwiastującymi piękną pogodę.

Baseballiści nazywają je "aniołkami". Oderwał kartkę, zwinął ją w kulę i schował do lewej

kieszeni swoich białych spodni mleczarza. Na narysowanym kredą na chodniku polu do gry

w klasy leżał kamyk. Wracając do wozu, Spike kopnął go do rynsztoka. Rozległ się warkot i

po chwili ciężarówka znikła za rogiem. Słońce zaczynało przygrzewać.

Jakiś chłopak wypadł z domu, zagapił się na niebo i wniósł butelkę mleka do środka.

KONIEC

Stephen King - Poranna dostawa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: