21. romanowski.pdf

Tomasz Romanowski

Moja droga Ňyciowa w Ļwiecie osb sþyszĢcych

Dzieciõstwo i okres mçodzieõczy

Urodziçem sió 16 wrzeënia 1977 r. w æodzi jako drugie dziecko

w rodzinie. Ojciec jest stolarzem, obecnie 60-letnim, a mama ma teraz 58 lat,

z zawodu jest szwaczké. Urodziçem sió o czasie i byçem zdrowym dzieckiem

poza jednym, ñe urodziçem sió gçuchy. Gçuchota w mojej rodzinie nie jest niczym

dziwnym, poniewañ zarÜwno mÜj tato, jak i mama nie sçyszé. Tata i mama majé

braci niesçyszécych. Mam starszego o 7 lat niesçyszécego brata i o 6 lat mçodszé

niedosçyszécé siostró, ktÜra niebawem obroni pracó licencjacké. Zatem gçuchota

w naszej rodzinie nie byça jakimë problemem czy zaskoczeniem. Co prawda

mama przeñywaça i chciaça jednak, ñeby dzieci sçyszaçy, gdy urodziça sió siostra

i teñ wykryto u niej niedosçuch mama przyjóça to z bÜlem. MÜj starszy brat oñeniç

sió z niesçyszécé kobieté i ma z tego zwiézku dwie cÜreczki, ktÜre ku wielkiemu

zaskoczeniu dobrze sçyszé. Ja takñe oñeniçem sió i mam niedosçyszécé ñonó,

(ktÜra wçaënie tçumaczy mÜj referat) i rok temu na ëwiat przyszça nasza cÜreczka

o imieniu Amelia. Lekarze stwierdzili, ñe cÜreczka ze sçuchem nie powinna mieí

problemÜw.

Pierwsze trzy lata przebywaçem w domu pod opieké rodzicÜw.

Od 3 roku ñycia zaczéçem uczószczaí do przedszkola, razem z dzieími

sçyszécymi. Jednakñe na poczétku nie izolowaçem sió od otoczenia, od poczétku

nie zdawaçem sobie sprawy z tego, ñe nie sçyszó. Dla mnie taka sytuacja byça

naturalna, dopiero w przedszkolu zauwañyçem, ñe jest coë nie tak. Inne dzieci

T. Romanowski, Moja droga ñyciowa w ëwiecie osÜb sçyszécych

daçy mi to odczuí, gdyñ naëmiewaçy sió z tego, jak mÜwió. Pobyt w przedszkolu

wspominam tak, ñe siedziaçem i patrzyçem na poruszajéce sió usta, ale nic z tego

nie rozumiaçem. Wychowawczynie nie zawracaçy sobie zbytnio mné gçowy.

Na poczétku wstydziçem sió, nie bawiçem sió na podwÜrku z innymi dzieími.

Jako dziecko chyba nie byçem lubiany przez dzieci sçyszéce. Pierwsze takie

prawdziwe kontakty z dzieími niesçyszécymi nawiézaçem w zerÜwce,

bo zaczéçem chodzií do szkoçy dla dzieci gçuchych przy ul. Krzywickiego

w æodzi. Dopiero tam odczuçem, ñe ñyjó i ñe mam kolegÜw, ktÜrzy byli tacy sami

jak ja. Mogçem sió z nimi bawií bez ñadnego skrópowania. W wieku 6 lat

otrzymaçem pierwszy aparat sçuchowy. Byç to tak zwany aparat pudeçkowy.

Mojej mamie bardzo zaleñaço, ñebym mÜwiç, wióc zapisaça mnie do logopedy.

Ja jakoë nie przykçadaçem sió zbytnio do tego, poniewañ nie widziaçem sensu

uczenia sió mowy, skoro wszyscy z mojego otoczenia migajé. Nie rozumiaçem

moich rodzicÜw, czemu mnie tak móczyli tymi wizytami u logopedy i posyçali

mnie na rÜñne turnusy rehabilitacyjne itp. Nie ukrywam, ñe te lata byçy dla mnie

czasem straconym i, niestety, zmarnowanym. Nie wykorzystaçem tej szansy, jaké

stwarzali mi rodzice. Z perspektywy lat wiem, ñe rodzice chcieli dla mnie dobrze.

Z wçasnego doëwiadczenia wiedzieli, ñe osoba gçucha i niemÜwiéca ma w ñyciu

cióñko i ludzie nie traktujé takich osÜb zbyt powañnie. Na podstawie wçasnych

doëwiadczeõ chcieli mnie uchronií przed tym. Istotó zajóí logopedycznych

doceniçem tak naprawdó dopiero w szkole ëredniej. W tamtym okresie zaczéçem

naprawdó intensywnie íwiczyí, a gdy poznaçem mojé przyszçé ñonó, moja chóí

mÜwienia znacznie sió zwiókszyça. Niestety, byço juñ na to trochó za pÜïno.

W szkole podstawowej byçem dobrym uczniem, nauka nie sprawiaça mi

wiókszych problemÜw, a szczegÜlnie upodobaçem sobie przedmioty ëcisçe,

a w szczegÜlnoëci krÜlowé nauk: matematykó. Od klasy VI co roku wyjeñdñaçem

na ogÜlnopolskie olimpiady matematyczne, ktÜre przewañnie wygrywaçem.

Dobrze zapamiótaçem olimpiadó organizowané w Warszawie, tam takñe

wygraçem, a w nagrodó dostaçem zauszny aparat sçuchowy. Byça to klasa VII, czyli

obecna I klasa gimnazjum, a ja pierwszy raz w ñyciu otrzymaçem taki wçaënie

225

T. Romanowski, Moja droga ñyciowa w ëwiecie osÜb sçyszécych

aparat, ktÜry, niestety, na nic mi sió nie przydaç, bo nikt nie pomyëlaç, ñeby ten

aparat dostosowaí do mnie. Zrobií odpowiednie badanie audiogram. Ustawií

go wedçug moich moñliwoëci sçuchowych. Wçaëciwie nie sçyszaçem i z niego

nie korzystaçem. Byç bezuñyteczny przez dçugie lata. Gdy skoõczyçem szkoçó

podstawowé, zaczéç sió dylemat, gdzie pÜjëí do szkoçy ëredniej. Moi rodzice

nie myëleli zbyt ambitnie o mojej przyszçoëci. Po prostu byli przekonani, ñe jak

kañda osoba niesçyszéca mam zdobyí konkretny zawÜd, szybko iëí do pracy

i zarabiaí na ñycie. Szkoçó podstawowé ukoõczyçem z wyrÜñnieniem. Chciaçbym

tu wspomnieí mojé wychowawczynió, panié Jolantó Korczak, ktÜra wierzyça

we mnie od poczétku i uparça sió, ñebym zdawaç do jedynego w tych czasach

liceum zawodowego w Warszawie. Egzaminy zdaçem bez najmniejszych

problemÜw. W roku 1992 zostaçem przyjóty do liceum zawodowego

w Warszawie. Rodzice sió poddali, z trudem przyjóli mojé decyzjó o nauce

w liceum. Zaczéçem edukacjó jako licealista. Do dnia dzisiejszego pani Jola jest

moim wiernym kibicem i tak sió zçoñyço, ñe obecnie jesteëmy na stopie

koleñeõskiej, bo razem pracujemy w tej samej placÜwce. W szkole ëredniej, jak

wspomniaçem wczeëniej, moja chóí mÜwienia wzrosça, a tam znÜw niemiçe

zaskoczenie. Wióksze szanse u logopedy miaçy osoby te, ktÜre juñ mÜwiçy i miaçy

jakieë rokowania na przyszçoëí. Ja, niestety, w ocenie logopedÜw byçem gorszy

i nie kwalifikowaçem sió na zajócia w pierwszej kolejnoëci. Ale juñ wtedy

zaczéçem doceniaí umiejótnoëí i potrzebó mÜwienia i dlatego uparçem sió

i dopiéçem swego. Od II klasy udaço mi sió wywalczyí lekcje u logopedy.

Gdy poznaçem mojé ñonó, ktÜra jest osobé niedosçyszécé i mÜwiécé, moja chóí

mÜwienia wrosça podwÜjnie. Chciaçem jej zaimponowaí i zaczéçem íwiczyí

do upadçego. W tych czasach rÜwnieñ zçapaçem bakcyla sportowego. Zaczéçem

od tenisa stoçowego, lekkiej atletyki, a potem prÜbowaçem swoich siç w siatkÜwce,

añ w koõcu pozostaçem do dnia dzisiejszego wierny koszykÜwce. Okres licealny

wspominam bardzo dobrze. Tu takñe nauka nie sprawiaça mi zbytnich proble-

mÜw. Dalej pogçóbiaçem swoje zamiçowania matematyczne. Tu takñe miaçem

moñliwoëí sprawdzenia swojej wiedzy matematycznej na olimpiadach.

226

T. Romanowski, Moja droga ñyciowa w ëwiecie osÜb sçyszécych

Czas licealny byç dla mnie bardzo przyjemny. Wyjeñdñaçem na obozy

sportowe, zwiedziçem pÜç ëwiata dzióki rejsowi ñeglarskiemu. Zobaczyçem

Majorkó, Ibizó, Marsylió, Ceutó i Hamburg. Ten rejs bódó wspominaí jeszcze

dçugo. Przebywaçem wërÜd niesçyszécych, dobrze sió czuçem w tym ërodowisku.

Stosunek nauczycieli do nas byç pozytywny. Byço to juñ liceum, wióc byli tam

uczniowie tzw. gçusi-lepsi. Tam spotkaçem sió po raz pierwszy z osobé

niesçyszécé w roli nauczyciela. Taka osoba miaça lepszy kontakt z uczniami,

lepiej ich rozumiaça, bo sama wiele doëwiadczyça. Niesçyszécy nauczyciel ma

inne podejëcie do dzieci gçuchych pracuje tak, jak sam by chciaç byí

traktowany. Wtedy takñe pojawiça sió myël, aby studiowaí, a moim marzeniem

byço byí nauczycielem matematyki. Maturó zdaçem bardzo dobrze. Fakt, ñe tak

dobrze zdaçem egzamin dojrzaçoëci, do koõca utwierdziç mnie w przekonaniu, ñe

powinienem kontynuowaí naukó w szkole wyñszej. Moi rodzice do pomysçu

studiowania podeszli bardzo sceptycznie. Nie chcieli przyjéí do wiadomoëci,

ñebym studiowaç i namawiali mnie, ñebym jak najszybciej poszedç do pracy

i usamodzielniç sió. Trochó mnie to zabolaço. A tym bardziej, ñe w tamtych

czasach studiowanie przez osoby niesçyszéce byço maço popularne. Moja

partnerka, a obecnie ñona, uparça sió, ñebyëmy poszli na studia razem.

Przekonywaça mnie, ñe poradzó sobie, ñe nie powinienem poprzestawaí

na szkole ëredniej. Uwierzyçem w swoje moñliwoëci, ale niestety rodzice byli

innego zdania i powiedzieli, ñe jeëli chcó studiowaí to mam sobie radzií sam,

bo ich nie staí na moje utrzymanie. Uparçem sió i poszedçem na egzamin

i, ku mojemu zdziwieniu, dostaçem sió i tak rozpoczéçem naukó w Akademii

Podlaskiej w Siedlcach na Wydziale Matematycznym. W tamtych czasach nie

byço to çatwe, bo studiowaço niewiele osÜb niesçyszécych, bo nie byço wtedy

tçumaczy i nie byço takiej pomocy socjalnej, jak jest teraz.

227

T. Romanowski, Moja droga ñyciowa w ëwiecie osÜb sçyszécych

Okres studiÜw

Po skoõczeniu liceum, jak wspominaçem, w roku 1997 zostaçem przyjóty

na pierwszy rok dziennych studiÜw magisterskich do Akademii Podlaskiej

w Siedlcach, na Wydziaç Matematyczny, kierunek: Matematyka Nauczycielska.

Na Wydziale nie byçem jedyné osobé niepeçnosprawné. Razem ze mné na roku

studiowaço jeszcze siedem osÜb niesçyszécych. Jednak na ponad 100 studentÜw

na roku nie byça to liczna grupa. Okres studiÜw okreëlam jako dobry.

Przyjaïniçem sió raczej tylko z osobami niesçyszécymi.

Przyznajó, ñe w wiókszoëci przypadkÜw osoby niesçyszéce izolujé sió

od innych. Wedçug mnie to sé dwa odróbne ëwiaty. Ludzie sçyszécy bojé sió kon-

taktÜw z niesłyszécymi, a niesçyszécy teñ nie uçatwiajé tych kontaktÜw. Wycofujé

sió, liczéc na to, ñe ludzie sçyszécy podejdé i zrobié pierwszy krok. Ale wcale tak

nie musi byí. Ja, co prawda, nie mam zbyt duñego grona sçyszécych znajomych,

ale znam kilka osÜb i wiem, ñe zawsze mogó na nich polegaí i jestem pewny,

ñe mnie nie zawiodé.

Na studiach teñ zdarzaçy mi sió kçopoty natury technicznej, zwiézane

z tym, ñe nie sçyszó. Podstawowym problemem byçy wykçady. Nie wszystko

rozumiaçem. Musiaçem kserowaí notatki od kolegÜw. Czasami, gdy zajócia

prowadziç jakië wykçadowca znajécy problemy niesçyszécych, dawaç mi swoje

notatki. Jednak wiókszoëí wykçadowcÜw tak nie czyniça. Duño zaleñy od dobrej

woli wykçadowcy. Jeëli prowadzécy zajócia chce, ñeby osoba niesçyszéca

zrozumiaça, to wystarczy, ñe bódzie mÜwiç wolniej i nie króciç zbytnio gçowé.

Ale z tym bywaço rÜñnie. Najgorzej, gdy wykçadowca mÜwiç zwrÜcony do nas

tyçem. Egzaminy zdawaçem przewañnie pisemnie, ale zdarzaçy sió teñ i ustne.

Pierwszego roku jednak nie zaliczyçem. W pierwszym semestrze miaçem cztery

egzaminy, z ktÜrych trzy pomyëlnie zdaçem, a czwartego nie zaliczyçem, a byça to

analiza matematyczna. Wykçadowca powiedziaç, ñe jak ktoë nie zda egzaminu, to

w dniu ogçoszenia wynikÜw ma pisaí poprawkó. O czym ja nie wiedziaçem, wióc

nie przystépiçem do poprawki tego dnia, bo nie usçyszaçem tej informacji.

228

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: