rozdz21.pdf

Część VI. Tworzenie witryny

dla zaawansowanych

Rozdział 21. Rozszerzenia i

Extension Manager

Przypuszczalnie czujesz się już w programie Dreamweaver na tyle swobodnie, że bez trudu

potrafisz tworzyć strony, o jakich zawsze marzyłeś. Brak Ci jednak jednej umiejętności –

korzystania z rozszerzeń. Rozszerzenia rozbudowują możliwości Dreamweavera, a paleta

propozycji jest bardzo szeroka. Znajdziesz w niej behawiory, polecenia, obiekty i inspektory.

W tym rozdziale skupimy się głównie na behawiorach. Behawiory mogą wiele, lecz przede

wszystkim pozwalają stronie WWW „coś zrobić”. Aktywne obrazy, ruch warstw czy nawet

zmieniający się dynamicznie na warstwie lub w ramce tekst, wszystko to można uzyskać stosując

behawiory. Dowiesz się także jak instalować i usuwać rozszerzenia oraz jak nimi zarządzać z

pomocą menedżera rozszerzeń (ang. Extension Manager). Oto lista głównych tematów tego

rozdziału:

Czym są rozszerzenia i jak rozbudowują możliwości programu Dreamweaver

Jak korzystać z behawiorów

Najczęściej stosowane akcje i zdarzenia

Jak za pomocą menedżera rozszerzeń ściągać i instalować rozszerzenia oraz nimi

zarządzać

Czym są rozszerzenia?

Dreamweaver jest jednym z niewątpliwie najmocniejszych i najprostszych w użyciu edytorów

kodu źródłowego HTML. Jednak żyjemy w świecie, w którym postęp w dziedzinie

oprogramowania i sprzętu komputerowego jest zdumiewająco szybki. Z tą świadomością firma

Macromedia wyposażyła program Dreamweaver w możliwości bardzo daleko idącego

dostosowywania go do potrzeb użytkownika oraz rozszerzania jego opcji. Kwestia

dostosowywania nie jest Ci na pewno obca, natomiast możesz nie wiedzieć jakie implikacje niesie

za sobą rozszerzalność . Oznacza ona po prostu możliwość rozbudowania programu ponad jego

domyślne, standardowe możliwości. Jednym ze sposobów rozbudowywania programu o nowe

opcje jest instalacja i wykorzystanie rozszerzeń (ich nazwa bardzo dobrze oddaje ich funkcje).

Wśród różnych typów rozszerzeń są:

Behawiory – te rozszerzenia umożliwiają wprowadzenie na strony WWW życia, poprzez

umożliwienie użytkownikowi interakcji z elementami strony oraz umożliwienie samej

stronie wykonanie różnych zadań. Behawiory składają się akcji wyzwalanych przez

zdarzenia. Lista dopuszczalnych zdarzeń zależy od przeglądarki. Behawiorom

poświęcony jest cały ten rozdział, a tworzeniu własnych behawiorów rozdział następny.

Polecenia – polecenia można traktować po części jak makroprocedury. Często

stosowane są do automatyzowania powtarzalnych zadań. Ułatwiają także automatyczne

wprowadzanie zmian w elemencie lub jego formatowaniu na wszystkich stronach

witryny. Chociaż sam proces stosowania polecenia do całej witryny jest dość prosty,

skonstruowanie polecenia jest w rzeczywistości bardzo trudne.

Obiekty – stanowią one chyba najbardziej podstawowe rozszerzenia. Są proste w użyciu i

w przygotowaniu. Zazwyczaj kliknięcie ikony obiektu powoduje wstawienie obiektu w

miejscu aktualnej pozycji punktu wstawiania. W przypadku niektórych obiektów, takich

jak obiekt programu Flash, niezbędne jest wpisanie dodatkowych parametrów. Informacje

na temat tworzenia własnych obiektów znajdziesz w następnym rozdziale.

Inspektory – jak już wiesz, pewne elementy programu Dreamweaver nazywają się

inspektorami. Przykładami inspektorów są Property Inspector lub Code Inspector . Są

to okna właściwości, które w sposób graficzny i prosty pozwalają modyfikować lub

definiować ustawienia lub też atrybuty elementów składowych strony WWW. Twórcy

rozszerzeń często tworzą własne okna właściwości współpracujące ze sobą.

Umiejscowienie rozszerzeń na dysku

Dobrze jest wiedzieć, gdzie na dysku twardym komputera przechowywane są pliki rozszerzeń.

Macromedia Extension Manager efektywnie automatyzuje proces instalacji rozszerzeń, ich

usuwanie i zmianę stanu aktywacji, lecz czasami i tak konieczna będzie ręczna edycja foldera

Configuration .

Jak pokazuje rysunek 21.1, wszystkie rozszerzenia przechowywane są w folderze

Configuration , który jest folderem podrzędnym instalacyjnego foldera Dreamweaver 4.

Typowa ścieżka dostępu do niego na komputerze działającym pod kontrolą systemu Windows to

C:\Program Files\Macromedia\Dreamweaver 4\Configuration .

Rys. 21.1.

Struktura foldera

Configuration

Zobaczysz w tym katalogu prawdopodobnie ponad dwadzieścia katalogów podrzędnych. Nas

interesują katalogi Behaviors i Objects . Schemat organizacyjny pozostałych jest zazwyczaj

podobny i nie ma potrzeby omawiania go w szczegółach.

Początek ramki

Uwaga

Zanim zagłębisz się w strukturę folderów, ważne jest, abyś pamiętał o konsekwencjach

ewentualnej zmiany zawartości i ulokowania foldera. Możesz w ten sposób zniszczyć niechcący

całą konfigurację. Powinieneś zawsze mieć aktualną kopię zapasową foldera Configuration i

przechowywać ją w innym ulokowaniu na dysku twardym lub na dyskietce, bądź na innym

medium przenośnym. Pozwoli Ci to w sposób szybki i bezbolesny odtworzyć oryginalne

ustawienia, gdybyś przez przypadek coś pomieszał.

Koniec ramki

Folder Behaviors

Folder Behaviors zawiera dwa foldery podrzędne: Actions i Events . Zazwyczaj nie będzie

potrzeby edycji czy też modyfikacji plików foldera Events . W folderze tym zgromadzone są po

prostu informacje o możliwych zdarzeniach dla każdej wersji przeglądarki. W plikach tych

zawarte jest także zdarzenie domyślne.

Drugi z folderów, Actions , zawiera pliki HTML i JavaScript poszczególnych behawiorów. Pliki

HTML definiują interfejs użytkownika stosowany do konfiguracji i edycji właściwości behawiora.

Pliki JavaScript zawierają skrypty, dzięki którym behawior działa tak, jak ma działać. O ile nie

masz całkowitej pewności co robisz, nie powinieneś ingerować w zawartość plików JavaScript.

Możesz natomiast zmieniać pliki HTML, aby zdefiniować nowy interfejs użytkownika. Chociaż

usunięcie informacji o twórcach pliku jest możliwe, byłoby daleko nieetyczne – nie rób więc tego.

Także ingerencja w kod niesie ze sobą ryzyko takiej destrukcji, która może dawać

nieprzewidywalne efekty lub niepoprawne wyniki.

Początek ramki

Uwaga

Większość twórców rozszerzeń poświęca masę czasu na udoskonalanie interfejsu użytkownika

oraz kodu źródłowego rozszerzenia. Jeśli Twoje zamierzone modyfikacje interfejsu nie są

spowodowane samą chęcią zmiany, lecz dają efekt, z którego ucieszyliby się także inni

użytkownicy, zwróć się do twórców rozszerzenia i zaproponuj wprowadzenie zmian.

Zwiększające efektywność działania zmiany projektowe przyniosą pożytek wszystkim

użytkownikom.

Koniec ramki

Folder Action może mieć (i domyślnie ma) foldery podrzędne. Najprostszymi przykładami są

foldery Set Text i Timeline . Umieszczenie podobnych rozszerzeń w tych katalogach da w

wyniku dołączenie pozycji do menu podrzędnego. Ilustruje to rysunek 21.2.

Folder Objects

Folder Objects zawiera wiele folderów podrzędnych, w tym Characters , Common , Forms,

Frames , Head , Invisibles , Special i Tools . Liczba folderów podrzędnych może być różna,

co zależy od konfiguracji. W każdym z nich znajdują się obiekty określonego typu. Na przykład

obiekty domyślne w folderze podrzędnym Common to E-Mail Link , Fireworks HTML , Flash

Button , Flash Text , Flash , Generator , HR , Image , Layer , Navigation Bar , Rollover ,

Shockwave , SSI , Table i Tabular Data . Wszystkie te obiekty są zazwyczaj bardzo często

wykorzystywane i dlatego rezydują w folderze Common . Z kolei obiekty z foldera Invisibles (takie

jak Anchor , Comment i Script ) to elementy, które nie są wyświetlane na stronie i nie są dostępne

dla użytkownika końcowego.

Paleta obiektów tworzona jest na bazie tych trzech folderów podrzędnych. Jak widać na rysunku

21.2, poszczególne kategorie dostępne w tej palecie mają swoje odzwierciedlenie w strukturze

katalogów foldera \Configuration\Objects .

Rys. 21.2.

Paleta obiektów

odzwierciedla

strukturę foldera

Objects

Patrząc na zawartość tych folderów podrzędnych zauważysz zapewne, że większości obiektów

przypisane są dwa pliki: plik HTML oraz ikona GIF . Niektóre bardziej złożone obiekty wymagają

także interfejsu użytkownika, który umożliwi skonfigurowanie właściwości. Te obiekty mają

jeszcze trzeci plik – plik JavaScript. Plik GIF to po prostu ikona, którą klikasz na palecie

obiektów, aby wstawić określony obiekt. Plik HTML zawiera, w przypadku podstawowych

obiektów, tylko kod HTML potrzebny do dodania znaku lub innego elementu do dokumentu.

Natomiast bardziej złożone obiekty przypominają w pewien sposób behawiory – podobieństwo to

polega na tym, że plik HTML definiuje interfejs użytkownika i korzysta z pliku JavaScript, aby

dynamicznie tworzyć kod HTML potrzebny do wstawienia obiektu. W następnym rozdziale

dowiesz się jak tworzyć własne obiekty.

Stosowanie behawiorów

Behawiory stanowią jeden z najważniejszych typów rozszerzeń. Będziesz z nich nieustannie

korzystał w swojej codziennej pracy. Czy to będą Twoje własne behawiory, czy też zainstalowane

z Macromedia Exchange, działają w ten sam sposób. Elementami składowymi behawiorów są

akcja i zdarzenie.

Akcja to ta część behawiora, która określa jego rzeczywiste działanie. Jeśli dołączysz do swojej

strony behawior Go to URL , to możliwa w tym przypadku akcja będzie polegała na załadowaniu

do okna przeglądarki dokumentu o wskazanym adresie URL. Zdarzenia to czynności, które

wyzwalają akcje. Najczęściej są to onClick , onMouseDown i onMouseOut . Większość zdarzeń

jest tak oczywista, że nie wymaga wyjaśniania. W dalszej części rozdziału znajdziesz opisy

najczęstszych zdarzeń i akcji. Ponieważ wiesz już, co może behawior, zobaczmy jak możesz z

niego korzystać na swoich stronach.

Paleta Behaviors

Paleta Behaviors , pokazana na rysunku 21.3, to podstawowa (i jedyna, nie licząc ręcznego

wpisywania kodu HTML) metoda wstawiania i zarządzania behawiorami w dokumentach. Aby

wyświetlić tę paletę, wybierz z menu Window pozycję Behaviors lub zastosuj skrót Shift+F3 .

Paleta pozwala dodawać, usuwać i segregować behawiory. Na początku posługiwanie się

behawiorami może sprawiać trochę kłopotu, lecz gdy poznasz zasady, natychmiast stanie się to

proste.

Początek ramki

Uwaga

Można ukryć wszystkie aktywne palety. Wystarczy nacisnąć F4 . Klawisz ten przełącza

wyświetlanie palet i jest wyjątkowo użyteczny, szczególnie jeśli pracujesz na małym monitorze.

Koniec ramki

Rys. 21.3.

Paleta Behaviors

Dodawanie behawiora

Aby dołączyć behawior do dokumentu HTML, sprawdź najpierw czy paleta Behaviors jest

wyświetlana, a następnie naciśnij przycisk ze znakiem plus, ( + ). Spowoduje to rozwinięcie listy

wszystkich aktualnie zainstalowanych behawiorów. Jak zauważysz, pewne z nich są pisane szarą

czcionką, inne pisane są czcionką czarną (patrz rysunek 21.4). Stosować można tylko te drugie.

Wynika to z faktu, że paleta Behaviors jest paletą kontekstową, a nie każdy behawior można

zastosować do każdego znacznika HTML czy też elementu. W zależności od znacznika

przydzielane są inne behawiory, tak więc z tego powodu zawartość listy rozwijanej kliknięciem

klawisza + będzie inna. Możesz wykorzystać tę wiedzę definiując pierwszą zasadę stosowania

behawiorów: behawiory, które można przydzielić zaznaczonemu w dokumencie znacznikowi

HTML wyświetlane są na liście palety Behaviors czcionką koloru czarnego.

Po wybraniu behawiora z listy rozwijanej, wyświetlane jest specyficzne dla niego okno dialogowe.

W rzeczywistości jest to interfejs użytkownika, z którego każdy behawior korzysta. Dodaj do tego

setki rozszerzeń dostępnych z innych źródeł, a pojmiesz sam, że nie jest możliwe szczegółowe

opisanie wszystkich sposobów wprowadzania informacji dla każdego z behawiorów. Te

najczęściej stosowane behawiory i ich ustawienia zostały zaprezentowane na końcu tego

podrozdziału.

Wiele behawiorów można stosować tylko do znacznika <A> (jest to znacznik, który między

innymi, służy do definiowania połączeń między stronami). Czasami (może nawet często) będziesz

chciał przydzielić behawior wymagający połączenia do fragmentu tekstu lub do obrazu. Jeśli

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: