Johanna Lindsey - Srebrzystowłosy anioł.pdf - Johanna Lindsey - hummer85

J O H A N N A

ani

Z angielskiego przełożył

Mariusz Ferek

ŚWIAT KSIĄŻKI

Tytuł oryginału

SILVER ANGEL

Zdjęcie na okładce

Pino Daeni/Thomas Schluck GMBH

Redakcja

Małgorzata Zbikowska

Redakcja techniczna

Alicja jablońska-Choa\eń

Korekta

Agata Bołdok

Marianna Viłipkowska

Bertelsmann Media Sp. z 0.0., Warszawa 1999

Książkę tę poświęcam pamięci mojego ojca,

Edwina Dennisa Howarda

Bertelsmann Media Sp. z 0.0.

Świat Książki

Warszawa 1999

Druk i oprawa w GGP

ISBN 83-7227-i 5 o-X

Nr Z156

Barika, Wybrzeże Barbarzyńców, 1796

Na ulicy Jubilerów handlarz pereł, Abdul ibn-Mesih,

zamknął swój sklepik, zanim muezin zaczął wzywać

wiernych na modlitwę. Miał jeszcze dużo czasu, ale robił

się coraz starszy, bolały go kości - dlatego chodził wol-

niej — i musiał wyruszyć wcześniej. Póki starczało mu sił,

wolał iść do meczetu niż, w odróżnieniu od mniej

pobożnych sąsiadów, klękać na dywaniku, który trzymał

na zapleczu swojego sklepiku. Prócz niego nie było więc

na ulicy nikogo i tylko on widział morderstwo.

Młody Turek i goniący go potężny mężczyzna w czarnej

szacie przebiegli tuż obok Abdula, nie zwracając na niego

najmniejszej uwagi. Gdyby zdążyli skręcić za najbliższym

rogiem i zniknąć mu z oczu, tej nocy nie dręczyłyby go

koszmary. Tak się jednak nie stało. Większy mężczyzna

dopadł mniejszego na końcu ulicy i szerokim ostrzem

jataganu rozpłatał go niemal na pół. Potem szybko

przeszukał zwłoki, wyciągnął jakiś papier 1 zniknął, nawet

się nie obejrzawszy. Zabity pozostał tam, gdzie upadł.

Krew cienkimi strużkami spłynęła po wybrukowanej

uliczce, nęcąc muchy obietnicą uczty.

Abdul ibn-Mesih postanowił, że nie pójdzie tego dnia

do meczetu na popołudniową modlitwę. Kiedy więc

z licznych minaretów rozległy się nawoływania muezi-

nów, handlarz pereł klęczał na dywaniku na zapleczu

sklepiku i myślał o mieszkającej na wsi córce. Upłynęło

wiele czasu, odkąd ostatni raz ją widział. Wypadało złożyć

jej wizytę, może nawet długą.

- Sądziłeś, że będzie coś innego? - zapytał młodszy.

- Miałem taką nadzieję - odparł krótko Lysander. -

Kto znajdzie właściwą przesyłkę, dostanie dodatkową

sakiewkę. Zamierzam być tym szczęśliwcem.

- Tak jak my — dodał starszy z braci. — Ale tę też będzie

chciał zobaczyć. - Ostrożnie schował list do kieszeni. -

Chce mieć wszystkie przesyłki, choćby wcale się między

sobą nie różniły.

Nie musieli wyjaśniać, o kim mówili. Każdy z nich

wiedział, choć nie znali imienia tego mężczyzny. Nawet

mu się dobrze nie przyjrzeli. Nie wiedzieli też, czy sam

pragnął śmierci Jamila, czy działał z polecenia kogoś

innego. W każdym razie to on płacił tak szczodrze i zbierał

listy, które mieli przy sobie pałacowi kurierzy.

Zadanie nie należało do łatwych. Dej miał mnóstwo

oddanych sobie ludzi, którzy służyli za przynętę. Wszyscy

mieli przy sobie ten sam list, zawierający tylko kilka linijek

po turecku: Czy jesteś szczgśliwy? Kto mi odpowie? Czy

potrzebny ten list, byś wiedział, że dobrze Ci życzę?

Listy nie miały adresata. Nie były podpisane. Mogły

pochodzić od któregoś z mieszkańców pałacu i być

przeznaczone dla kogokolwiek w dowolnym miejscu na

ziemi. Niewykluczone, że zostały pomyślane jako subtelna

przestroga dla zabójców, którzy przeczytają te słowa, aby

pamiętali, że mściwe ramię deja sięga daleko. Prawdziwa

wiadomość wcale nie musiała opuścić Bariki wśród

natłoku fałszywych przesyłek. Może kurierzy byli częścią

planu pomyślanego tak, aby pomieszać szyki spiskowcom

i opóźnić przygotowanie następnych zamachów na życie

deja.

Pierwszy złapany kurier, na krótko przed śmiercią,

przysięgał, że miał dostarczyć list Anglikowi, który

rzekomo nazywał się Derek Sinclair. Nawet jeżeli była to

prawda, jeśli dej rzeczywiście znał Anglika o tym imie-

Później tego popołudnia zginęło jeszcze dwóch tajnych

wysłanników Jamila Reshida. Nie udało się im opuścić

Bariki. Jednego otruto w kawiarni, drugiego znaleziono

w zaułku z poderżniętym gardłem. W skórę wokół jego

szyi wrzynała się głęboko cięciwa od łuku, narzędzia

zbrodni.

Nocą cztery wielbłądy ruszyły w kierunku Algieru.

Mężczyzna, który jechał pierwszy, również należał do

grona pechowych posłańców. Trójka napastników powo-

li zmniejszała dystans, aż w końcu dopadła kuriera. Zginął

równie szybko jak pozostali.

Mężczyzna, który go powalił, był greckim muzuł-

maninem, nawykłym do podobnych zajęć. Towarzyszyli

mu dwaj Arabowie, bracia pochodzący ze starej rodziny,

znanej z lojalności wobec deja Bariki. Nic zatem dziw-

nego, że czuli wyrzuty sumienia. Wprawdzie tego akurat

wysłannika nie zabili własnoręcznie, ale starszy z braci

zabił jednego przed tygodniem.

Byli tak samo winni jak Grek oraz inni zabójcy.

Wszystkim ścięto by głowy, gdyby zbrodnia wyszła na

jaw. Utrata życia i honoru rodziny dla sakiewki pełnej

złota była szczytem głupoty. Lecz nagroda zbyt mocno

kusiła, podjęli więc ryzyko. Mimo to nie opuszczało ich

poczucie winy. Nie było jednak bardzo dokuczliwe, skoro

nie zrezygnowali ze zdobycia bogactwa.

Lysander, Grek, znalazł przy zwłokach list i otworzył

go. Musiał wytężyć wzrok, aby przeczytać coś przy świetle

księżyca. W końcu skrzywił się ze wstrętem. Miał ochotę

rzucić papier i wdeptać go w ziemię. Oczywiście nie

uczynił tego.

— To samo — oświadczył, podając list starszemu z braci.

Johanna Lindsey - Srebrzystowłosy anioł.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: