Fortepian ma kształt wielkiego pudła zbliżonego do trójkąta, spoczywającego na trzech masywnych nogach. Pudło w najszerszym miejscu ma ok. 145 cm, wysokość – 32-40 cm, długość – od 1,2 m do 2,5 m (fortepiany koncertowe). Klawiatura umieszczona jest 70 cm nad poziomem podłogi.
Płyta rezonansowa wykonana z drewna jodłowego lub świerkowego, sklejona z kilku części.
Na płycie drewnianej spoczywa przytwierdzona licznymi śrubami, skomplikowana w kształcie rama z lanego żelaza.
Napięcie strun – do 20 ton. Struny umocowane są na zaczepach w tylnej części fortepianu, przechodzą przez podstawek bukowy, ciągnący się wzdłuż zaczepów (osobno dla basowych strun i pozostałych.
Na drugim końcu struny rejestru basowego i środkowego przechodzą one przez tzw. agrafy (uchwyty strun).
Struny najwyższe (od ok. c2) – pod listwą skracającą, stanowiącą część ramy, zwanej capostato. Końce strun nawinięte są na kołki, które przez otwory osadzone są w strojnicy z twardego, prasowanego drewna.
1741 – Włoch Bartolomeo Cristofori wynalazł mechanizm klawiszowo--młoteczkowy.
Później – Jean Marius i Gottlieb Schröter – dopracowanie.
Dźwignia klawiszowa opiera się w środku dłg. na listwie osiowej. Przez otwór w dźwigni klawiszowej przechodzi sztyft osiowy, zapobiegający przesuwaniu się klawisza. Ruch dźwigni ograniczony jest od góry i od dołu odpowiednio umieszczonymi poduszeczkami filcowymi.
Dźwignia przekaźnikowa, poruszająca się pod naciskiem dźwigni klawiszowej – ograniczona przez specjalną listwę – ma na jednym końcu przekaźnik uderzający w młoteczek, a na drugim – tłumik.
Młoteczek stanowi dźwignię jednoramienną. Podrzucony w górę przez przekaźnik uderza w strunę siłą bezwładności, po czym odbiwszy się od struny, opiera się o przekaźnik i spoczywa na nim tak długo, jak długo klawisz pozostaje naciśnięty. Z chwilą puszczenia klawisza obie dźwignie i młoteczek wracają do położenia pierwotnego.
XVIII w. – Silbermann, Schröter, Friderici i inni
· środkowe Niemcy – szkoła budownictwa fortepianu
W Londynie budowniczowie niemieccy, później angielscy i holenderscy, wykształcili mechanikę angielską.
· system trójdźwigniowy
1822 – francuski konstruktor Sebastian Erard, ulepszona mechanika angielska à angielska mechanika repetycyjna
· do XVIII w.: F1-f3
· współcześnie: A2-a4
· fortepian koncertowy – dodatkowo trzy klawisze do c5
Ali_Orbis