Fakty i Mity 2009-50.pdf

Dwaj zakonnicy założyli się, który pierwszy zdoła...

100 RAZY ZGWAŁCIĆ DZIECKO

Â Str. 3

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 50 (510) 17 GRUDNIA 2009 r. Cena 3,90 zł (w tym 7% VAT)

Grupa maturzystów z Wrocławia

zrobiła to, na co nie było stać ich

rodziców, nauczycieli izestrachanych

etyków z profesorskimi tytułami.

Młodzi ludzie powiedzieli, że mają

już dość klerykalizacji państwa idość

krzyżowania zawłaszczanej przez

Kościół publicznej szkoły. No

i rozpętało się piekło.

Â Str. 6-7

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 50 (510) 11 – 17 XII 2009 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Lech Kaczyński jest w prostej linii potomkiem Bolesława Krzy-

woustego, a nawet Mieszka I – odkrył genealog Marek Jerzy

Minkowski (a Jarosław... czyżby był po stajennym?). Prezy-

dencik Wolski odetchnął: Wreszcie będę lepszy od Gosia

– Kmicicowego pomiotu!

Nowa jakość

Jaruzelski domagał się w roku 1981 interwencji radzieckiej.

Tak ponoć wynika z notatki sporządzonej przez Kulikowa

– adiutanta dowódcy Układu Warszawskiego. Pierwsi dokopie-

my generałowi, jeśli to prawda, ale ponieważ tego newsa po-

dała „Rzepa” za IPN, to sprawa jest już mocno podejrzana.

się spać albo idzie napić się drinka w państwie świec-

kim, a wstaje z łóżka lub od stołu w wyznaniowym. Żeby

coś podobnego przeżyć, wcale nie musiałem teleporto-

wać się do Iranu. To doświadczenie stało się moim udzia-

łem nad Wisłą. I to podwójnie.

Oto Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przeforsowane

niegdyś przez Giertycha przepisy dotyczące wliczania

ocen z religii do średniej na świadectwie są zgodne

z ustawą zasadniczą. Tyle szokująca sentencja, ale jej

uzasadnienie jest jeszcze bardziej powalające. TK z rozbra-

jającą szczerością zauważył ponadto, że „wybór religii

może nie być swobodny, ale podejmowany pod presją spo-

łeczną. Wynika to z faktu, że w Polsce zdecydowana

większość wierzących to katolicy”. Jednak – UWAGA!

– „nie jest to sprawa, którą mógłby się zająć Try-

bunał Konstytucyjny”. Tym samym TK odesłał nas

do... trybunału boskiego.

Jeśli do tej pory mogłem arbitrów z TK oskar-

żyć najwyżej o cynizm, to w dalszej części ko-

mentarza posunęli się do kłamstwa, twierdząc,

że „wyrok nie jest przejawem wspierania

jakiegokolwiek światopoglądu, ponieważ

rodzice i dzieci mają możliwość wybo-

ru i w zamian mogą zdecydować się

na lekcje etyki”. Z całą stanowczo-

ścią używam w odniesieniu do

sędziów TK słowa „kłamstwo”,

bowiem trudno sobie wyobra-

zić, by kilkunastu dorosłych

ludzi – kobiet i mężczyzn

z naukowymi tytułami i gi-

gantycznym dorobkiem za-

wodowym – było na tyle

wyalienowanych z rzeczy-

wistości, aby nie słyszeć,

że etyki u nas właści-

wie nie ma. W całej Pol-

sce zaledwie 345 placó-

wek – spośród 32 tysię-

cy szkół – uwzględnia ją

w swym programie. To tylko nie-

co ponad JEDEN PROCENT! A zatem owa „możliwość

wyboru” to ordynarne łgarstwo podyktowane panicznym

strachem przed panującym Kościołem katolickim i politycz-

nymi decydentami na jego usługach.

A przecież w grę wchodzi jeszcze obraza konstytucji

przez najważniejszych sędziów Najjaśniejszej, którzy win-

ni jej strzec jak źrenicy oka. Ustawa zasadnicza stanowi

bowiem, że nikogo nie wolno zmuszać do samookreślania

się w kwestii wyznania czy bezwyznaniowości. Tymcza-

sem ocena z religii albo jej brak na świadectwie (nie mó-

wiąc już o jej wliczaniu do średniej, bo to w tej chwili spra-

wa marginalna) takim właśnie samookreśleniem jest. Prze-

cież analogiczny brak oceny z wychowania fizycznego wska-

zuje, że uczeń ma jakieś kłopoty zdrowotne. Niestety,

obawiam się, że nie tylko na Podkarpaciu brak noty z re-

ligii przysporzy absolwentowi kłopotów na kolejnych szcze-

blach edukacji i kariery. O takich przypad-

kach już jesteśmy informowani.

Czy o tym wszystkim mogli nie wiedzieć

arbitrzy Trybunału? Otóż nie mogli, tylko bali

się o tym głośno powiedzieć. Nawet pomy-

śleć się bali, bo jeszcze by ktoś tupnął pur-

purowym lakierkiem... Jedna tylko profesor

Ewa Łętowska okazała się w tym gronie męż-

czyzną i, zgłaszając do protokołu zdanie od-

rębne, pokazała kolegom, gdzie się zgina dziób

pingwina. Pozostali (Bohdan Zdziennicki, Sta-

nisław Biernat, Zbigniew Cieślak, Mirosław

Granat, Marian Grzybowski, Wojciech Hermeliński, Adam

Jamróz, Marek Kotlinowski, Marek Mazurkiewicz, Janusz

Niemcewicz i Andrzej Rzepiński – ich nazwiska przytaczam

ku wiecznej niepamięci) pobiegli sprawdzić, czy na frakach

jest jeszcze dość miejsca na kolejne ordery.

Jeszcze nie zdążyłem ochłonąć po wyroku TK, a już

dowiedziałem się, że posłowie głosami 357 za i tylko 40

przeciw przyjęli „uchwałę o wolności wyznania”. Pod tym

zakamuflowanym frazesem należy rozumieć fakt, że krzy-

że mają nadal wisieć tam, gdzie już wiszą, a nowych mo-

że przybywać do woli. Jakże zgodna koalicja ponad po-

działami PiS, PSL i PO (jednym z nielicznych przyzwoitych

okazał się – nie pierwszy już raz – Kazimierz Kutz) uchwa-

liła m.in., że „znak krzyża jest nie tylko symbolem religij-

nym i znakiem miłości Boga do ludzi, ale w sferze publicz-

nej przypomina o gotowości do poświęcenia

dla drugiego człowieka, wyraża wartości bu-

dujące szacunek dla godności każdego czło-

wieka i jego praw”. Ciekawe, czy setkom ty-

sięcy ofiar Kościoła też „przypominał”? A po-

za tym – kto komu zabrania nosić krzyż na

szyi czy w teczce?

Z uchwały dowiadujemy się nad-

to, że „zarówno jednostka, jak

i wspólnoty mają prawo do wy-

rażania własnej tożsamości re-

ligijnej i kulturowej, która nie

ogranicza się wyłącznie do

sfery prywatnej”. Jeśli tak

rzeczywiście jest, a raczej

odtąd ma być, to „jednost-

ka” ma odtąd prawo w ja-

kimś Pcimiu powiesić

w strefie nieprywatnej, czy-

li publicznej, na

przykład w kla-

sie, Gwiazdę Da-

wida, a „wspólnota”

buddystów z Wąchocka

– Koło Dharmy. A godzinę

później i „jednostka”, i „wspólno-

ta” dostaną kopa od proboszcza albo nieznanych spraw-

ców wychodzących akurat z kościoła, a jeszcze pół godzi-

ny potem trafią do aresztu za chuligańskie wybryki i ob-

razę jedynie słusznych uczuć religijnych.

Czy wyrok Trybunału Konstytucyjnego i uchwała Sej-

mu RP tak naprawdę coś zmieniły w polskiej tzw. prze-

strzeni publicznej? Teoretycznie nic. Obie instytucje tylko

potwierdziły i przyklepały istniejące status quo.

Praktycznie jednak mamy nową jakość, która może oka-

zać się bardzo interesująca i odświeżająca.

Wcale nie żartuję. Kiedyś, kiedy sam byłem licealistą,

noszenie na szyi krzyżyka czy medalika to były akty pew-

nej odwagi, a już na pewno kontestacji rzeczywistości.

Teraz – zobaczycie – będzie odwrotnie. Manifestowanie

katolickiej wiary i pobożności po linii reżimu zrobi się co-

kolwiek zawstydzające. I to jest jakieś pocieszenie.

JONASZ

Cała Polska żyła tanecznymi zmaganiami Anny Muchy z Na-

taszą Urbańską. Mucha wygrała, bo tańczyła gorzej i w ogó-

le tańczyć nie umie. Nataszę widzowie spuścili (taka polska

zawiść), bo tańczy genialnie, i to od zawsze. To po co dziew-

czynę w ogóle zaproszono do programu?

Przed świętami polscy celebryci otworzyli swoje serca przed

najbardziej potrzebującymi. Przodowali dwaj publiczni katolicy,

którzy oddali „to, co dla nich najcenniejsze” na licytację. Do-

chód z niej TVN przeznaczy na protezy dla 16-letniej Kasi, któ-

ra po porażeniu prądem straciła obie ręce i nogę. Durczok od-

dał egzemplarz swojej... książki (którą przy okazji zareklamo-

wał), a Prokop odżałował własną... karykaturę. Chwalmy Pana!

10 tysięcy pielgrzymów przybyło do katolickiego sanktuarium

w Knock, w Irlandii. Zgodnie z zapowiedzią, miała się tam

ukazać Matka Boska. Centralnie w tarczy słonecznej, w samo

południe. 2 tysiące z nich przysięga, że Mamusię widzieli. Ko-

mu o tym opowiadają? Lekarzom z kliniki w Galway, gdzie

trafili z ciężkimi poparzeniami oczu. 500 osób może już nigdy

Mamusi nie zobaczyć. Ani niczego innego.

Katalońska lewica, która jest jeszcze bardziej antyklerykalna

niż socjaliści Zapatery, przeforsowała projekt parlamentarnej

uchwały o całkowitym zakazie wieszania krzyży w szkołach

i innych instytucjach publicznych. W odpowiedzi rzeczniczka

diecezji madryckiej Maria Rosa de la Cierva oświadczyła wzbu-

rzona, że następnym krokiem może być już tylko palenie re-

ligijnych obrazów. Naszym zdaniem, Hiszpanie – wypełniając

II przykazanie Dekalogu (tego w Biblii, nie w katechizmie)

– od tego powinni zacząć.

Po 19 latach padł jedyny lewicowy dziennik w kraju – „Trybu-

na”. Redakcja zapowiada wznowienie wydawania tytułu za kil-

ka miesięcy. Choć w to wątpimy, szczerze życzymy powodzenia.

„Przez wszystkich w Polsce, nawet przez zdeklarowanych ate-

istów, papież Jan Paweł II jest uważany za bezdyskusyjnie

największego z Polaków w historii i za dumę narodową”

– donosi francuski „Le Figaro” piórem Jeana-Marie Guenois.

Panie Jeanie-Marie, gdzie pan zbierał te dane? W Licheniu,

Częstochowie czy w Łagiewnikach?

„Gdzieś, kiedyś zdarzyło się, że ksiądz, duchowny, no wypił

kieliszek koniaku. No, podnieście rękę, kto w życiu nie wypił

kieliszka koniaku czy jakiegoś tam piwa? No? Nie widzę ni-

kogo! Jakby wam dali, toby tu połowa wypiła zaraz! I co, po-

jechał, lekka stłuczka i wszyscy wrzeszczą na cały świat, jak-

by coś naprawdę się stało!” – krzyczał do wiernych tata Ry-

dzyk. Tylko patrzeć, jak przy trasach obok antyradarów będą

sprzedawać sutanny.

Słowa Rydzyka tak ucieszyły księdza kanonika Stanisława S.

z Brzezin, że natychmiast golnął sobie z tej radości parę głęb-

szych, wsiadł za kierownicę i wyrżnął w tył jadącej przed nim

ciężarówki. Szczęśliwie nic mu się nie stało, bo inaczej nie

miałby kto stanąć przed kaliskim sądem, a ten sąd to co?

„Nie wypił kieliszka koniaku czy jakiegoś tam piwa”?

„Dewianci seksualni, gwałciciele, narkomani i przestępcy”

– parafianie łódzkiego kościoła Matki Bożej Różańcowej

w pierwszej chwili myśleli, że ksiądz z ambony mówi o swo-

ich kolegach z Irlandii, ale nie... Z iście pasterską miłością

mówił o dzieciach z pobliskiego pogotowia opiekuńczego.

„Dzięki lekcjom religii (w szkole – przyp. red.) młodzi mają

szansę nie wyrosnąć na narkomanów i przestępców, tylko na

przyzwoitych ludzi” – oświadczył wicemarszałek sejmu Stefan

Niesiołowski. W czasach, gdy religia była w salkach przyko-

ścielnych, przestępczość była w Polsce kilkakrotnie niższa. Ale

co fakty mogą obchodzić starego mitomana?

Już za tydzień numer świąteczny...

...poszerzony o 4 dodatkowe strony (czyli w sumie

– 32 strony). A w nim wiele świątecznych atrakcji

i rozrywki. Cena poszerzonego numeru – 6 zł.

Informujemy także, że następny, noworoczny numer

ukaże się po niecałych dwóch tygodniach – w Sylwe-

stra, w czwartek 31 grudnia.

Redakcja

C iekawe uczucie, przyznacie Państwo. Człowiek kładzie

Nr 50 (510) 11 – 17 XII 2009 r.

GORĄCY TEMAT

cji w kościelnych sierociń-

cach w Australii dopiero

zaczyna wychodzić na świa-

tło dzienne.

Program przesiedlania dzieci

z Wielkiej Brytanii za ocean za-

kończono oficjalnie dopiero w la-

tach 70. Nieoficjalnie trwał o wiele

dłużej. Na czym polegał?

Specjalne ekipy pracowników so-

cjalnych wyłapywały na ulicach bry-

tyjskich miast (a nawet w szkołach,

przedszkolach i sierocińcach) dzieci

wyglądające na zaniedbane. Im by-

ły młodsze, tym lepiej. Górna gra-

nica to 13 lat. Dolna nie istniała. Dla-

czego urzędników interesowali tylko

najmłodsi? Chodziło o to, by łatwo

można było wmówić im nową toż-

samość i wymazać z pamięci wspo-

mnienia dotyczące rodziców. Łapan-

ki uliczne skończyły się z początkiem

– To uratowało mnie przed zgwał-

ceniem już na pokładzie statku i przed

późniejszym stałym molestowaniem

seksualnym. Zakonnicy gustowali bo-

wiem w znacznie młodszych dzieciach.

Niektóre ich ofiary nie miały nawet

3 lat – dodaje.

Nad sprawnym przebiegiem ak-

cji przesiedleńczej czuwała katolic-

ka Kongregacja Braci w Chrystusie

(Christian Brothers), nazywająca się

prawdziwie chrześcijańską. To ona

(i jeszcze kilka formacji katolickich)

zakładała w Australii (i innych kra-

jach) sierocińce-obozy pracy.

To ona czerpała z pracy dziecię-

cych rąk niewyobrażalne zyski, po-

bierała dodatkowe gratyfikacje od

rządu brytyjskiego za to, że Koro-

na nie musiała już łożyć bajońskich

sum na utrzymywanie sierocińców

i finansowanie opieki społecznej

na Wyspach.

byli przy okazji informowani, że nie-

mal wszyscy malcy są dziećmi pro-

stytutek, które je porzuciły. Prude-

ryjne brytyjskie społeczeństwo prze-

łknęło to kłamstwo.

Po dopłynięciu na antypody bra-

cia w Chrystusie rozprowadzali mal-

ców po obozach pracy rozsianych

na kontynencie. Były to zazwyczaj

gigantyczne gospodarstwa rolne

i hodowlane, a dzieci pracujące po

12–14 godzin dziennie stanowiły

darmową siłę roboczą. Oczywiście,

o żadnej szkole nie mogło być mo-

wy. Aż trudno w to uwierzyć, ale

niektórzy z przesiedleńców do dziś

są częściowymi lub całkowitymi

analfabetami.

Jednak nie praca ponad siły, nie

brak odpoczynku i nie nędzne wyży-

wienie były najgorszym koszmarem.

Oto dziecięce obozy stały się niewy-

czerpanym rezerwuarem obiektów

białe dzieci o możliwie aryjskiej uro-

dzie. Po niedługim czasie obozy pra-

cy istniały już tylko w dzień, a wie-

czorem i nocą zamieniały się w do-

my gwałtów. Płacz, apatia, odmo-

wa, próby ucieczki lub samobójstw

były przez Braci w Chrystusie ka-

rane ze skrajną surowością, tak aby

kara była przestrogą i dostatecznym

straszakiem dla innych.

Bracia przypominali sobie na au-

stralijskich pustkowiach, że przede

wszystkim są samcami, a dopiero

później zakonnikami. W dokumen-

tach rządu Australii są zeznania kil-

kunastu tysięcy dzieci, chłopców

i dziewcząt (dziś są to osoby doro-

słe) wykorzystywanych seksualnie.

Codziennie. Niekiedy kilka razy

dziennie przez trzech, czterech do-

rosłych zboczeńców. Szczególnie

wstrząsające są złożone pod przy-

sięgą zeznania jedenastoletniego

A więc ok. 150 tysięcy małych dziew-

czynek i chłopców. Niektóre z nich

podczas stosunków seksualnych

trwale okaleczono fizycznie. Strasz-

nych spustoszeń w psychice nikt

już nie zliczy i nie wymaże.

Trzy tygodnie temu premier Au-

stralii Kevin Rudd oficjalnie prze-

prosił za to, co się działo z dziećmi

na australijskiej ziemi. Prosił też

o wybaczenie tych wszystkich, któ-

rzy musieli znosić „fizyczne cierpie-

nie, głód emocjonalny oraz ciągły

brak miłości, czułości i opieki”.

– Przepraszam za tę tragedię, ab-

solutną tragedię utraconego dzie-

ciństwa – powiedział premier, bez-

piecznie omijając wstydliwy problem

wykorzystywania seksualnego.

Przemawiający tuż po nim lider

opozycji Malcolm Turnbull zaczął

od słów: „Mimo że już czuliście się

osamotnieni, porzuceni i pozbawie-

ni miłości, to wielu z was było jesz-

cze bitych i wykorzystywanych fizycz-

nie, seksualnie, psychicznie. Trakto-

wano was jak przedmioty, nie jak lu-

dzi. I pozostawiano samym sobie

z poczuciem całkowitego poniżenia”...

Tylko tyle był w stanie powie-

dzieć, bo... rozpłakał się. Tłum zgro-

madzony na placu w Canberze na-

grodził tę jego „słabość” owacją.

A co na to wszystko premier

Wielkiej Brytanii Gordon Brown ?

Dziennikarze zbliżeni do źródeł

w rządzie JKM twierdzą, że milczy,

bo wraz z oficjalnymi przeprosina-

mi, do których ponoć dojdzie na po-

czątku przyszłego roku, premier ma

zaproponować kwotę zadośćuczynie-

nia dla ofiar programu wywózki, któ-

ry trwał dziesięciolecia. W USA Ko-

ściół wypłacił ofiarom molestowania

ponad miliard dolarów. Skala bry-

tyjsko-australijsko-kanadyjskiego zja-

wiska była wielokrotnie wyższa.

Tymczasem premier Australii

oświadczył, że poza przeprosinami

jego kraj niczego więcej w tej spra-

wie nie zamierza już robić. Jeszcze

dalej poszedł premier Kanady

– stwierdził on, iż nie zamierza na-

wet przepraszać, bo „Kanada i tak

zrobiła dużo, przyjmując pod swo-

je niebo brytyjskie sieroty”. Fakt,

że, w latach 1947–1969 blisko 80

procent małych przybyszów z An-

glii było molestowanych (takie są

wyliczenia Home Children Kana-

da) nie ma dla premiera Kanady

żadnego znaczenia.

MAREK SZENBORN

Ziemia obiecana

„Dwóch zakonników z Kongregacji Braci

w Chrystusie, ojciec Tom i ojciec Bill,

założyło się, który pierwszy zgwałci mnie

sto razy. Wygrał Tom. Miałem wtedy 11 lat”.

II wojny, ale selekcje w sierociń-

cach trwały jeszcze długo potem.

Według ostrożnych wyliczeń, w No-

wej Zelandii, Rodezji, Kanadzie,

a przede wszystkim Australii, do spe-

cjalnych sierocińców, a właściwie obo-

zów pracy, trafiło w ten sposób 150

tysięcy najmłodszych Brytyjczyków.

Niektóre szacunki mówią nawet

o 300 tysiącach.

Co na to ich biologiczni rodzice?

System skutecznie ich zastraszał, twier-

dząc, że są niewydolni społecznie, nie-

zaradni życiowo i za częste pozosta-

wianie dzieci bez opieki (np. wów-

czas gdy szli do pracy na 12 godzin)

czeka ich sroga kara, niewykluczone,

że i więzienie. To działało.

– Jechaliśmy do Australii chęt-

nie. Zwiedzeni obietnicami nowego,

lepszego życia i szczęśliwego dzie-

ciństwa. W porównaniu ze straszną

atmosferą panującą w kościelnym

domu dziecka, w którym przebywa-

łem już 5 lat, wszystko wydawało się

lepsze. A tam obiecywano nam raj.

Pamiętam, że przyszli do nas nie-

znani zakonnicy i powiedzieli, że Au-

stralia to kraina mlekiem i miodem

płynąca, że codziennie będziemy jeź-

dzić konno do szkoły. Kiedy zapy-

tali nas, kto chce jechać, wszyscy

podnieśliśmy ręce. Wówczas nie mie-

liśmy nawet pojęcia, gdzie jest Au-

stralia i traktowaliśmy to jako wspa-

niałą przygodę. Czuliśmy się wy-

różnieni i szczęśliwi – opowiada 76-

-letni dziś Laurie Humphreys , któ-

ry mieszka w Perth. W podróż liczą-

cą 19 tysięcy kilometrów wyruszył

w 1947 roku. Miał wówczas 13 lat

i był najstarszy z transportu.

Wszystko zorganizowane było

perfekcyjnie. Rząd JKM fałszował

metryki dzieci, zmieniał im nazwi-

ska, czas i miejsce pochodzenia

– całą tożsamość... Dostawały no-

wą. Wszystkie dowiadywały się, że

nie mają żadnego rodzeństwa, a ich

rodzice dawno nie żyją. Oczywiście,

im młodsze było dziecko, tym więk-

sze szanse powodzenia miało pra-

nie mózgu.

A jednak władze Wielkiej Bry-

tanii musiały od czasu do czasu tłu-

maczyć społeczeństwu, w którym kie-

runku i po co wypływają z angiel-

skich portów statki z tysiącami dzie-

ci na pokładach. Stworzono więc ta-

kie oto tłumaczenie: „Rząd Jej Kró-

lewskiej Mości, kierowany miłosier-

dziem, prawdziwą filantropią i bez-

interesowną chęcią ratowania dzie-

ci przed ubóstwem i nędzą, posta-

nowił stworzyć im lepszą przyszłość

za oceanem”. Także dziennikarze

seksualnych dla okolicznych męż-

czyzn (robotników, ale nie tylko),

których było trzy albo i cztery razy

więcej niż kobiet. Większość tych

mężczyzn stanowili deportowani

z Wielkiej Brytanii więźniowie

i skazańcy... Biali Australijczycy byli

przy okazji jedną z najbardziej rasi-

stowskich nacji na świecie, dlatego

też z Anglii przywożono wyłącznie

Johna . Stał się przedmiotem

„współzawodnictwa” dwóch zakon-

ników – braci w Chrystusie. Zało-

żyli się o to, który pierwszy zgwał-

ci chłopca sto razy. Trzeci zakon-

nik był sekundantem i liczył.

Mary S. opowiedziała śledczym,

że ojciec Georg był troskliwy i bar-

dzo martwił się, że podczas stosun-

ków z nim dziewczynka nie odczu-

wa przyjemności i że ją boli. Na-

uczyła się udawać, licząc, że inten-

sywność zbliżeń zmaleje. Myliła się.

Miała wtedy 10 lat.

Australia (podobnie Kanada)

nie doczekała się jeszcze – w prze-

ciwieństwie do Irlandii – rzetelne-

go opracowania na temat maka-

brycznych dewiacji seksualnych ,

jakich na nieletnich przybyszach zza

oceanu dopuszczali się jej obywa-

tele, głównie w sutannach i habi-

tach. Tymczasem stowarzyszenia

skupiające ofiary zboczeń – Home

Children Kanada i Home Children

Australia – szacują, że ponad 2/3

przywiezionych z Wielkiej Brytanii

dzieci wykorzystywano seksualnie.

S kala makabrycznych dewia-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 50 (510) 11 – 17 XII 2009 r.

POLKA POTRAFI

Syf, kiła i mogiła

Prowincjałki

O tym akurat mogą sobie tylko pomarzyć

mieszkańcy Wronek, Szamotuł czy Kępna.

Stacje kolejowe w swoich miastach, owszem, mają, ale – jak wynika z no-

wego rozkładu jazdy PKP – większość pociągów nie będzie się na nich za-

trzymywać. Powód? Perony zrobiły się za krótkie.

W ostatniej dekadzie liczba za-

chorowań na kiłę zwiększyła się

w Wielkiej Brytanii dziesięciokrot-

nie. Przyczyna? Częstsze kontak-

ty z Polkami i Rosjankami.

Tak przynajmniej twierdzą bry-

tyjscy eksperci. W 1999 roku na Wy-

spach odnotowano 223 przypadki za-

chorowania na kiłę, w roku 2008

– ponad 2,5 tys. Najczęściej chorują

mężczyźni, znaczy się – zaraziły ich

polskie lub rosyjskie emigrantki. Dla-

czego u nas, w ojczyźnie nosicieli

krętka bladego, plagi syfilisu nie za-

obserwowano? Wszyscy chorzy uda-

li się do Wielkiej Brytanii, aby tam

zarażać? Czy Anglicy, z powodów,

o których nie wypada wspominać,

nie tykają już swoich rodaczek?

Liczba zachorowań wśród an-

gielskich homoseksualistów też się

zwiększyła: z zaledwie 53 przypad-

ków w roku 1999 do 1,3 tys. w ro-

ku ubiegłym. Czy to za sprawą na-

szych przystojnych chłopców o mniej

popularnej orientacji? Tego angiel-

scy znawcy już nie potwierdzają.

Co jeszcze słychać w drugiej oj-

czyźnie Polaków? Otóż nad naszy-

mi rodaczkami pracującymi w Zjed-

noczonym Królestwie zlitowały się

tamtejsze organizacje charytatywne!

Jest już tak źle?

Angielskie społeczeństwo, tak

jak i inne europejskie, starzeje się.

Według szacunków, do roku 2030

liczba 80-latków w W. Brytanii po-

dwoi się. Opieka nad starszymi oso-

bami wśród rodowitych Anglików

postrzegana jest jako... no cóż

– przejaw nieudolności, która nie

pozwoliła na znalezienie lepszego

zajęcia. Stąd potrzeba uzupełnienia

niedoborów. Przyjezdnymi właśnie.

Polki są wykorzystywane przy za-

trudnianiu w brytyjskich domach

opieki dla osób starszych – ujawnił

raport fundacji Oxfam. Nie znają

swoich praw, więc pracują ciężej niż

Anglicy, często bez prawa do urlo-

pu czy zasiłku chorobowego.

Emigrantki z mizerną znajomo-

ścią języka często nieświadomie pod-

pisują kilkuletnie zobowiązania,

z których trudno im się potem wy-

cofać. Zwłaszcza kiedy dowiadują

się, że po zerwaniu kontraktu będą

musiały zwrócić koszty podróży i za-

kwaterowania, na co oczywiście ich

nie stać.

Na potrzeby raportu, opubliko-

wanego w angielskim dzienniku

„Guardian”, wypowiedziało się kil-

ka Polek zatrudnionych w domach

opieki społecznej. „Jeśli się pocho-

dzi z innego kraju, to nie ma się

zbytniej wiary w siebie. Obcokra-

jowcem, który nie zna biegle języ-

ka, łatwiej manipulować”; „Praco-

wałam minimum 60 godzin

w tygodniu przez dwa lata.

Przez 5–6 dni w tygodniu by-

łam na nocnych zmianach od

godz. 20 do 8” – to tylko nie-

które z relacji.

Wszyscy zaniepokoje-

ni losem Polek, które na

obczyźnie zbytnio sobie po-

folgowały tudzież pracują jak wy-

robnice, niech pamiętają o naszej

najsłynniejszej emigrantce. Isabel ,

urocza żona premiera Marcinkie-

wicza , na obczyźnie i karierę zro-

biła, i bogatego męża znalazła. Ta-

kie historie też się zdarzają!

JUSTYNA CIEŚLAK

Przy jednej z dróg w Bartoszycach trwała

wycinka drzew. Jeden z drwali został od-

delegowany do zawiadywania ruchem. A że ledwo trzymał się na nogach,

kierowcy wezwali policję. Ta ustaliła, że facet upił się z frustracji, bo kieru-

jący pojazdami ignorowali jego polecenia.

Jesteś głodny? Na co czekasz?! W myśl

tej dobrej rady kilku młodych bezrobotnych

smakoszów z Płocka zamawiało jedzenie na wynos – od pizzy po cielęcinę

z warzywami. Za każdym razem przy odbiorze posiłków zamiast dostawcom

płacić, straszyli ich pobiciem. Na koszt kolejnych lokali gastronomicznych

żywili się ponad miesiąc. Wkrótce przerzucą się na wikt więzienny.

...na próby resocjalizacji okazał się 19-la-

tek ze Świecia. Okradał mieszkania, sa-

mochody, sklepy. W sumie przez 9 dni popełnił 7 przestępstw. Zajęłoby mu

to pewnie mniej czasu, ale miał pecha, bo po każdym wyczynie trafiał na

dobę do policyjnego aresztu. Po czym go wypuszczali.

Tajemnicza nieznajoma zapukała do miesz-

kania w gminie Skulsk, weszła i padła na

kolana przed świętym obrazem, by pomodlić się o zdrowie, szczęście i po-

wodzenie dla gospodyni. 83-latka bardzo się taką postawą wzruszyła i po-

stanowiła kobiecie dać parę groszy. Niepotrzebnie, bo – jak się wkrótce

okazało – „dobra pani” za odklepanie zdrowasiek zainkasowała resztę oszczęd-

ności staruszki.

Opracowała WZ

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

bie wymalowany szeroki uśmiech i zdaje się

mówić: jest świetnie, doskonale, Polska jest nie-

odmiennie gospodarczym tygrysem Europy.

To prawda i to bardzo dobrze, że Polska jako je-

dyny kraj Unii (ale nie Europy!) ma tzw. dodatni wzrost

gospodarczy. Podobnie jak Białoruś Łukaszenki , któ-

ra uchroniła swoją gospodarkę przed kryzysem, choć

sąsiednie kraje pogrążone są

w dramatycznej recesji.

Ale co właściwie oznacza ów

magiczny wzrost PKB, który tak

bardzo cieszy naszego premie-

ra? Tyle tylko, że zarejestrowa-

ne w Polsce firmy sprzedały

o 1,7 procent więcej towarów i usług niż w roku po-

przednim. To oczywiście dobra wiadomość, ale... o ni-

czym innym ona nie świadczy, jak tylko o wielkości ob-

rotów. Nie świadczy na przykład o rzeczywistej kon-

dycji finansowej tych firm, bo łatwo można sobie wy-

obrazić sytuację, że większa sprzedaż przy spadku marż

może prowadzić do mniejszych zysków niż w poprzed-

nim okresie, teoretycznie gorszym, bo wykazującym się

niższą sprzedażą.

Wzrost PKB jeszcze mniej mówi o kondycji gospo-

darstw domowych, czyli prawdziwych konsumentów.

Fakty są takie, że w ciągu roku tego rzekomego „wzro-

stu gospodarczego” liczba bezrobotnych wzrosła... już

prawie o pół miliona. To jest tragedia kilkuset tysięcy

rodzin, którym wraz z utratą pracy świat (a zapewne

także liczne kredyty), zawalił się na głowę. W kraju,

w którym rząd poważnie traktowałby swoje zadania wo-

bec współobywateli, uznano by to za tragedię narodo-

wą i gorączkowo szukano rozwiązań.

I jeszcze jedna znamienna cyferka – w ciągu ostat-

niego roku bezrobocie wśród młodzieży do 25 roku

życia wzrosło o 42 procent, czyli niemal o połowę! Ta-

kie są skutki zapchania się emigrantami z Europy

Wschodniej Irlandii i Anglii, które wchłaniały w ostat-

nich latach nadwyżkę wchodzącej na rynek pracy na-

szej młodzieży. Ten katastrofalny wzrost bezrobocia

wśród młodych odsłania prawdziwą twarz całego sys-

temu społecznego, który w znacznej mierze żył z ha-

niebnego eksportu własnych „zbędnych” dzieci.

Nie chcę przez to powiedzieć,

że Polska Tuska i PO jest gor-

sza, niż byłaby Polska rządzona

przez Kaczyńskich lub Napie-

ralskich . Pod względem gospo-

darczym byłoby zapewne podob-

nie, bo żadna z tych partii nie ma

pomysłu na inną politykę gospodarczą niż neoliberal-

na. Natomiast pod Kaczyńskimi atmosfera byłaby nie

do zniesienia, a zapewne pod Napieralskimi byłoby tyl-

ko nieco mniej klerykalnie niż pod Tuskami. Chcę tyl-

ko powiedzieć, że przyzwyczailiśmy się do pospolitego

dziadostwa, które prezentuje nasza klasa polityczna.

Przecież nawet w okresie 2007–2008, najlepszym

pod względem dostępności pracy od 20 lat, polskie bez-

robocie sięgało 9 procent (na prowincji gdzieniegdzie

nawet 20 procent). Tę bardzo dużą liczbę ludzi bez pra-

cy traktowano jako niebywały sukces i cud nieomal.

Tymczasem w Niemczech pogrążonych w prawdziwej

recesji bezrobocie wzrosło z 7,1 do 7,4 procent, czyli

minimalnie. W Polsce, gdzie ponoć jest wyjątkowy wzrost

gospodarczy, podniosło się z 8,9 do 11,4 proc. Nawet

prawdziwa recesja nie musi oznaczać ludzkiej tragedii.

Potrzeba tylko rzetelnej wiedzy ekonomicznej zamiast

ideologii i zdecydowania się na cel, jakim jest ochro-

na najsłabszych. No, ale Niemcy mają swój pragma-

tyzm i polityczny humanizm, a my jesteśmy krajem „war-

tości”. Katolickich oczywiście. ADAM CIOCH

Świat potrzebuje mediów. I właśnie tutaj. Co z mediami jest? I dlaczego

takie myślenie? Bo tak ludzie słuchają, bo w głowach mają telewizory i te

wszystkie, jak nie „Wybiórcza”, to „Wyborcza”, jak nie „Fakt” to „Fakty

i Mity” i takie mity, bez sensu to wszystko. Ja jadę w stronę Łodzi i jest ta-

ki przed Łodzią taki plakat, taki nawet nie billboard tylko takie smarowi-

dło jakieś i tam biskup... Jakaś taka... taka karykatura biskupa i „Czytaj-

cie prawdę o kościele”, „Powiemy wam prawdę”, „Fakty i Mity”. No któż

to wydaje? Módlmy sie za tego księdza, który rzucił kapłaństwo. A ludzie

kupują, jak gęsi, jak gęsi, jak stado gęsi idą. Jesteśmy spod znaku orła i nie

możemy pozwolić na takie rzeczy, aby w Polsce było takie obrażanie bisku-

pa. Gdzie są ci parlamentarzyści? Gdzie są te samorządy? Wybieraliście

ich. Gdzie są ci rządzący? Przecież to Polska, a nie prywatne ranczo. A rzą-

dzący to zgraja bandytów.

RZECZY POSPOLITE

Fajnie jest?

(o. Tadeusz Rydzyk)

Jedną z najważniejszych misji Radia Maryja jest „otwieranie oczu” na nie-

bezpieczeństwa płynące z funkcjonowania mediów. (bp Adam Lepa)

Mam nadzieję, że w krótkim czasie rozprawię się z Kaczyńskim, potem

z Wyszkowskim, potem z Cenckiewiczem i z tym drugim jego kolegą, a na

koniec zostawię sobie Kurtykę.

(Lech Wałęsa)

Zwykłem czytać to, co podpisuję. Jako konserwatysta i katolik nie mogłem

zaakceptować formuł orzekających o miłości Boga do ludzi w formule re-

torycznej kazania w oświadczeniu politycznym.

(Rafał Grupiński, wiceszef klubu PO, jeden z czwórki posłów

tej partii głosujących przeciwko uchwale o obronie krzyża)

Krzyże w szkołach, szpitalach, budynkach administracji publicznej spra-

wiają, że osoby nieidentyfikujące się z katolicyzmem czują się tam jak go-

ście. By strawestować Boya, to symbole dominacji, które „nasi okupanci”

wieszali kiedyś skrycie w nocy, a dziś już otwarcie w dzień.

(Sławomir Sierakowski, red. naczelny „Krytyki Politycznej”)

Krzyże nie są ozdobami z okazji świąt Bożego Narodzenia, to nie są bomb-

ki, które można dowolnie zdejmować i zawieszać.

(abp Sławoj Leszek Głódź)

Wybrali: DS, BS, OH

WSIĄŚĆ DO POCIĄGU...

ODREAGOWAŁ

WILCZY APETYT

ODPORNY...

DROGIE MODŁY

T warz Donalda Tuska nieodmiennie nosi na so-

Nr 50 (510) 11 – 17 XII 2009 r.

NA KLĘCZKACH

POLSKA

MAŁO KATOLICKA

szczególnie liczą na „duchowych bu-

downiczych – pasjonatów” , którzy

zajmą się wyszukiwaniem sklepów

chętnych przyjąć do sprzedaży le-

śniowskie produkty „na bardzo ko-

rzystnych warunkach”. AK

się w niej postaciom, w tym także

Dzieciątku Jezus, założono prze-

ciwgrypowe maseczki.

„Szopka przeciwko grypie A”

– taki napis umieszczono nad żłób-

kiem. W Neapolu ma to szczegól-

ną wymowę, gdyż właśnie tam za-

notowano najwięcej zachorowań na

nową grypę.

Twórcy tradycyjnych neapoli-

tańskich szopek z pracowni przy via

San Gregorio Armeno zawsze re-

agują na bieżące wydarzenia

i umieszczają w szopkach posta-

cie, o których głośno jest we Wło-

szech i na świecie. Ciekawe, czy cie-

szyłaby się powodzeniem szopka

ilustrująca seksualne wykorzysty-

wanie dzieci w Irlandii. PPr

Wbrew rozpowszechnianym

przez Kościół opiniom, jakoby Po-

lacy masowo popierali obecność

krzyży w budynkach publicznych,

okazuje się, że fakty są nieco inne.

Według sondażu portalu Interia.pl,

aż 63 proc. respondentów popiera

wyrok Trybunału w Strasburgu, na-

kazujący usunięcie krzyży ze szkół,

a tylko 37 procent jest za ich utrzy-

maniem. Z kolei według sondażu

prawicowej „Rzepy” zrobionego

przez instytucje kościelne, co czwar-

ty Polak nigdy nie praktykuje w ko-

ściele, połowa nie widzi konieczno-

ści brania ślubu kościelnego, tyleż

samo popiera sztuczną antykoncep-

cję i akceptuje współżycie seksual-

ne przed ślubem.

z sanepidem. Jak widać, gdy się

chce, to można dostrzec więcej niż

koniec własnej tacy. MaK

kilku listów, w których opisane by-

ły grzechy niepowszednie, grzecz-

nie zanosił forsę we wskazane miej-

sce. Autor anonimów podpisywał

się jako... ,,parafianka”... PP

COŚ ZA COŚ

NIEZWYKŁY ŚLUB

W Polsce miał miejsce pierw-

szy humanistyczny ślub pary gejów.

Panami młodymi byli wolinianie

– Ryszard Giersz i jego partner,

znani z mediów, ponieważ jako

pierwsi wytoczyli i wygrali proces

o nazywanie ich „pedałami”. Uro-

czystość miała miejsce w Szczecinie,

a prowadził ją Mariusz Agnosie-

wicz , redaktor naczelny www.racjo-

nalista.pl i publicysta „Faktów i Mi-

tów”. Śluby humanistyczne nie są

w Polsce uznawane przez państwo

i celebracje nie pociągają za sobą

skutków prawnych. MaK

Wyjątkowo owocnie przebiegło

spotkanie radnych powiatu jasiel-

skiego. Najpierw ustalono, że za-

mknie się trzy profilowane licea,

które – zdaniem urzędujących – nie

sprawdziły się. Potem na pociechę

zaproponowano, że wystawi się...

figurę Michała Archanioła. Jako

patrona powiatu.

„Myślę, że patronów nigdy za

dużo i jeżeli będziemy mieli za opie-

kuna jednego z największych archa-

niołów, Michała, to będzie to pro-

centowało pozytywnymi działania-

mi” – przekonuje Alicja Zając ,

przewodnicząca Rady Powiatu. Nie

wiadomo, co na to archanioł, ale

uczniowie i podatnicy pukają się po

głowie.

PAULIŃSKA

PROMOCJA

MaK

KSIĄDZ SKAZANY

SIOSTRY NIEWIDKI

Na tysiąc godzin pracy społecz-

nej skazał nowojorski sędzia stano-

wy suspendowanego księdza, któ-

ry dopuścił się defraudacji na su-

mę ponad 213 tysięcy dolarów

w katolickiej parafii Cheektowa-

ga. Ponadto, 74-letni ksiądz został

objęty pięcioletnim nadzorem są-

dowym i uznany winnym poważ-

nej kradzieży trzeciego stopnia.

Ksiądz wyraził skruchę – przyznał,

że w okresie od 20 maja 2000 r.

do 31 stycznia 2008 roku okradał

parafię Najświętszego Odkupicie-

la. Przeprosił za swój czyn i wyra-

ził ubolewanie. Okazało się, że fi-

nansowe szkody wynosiły od 230

do 488 tysięcy dolarów. PPr

Łódzkie karmelitanki bose skar-

żą się, że wokół ich klasztoru po-

wstają wysokie budynki. Uważają,

że w ten sposób łamane są poro-

zumienia rządowo-kościelne, któ-

re zapewniają swobodę działania

zakonów klauzurowych, czyli za-

mkniętych. Mniszki, którym niemal

zupełnie nie wolno kontaktować się

ze światem zewnętrznym, obawia-

ją się, że podczas spacerów w ogro-

dzie będą podglądane przez loka-

torów nowego 7-piętrowego budyn-

ku. Co gorsza, same siostry także

zobaczą swoich sąsiadów. Po pro-

stu skandal!

TĘCZOWA BISKUPKA

Nie tak dawno pisaliśmy o Evie

Brunne , szwedzkiej duchownej

i lesbijce, którą wybrano w Sztok-

holmie na urząd biskupa („Lesbij-

ka biskupem” – „FiM” 46/2009),

tymczasem kolejna kobieta w su-

tannie, 55-letnia Mary Glasspo-

ol (również lesbijka!), została no-

minowana na biskupa Kościoła

anglikańskiego w Stanach Zjed-

noczonych. Jeżeli zaakceptuje ją

większość diecezji w Ameryce,

w maju odbędzie się ceremonia

wyświęcenia.

STRZAŁ W CIEMNO

Jak otrzymać rabat na zakup

słodyczy firmowanych logo pauli-

nów z klasztoru w Leśniowie? To

proste: wystarczy pościć, modlić się,

a najlepiej zostać... akwizytorem

paulińskich produktów (bynajmniej

nie przez nich wytwarzanych). „Po

wielu latach poszukiwań znaleźliśmy

sposób na to, aby pozyskać środki

finansowe na budowę ośrodka po-

mocy rodzinie (...). Zupełnie nie-

oczekiwanie zrodził się pomysł do-

tarcia z leśniowskimi łakociami do

polskich sklepów. W ten sposób

chcielibyśmy zebrać środki na bu-

dowę Centrum Pomocy Rodzinie”

– informują zakonnicy.

W ośrodku obliczonym na przy-

jęcie 250 osób ma się mieścić m.in.

sala koncertowa, wykładowa i spor-

towa, kaplica, restauracja i księgar-

nia. Jednym ze sposobów pozyska-

nia kasy na tę inwestycję ma być

zainaugurowany przez paulinów

6 grudnia br. Ruch Duchowych Bu-

downiczych. Wszystkim wstępują-

cym w jego szeregi przedsiębiorczy

zakonnicy oferują legitymację, dy-

plom i codzienną modlitwę w ich

intencji, a „duchowym budowni-

czym” , którzy podejmą się „wszyst-

kich zobowiązań” , ponadto specjal-

ne „przywileje” – gratisowy komplet

kolejnych nowych produktów pau-

lińskich, kartę rabatową na zakup

wszystkich leśniowskich specjałów

z 20-procentowym rabatem oraz

„możliwość spędzenia darmowego

weekendu w Centrum Pomocy w Ro-

dzinie przez trzy lata z rzędu”. Wa-

runkiem uzyskania tychże przywi-

lejów jest codzienna modlitwa w in-

tencji paulińskiego Centrum Po-

mocy w Rodzinie, raz w tygodniu

pokuta polegająca na rezygnacji

z jednego posiłku (śniadania, obia-

du lub kolacji), podjęcie szczegól-

nej walki z jednym z grzechów. Jed-

nocześnie paulini nie ukrywają, że

Krakowski student Damian D.

wpadł na niecodzienny pomysł do-

robienia sobie do czesnego. Wyty-

pował grupę potencjalnych ofiar,

wśród których byli biznesmeni, sa-

morządowcy, a nawet katolicki

ksiądz, i zaczął ich nękać anonima-

mi, w których przedstawiał rzeko-

me grzeszki tych osób. Wybór był

następujący: albo zapłacić 5 tys.

zł, albo liczyć się z medialnym skan-

dalem. Damianowi jednak interes

prawie nie wypalił, gdyż niemal

wszyscy pokrzywdzeni stwierdzili,

że zarzucane im pomówienia to stek

bzdur, i o próbie szantażu powia-

domili policję. Napisaliśmy „pra-

wie”, bo jedna z ofiar, prosząc

o dyskrecję, przystała na warunki:

kasa za milczenie. Tą osobą był...

miejscowy księżulo. Po otrzymaniu

MaK

ZDROWIE

WAŻNIEJSZE

SIOSTRY

(NIE)MIŁOSIERNE

ŚWIĘTA JOANNA

W ostatnich tygodniach pisali-

śmy wiele o tym, że Kościół niefra-

sobliwie podchodzi do epidemii gry-

py. Ale bywają wyjątki – rzecznik

kurii sosnowieckiej zaapelował do

przeziębionych katolików, aby nie

przychodzili do kościoła. Tamtejsza

kuria współpracuje w tej sprawie

Katolickie siostry zakonne ze

zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia

zgodziły się wypłacić sumę 116 mln

funtów brytyjskich osobom, które

były maltretowane w ich szkołach

i ośrodkach pracy. Takie placówki

działały do lat 90. Umieszczano

w nich „niepoprawne” dzieci.

Siostry Miłosierdzia to jedna

z 250 irlandzkich instytucji dla dzie-

ci i młodzieży kierowanych przez

katolickich księży i zakonnice,

w których znęcano się i molesto-

wano seksualnie pensjonariuszy.

Zgromadzenie wyraża też „głę-

boki smutek” po opublikowaniu

rządowego raportu na temat wyko-

rzystywania dzieci w kościelnych

ośrodkach wychowawczych. Smu-

tek? Chyba z tego powodu, że ich

zbrodnie ujrzały światło dzienne!

A może dlatego, że zbiednieją

o górę szmalu? Bo przecież w wyrzu-

ty sumienia nikt chyba nie wierzy.

PPr

Śliczna polska modelka Joan-

na Krupa sprawia, że Ameryka-

nie są wniebowzięci, Kościół zaś

diabli biorą. Ostatnio z tego po-

wodu, że odziana jedynie w wiel-

ki krzyż, aureolę i anielskie skrzy-

dła wzięła udział w kampanii or-

ganizacji PETA (Ludzie na rzecz

Etycznego Traktowania Zwierząt),

zachęcającej do przygarniania bez-

domnych piesków ze schronisk.

„To znieważanie symboli reli-

gijnych!” – zawył kler i wezwał

amerykańskich katolików do pro-

testów. Ale Joasia się nie przejmu-

je, pamiętając kościelne przysło-

wie, że psy szczekają, karawana je-

dzie dalej.

JEZUS CHORY

NA GRYPĘ

W Neapolu na słynnej ulicy,

gdzie znajdują się pracownie szop-

karzy, pojawiła się szopka anty-

grypowa. Wszystkim znajdującym

MarS

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: