jakosc życia.docx

1. JAKOŚĆ ŻYCIA

Jakość definiowana jest jako rodzaj, wartość cech stanowiących o tym, że dana rzecz jest przedmiotem dobrej albo złej jakości. W odniesieniu do życia mówimy
o dobrej albo złej wartości życia. Jakość według filozofii jest jedną z dziewięciu  wyróżnionych przez Arystotelesa przypadłości, które wyrażają określoność substancji cielesnej, która ujawnia w niej specyficzne dopasowanie materii do formy. Rozróżnia się jej stałe dyspozycje, trudne do zmiany, bo związane z różną formą gatunkową bytu oraz stany zmienne, mogące przechodzić w swoje odwrotności, np. zdrowy – chory[25,18]

Jakość życia(ang. quality of life)  jest to pojęcie, które łączy wiele ważnych dziedzin życia człowieka, obejmuje pewne stopnie zaspokojenia materialnych
i niematerialnych  potrzeb danej jednostki. Szczególnie ważna w jakości życia jest ocena obiektywna określająca warunki życia materialnego, społecznego oraz strategie adaptacyjne. Obiektywna jakość życia łączy w sobie dwa pojęcia: warunków życia, jak
i również poziomu życia. Oznaczają one zasoby o charakterze infrastrukturalnym,
w jakim żyją grupy społeczne i jednostki. Poziom lub warunki życia wiążą w sobie trzy główne zamierzenia tj. pewna sytuacja materialna, zabezpieczenie egzystencjalne oraz zabezpieczenie środowiskowe życia danej populacji. Istotna również jest ocena subiektywna, czyli ocena stopnia zaspokojenia potrzeb. W postrzeganiu własnej egzystencji w strukturze określonego systemu  wartości i w pewnych określonych warunkach społecznych, politycznych i gospodarczych. Przykładem oceny subiektywnej może być zadowolenie ze stanu zdrowia, własnej sytuacji mieszkaniowej
i uzyskiwanych dochodów [5,17,28].

Jakość życia może być podzielona na zadowolenie z życia w danej miejscowości, relacji ze wspólnotą i innymi grupami społecznymi, oraz indywidualnymi potrzebami badanego obywatela społeczeństwa.

Natomiast w chorobie jakość życia dotyczy sfery emocjonalnej, społecznej, zawodowej, aktywności fizycznej oraz możliwości samorealizacji. W badaniach wpływu choroby na jakość życia oceniamy u pacjentów ich funkcjonowanie psychologiczne i społeczne. W chorobie ważną rolę odgrywa nie tylko doświadczanie objawów, ale lęk i niepokój  związany z przewidywanym  ich wystąpieniem. Stanowi to często przyczynę pogorszenia komfortu życia chorego, poczucia zagrożenia życia, nawet jeśli objawy wcale nie wystąpią[8,32].