wnioski do produkcyjności.docx

Wnioski do ćwiczeń z produkcyjności

Krzywa zbliżona do idealnej esowatej. Chociaż widać, że początkowy wzrost wysokości jest dosyć jednostajny, bez wyraźnego punktu przegięcia.

Kulminacja przyrostu bieżącego oraz przeciętnego przypada na 15 rok życia sosny. Przyrosty przeciętne są wyrównane, niemniej jednak w wieku 25 i 35 lat podobnie jak bieżące mają wyraźniejsze skoki wzrostu. Po 35 roku życia przyrost przeciętny spada w sposób stały i równomierny. Przyrost bieżący od 40 do 55 roku życia utrzymuje się na wyrównanym poziomie, by następnie spada od 65 roku życia, bo ponownie utrzymywać stałą wartość do końca życia drzewa.

Kulminacja przyrostów pierśnicy przypada na wiek 15 lat, a ich znaczące pierwsze załamanie na wiek 30 lat. Od tego momentu przyrost przeciętny jest zachowany na równomiernym poziomie do końca rozpatrywanych lat życia drzewa natomiast przyrost bieżący wykazuje kolejne załamania, które najprawdopodobniej wynikają z warunków środowiskowych w danym roku.

Wzrost pierśnicy, gdy bytowanie drzewa nie jest zakłócone różnorodnymi czynnikami jest równomierny. Krzywa ta wykazuje delikatne punkty przegięcia dla wieku 25 oraz 55 lat.

Posiada kilka punktów przegięcia – świadczy to o załamaniach i kulminacjach przyrostów pola pierśnicowego.

Kulminacje przyrost bieżącego przypadają na 20, 55 oraz 80 rok życia. W młodniku wiąże się to z liczbą drzew w drzewostanie, natomiast w starszych klasach wieku, gdzie drzew jest coraz mniej inne czynniki, musiały spowodować przyrost pola pierśnicowego (większy przyrost pierśnicy za sprawą środowiska).

Najwyraźniejszy punkt przegięcia w wieku 80 lat. Należy się spodziewać kulminacji przyrostu miąższości w tym wieku.

Największy przyrost miąższości nastąpił w wieku 80 lat, co spowodowane jest najprawdopodobniej doskonałymi warunkami środowiskowymi. Po tym następuje gwałtowny spadek – musiało nastąpić jakieś załamanie w środowisku.

Kulminacje intensywności przyrostu miąższości występują w latach 15, 40 (najwieksza) i 80. W pierwszym i drugim wypadku może się to wiązać z zastosowanymi zabiegami pielęgnacyjnymi w trzecim zaś z wydzielenia się co mniej żywotnych drzew (przyrost z prześwietlenia).

Znaczące kulminacje pierśnicowej liczby kształtu przypadają na 40 oraz 80 rok życia drzewa -  w tych latach drzewo najbardziej zbliżyło się kształtem do bryły idealnej. Czyli jego zbieżystość była najmniejsza.

Liczba drzew w drzewostanie maleje z wiekiem, co wiąże się z naturalnym wydzielaniem się drzew, a także z zastosowanymi zabiegami pielęgnacyjnymi. Początkowo intensywne spadki maleją z wiekiem. Uprawa i młodnik są najbardziej dynamicznymi z klas wieku.

Wysokość rośnie z wiekiem – zmiany przeciętnej wysokości są wyrównane.

Pierśnica rośnie z wiekiem, a zmiany podobnie jak w przypadku wysokości są wyrównane.

Zmiany pola pierśnicowego łączą się z wypadaniem kolejnych drzew z drzewostanu (drzewa, które przekroczyły wiek rębności „umierają ze starości”). Początkowy przyrost łączy się z intensywnością przyrostów drzewostanu.

Przyrost pola pierśnicowego jest najintensywniejszy w początkowych klasach wieku, co wiąże się z dynamizmem zachodzących zmian oraz ilością drzew. Przyrosty maleją z wiekiem, ponieważ kolejne drzewa wypadają z drzewostanu.

Produkcja grubizny z wiekiem rośnie – drzewa przyrastają na grubość oraz wysokość, dlatego miąższości grubizny się zwiększają.

Kulminacja bieżącego przyrostu przypada na wczesne (35) lata życia drzewostanu. Przyczyną tego stanu rzeczy jest ilość drzew w drzewostanie w tym wieku. Po tym wieku obserwujemy stały spadek przyrostu.

0,814676  – wartość korelacji, która świadczy o tym, że ok. 81% zmian pierśnicy wyjaśniana jest zmianami wysokości drzew.

0,892072

- jest to korelacja jaka zachodzi między wysokością i pierśnicą a masą igieł danego drzewa. Świadczy to o przemożnym wpływie masy igieł na te dwie cechy.

0,80155 – ok. 80% zmian wysokości drzewa wyjaśniane jest zmianami masy igieł.