Każda różnica wieku, czy to dwa lata, czy to dwanaście, ma swoje wady i zalety. To, co dobre dla dziecka, niekoniecznie jest najlepsze dla jego mamy i odwrotnie. Nie ma uniwersalnej, idealnej różnicy wieku. Przeczytaj o dobrych oraz złych stronach każdej z nich i zastanów się, która będzie najlepsza w przypadku twojej rodziny.
Różnica mniejsza niż dwa lata to duże wyzwanie szczególnie dla mamy, która ma podwójną liczbę obowiązków i zmuszona jest zrezygnować z pracy. Każde z dzieci potrzebuje bardzo intensywnej opieki, skupia na sobie ogrom uwagi. To wszystko bardzo męczy jeszcze niedoświadczonych rodziców i może generować małżeńskie konflikty. Na domiar złego, starsze dziecko prawdopodobnie będzie okazywało zazdrość o młodsze, które „zabiera" mu mamę. Jednak przez trzy lata uda ci się odchować dwójkę dzieci, więc po tak krótkim okresie powrót do pracy nie powinien być problemem. Poza tym, dzieci w podobnym wieku przechodzą te same choroby, a wam, jako rodzicom, łatwiej będzie podołać obowiązkom związanym z okresem niemowlęcym młodszego dziecka, ponieważ jeszcze nie zdążyliście się od nich odzwyczaić. Łatwiej wam będzie również zaplanować wspólny czas dla rodziny, bo dzieci (które z racji małej różnicy wieku świetnie się dogadują) mają podobne zainteresowania.
Różnica od trzech do pięciu lat jest niekorzystna z punktu widzenia kobiet pragnących robić karierę zawodową. Przerwa w pracy będzie wynosiła około sześciu lat, więc, po pierwsze, stara praca prawdopodobnie nie będzie czekała, a kolejną nie będzie łatwo znaleźć. Sześcioletni przestój zawodowy to spora bariera do pokonania. Jednocześnie to ogromne wyzwanie dla ojca dzieci, który na kilka lat stanie się „jedynym żywicielem rodziny". Jego zapracowanie i psychiczne obciążenie, w połączeniu z twoim zmęczeniem oraz domowymi obowiązkami, może prowadzić do sporów, na czym ucierpi wasze małżeństwo. Ponadto, starsze dziecko może się poczuć zaniedbane, gdy w centrum uwagi będzie o trzy lata młodszy maluch. Nie zapominaj jednak, że w wieku 4 - 5 lat będzie miało już kolegów i koleżanki (z podwórka, przedszkola). Jeśli wdrożycie go do pomocy przy młodszym dziecku, poczuje się potrzebne i poniekąd odpowiedzialne za brata czy siostrę.
Różnica wieku od sześciu do dwunastu lat, niestety, może odbić się na nauce starszego dziecka. Pierwsze lata w szkole wymagają od rodziców uwagi, a często i pomocy w odrabianiu lekcji, sprawdzaniu wypracowań, itp. Dzieci o tak dużej różnicy wieku nie będą potrafiły się ze sobą bawić, będą żyły w dwóch różnych światach. Dopiero w dorosłości zatrą się różnice. Dla was będzie to trudny czas ze względu na powrót do dawnych uciążliwych obowiązków - wstawania w nocy, przewijania, itp. Jednak wiedza i doświadczenie nabyte kilka lat wcześniej wiele wam ułatwią. Dodatkowy bonus? Poczujecie się młodziej i pewniej. Istnieje też szansa, że starsze dziecko chętnie pomoże w opiece nad młodszym rodzeństwem, będzie wyrozumiałe i uczynne.
Różnica wieku większa niż 12 lat jest trudna dla starszego dziecka. W okresie dorastania ma ono wiele problemów związanych ze zmianami we własnym ciele, w relacjach z rówieśnikami. Jest przyzwyczajone do życia jedynaka i trudno mu zaakceptować skupienie rodziców na młodszym dziecku. A jest ono tym bardziej intensywne, że obawy trzydziestokilkuletniej zazwyczaj mamy są spore. Stresuje się ona możliwością wystąpienia u dziecka poważnych chorób genetycznych czy rozwojowych. W ten sposób, pomiędzy starszym dzieckiem a rodzicami może powstać spory rozdźwięk. Niestety, tak duża różnica wieku nie sprzyja budowaniu więzi między rodzeństwem, które właściwie należy do dwóch różnych pokoleń.
Titiola