HUNA
Huna to pradawny system magiczny, którego centrum istnieje na Hawajach. Założenia huny w zaskakujący sposób odpowiadają odkryciom nowoczesnej psychologii. Cywilizacji zachodniej hunę przybliżył Max Freedom Long, autor wielu interesujących książek na temat praktyk Kahunów.Źródeł tej magicznej wiedzy należy szukać w starych wierzeniach polinezyjskich. Kahuni uważają, że człowiek jest duchową istotą, która złożona jest z trzech poziomów świadomości. Niższe, Średnie i Wyższe Ja istnieją w każdym człowieku. Ich dążenia jednak mogą być sprzeczne, co jest powodem niepowodzeń życiowych, a nawet chorób.Kahuni radzą, aby każdemu ze swoich poziomów świadomości nadać osobne, magiczne imię. Dzięki temu zabiegowi łatwiej można nawiązać z nim kontakt i usłyszeć, co ma nam do przekazania. Najtrudniej porozumieć się z Niższym Ja, które zwykle pełne jest kompleksów i uprzedzeń. Niższe Ja odpowiada temu, co psychologowie nazywają podświadomością. Trzeba je najpierw umiejętnie oswoić i nigdy nie wolno mu rozkazywać. Średnie ja odpowiada codziennej świadomości, z marzeniami i uświadomionymi celami. Wyższe Ja to pierwiastek boski w człowieku, a do tego poziomu dotrzeć można tylko poprzez wstawiennictwo Niższego Ja.O skuteczności wszelkich działań decyduje ilość many, jaką udało się zgromadzić człowiekowi. Mana porównywana jest do fizycznej siły życiowej. To specjalna, duchowa substancja, którą można magazynować i używać do wybranych celów. Za jej produkcję odpowiada Niższe Ja. Wyższe i Średnie Ja nie mogą istnieć bez many, ale potrafią wzmagać jej działanie i przesyłać z powrotem na niższe poziomy. Dzięki manie myśli i pragnienia mogą stać się realne. Aby tak się stało, należy nauczyć się w jaki sposób używać magicznych narzędzi: sznura Aka, światła, wizualizacji i procesów oczyszczania. Najciekawsza koncepcja dotyczy Sznura Aka, który kojarzy się z subtelnym kanałem energetycznym. Co ciekawe, łączy on człowieka z Wyższym Ja i z poziomami świadomości innych ludzi. W ten sposób możemy porozumiewać się z innymi na różnych poziomach świadomości, a przede wszystkim skutecznie przemawiać do ich Niższego Ja. Badania naukowe, które dotyczą komunikacji niewerbalnej, zdają się potwierdzać to spostrzeżenia.Podstawą huny jest wytrwałe ćwiczenie swoich Ja w dążeniu do ich połączenia, a życiowym celem jest działanie zgodne z dążeniami Wyższego Ja. Kahuni nie posługują się przy tym widowiskowymi rytuałami czy innymi popisami dla turystów.Praktycy huny uważają, że dzięki swoim umiejętnościom potrafią lepiej dawać sobie radę z codziennymi kłopotami, a nawet powodować zjawiska określane jako cudowne. Polinezyjscy czarownicy są dumni ze swoich umiejętności i chętnie pomagają innym. Zebrane zasoby mana wykorzystują najczęściej w niekonwencjonalnych terapiach medycznych. Najbardziej zaawansowani uczestniczą w tajnych konwencjach, które mają na celu ratowanie zagrożonych gatunków i oczyszczanie energetyczne ziemi.Najciekawsze książki o hunie wydane w języku polskim to "Szaman miejski" Serge'a Kahili Kinga (Wrocław 1998, wyd. Poligraf) i "Wiedza tajemna huna w praktyce" Leszka Żądło (Katowice 1998, wyd. Sadhana).
The9