Dyskusja i wnioski.docx

4. Dyskusja

Z wyników badań możemy wywnioskować, że choroba POChP bardzo wpływa na obecne życie pacjentów. Chorzy nie mogą wykonywać większości prac fizycznych oraz  prac domowych. Uprawianie sportów lub innych gier ruchowych jest dla nich nie wskazane, gdyż trudności w oddychaniu uniemożliwiają im prowadzenie aktywnego trybu życia. Dla chorych nasilające się objawy POChP były powodem do zmiany pracy lub nawet jej zaprzestania. POChP jest chorobą, która sprawia dużo kłopotów chorym oraz ich najbliższym.

Wyniki badań własnych wskazują, że osoby chore na POChP charakteryzuje niska jakość życia. Wykształcenie większości osób chorych jest na poziomie podstawowym i zawodowym, niewiele osób posiadało  wykształcenie średnie i wyższe. Podobne obserwacje poczynili Kogut, Pasek i Drożdż w pracy przedstawiającej badania wstępne nad jakością życia pacjentów z POChP. Wynika z ich pracy, że POChP ma bardzo negatywny wpływ na życie osobiste pacjentów oraz niski stopień akceptacji choroby. Wskaźnik wykształcenia wyżej wymienionych autorów  był podobny do wyników własnych badań. Wykształcenie podstawowe i zawodowe zdeklarowała większość pacjentów, a niewiele osób posiadało średnie wykształcenie.

Kolejne własne badania nad wpływem choroby na miejsce zamieszkania są odwrotne do wyników badań wyżej wymienionych autorów, które przedstawiają, że więcej chorych występuje na wsi niż w mieście. Własne wyniki wykazują, że  zachorowalność na POChP jest wyższa w mieście.

Analizując cztery główne objawy choroby występujące najczęściej, zauważa się, że większość pacjentów skarży się na duszność i kaszel, a mniej na wykrztuszanie wydzieliny i świszczący oddech. Zbliżone wyniki na temat tych objawów opisał Kozielski. Autor przedstawił w swojej pracy, że po najczęstszym objawie występującym u pacjentów jakim jest duszność, pojawia się kaszel oraz odkrztuszanie wydzieliny. Istotny jest również wpływ choroby na aktywność zawodową pacjentów. Większość chorych nie pracuje zawodowo, utrzymuje się z renty lub emerytury albo czasowo nie pracuje. Tylko nieznaczna ilość badanych pracuje zawodowo. Podobne wyniki badań nad objawami POChP i wpływie choroby na pracę zawodową otrzymali Kogut, Pasek i Drożdż [9,11].

Współczynnik chorych palących i nie palących można porównać również,
z wynikami  przedstawionych wyżej autorów. Nawiązując jeszcze do pracy Majdy
i Józefowskiej na temat: „Zasoby osobiste pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc”. Z wyników badań tych autorów wynika, że ponad połowa chorych hospitalizowanych  jest niepaląca lub zaprzestała palenia wraz z rozpoznaniem choroby albo paliła w przeszłości. Z prac tych autorów jak i własnych wniosków wynika, że większość pacjentów chorych na POChP to mężczyźni, ale niewielki odsetek mniej stanowią  kobiety. Podobne wartości co do odsetek palących chorych, wykazuje w swej pracy Zielonka. Przedstawia autor, że tylko u części palaczy rozwinęła się choroba oraz, że w większości krajów częściej chorują na POChP mężczyźni niż kobiety.[9,14,33].

Przedstawione wyniki według  Pietrasa i współautorów wyników badań spirometrycznych w grupie chorych na choroby obturacyjne, odchylenie standardowe parametrów FEV1% wynosi 20,99;  FVC% wynosi 23,97  i FEV1%FVC wyniosło 17,83. Uzyskane wartości parametrów są zbliżone do uzyskanych wyników własnych badań[22].

POChP jest podzielona według klasyfikacji podanej przez PTF i GOLD.
Z badań przedstawionych przez Siemieniak, Doboszyńską, Serafińskiego
i Tomaszewskiej wynika, że najwięcej pacjentów hospitalizowanych to chorzy mający II i  III stopień choroby według PTF albo IIA i IIB stopień POChP według GOLD. Różnica wyników badań jest przy pierwszym stopniu choroby i czwartym. Z własnych badań wynika, że następnie po największej liczbie hospitalizowanych w stopniu II i III są chorzy z pierwszego stopnia, a najmniej jest z ciężkiej postaci POChP. Podobne rezultaty badań przedstawia w swojej pracy Kozielski. Autor wymienia, że  większość pacjentów z POChP mają postać umiarkowaną lub ciężką choroby[24,11].

Według Kolcz i Rożek – Mróz, najbardziej dotkliwym objawem choroby jest duszność, która prowadzi do niesprawności ogólnej chorego. Z wyników własnych badań duszność występuje u prawie wszystkich chorych na POChP. Autorki
w przeprowadzonych badaniach zobrazowały objawy, które najczęściej się pojawiały
u chorych. Była to przede wszystkim wymieniona już wcześniej duszność, kaszel, trudności w oddychaniu, uczucie braku powietrza, ból w klatce piersiowej, osłabienie
i omdlenia. Z wyników własnych badań jak i również powyższych autorów wynika, że najwięcej chorych skarży się na objawy kaszlu, duszności i trudności
w oddychaniu[10].

Kozielski w swojej pracy na temat: „Przewlekła obturacyjna choroba płuc
w oczach chorych i lekarzy”. Przedstawia wyniki badań wpływu choroby na życie pacjentów z POChP. Autor stwierdza w swojej pracy, że objawy kaszlu, odksztuszania występowały u około 80% pacjentów z tą chorobą. Duszności u ponad 25% badanych  pojawiały się gdy pacjenci szli szybciej po płaskim terenie lub pod górkę oraz przy dłuższym spacerze. W pracy autora najwięcej badanych miała duszność przy wejściu po schodach na pierwsze piętro lub przy ubieraniu się i myciu, a 34% odczuwało duszność przy codziennych czynnościach domowych. W pracy Kozielskiego badani w większości ocenili swój obecny stan zdrowia jako umiarkowany, niewiele mniej jako lekki i kilka procent mniej osób jako ciężki. Autor w pracy przedstawia, że w skali MRC większa ilość pacjentów odczuwała duszność jako ciężką odczuwaną w spoczynku. Duszność oceniana jako zła zdeklarowało 26% chorych, a 35% jako dobry. Kozielski wywnioskował z badań, że 1/3 chorych jest nie zdolna do pracy. Stosowane leczenie utrudnia chorym aktywne uczestniczenie w życiu. Analizy badań Kozielskiego są zbliżone do wyników własnych badań[12].

Ze wszystkich zgromadzonych badań własnych i wszystkich wyżej wymienionych autorów  wynika, że choroba ma duży wpływ na jakość życia chorego
i pogarsza się ona wraz z zaostrzeniami choroby. Przy cięższych stadiach występuje narastanie objawów:  ciągłych trudności w oddychaniu, kaszel i duszność.  Powodują one, że chory musi zrezygnować z wykonywania prawie wszystkich czynności w życiu codziennym, co powoduje, że odizolowuje się on od społeczeństwa.

5. Wnioski

1.    U pacjentów z POChP jest zła jakość życia. Pogarsza się ona w wyniku zaostrzeń objawów i częstych hospitalizacji.

2.    Symptomy choroby takie jak: kaszel i duszność oraz wykrztuszanie plwociny utrudniają normalne funkcjonowanie w życiu codziennym pacjenta oraz rodziny. Choroba ma wpływ na rodzinę i przyjaciół chorego, pacjent staje się dla nich dodatkowym obciążeniem.

3.    Chorym pogarsza się jakość życia ponieważ nie mogą oni wykonywać ulubionych czynności, uprawiać sportów, wyjeżdżać w dłuższe wycieczki.

4.    Przeprowadzanie badań kontrolnych w celu wcześniejszego zdiagnozowania choroby.

5.    U pacjentów chorych przeprowadzanie badań nad jakością życia i poczuciem wartości oraz pomoc ze strony psychologów.

6.    Badania nad jakością życia chorych przewlekle, które byłyby cennym  uzupełnieniem  badania lekarskiego.

7.    Zła jakość życia pacjentów z POChP powoduje, że powinno się wprowadzić większe zainteresowanie wśród pacjentów ta chorobą.