234
Beata z Albatrosa
Siedem dziewcząt z Albatrosa, Tyś jedyna,Dziś pozostał mi po Tobie smutek - żal,Miałaś wtedy siedemnaście lat dziewczyno,W Augustowie pierwszy raz ujrzałem Cię.A na imię miałaś właśnie Beata,Piękne imię musisz przyznać, miła ma.Zabierałem cię co dzień na fregatę,Byś miłością swoją upajała mnie.Minął dzionek, słońce zaszło za jeziorem,I fregaty kontur ukrył się za mgłą,Na fregacie byliśmy znowu sami,A na brzegu ktoś nucił piosnkę ta.Już od dawna Ciebie nie widziałem,Tak mi smutno jest bez Ciebie, tak mi źle,Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy.W Augustowie, tam nad Neckiem, w białe dnie.Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną,I na zawsze schowam w sercu je,bo Jestem Beatko zakochany,Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się.bo Jestem Beatko zakochany,Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się.
pawel22p