01 Zwiastowanie Chrystusa z autorytetem.pdf

ZwiastowanieChrystusazautorytetem

(ProclaimingChristwithAuthority)

Dawid Wilkerson

3lipca2006

Wostatnichkilkulatachprowadziliśmywielekonferencjidlapastorów,ale

celowo nie nauczałem, jak głosić kazania. Dość mam zmagań z moimi własnymi

kazaniamiiniechciałbymnikogouczyć,jaktorobić.

PamiętamwyraźnietakiechwilewmojejponadpięćdziesięcioletniejsłuŜbie

kaznodziejskiej,kiedygłoszoneprzezemniesłowoporuszałoiprzeszywałomoją

własnąduszę.Kiedygłosiłemtekazania,wiedziałem,Ŝetowarzyszyimduchowy

autorytet.ByłwnichbezwątpieniadotykPana.

PamiętamteŜwyraźniechwile,kiedymojemuzwiastowaniubrakowałotego

szczególnego namaszczenia. Nie było w nich „głosu trąby”, ani przeszywania do

głębi duszy ludzkiej, nie było prawdziwego duchowego autorytetu. W takich

momentachmojekazaniebyłowyciszoneiinformacyjne,aleniebyłoprzekonujące

aniosądzające.

Kiedy teraz myślę o tych poszczególnych kazaniach, wiem w moim sercu

dlaczegobrakowałoimświętegoogniaipasji.

W takich chwilach moja własna dusza była sucha i pusta, a słowo, które

głosiłem,było„poprostukolejnymkazaniem”.Takbyłozawsze,kiedyPannajakiś

czaszabierałmiSwojenamaszczenie.

DuchŚwiętywtymczasieniezabierałmikazalnicy,alezabierałodemnie

duchowyautorytet,októrymtupiszę.Byłytodlamnietrudnedni.Jednakzawsze

w głębi duszy wiedziałem dlaczego moje kazanie było inne i dlaczego moje

przesłania nie dotykały głęboko słuchaczy. To dlatego, Ŝe Bóg odgradza od

duchowegoautorytetukaŜdegosługę,zktórymwiedziespór.

Prawdabyłataka,Ŝebyłysprawy,którymniechciałemstawićczoła,grzechy

ducha,októrychmyślałem,Ŝemnieoneniedotyczą.Złatwościądostrzegałemte

grzechyuinnych,aleniedopuszczałemdoświadomości,ŜewemnieteŜsą.

Wszyscywiemy,Ŝeczasy,wktórychŜyjemy,wymagajągłoszeniazwielkim

duchowymautorytetem.Niemówięolepiejwygładzonychkazaniach,aninaweto

głoszeniu z większym objawieniem. Właściwie to głoszenie, o jakim mówię, nie

mogłobybyćnazwane„dobrymkazaniem”.Dlaczego?

Pawełpowiedział,Ŝe„duchowyautorytet”,to:składaniedowoduprawdy,

któraporuszasumieniewszystkichludziprzedBogiem.(patrz2Kor4:2).

Kiedyusłyszysztakiezwiastowanie,twójduchjesttakuniŜony,Ŝenawetnie

myśliszoniczyminnym.Nieosądzasz,czytokazaniebyłodobre,czynie,atym

bardziejniepochlebiaszkaznodziei,któryjewygłosił.Twojajedynareakcja,to

paśćnakolanaprzedświętąobecnościąPana.

Takirodzajzwiastowaniawykraczadalekopozazwykłeemocje,azamiast

tego odsłania nasze sumienie przed Bogiem .Efekt jest taki, jakbyśmy stali

dosłownieprzedPanem,anaszemyśliiczynyzostałyprzedNimszerokootwarte.

Pawełokreślatakiegosługę,którygłosiztakimautorytetem,jakokogoś,kto

„wyrzekłsiętego,coludziewstydliwieukrywają,niepostępujeprzebiegleani

niefałszujeSłowaBoŜego”.(2Kor.4:2).

TakisługabyłsamnasamzJezusemiotworzyłswojesercenadziałanie

Ducha Świętego. Według Pawła, ustawiczną modlitwą takiego sługi jest: „Panie,

pokaŜ mi moje grzeszne motywacje, moje nieświęte ambicje oraz kaŜdą

nieszczerośćimanipulację.NiepozwólmigłosićzŜadnymukrytyminieszczerym

nastawieniemwmoimsercu”.

DuchŚwiętyprzemówiłdomnienatentematbardzowyraźnie,mówiąc;„By

miećMójduchowyautorytet,musiszzapłacićpewnącenę”.

„Dawidzie, jesteś oczyszczony krwią. Jesteś objęty Moim przymierzem i

jesteś Moim odkupionym synem. JeŜeli chcesz takiego namaszczenia – takiego,

któremanifestujemojąprawdękaŜdemusercu–musiszpozwolićMirozprawićsięz

pewnymisprawami,któreodgradzającięodduchowegoautorytetu.”.

Podzielęsięzwamitym,jakBógrozmawiałzemnąotejsprawie:

1.Bógzapytałmnie,„CzyjesteśgotówzająćnajniŜszemiejscewdomu?Czy

jesteśgotówbyćzdalaodgłównegostołu”?

W Ewangelii Łukasza 14 Jezus został zaproszony przez pewnego waŜnego

Faryzeusza,by„jeśćchleb”wjegodomu.BylitamteŜzaproszeniinniFaryzeusze,

ludzie, którzy tak, jak gospodarz, byli przodującymi liderami w przestrzeganiu

zakonu.

Kiedygospodarzzaprosiłgościdostołu,zaczęłysiętargioto,ktomazasiąść

przy głównym stole. Pismo Święte mówi nam, Ŝe Jezus zauwaŜył, „jak obierali

pierwsze miejsca” (Łuk. 14:7). Był to wyraźny pokaz pychy, chęć bycia

zauwaŜonym.

Kiedy sam Chrystus usiadł, by jeść, skierował do tych religijnych liderów

Izraela słowa napomnienia. „Gdy cię ktoś zaprosi na wesele, nie siadaj na

pierwszym miejscu, bo czasem zjawi się ktoś znaczniejszy od ciebie, takŜe

zaproszony, wtedy przyjdzie ten, który ciebie i tamtego zaprosił i powie ci:

Ustąp temu miejsca; i wtedy ze wstydem będziesz musiał zająć ostatnie

miejsce.

Agdybędzieszzaproszonyipójdziesz,usiądźnaostatnimmiejscu,gdy

zaś przyjdzie ten, który cię zaprosił, rzecze do ciebie: Przyjacielu, usiądź

wyŜej! Wtedy doznasz czci wobec wszystkich współbiesiadników. KaŜdy

bowiem, kto się wywyŜsza, będzie poniŜony, a kto się poniŜa, będzie

wywyŜszony”.(Łuk.14:811).

Jezusopisywałtu

szczególnytypludzireligijnych,

którychmoŜnaznaleźć

wkaŜdymwieku.

SłowaChrystusawtejscenieodnosząsiędowszystkichJegonaśladowców.

JednakkiedypatrzyłnasiedzącychwdomuFaryzeusza,odnosiłtodoszczególnego

typu liderów: tych, którzy „chętnie chodzą w długich szatach i lubią

pozdrowienianaplacachipierwszekrzesławsynagogachiprzedniemiejscana

ucztach,...idlapozorudługiemodłyodprawiają”(Łuk.20:4647).

Krótko mówiąc, Jezus mówi nam, Ŝe są tacy męŜczyźni i kobiety, którzy

robiądobreuczynkitylkodlatego,byinniichwidzieli.Tacyludziekochająbyćw

świetlereflektorówistaletrąbiąprzedsobą.

W moich podróŜach z moim synem Garym byliśmy świadkami takiego

trąbieniaosobie.Naniektórychkonferencjachdlapastorów,któreprowadzimyna

całym świecie, ludzie podchodzili do nas, z całą rzeszą swoich pomocników,

chwalącsięswoimiwspaniałymiosiągnięciami:

„Jajestempastoremjednegoznajwiększychkościołówwtymkraju.Mamy

20.000członkówinadajemyprogramTVnacałykraj.Zakładamyzborypocałym

krajuiświecie.Tłumysązbawiane”.

Częstociludziesątakzachwyceniswoimiwielkimiuczynkami,Ŝenawetnie

majączasupowiedzieć,jaksięnazywają.

SpotykamyteŜpastorów,którzymajązupełnieinnegoducha.

Kiedyspotykamytakichludzi,juŜprzyprzywitaniunaszesercasięradują.

PrzewaŜnietacypastorzysiadająwzgromadzeniuniezauwaŜeni.Niemająreklamy,

ani raportów mówiących nam o ich słuŜbie, a na ich twarzach wyraźnie widać

Jezusa.

Najednejzkonferencjispotkaliśmytakiegoczłowiekaikiedygozapytałem,

„czy jesteś pastorem”?, on odpowiedział, „Tak”. Zapytaliśmy, „a gdzie”. On

odpowiedział,„mamróŜneobowiązki”.

Późniejpowiedzianonam,„BracieDawidzie,Bracie Gary,czywiecie,kim

jesttenczłowiek?Onjestbiskupemodpowiedzialnymza6milionówwierzącychw

sześciukrajach.Jestjednymznajbardziejszanowanychludziwtymregionie”.

Otobyłczłowiekwielceszanowany,któryprowadziłolbrzymiąsłuŜbę,ale

samnauczyłsięwybieraćnajniŜszekrzesłowdomu.

Odwielutygodniniemogę

otrząsnąćsięzesłówJezusa:

„zajmijnajniŜszemiejscewdomu”

Co dokładnie Jezus czyni, kiedy przekazuje nam takie słowa? Jako

kaznodzieja, biorę te szczególne słowa od Pana bardzo powaŜnie. Przez to On

zaprasza kaŜdego pastora, ewangelistę, nauczyciela i zwykłego wierzącego, by

„usiadł wyŜej”, na miejscu sprawiedliwości i honoru. Do jakiego honoru On nas

zaprasza?

Chodzi o uzyskanie duchowego autorytetu, który przechodzi przez

najtwardsze mury ludzkich serc. To znaczy mieć namaszczenie rozrywające

zasłonę,którajestnaumyślekaŜdejzaślepionejduszy.Tozaproszenie,by„pójść

wyŜej” jest zaproszeniem do wejścia do pełni BoŜego dotknięcia. Jest to

zaproszenie do bogatszej intymności, by móc stać się bardziej przekonującym,

pewnymisprawiedliwymgłosemPana.

Jedno jest pewne: póki będę się chwalił – póki „moje” uczynki i „moja”

słuŜbapojawiasięwkaŜdejrozmowie,niemoŜebyćprawdziwegoautorytetuw

moimzwiastowaniu.Muszęwyznać,Ŝebyłemniedawnozaszokowanytym,cosam

mówiłemdopewnychludzi,kiedyzostałemimprzedstawiony.Wmoichwłasnych

słowach zauwaŜyłem ukrytą potrzebę bycia szanowanym i respektowanym. Nie

zajmowałemnajniŜszegokrzesławdomu.

Wierzę, Ŝe te słowa są szczególnie trudne dla kaznodziejów, ale jest to

słowo równieŜ dla kaŜdego dziecka BoŜego. To stwierdzenie Jezusa określa

najtrudniejsząpracę,dojakiejOnnaspowołał.Jesttopowołanie,byuczyćsię

słuchaćinnych,aniepróbowaćichprzewyŜszać.Wszyscyjesteśmypowołani,by

byćzwiastunamiEwangeliiChrystusa,abezpokorynaszesłowanicnieosiągną.

Podamwamosobistyprzykład.Wielelattemu,naobiedziedlakaznodziejów

w Nowym Jorku, jeden znany pastor chwalił się, Ŝe pewien słynny milioner

uczęszczadojegozboru.Wpewnymmomenciejawyskoczyłemidodałem,„Aleon

bywaczęstorównieŜnanaszychnaboŜeństwach”.

Potymbardzosięzawstydziłem.Złamanywduchu,modliłemsię,„OPanie,

czyjanigdynienauczęsię,byzamknąćswojeustainiechwalićsię”?

2. Duchowy autorytet jest dany tym, którzy wyznają kaŜde ziarenko

gniewuizazdrości,którepojawisięwnich.

Wszyscymamywsobiezazdrośćizawiść.Pytaniepoleganatym,ktosiędo

tegoprzyznaje?

Święty purytański kaznodzieja Thomas Manton powiedział o ludzkiej

skłonności do zazdrości: „Rodzimy się z tym grzechem Adama. Wypijamy to z

mlekiemmatki”.Jesttozakorzenionewnas.

Takiegrzesznenasienieniepozwalanamradowaćsięzbłogosławieństwa,

osiągnięćiczynówinnychkaznodziejów.EfektemtegojestwznoszeniepotęŜnych

murówpomiędzynami,anaszymibraćmiisiostrami:„Okrutnajestzapalczywośći

niepohamowanyjestgniew;leczktosięostoiprzedzazdrością”?(Przyp.Sal.

27:4).

Jakubdodajedotego,„Jeślijednakgorzkązazdrośćikłótliwośćmaciew

sercach swoich, to przynajmniej nie przechwalajcie się i nie kłamcie wbrew

prawdzie”.(Jak.3:14).

Jako posłaniec Ewangelii Chrystusa, nie mogę trzymać w sercu Ŝadnej

zazdrościczyzawiścidokogokolwiek.Jakubmówiwyraźnie,Ŝetoniepozwolimi

głosićczynauczaćzŜadnymduchowymautorytetem,gdyŜŜyłbymkłamstwem,a

nieprawdą.

Mówiącprosto,tengrzechzawiściczyzazdrościjestgorzkątrucizną.Piszę

toprzesłaniedzisiaj,poniewaŜDuchŚwiętypokazałmiokropnośćtegogrzechuw

oczachPana.JeŜelisiętemupoddamy,tocenąbędzienietylkopozbawieniesię

duchowegoautorytetu,aletootworzynasnaaktywnośćdemoniczną.

KrólDawidpodaje

najwyraźniejsządefinicjętego

wcałymPiśmieŚwiętym.

W 1 Samuelowej 18 widzimy, jak Dawidwraca z bitwy, w której pokonał

Filistynów.KiedyonikrólSaulwjeŜdŜalidoJerozolimy,kobietyizraelskiewyszły,

by świętować zwycięstwo Dawida, tańcząc i śpiewając, „Saul pokonał tysiąc, a

Dawiddziesięćtysięcy”.

Saul poczuł się zraniony przez te radosne słowa, myśląc sam w sobie,

„Przypisały Dawidowi dziesięć tysięcy, a mnie przypisały tylko tysiąc. Teraz

brakmujuŜtylkokrólestwa”.(1Sam.18:8).

Natychmiast Saula ogarnął duch zazdrości i zawiści. Zaraz w następnym

wierszu czytamy, jaki zgubny wpływ miało to na niego.” Od tego dnia i nadal

spoglądałSaulnaDawidazzazdrością”(1Sam.18:9).

PrzezcałąnocSauldyszałzemstą,nurzającsięwuŜalaniunadsobą.Myślał,

„PracowałemtakcięŜko,rezygnujączewszystkiego,bysłuŜyćtymludziom,ateraz

oniodwracająsięodemnieiprzyznająDawidowiwięcejchwałyihonoru,niŜmnie.

Śpiewająnachwałęmojegoasystenta,aignorująmnie”.

Tragicznejestto,Ŝepotym„SaulstałsięstałymwrogiemDawida”(18:29).

Saulzostałcałkowiciezwiedziony

przezswojązazdrość.

Prawda była taka, Ŝe bez względu na to, jak głośno ludzie wychwalali

Dawida,DuchBoŜybyłnadalnadSaulem,dająctemukrólowiduchowyautoryteti

namaszczenie,aIzraelnadalgokochał.BógnaprawdękochałSaula,aobietnica

Pańska,Ŝezbudujemutrwałydom,byłaciąglewaŜna.

GdybySauluniŜyłsięprzedPanemwpokucieiuświadomiłsobie,Ŝetojest

ataknieprzyjacielanajegoduszę,gdybyprzyznałsiędoswojejzazdrościiwyrzucił

ją z serca, Bóg by uczcił Swojego namaszczonego sługę. Saul byłby nie tylko

pierwszym,aleteŜnajwiększymkrólemIzraela.PrawdaoDawidziejesttaka,Ŝe

ten lojalny dowódca wojsk chętnie by umacniał królestwo dla Saula, uŜywając

swoichzdolnościmilitarnych.

JednakSaulniepotrafiłzająćnajniŜszegomiejsca.Zamiasttegobyłpędzony

przezswojegoduchazazdrościnanajwyŜszemiejsce.To,costałosięnastępnego

dnia,powinnonaswszystkichnapełnićświętymstrachem.

„NastępnegodniawstąpiłwSaulazłyduchodBoga,takiŜwdomupopadł

wszał...ISaulzacząłsiębaćDawida,gdyŜPanbyłznim,aodSaulaodstąpił”

(18:10,12).

KaŜdy zbór, duŜy czy mały zasługuje na to, by słuchać Słowa BoŜego

głoszonegozautorytetem.Takjednakniebędzie,jeŜeliwszędzietesprawyzsercu

niezostanązałatwioneprzedBogiemprzezJegosług.

Napodstawieprzymierza,któreBógdałnamwNowymTestamencie,nigdy

niejestzapóźno,bymiećtenduchowyautorytet.

W tych ostatecznych czasach Bóg potrzebuje kaŜdego z nas. KaŜdy naród

potrzebuje kaŜdego kaznodziei, ordynowanego czy nie, by szli naprzód z

prawdziwym duchowym namaszczeniem. Mówiąc prosto – Chrystus musi być

zwiastowany z autorytetem. A Słowo, które mamy zwiastować, nie jest

skomplikowane.

Wyznaję przed wami, Ŝe ja teŜ jeszcze nie posiadłem w pełni w tego

duchowegoautorytetu.JednakwSwojejmiłościimiłosierdziuPanpowiedziałmi,

comuszęzrobić,byzdobywaćcorazwiększąmiarętegoautorytetu.

Dwadzieścia lat temu stałem na rogu 42 ulicy i Broadway, w sercu Times

Square i modliłem się, by Bóg wzbudził kościół na tym rozdroŜu świata. Kościół

TimesSquarezrodziłsięnarogutychulic,ajakaŜdegorokuwracamnatosamo

miejsce,byrozmawiaćzPanem.

W ubiegłym miesiącu, blisko moich 75 urodzin poszedłem tam znowu i

stanąłemnatymsamymmiejscu,gdziestałemwielelattemu.Tymrazempytałem

Pana,„Cochcesz,abymrobiłprzezresztęmojegoŜycia?Naczympowinienemsię

skupić”?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: