leki homeopatyczne_drogi_oddechowe.pdf

Przygotowanie: Zenobiusz ņoþnowski MITH

lekarz laryngolog i homeopata

Ostre nieŇyty grnych drg oddechowych sĢ na pierwszym miejscu, jeŇeli chodzi o powody

zgþaszania siħ po pomoc do lekarzy pierwszego kontaktu. Gþwnym zaĻ problemem, przed

jakim staje lekarz podejmujĢc w tych przypadkach decyzje terapeutyczne jest kwestia podaę,

czy teŇ nie jakiĻ okreĻlony antybiotyk.

Powszechnie sĢdzi siħ, iŇ w praktyce lekarzy pierwszego kontaktu antybiotyki stosuje

siħ czħsto zupeþnie niepotrzebnie. WiħkszoĻę (80%) zakaŇeı drg oddechowych ma, bowiem

etiologiħ wirusowĢ. W wiħkszoĻci przypadkw antybiotyk nie jest zatem potrzebny. To

ánaduŇywanie antybiotykwÑ dotyczy jednak co najmniej w rwnej mierze ordynowania

lekw w tzw. gabinetach specjalistycznych, w ktrych antybiotyki stosuje siħ w nieŇytach

grnych drg oddechowych takŇe large manu.

Najlepszym sposobem postħpowania jest podawanie antybiotykw tylko w

przypadkach potwierdzonych bakteriologicznie.

W warunkach, gdy podajemy leki homeopatyczne, oczekiwanie na wyniki badaı

mikrobiologicznych nie stanowi juŇ powaŇniejszego problemu. Nawet w przypadkach

zakaŇeı paciorkowcowych moŇna odczekaę czas potrzebny na wykonanie badaı

bakteriologicznych. NajczħĻciej bħdzie siħ zresztĢ zdarzaę tak, Ňe po podaniu lekw

homeopatycznych uzyskamy takĢ poprawħ klinicznĢ, Ňe nawet dodatni wynik badania

bakteriologicznego nie bħdzie nas juŇ skþaniaþ do podania antybiotyku. Niemniej rozwaŇenie

potrzeby podania antybiotyku w przypadku zakaŇeı wywoþanych paciorkowcami jest zawsze,

ze wzglħdu na znane powikþania takich zakaŇeı, konieczne. Podanie antybiotyku nie powinno

skþaniaę do wycofywania siħ z podawania lekw homeopatycznych. Podawanie lekw

homeopatycznych jest takŇe skuteczne w sferze zapobiegania powikþaniom wystħpujĢcym po

infekcjach paciorkowcowych.

Najbardziej typowĢ infekcjĢ bakteryjnĢ grnych drg oddechowych jest zapalenie

migdaþkw i gardþa. JeĻli majĢ one charakter bakteryjny, to w 90% sĢ spowodowane przez

paciorkowce. Ale oczywiĻcie zapalenie migdaþkw i gardþa, tak jak to powiedzieliĻmy

wczeĻnie o infekcjach drg oddechowych w ogle, sĢ przewaŇnie pochodzenia wirusowego.

Diagnostyka bakteriologiczna angin paciorkowcowych nie jest skomplikowana,

polega na identyfikacji rodzaju bakterii oraz ich antybiotykoopornoĻci w posiewie na

stosowne podþoŇe odpowiednio pobranego materiaþu. Materiaþem do posiewu jest wymaz

pobrany ze zmienionych chorobowo migdaþkw i tylnej Ļciany gardþa. Jest bardzo istotne, aby

Komentarz:

w czasie pobierania nie dotykaę wymazwkĢ jħzyka i bþony Ļluzowej policzka. Chodzi

o ograniczenie do minimum kontaktu ze ĻlinĢ zawierajĢcĢ czynniki hamujĢce wzrost bakterii.

áJeĻli pobrany materiaþ nie moŇe byę natychmiast przesþany do laboratorium, wwczas

wymaz moŇna umieĻcię na podþoŇu transportowym i przechowywaę w temperaturze

pokojowej. Do pobranego materiaþu konieczne jest doþĢczenie starannie wypeþnionego

skierowania z informacjami o pacjencie, podejrzewanym rozpoznaniu klinicznym i

ewentualnym dotychczasowym leczeniu przeciwbakteryjnym. Zadaniem laboratorium jest

zidentyfikowanie patogenu i okreĻlenie wraŇliwoĻci na antybiotyki.Ñ 1

Na grne drogi oddechowe skþadajĢ siħ: jama ustna i jama nosowa, jama gardþowa

oraz przestrzeı krtaniowa. 2 Poprzez te jamy i przestrzenie powietrze przesuwa siħ do dolnych

drg oddechowych i dalej do pþuc. W pþucach ma miejsce jeden z najwaŇniejszych w Ňyciu

biologicznym czþowieka aktw fizjologicznych, mianowicie wymiana gazowa. Wymiana

gazowa nastħpuje w pħcherzykach pþucnych i polega na przechodzeniu tlenu do krwi; z krwi

zaĻ do powietrza przechodzi dwutlenek wħgla. Krew w ten sposb jest stale wzbogacana w

tlen. Stanowi to, jak wiadomo, nieodzowny warunek Ňycia.

Drogi oddechowe wysþane sĢ bþonĢ ĻluzowĢ. NieŇyt drg oddechowych to zapalenie

tej wþaĻnie bþony Ļluzowej.

Ostre zapalenie bþony Ļluzowej charakteryzujĢ przede wszystkim nastħpujĢce cechy

chorobowe:

• przekrwienie z podwyŇszeniem ciepþoty miejscowej, a czasem podwyŇszeniem takŇe

oglnej ciepþoty ciaþa,

• zaczerwienienie miejsca objħtego zapaleniem,

• obrzħk tego miejsca,

• pulsujĢcy i czħsto doĻę intensywny bl,

• upoĻledzenie fizjologicznych funkcji bþony Ļluzowej.

Cechy te, w zaleŇnoĻci od rodzaju czynnika chorobotwrczego oraz miejscowych warunkw

anatomicznych i immunobiologicznych, mogĢ byę rŇnie nasilone.

Bl w zaleŇnoĻci od umiejscowienia moŇe mieę rŇny charakter.

1 Prof. dr hab. n. med. Danuta DzierŇanowska, mgr mikrobiologii Urszula Opaciuk, Instytut

Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie, tekst z Internetu

2 Sprawa granicy pomiħdzy grnymi i dolnymi drogami oddechowymi nie zostaþa dotĢd

jednoznacznie rozstrzygniħta. Niekiedy uwaŇa siħ, iŇ krtaı naleŇy juŇ do dolnych drg

oddechowych lub, Ňe tĢ granicĢ jest szpara gþoĻni.

W przypadku na przykþad zapalenia krtani i zapalenia gardþa oraz migdaþkw, zwþaszcza na

poczĢtku, bl moŇe polegaę na nasilajĢcym siħ w czasie kaszlu pieczeniu i drapaniu.

OczywiĻcie i tu moŇe wystĢpię zwykþy, o rŇnym nasileniu bl pulsujĢcy, szczeglnie wtedy,

gdy stan zapalny przybiera charakter nacieku czy ropnia.

Obrzħk moŇe przybieraę rŇne rozmiary i pociĢgaę za sobĢ rŇne skutki. DuŇy obrzħk

bþony Ļluzowej krtani moŇe niekiedy doprowadzię do dramatycznej wrħcz dusznoĻci (jak w

przypadku obrzħku w podgþoĻniowym zapaleniu krtani). Zmieniona zapaleniem bþona

Ļluzowa czħsto teŇ reaguje wzmoŇeniem wydzielania zawartych w niej gruczoþw, zwþaszcza

Ļluzowych. ToteŇ w nieŇytach drg oddechowych Ļluz zalega w nich zwykle obficie.

WzmoŇenie wydzielania Ļluzu nastħpuje dopiero po pewnym czasie, w ktrym wystħpuje

tylko przekrwienie i obrzħk bþony Ļluzowej. Jest to okres tak zwanego suchego nieŇytu drg

oddechowych. Wystħpuje wtedy dokuczliwe pieczenie i palenie w gardle i w krtani a czħsto

takŇe w tchawicy. Suchy nieŇyt tchawicy moŇe siħ objawiaę dokuczliwym pieczeniem za

mostkiem, co moŇe sugerowaę, iŇ mamy do czynienia z dolegliwoĻciami ze strony serca,

takimi mianowicie, jakie wystħpujĢ w jego niedokrwieniu. Przypominaę to moŇe chorobħ

niedokrwiennĢ serca. Trzeba teŇ pamiħtaę, iŇ nie moŇna wykluczyę wspþwystħpowania tych

dolegliwoĻci.

ZalegajĢcy w drogach oddechowych Ļluz moŇe ulec zakaŇeniu i zmieniaę swj wyglĢd i

moŇe mieę rŇnĢ konsystencjħ (moŇe byę wodnisty, Ļluzowy i ciĢgnĢcy siħ, Ļluzowo-

surowiczy, biaþawy, biaþawo-Ňþty, zielonkawy lub ropo podobny). WyglĢd wydzielin

zapalnych z drg oddechowych ma pewne znaczenie w doborze lekw homeopatycznych. Na

skutek zasychania tych wydzielin mogĢ w drogach oddechowych powstawaę strupy. Niekiedy

dochodzi z tego powodu do znacznych trudnoĻci w oddychaniu.

Zmiany alergiczne w bþonie Ļluzowej grnych drg oddechowych majĢ podobny

charakter, chociaŇ mechanizm ich powstawania jest oczywiĻcie odmienny. Wydzielina bþony

Ļluzowej w takim przypadku jest zwykle bardzo obfita i jakby wodnista. JeĻli jednak dojdzie

do dodatkowego zakaŇenia bakteryjnego lub wirusowego to charakter wydzieliny moŇe siħ

zmienię. W wydzielinach pochodzenia alergicznego, co doĻę charakterystyczne, moŇna

zwykle znaleŅę eozynofile.

Wiele stanw chorobowych drg oddechowych moŇna leczyę homeopatycznie.

Leczenie to jest zwykle w peþni skuteczne i nie daje Ňadnych objaww ubocznych.

Do schorzeı tych naleŇĢ:

• ostry i przewlekþy nieŇyt nosa i przeziħbienie,

• ostre i przewlekþe zapalenie zatok obocznych nosa,

• ostre podgþoĻniowe zapalenie krtani (atak dusznoĻci krtaniowej),

• ostre i przewlekþe zapalenie krtani,

• ostre i przewlekþe zapalenie migdaþkw podniebiennych i gardþa.

Wszystkie leki homeopatyczne, ktre moŇna nabyę w aptekach sĢ zwykle w

potencjach D (potencje dziesiħtne - decymalne) lub C (potencje setne Î centymalne). SĢ

jeszcze wyŇsze potencje: na przykþad piħędziesiħciotysiħczne LM, potencje te stosowane sĢ

juŇ raczej tylko przez lekarzy homeopatw. Zwykle, bowiem wymagajĢ biegþoĻci w

korzystaniu z tzw. repetytoriw homeopatycznych, umiejħtnoĻci doboru lekw ze wzglħdu na

typ wraŇliwoĻci homeopatycznej pacjenta czy rodzaj skazy homeopatycznej bĢdŅ doboru

odpowiednich lekw konstytucjonalnych. PrawdĢ jest jednakŇe to, iŇ lekami

homeopatycznymi w potencjach od D6 do D30 moŇe posþuŇyę siħ kaŇdy lekarz bez obawy

popeþnienia powaŇniejszego bþħdu. Potencje te sĢ w zasadzie pozbawione dziaþaı ubocznych.

Natomiast, jeĻli chodzi o dobr leku skutecznego, to w przypadku chorb ostrych wystarczy

uwaŇna analiza symptomatologii choroby z uwzglħdnieniem objaww charakterystycznych

oraz tzw. modalnoĻci. 3

Leki homeopatyczne sprzedawane sĢ w aptekach w postaci granulek, tabletek lub

kropli. SĢ teŇ leki homeopatyczne ampuþkowane przeznaczone do podawania w zastrzykach.

Pod wzglħdem stopnia rozcieıczenia siħ nie rŇnię od lekw w potencji C, jeĻli

potencje te zostanĢ wþaĻciwie przeliczone.

Przeliczenia dokonuje siħ w oparciu o nastħpujĢcĢ reguþħ:

1C = 2D

Zgodnie z tĢ reguþĢ Aconitum o potencji C9 jest identyczne z tym samym lekiem o potencji

D18 . RŇniĢ siħ one jednak liczbĢ dynamizacji (czħstoĻę wstrzĢĻnieı). Lek o potencji C9 jest

dziewiħę razy dynamizowany zaĻ lek o potencji D18 jest dynamizowany osiemnaĻcie razy. SĢ

homeopaci, ktrzy chħtniej stosujĢ potencje D w przekonaniu, iŇ sĢ one silniej

zdynamizowane i tym samym dziaþajĢ mocniej.

W aptekach sprzedaje siħ bez recepty lekarskiej tylko leki o odpowiednich potencjach.

Zwykle uwaŇa siħ, Ňe nie powinny to byę potencje niŇsze niŇ D6. W preparatach zþoŇonych

3 ModalnoĻci uwzglħdniane w symptomatologii homeopatycznej nie sĢ objawami. SĢ to natomiast okolicznoĻci,

w ktrych objawy siħ nasilajĢ lub zmniejszajĢ swoje natħŇenie. MwiĢc krcej chodzi o okolicznoĻci, w ktrych

nastħpuje poprawa lub pogorszenie. Na przykþad Rhus toxicodendron stosujemy w przypadkach, gdy

dolegliwoĻci blowe ze strony staww zmniejszajĢ siħ pod wpþywem ruchu, natomiast w przypadku, gdy te

dolegliwoĻci nasilajĢ siħ pod wpþywem ruchu podajemy lek o nazwie Bryonia.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: