MIKROSTRUKTURY-zajmują się badaniem małych społeczności, np. szkoła, dom POSTAWA wg Thomasa i Znanieckiego- proces indywidualnej świadomości jednostki określający rzeczywistą lub możliwą działalność jednostki wobec społecznego świata, jednostkowy przeciwczłon wartości społecznej. W tej koncepcji postawę można uznać jako potencjalne działanie i ma charakter jednostkowy POSTAWA wg Blumera – podmiot definiuje i redefiniuje sytuację, interpretuje reakcje drugiego partnera, konsultuje się z nim. Nie posiada żadnej gotowości do określonego działania. KOMPONENTY POSTAWY: ujemna bądź dodatnia walencja, czyli stopień przychylności bądź niechęci *emocjonalny lub afektywny(emocjonalno-oceniający)- co lubię albo nie lubię, względne uczucia, upodobania, *Poznawczy- wyłącznie dla wiedzy, co wiemy na temat danego przedmiotu *Behawioralny- wiedza na temat kogoś lub czegoś Postawa spójna- wszystkie komponenty postawy maja taki sam kierunek walencji. Postawa niespójna – jeden a komponentów nie posiada tego samego kierunku Walencji. Np. palenie papierosów. OSOBOWOŚĆ wg Szczepańskiego- zespół trwałych cech biologicznych i psychicznych pochodzący z wpływu kultury i struktury zbiorowości, w których jednostka została wychowana i w których uczestniczy ELEMENTY SKŁADOWE OSOBOWOŚCI WG SZCZEPAŃSKIEGO: *Biogenne-płeć, wzrost, fizjologia, popędy *Psychogenne-temperament, pamięć, wola, inteligencja *Socjogenne- wartości, normy, wzorce, jaźń, kulturowy ideał osobowości Osobowość wg ROSA struktura czynników biogennych, psychogennych i socjogennych wpływających na zachowanie jednostki. Biogenne wywodzą się uwarunkowań bioanatomicznych organizmu Psychogenne- uczucia wzruszenia afekty Socjogenne – normy wzory zachowań przyjęte os społeczeństwa WG MEADA istnieją dwie generalne fazy kształtowania się osobowości: *przedwerbalna *werbalna- posługiwanie się językiem ^etap zabawy- dziecko stara się naśladować role społeczne ^etap gry- brane pod uwagę odgrywanie ról społecznych ^etap uogólnionego innego- kształtowanie wyobrażenia społeczeństwa ogólnego WG FREUDA osobowość składa się z: *id, czyli popędów *ego, czyli kontroli popędów *superego, czyli zbioru zasad moralnych SOCJOLOGICZNA KONCEPCJA OSOBOWOŚCI WG ZNANIECKIEGO Każdy człowiek jest świadom swego istnienia i może tworzyć samego siebie, jest dynamiczną, historyczną syntezą ról pełnionych przez siebie, socjologia nie poznaje całej osobowości człowieka, krąg społeczny, w którym jednostka przebywa formułuje przez nią role społeczne JAŹŃ- samoświadomość jednostki, może być odzwierciedlona (zespół wyobrażeń na temat tego, co myślą o mnie inni), subiektywna( zespół wyobrażeń o tym, co ja sam o sobie myślę) Etapy rozwoju: *Wyobrażenie o tym, jak inni mnie widzą *Wyobrażenie, jak mnie oceniają *Kształtowanie samopoczucia z tym związanego SOCJALIZACJA- nadawanie, czy przyjmowanie przez jednostkę wartości i norm z nich wynikających, następnie procesy uczenia się i tworzenia wzorów zachowań wśród innych wzorów SOCJALIZACJA PIERWOTNA- obejmuje okres dzieciństwa, dziecko startuje jako organizm z wrodzonymi możliwościami rozwoju społecznego i psychicznego. W drodze naśladownictwa, później przyjmowania ról innych uczy się wzorców zachowań SOCJALIZACJA WRÓRNA- polega na uczeniu się przez jednostkę ról rodzinnych, zawodowych, pełnionych w różnych grupach społecznych Jaźń odzwierciedlona wg COOLEY obraz samego siebie uzyskany w drodze interpretacji siebie przez innych. W tym ujęciu Jaźń jest pochodzenia społecznego, stanowi centrum osobowości, ale ma charakter mechanizmu, a nie części osobowości. FUNKCONALIZM STRUKTURALNY C.Levi-Strauss oraz A.R.Radcliffe-Brown, B. Malinowski, T . PARSONS, R.MERTON – społeczeństwo jako system, struktura to sposób powiązania części, ich funkcje i współdziałanie. Społeczeństwo jest strukturalizowane w postaci systemów społecznych. Tu badana jest budowa czy też struktura systemu społecznego i funkcji jakie ona spełnia na rzecz większego systemu. Ważne pojecie to funkcja spełniana przez dany element na rzecz sytemu. SYMBOLICZNY INTERAKCJONIZM (G.MEAD, H.BLUMER)- wyjątkowe zainteresowanie rolą komunikowania w relacjach międzyludzkich, większość interakcji obejmuje proces, w którym jednostki osiągają wzajemne porozumienie poprzez użycie języka Definicje jednostki ludzkiej * abstrakcjonistyczna – jednostka ludzka jest przedmiotem działań i zachowań, nieadekwatność tej koncepcji polega na abstrahowaniu od postaw ludzi, motywach działania, wartości, którymi się kierują. * naturalistyczna – jednostka ludzka jako przedstawiciel gatunku, jako indywiduum, które reaguje na bodźce ze środowiska. Zjawiska życia społecznego w tym ujęciu sprowadzają się do określenie reakcji jakie zachodzą w organizmie. * realistyczna – jednostka ludzka jest istota społeczną, nie może rozwijać się poza społeczeństwem , człowiek rozwija się pod wpływem oddziaływania społeczeństwa i kultury, osoba jest podmiotem życia społecznego. Typy relacji jednostki a społeczeństwa * teoria nominalistyczna lub atomistyczna – społeczność oznacza jedynie fakt wykonywania przez ludzi zgodnie z zawartą umową pewnych czynności podobnych lub uzupełniający się. Dobro powszechne jest suma dóbr największej liczy jednostek, nie ma dobra wspólnego, celem jest osiąganie dóbr prywatnych. Teoria antyhumanistyczna. Człowiek człowiekowi wilkiem * teoria organicystyczna społeczność ludzka jako organizm a jednostki jako cząstki całości . Osoba ludzka sama w sobie nie ma żadnych celów, spełnia jedynie funkcje wobec organizmu. To podejście prowadzi do budowy systemów totalitarnych. *Teoria realistyczna lub funkcjonalna społeczności ludzkie istnieją realnie SA całościami odrębnymi od osób które je tworzą. Społeczność jest bytem przypadłościowym, realnym, np. rodzina, wieś, państwo, naród ma za swe naczelne zadanie osiągniecie dobra wspólnego dla wszystkich. Typy praw jednostki Wg Bocheńskiego prawo do bytu i prawo do osiągnięcia celu człowieka. Wg Maritanina prawo osoby ludzkiej w ogóle, prawa człowieka jako obywatela państwa, prawa człowieka jako jednostki pracującej. Wg Jana 23 papieża prawa wolnościowe, prawa społeczne i prawa solidarnościowe. Prawo do życia oznacza przysługujące osobie ludzkiej prawo do życia od chwili poczęcia, prawo do nietykalności osobistej i zachowania swego istnienia. Prawo człowieka do realizowania swego celu, do rozwoju prawo do tego by działać jako osoba ludzka, by rozwijać swą osobowość. Prawo do wolności – wolność sumienia, słowa, pracy, zrzeszania się, zakładania rodziny, zawierania małżeństwa, wolność badania naukowego, poszukiwania prawdy. Prawo do równości wobec prawa i władzy. Dzieci poza wspólnotą inaczej przypadki dzieci dzikich: Kaspar Hauser na Węgrzech w 1812 r więziony przez 16 lat. Chłopiec Heski wychowany z wilkami 1341 Chłopiec Islandzki znaleziony wśród owiec Chłopcy Litewscy druga połowa 16w. zachowania wg niedźwiedzi. Człowiek nie rodzi się ludzki ale staje się ludzki dzięki społeczeństwu. Tożsamość wg Bokszańskiego układ autodefinicji jednostki jako aktora życia społecznego inaczej jest to koncepcja samego siebie, jaka jednostka ma o sobie. Może być: * osobowa która oznacza poczucie ciągłości jaźni, ciągłości własnego istnienia mimo upływu czasu * Społeczna poczucie zajmowania przez jednostkę określonego miejsca w świecie społecznym, pełnienie określonych ról. Ulega zmianom w trakcie życia jednostki przechodząc od dzieciństwa do starości.
MIKROSTRUKTURY-zajmują się badaniem małych społeczności, np. szkoła, dom MAKROSTRUKTURY- zajmują się badaniem dużych struktur, np. kościół, kultura POZYCJA- miejsce jednostki w grupie społecznej ROLA SPOŁECZNA- zespół oczekiwań, które kierujemy pod adresem jednostki związanych z zajmowaną przez nią pozycją KONFLIKT RÓL- występuje wtedy, gdy dwie pełnione przez jednostkę role nawzajem się wykluczają STATUS SPOŁECZNY- pozycja jednostki w społeczeństwie, niektóre statusy pełnią ważniejszą rolę, są bardziej poważane POSTAWA(wg Thomasa i Znanieckiego- proces indywidualnej świadomości jednostki określający rzeczywistą lub możliwą działalność jednostki wobec społecznego świata, jednostkowy przeciwczłon wartości społecznej. W tej koncepcji postawę można uznać jako potencjalne działanie i ma charakter jednostkowy KOMPONENTY POSTAWY: ujemna bądź dodatnia walencja, czyli stopień przychylności bądź niechęci *Afektywny(emocjonalno-oceniający)- co lubię albo nie lubię *Poznawczy- co wiemy na temat danego przedmiotu *Behawioralny- wiedza na temat kogoś lub czegoś OSOBOWOŚĆ wg Szczepańskiego- zespół trwałych cech biologicznych i psychicznych pochodzący z wpływu kultury i struktury zbiorowości, w których jednostka została wychowana i w których uczestniczy WG MEADA istnieją dwie generalne fazy kształtowania się osobowości: *przedwerbalna *werbalna- posługiwanie się językiem ^etap zabawy- dziecko stara się naśladować role społeczne ^etap gry- brane pod uwagę odgrywanie ról społecznych ^etap uogólnionego innego- kształtowanie wyobrażenia społeczeństwa ogólnego JAŹŃ- samoświadomość jednostki, może być odzwierciedlona(zespół wyobrażeń na temat tego, co myślą o mnie inni), subiektywna( zespół wyobrażeń o tym, co ja sam o sobie myślę) Etapy rozwoju: *Wyobrażenie o tym, jak inni mnie widzą *Wyobrażenie, jak mnie oceniają *Kształtowanie samopoczucia z tym związanego WG FREUDA osobowość składa się z: *id, czyli popędów *ego, czyli kontroli popędów *superego, czyli zbioru zasad moralnych ELEMENTY SKŁADOWE OSOBOWOŚCI WG SZCZEPAŃSKIEGO: *Biogenne-płeć, wzrost, fizjologia, popędy *Psychogenne-temperament, pamięć, wola, inteligencja *Socjogenne- wartości, normy, wzorce, jaźń, kulturowy ideał osobowości SOCJOLOGICZNA KONCEPCJA OSOBOWOŚCI WG ZNANIECKIEGO Każdy człowiek jest świadom swego istnienia i może tworzyć samego siebie, jest dynamiczną, historyczną syntezą ról pełnionych przez siebie, socjologia nie poznaje całej osobowości człowieka, krąg społeczny, w którym jednostka przebywa formułuje przez nią role społeczne SOCJALIZACJA- nadawanie, czy przyjmowanie przez jednostkę wartości i norm z nich wynikających, następnie procesy uczenia się i tworzenia wzorów zachowań wśród innych wzorów SOCJALIZACJA PIERWOTNA- obejmuje okres dzieciństwa, dziecko startuje jako organizm z wrodzonymi możliwościami rozwoju społecznego i psychicznego. W drodze naśladownictwa, później przyjmowania ról innych uczy się wzorców zachowań SOCJALIZACJA WRÓRNA- polega na uczeniu się przez jednostkę ról rodzinnych, zawodowych, pełnionych w różnych grupach społecznych ZBIÓR SPOŁECZNY WG RYBICKIEGO- pewna statystycznie wyodrębniona liczba ludzi, WG SZCZEPAŃSKIEGO- ogół ludzi posiadających jakąś cechę wspólną, wyróżniającą ich od innych, np. wiekiem, wzrostem GRUPA SPOŁECZNA- min. Liczba osób wg Szczepańskiego to3, własne wartości, zasada odrębności, zbiór osób powiązanych systemem stosunków społecznych, określający jacy powinni być członkowie, elementy konstytuujące: więź społeczna, wewnętrzna organizacja, wartości grupowe, zasada odrębności WIĘŹ SPOŁECZNA- świadomość „my”, jest wyrazem więzi łączącej członków, podstawą wspólność działań i solidarność, jest całością stosunków i zależności wynikających z hierarchicznych pozycji w zbiorowościach Podział więzi: (*bezpośrednia-łączy ludzi stykających się ze sobą bezpośrednio, *pośrednia-występuje, gdy pomiędzy komunikującymi osobami pojawia się pośrednik) (*formalna-wiąże się funkcjami i strukturami, np. zakład pracy, *nieformalna- wynika z indywidualnych spotkań, np. grupa przyjaciół) KOMUNIKACJA W GRUPIE-przekazywanie informacji za pomocą języka i symboli, funkcja to zapewnienie grupie łączności ZASADA ODRĘBNOŚCI- to, to co oddziela grupę od innych, cechy odróżniające od innej grupy, np. ideologia, strój, miejsce zamieszkania GRUPA PIERWOTNA(CH. COOLEY) grupa pierwsza, do której jednostka wchodzi w procesie socjalizacji pierwotnej, jest zazwyczaj mała, posiada względną trwałość, bezpośrednie kontakty, wysokie zaangażowanie członków, charakter kontaktów niewyspecjalizowany, występuje zażyłość członków GRUPA WTÓRNA- mała trwałość i wielość członków, tworzona dla osiągnięcia jakiegoś celu, formalny i rzeczowy typ więzi, komunikacja ma charakter nieosobowy, często grupy wtórne rozwiązywane są po osiągnięciu celu GRUPA FORMALNA- sformalizowane stosunki, kontrola społeczna, sztywna struktura, więzi rzeczowe, bezosobowe, powstają na bazie prawa publicznego GRUPA NIEFORMALNA- płynna, elastyczna struktura, przewaga więzi osobowych, nieformalna kontrola społeczna FUNKCE GRUP NIEFORMALNYCH W ORGANIZACJI: *rozszerzają środki i sposoby komunikacji wśród członków *wpływają na skuteczniejszą regulację współdziałania jednostek *sprawują kontrolę społeczną *wpływają na kształtowanie kultury pracy *obdzielają prestiżem osoby nie będące na kierowniczych stanowiskach GRUPA ODNIESIENIA- w socjologii tym mianem określa się nie tylko jakąś gr. Społ., lecz także jej członków, ich cechy, wartości, wzory zachowań *porównawczego- stanowią układ wielkości, w którym jednostka postrzega siebie i innych, które pozwalają jej określić siebie, swoje cechy i postępowanie *normatywnego- wzorzec do naśladowania w różnych aspektach zachowań i działań, jest to grupa, z której systemem aksjonormatywnym jednostka się utożsamia FUNKCONALIZM STRUKTURALNY(T . PARSONS, R.MERTON) – społeczeństwo jako system, struktura to sposób powiązania części, ich funkcje i współdziałanie SYMBOLICZNY INTERAKCJONIZM (G.MEAD, H.BLUMER)- wyjątkowe zainteresowanie rolą komunikowania w relacjach międzyludzkich, większość interakcji obejmuje proces, w którym jednostki osiągają wzajemne porozumienie poprzez użycie języka TEORIA DZIAŁANIA SPOŁECZNEGO ZNANIECKIEGO- wyróżnił świat społeczny i świat kultury, jako przeciwstawne sobie. Określając właściwości tych dwóch rzeczywistości posłużył się pojęciem współczynnika humanistycznego, wyjaśniając, że właściwością świata kultury jest to, że jest ona zawsze czyjaś-jest tak obiektywna jak w działaniu i doświadczeniu ludzi KONTROLA SPOŁECZNA- jest to system zakazów, nakazów i sankcji, które służą do zachowania odpowiedniego konformizmu jej członków wobec wartości DZIAŁANIE SPOŁECZNE- celowa aktywność jednostek lub grup w obrębie danej rzeczywistości społeczno-kulturalnej w większym bądź mniejszym stopniu przez nią zdeterminowana INSTYTUCJA- zorganizowany i utrwalony zespół działań ludzkich, zakładający istnienie zasady naczelnej ( celu instytucji) KONFORMIZM- konformista jest to osoba bez własnego zdania, gotowa podporządkować się wszelkim zasadom dla dobra grupy i swojego, nie bacząc, że to postępowanie nie zawsze jest dobre, nie potrafiąca samodzielnie określić sytuacji DEWIACJA- zachowanie postrzegane przez większość członków danej grupy jako sprzeczne z obowiązującymi normami, wartościami i oczekiwaniami społecznymi, zachowanie przekraczające granice tolerancji ANOMIA ( E.DURKHEIM) stan względnego zaniku norm w społeczeństwie bądź rozpowszechniania się norm negatywnych eliminujących społeczne oczekiwania wobec jednostki, co powoduje, że jednostka postępuje tak jakby żadne nakazy nie obowiązywały
Definicje małych grup społecznych 1. Grupa mini zawiera jednostki minimum 3 osoby 2. Zbiorowość – grupa członków musi mieć wspólny cel 3. Aby grupa mogła realizować swój cel, musi określić normy od których zależy osiągnięcie tego celu. 4. Struktura grupy: a) struktura władzy – kontrola i wpływ na zachowanie innych członków grupy (sankcje grup). b) struktura komunikowania – kanały przepływu informacji pomiędzy członkami danej grupy. Nakładanie się struktury władzy i komunikowania pozwala stabilizować władzę. Kanały przepływu informacji mają charakter jedno i dwukierunkowy. Struktura zdecentralizowanego systemu przepływu informacji oznacza, że lider ma kontakt z każdym członkiem grupy, natomiast członkowie grupy tylko z liderem (władza absolutna). Struktura zcentralizowanego systemu przepływu informacji oznacza przepływ informacji pomiędzy wszystkimi członkami grupy. c)struktura socjometryczna jest strukturą atrakcyjności interpersonalnej. Oparta na indywidualnych wyborach (lubimy innych członków grupy czy nie ) interpersonalnych. Ma charakter jednokierunkowy i zwrotny. Wybory socjomatyczne mają istotny wpływ na strukturę władzy i strukturę komunikowania. Zasada odrębności spełnia funkcję rozpoznawania się wśród członków grupy i nie członków Małe grupy społeczne są to grupy w których znamy osobiście wszystkich ich członków (relacje twarzą w twarz ). Struktura małej grupy społecznej jest strukturą prostą, a jej elementami są poszczególni ludzie. Podstawowe klasyfikacje grup społecznych 1. Formalne – np. grupy studentów, stowarzyszeń, klubów sportowych. 2. Nie formalne – grupy powstają ze sobą spontanicznie na podstawie wyborów socjometrycznych i interakcji. W grupie formalnej zawsze występuje co najmniej jedna grupa nie formalna ponieważ członkowie wchodzą w interakcje ( zmienia się charakter relacji pomiędzy członkami grupy).
Grupy otwarte i zamknięte 1. Otwarte – to grupy do których może należeć każdy kto chce po spełnieniu określonych kryteriów liberalnych lub rystryktycznych. 2. Zamknięte – to grupy do których można należeć za ich zgodą po spełnieniu wygórowanych kryteriów rystryktycznych. Typologia grup społecznych wg Cooleya Grupy pierwotne i wtórne 1. Pierwotne – są to grupy w których przebiega część socjalizacji, uczą nas wszystkiego wg grupy do której należymy ( rodzina, przyjaciele, sąsiedztwo ). Kształtuje się nasza osobowość i mamy do czynienia z relacjami bezpośrednimi. Są to grupy homogeniczne. 2. Wtórne – są to grupy w których uczymy się funkcjonować w społeczeństwie np. grupa studencka. Wybór grupy zależy od celu, który nas łączy. Relacje pomiędzy członkami grupy są instrumentalne lub zapośredniczone (należymy do danej grupy z wyboru). Są to grupy heterogeniczne. Typologia wspólnoty i stowarzyszenia wg F. TÖNNIESA, który głównie interesował się małą wspólnotą lokalną (sąsiedzką) ( grupy charakterystyczne dla grup przemysłowych) Wspólnota – budowana na bazie organicznej Stowarzyszenie – budowa na bazie grup celowych Wspólnota – to mała zbiorowość terytorialna np. sąsiedzi Stowarzyszenie – to mieszkańcy miast Róznica polega na tym, że na wsi uczestniczymy całą swoją osobowością, a w mieście Występujemy tylko w roli społecznej.
Kategorie grup społecznych wg Merthona Kategoria grup odniesienia – kształtowanie grup do których należymy i nie należymy. Grupy odniesienia – są to grupy z którymi się porównujemy. Jest to mechanizm automatyczny odniesienia porównawczego np. porównania jak wyglądam , jak się ubieram itp (snobizm). Dokonujemy oceny swojej sytuacji w porównaniu do innych grup społecznych. Mechanizm odniesienia normatywnego – grupa z której możemy czerpać wzorce norm np. żołnierze „biali” odnoszą się do swoich białych kolegów, którzy nie zostali powołani do wojska i z tego powodu czują się pokrzywdzeni, natomiast żołnierze „czarni” odnosili się do swoich czarnych kolegów, którzy nie zostali powołani do wojska jednak „czarni” byli grupą uprzywilejowaną , ponieważ dla białego żołnierza służba wojskowa była stratą czasu podczas gdy ich koledzy w cywilu rozwijali się zawodowo, to dla czarnego żołnierza służba wojskowa była czymś lepszym, gdzie mógł się czegoś nauczyć podczas gdy ich koledzy w cywilu borykali się z bezrobociem i braku możliwości rozwijania się. np. Dyrektor firmy w małym mieście otrzymuje propozycję pracy na równorzędnym stanowisku lecz w dużym mieście. Z uwagi na to, że w dużym mieście jest jednym z wielu osób zajmujących podobne stanowiska, zaczyna odczuwać, że nie jest już osobą uprzywilejowaną – poczucie względnego upośledzenia. Pojecie grup odniesienia negatywnego – dotyczy sposobu odniesienia się do danej grupy Podkreślamy to, że odcinamy się od konkretnych grup np. zmiana wiary. Uczestnictwo w grupach społecznych jest fundamentem życia społecznego składającego się z różnych (małych, dużych) grup społecznych. Dzięki temu, że wchodzimy w relacje z małymi grupami społecznymi, jesteśmy człowiekiem w pełnym tego słowa znaczeniu . Dzięki relacjom-więziom nieformalnym, możemy zaufać danej osobie , co również w konsekwencji przyczynia się do wydajniejszej pracy, ponieważ poczucie solidarności z innymi pracownikami. Relacje nieformalne pozwalają na kształtowanie się kultury pracy. Dzięki więziom nieformalnym , pracownik może awansować nie należąc do grupy formalnej, co nie jest w jego zasięgu. Struktury społeczne ( struktura grupy , to jest układ pozycji – miejsca w danej grupie społecznej). W strukturze grupy wyróżniamy pozycje pionowe i poziome, równorzędne i zróżnicowane pod względem funkcjonalnym. Struktura stratyfikacji społecznej – zróżnicowanie pionowe, układ grup, które są wyższe i niższe ( statusy społeczne – pozycja wzbogacona danej jednostki- prestiż ) Rola społeczna – dynamiczny aspekt pozycji – sposób wykonywania swoich obowiązków w danej pozycji społecznej) Są to przepisy, przywileje i obowiązki jednostki zajmującej pozycje w danej grupie społecznej. Autonomia w roli i scalanie z rolą Autonomia w roli oznacza kim jesteś w chwili pełnienia danej roli społecznej Scalanie się z rolą występuje wtedy, kiedy ktoś do końca identyfikuje się z daną rolą społeczną np. rola matki , pracoholik, generalnie jest osoba, która nigdy nie ulega dezaktywacji. Strtyktura i stratyfikacja roli społecznej – rola np. syn, córka, mąż , żona, student, jest to rola Strukturalna (strukturalna wielość ról ) jaką spełniamy w danej grupie społecznej. Wg. Roberta Merthona – każda rola jest mianem roli złożonego zespołu ról społecznych. Rola studenta, który wchodzi w interakcję z wykładowcą, władzami uczelni.
Pięć strategii w przypadku konfliktu zespołu ról wg Wiliama Gooda : 1. Zlekceważenie oczekiwań mniej ważnych partnerów 2. Usuwanie z pola widzenia oczekiwań drugiego partnera 3. Jednoczenie się osób o jednakowych problemach 4. Przenoszenie swoich obowiązków na inne osoby 5. Ograniczenie stosunków w roli społecznej To w jaki sposób pełnimy daną rolę związane jest z procesem socjalizacji. Socjalizacja i osobowość społeczna Socjalizacja jest to proces w wyniku którego stajemy się z istoty biologicznej istotą społeczną ( człowiekiem danego społeczeństwa i kultury)
Socjalizacja przebiega na trzech etapach-poziomach : 1. zdobywaniu kompetencji i umiejętności, które potrzebne są do życia 2. proces wchodzenia w daną kulture – uczymy się języka, wartości, symboli, przekonań 3. zdobywanie umiejętności – uczymy się ról społecznych (etap ten toczy się przez całe życie) Kiedy dokona się proces internalizacji -jest to przekładanie naszych cech kulturowych na osobowość, dokonuje się eksternalizacja. Osobowość – jest to zorganizowana struktura cech indywidualnych i sposobów zachowań, które decydują o sposobach przystosowania się danej jednostki do środowiska (uwewnętrzniona kultura).
Społeczne typy osobowości 1. Osobowość autorytalna (dot. głównie społeczności polskiej) – jest to typ na który składają się postawy, przekonania, cechy. Osoby te żyją w przekonaniu, że istnieją tylko osoby silne (rodzice) i słabe (dzieci) – dominacja i podporządkowanie. Cechą charakterystyczną jest skłonność do zachowań konwencjonalnych, które są wysoko akceptowane zgodnie z regułami i niechęć do stanów emocjonalnych, a co za tym idzie, nie rozumienie stanów emocjonalnych innych osób ( antyintracepcja ) – osoby z osobowością autorytalną mają skłonność do karania innych ( wysoka punitywność ) Antyintracepcja – odcinanie się od własnych emocji. Osobowość autorytalna – oznacza to, że mamy respekt nie dla osoby, tylko dla pozycji jaką ta osoba zajmuje. Wykształcenie spełnia główną rolę w osobowości autorytarnej – jest zmienną, która powoduje, że osoba posiadająca wyższe wykształcenie jest mniej narażona na osobowość autorytarną. Najbardziej autorytarni są polscy robotnicy. Osobowość każdego z nas wpływa na role społeczne, które pełnimy. Osobowość zaczyna się w procesie socjalizacji pierwotnej. Osobowość podstawowa to część, która wyraża istotę danej kultury na której buduje się nasza indywidualność. Koniec socjalizacji pierwotnej Socjalizacja pierwotna kończy się wtedy, kiedy podporządkujemy się pewnym wzorcom, normom, które obowiązują w świecie społecznym. Proces socjali...
SocjologUS