powtorzenie_emp.pdf

(2260 KB) Pobierz
9086878 UNPDF
Emocje, motywacje, poznanie - seminarium
Spostrzeganie
bodziec dystalny:
-to bodziec działający z pewnej odległości, dowolny bodziec poza organizmem działający na nasze
narządy zmysłowe.
bodziec proksymalny:
-bodziec pojawiający się w bezpośrednim kontakcie bodźca dystalnego z narządem zmysłowym,
czyli np. obraz siatkówkowy.
wrażenie:
-odzwierciedlenie elementarnej cechy zmysłowej zarejestrowanej w wyniku odbioru danych
sensorycznych. Poszczególne wrażenia są od siebie izolowane np. wrażenie barwy jest niezależne
od wrażenia wielkości.
pojedyncze cechy spostrzeganego przedmiotu
spostrzeżenie:
-obraz wszystkich dostępnych cech, rejestrowanych za pośrednictwem różnych zmysłów. Efekt
aktywności pól czuciowych kory mózgowej, które odebrały informacje pochodzące z różnych
zmysłów i połączyły je w całość.
połączenie wrażeń pojedynczych z danymi umysłowymi
Stałość spostrzegania polega na tym, że spostrzeżenie albo nie ulega zmianom, albo też ulega
mniejszym zmianom w porównaniu ze zmianami bodźców proksymalnych.
W spostrzeganiu uczestniczą dwa rodzaje procesów:
procesy dół-góra:
-są zapoczątkowane przez odbiór informacji zmysłowych przez narządy zmysłowe, informacje te
następnie podlegają analizie na wyższych piętrach układu nerwowego, łącznie z analizą na
poziomie kory mózgowej.
procesy góra-dół:
-pojawiają się wtedy, kiedy większą rolę w spostrzeganiu zaczynają odgrywać procesy pamięciowe,
które kierują poszukiwaniem i interpretacją danych zmysłowych.
Fazy procesu spostrzegania:
9086878.001.png
1. Rejestracja sensoryczna
Zmiana bodźca zewnętrznego na impuls nerwowy. Detektory wrażliwe są tylko na jednę cechę, nie
reagują na inne cechy. Z rejestracją sensoryczną ściśle związane jest przechowanie prostych
informacji w buforze sensorycznym albo w magazynie informacji sensorycznej. Pamięć
sensoryczna daje możliwość utrzymania informacji w systemie poznawczym tak długo, dopóki na
zebranym materiale nie zostaną wykonane inne operacje.
2. Ocena emocjonalna
Bodźce oceniane są jako przyjemne lub nieprzyjemne bądź jako korzystne lub niekorzystne, zanim
jeszcze jednostka zdąży się zorientować, czego one dotyczą.
3. Rozpoznanie treści bodźca
Faza oceny semantycznej. Pojawia się rozpoznanie bodźca, czyli określenie kategorii, do której
należy ten bodziec .
efekt wielkości zbioru – im więcej bodźców należy wziąć pod uwagę w procesie porównywania,
tym więcej czasu to zajmuje.
4. Ocena znaczenia metaforycznego
Dostrzeganie innego sensu odbieranych bodźców.
Co ważniejsze: część czy całość?
Asocjacjonizm : Wundt i Titchener
teoria atomistyczna w fizyce
Strukturalizm (psychologia postaci / psychologia Gestalt): Max Wertheimer, Kurt Koffka,
Wolfgang Kohler
psychologia, teoria pola w fizyce
Zasady wyodrębniania całości wg Wertheimera (1923)
(prezentował badanym abstrakcyjne zbiory kropek):
bliskość przestrzenna lub sąsiedztwo w polu widzenia
jednakowy wygląd lub podobieństwo
„wspólna droga”
dobra kontynuacja lub dobra figura
9086878.002.png
niewielkie rozmiary (łatwiej wyodrębniamy te elementy, które cechują się niewielkimi
rozmiarami)
symetria (łatwiej wyodrębnić figury symetryczne niż niesymetryczne)
zgodność z chwilowym nastawieniem
ubiegłe doświadczenie i przyzwyczajenia
Różnice między figurą a tłem wg Edgara Rubina (1921) (psychologia postaci):
figura ma pewien kształt, tło jest spostrzegane jako coś bezkształtnego
tło wygląda tak, jak gdyby rozprzestrzeniało się za figurą w sposób ciągły, a nie jak gdyby
było przerwane przez figurę
figura wydaje się wysunięta ku przodowi, tło zaś wygląda tak, jak gdyby było z tyłu
figura ma charakter rzeczy, a tło przedstawia się jako nieukształtowany materiał
figura silniej się nam narzuca, jest łatwiej zapamiętywana i wydaje się bardziej sensowna
figura wydaje się jaśniejsza od tła
Detektory:
wyodrębniają informacje ze środowiska, które są ważne adaptacyjnie
kodują je w oszczędny sposób, tak, by mogły zostać wykorzystane w dalszym
przetwarzaniu, kodowanie to już na wstępie redukuje ilość dostępnych informacji, ponieważ
detektory są wrażliwe tylko na pewne informacje
Kategoryzacja percepcyjna
Spostrzeganie jako proces kategoryzowania
Procesy spostrzegania są powiązane z myśleniem pojęciowym, z procesami pamięciowymi
i z procesami uczenia się.
Człowiek dysponuje określoną wiedzą (zakodowanym w pamięci sposobem organizowania
spostrzeganych przedmiotów), która służy do tworzenia kategorii. Wiedza ta stanowi wewnętrzną
reprezentację oczekiwanego rozkładu przedmiotów i zdarzeń w otaczającym świecie i umożliwia
szybką adaptację do środowiska – proces góra-dół .
Analiza cech obiektu – proces dół-góra .
Prototypowy model kategoryzacji
W centrum tej struktury znajduje się reprezentacja wzorca jako prototypu danej kategorii.
W bliskim otoczeniu tego centrum są reprezentacje bodźców najmniej zniekształconych w stosunku
do prototypu, natomiast w coraz dalszym otoczeniu pojawiają się reprezentacje coraz bardziej
zniekształconych egzemplarzy.
Prototyp - uśredniona wielkość egzemplarzy danej kategorii lub egzemplarz najbardziej
reprezentatywny, będący punktem odniesienia w kategoryzacji szeregu innych zniekształconych
bodźców.
Neisser – gdybyśmy przyjmowali, iż spostrzeganie jest odpowiedzią na zmiany w otoczeniu, to
nasze spostrzeżenia oraz reakcje byłyby zawsze spóźnione w stosunku do tego, co dzieje się w
naszym otoczeniu
spostrzeganie ma charakter cykliczny, a równoprawnymi częściami cyklu są pobieranie
informacji z otoczenia oraz poszukiwanie tych informacji.
Neisser przyjmuje istnienie wrodzonych schematów eksploracyjnych, czyli schematów uzyskiwania
informacji na temat świata. Dzięki schematom eksploracyjnym jednostka uczy się specyficznych
sposobów pobierania informacji z otoczenia. Do takich sposobów należą techniki przeszukiwania
wzrokowego (ostrość i kształt obiektu, czytanie)
Koncepcja ekologiczna spostrzegania
B – konstruktywistyczne podejście do spostrzegania (Bruner, Gregory, Rock)
Podmiot ma dostęp tylko do tworzonych przez siebie reprezentacji, a przez nie uzyskuje dostęp do
świata
Uwaga
dystraktory:
-wszystkie dodatkowe bodźce, które odciągają uwagę od podstawowego zadania realizowanego w
danym momencie.
9086878.003.png
- bodźce pochodzące z zewnątrz
-bodźce, które jednostka sama eksponuje
W obrębie pola uwagi można wyróżnić część centralną, na której koncentruje się jednostka
w danym momencie, oraz część peryferyczną, która zawiera bodźce trudniej dostępne.
Podstawowe funkcje uwagi:
selekcjonowanie bodźców docierających do jednostki
ukierunkowanie procesów poznawczych
określanie wielkości wykorzystywanych zasobów poznawczych poświęcanych na realizację
różnych zadań
(ile energii psychicznej poświęcimy na wykonanie pewnego zadania)
Rodzaje selekcji:
selekcja pierwotna – selekcja bodźców odbieranych przez narządy zmysłowe
selekcja wtórna – występuje w procesach pamięciowych; zachodzi między pamięcią
krótkotrwałą i trwałą; pamięć trwała nie jest w stanie odebrać wszystkich bodźców
przesyłanych przez pamięć krótkotrwałą; informacje w pamięci trwałej kodowane są w
postaci semantycznej, czyli jednostka rejestruje ich znaczenie; kiedy napływające dane są
całkowicie zgodne z dotychczas zarjestrowanymi informacjami, proces uwagi odrzuca je z
dalszej analizy
selekcja trzeciego rzędu – pojawia się wtedy, kiedy jednostka posługując się wiedzą
zapisaną w pamięci trwałej, przygotowuje plan działania; informacje wybrane z pamięci
trwałej przesyłane są do pamięci operacyjnej, która bezpośrednio kieruje jakimś działaniem
Alina Kolańczyk
uwaga intensywna – stosunkowo wąski zakres, pozwala na głębokie przetwarzanie informacji
będących w jej zasięgu
uwaga ekstensywna – zakres stosunkowo szeroki, ale przetwarzanie dostępnych jej informacji jest
dość płytkie
Fizjologiczne mechanizmy uwagi:
odruch orientacyjny
organizm otwiera się na dopływ nowej stymulacji
skierowanie receptorów na źródło stymulacji, jednocześnie pojawia się wzrost wrażliwości
wszystkich receptorów, nie tylko tych na które aktualnie działają bodźce
indukcja ujemna
9086878.004.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin