Metody aktywizujące w nauczaniu
„Słucham i zapominam, widzę i pamiętam, robię i rozumiem” Konficjusz Metody nauczania, to układ czynności nauczyciela i uczniów systematycznie i świadomie stosowany w celu spowodowania założonych zmian w osobowości uczniów. Grupy metod wraz z odpowiadającymi im rodzajami uczenia się: 1. metody podające – uczenie się przez przyswajanie 2. metody problemowe – uczenie się przez odkrywanie 3. metody waloryzacyjne – uczenie się przez przeżywanie 4. metody praktyczne – uczenie się przez działanie Uczenie się jest dobre gdy: 1. większość uczniów ochoczo podejmuje wyzwania zawarte w zadaniach 2. uczniowie chętnie koncentrują się na postawionych zadaniach 3. zadania są wykonywane szybko i sprawnie 4. uczniowie dobrze dostosowują się do wymagań pracy w różnych warunkach 5. uczniowie są w stanie wybrać odpowiednie metody i zorganizować zasoby, których potrzebują 6. pracy towarzyszy zaangażowanie i uczucie zadowolenia 7. uczniowie są dostatecznie ośmieleni, by zadawać pytania 8. uczniowie nadal koncentrują się na pracy, nawet jeśli na wyniki trzeba poczekać 9. uczniowie analizują własną pracę i oceniają ją realistycznie 10. uczniowie chętnie pomagają sobie wzajemnie Aktywizacja uczniów – ogół poczynań dydaktycznych i wychowawczych umożliwiających zwiększenie stopnia aktywności uczniów w realizacji celów kształcenia. Aktywizacja uczniów sprzyja wzrostowi efektywności kształcenia, przyczynia się do rozwijania zainteresowań i postaw twórczych. Rodzaje aktywności: 1. emocjonalna – jako motywacja i przeżywanie 2. intelektualna – jako myślenie 3. sensomotoryczna – jako postrzeganie i działanie 4. werbalna – jako wypowiadanie swoich myśli Metody aktywne Metody nauczania zwiększające czynny udział uczących się w zajęciach dydaktycznych i ograniczające rolę nauczyciela do pomagania uczącym się w realizacji celów kształcenia i kontroli postępów. Aktywizujące formy nauczania Organizacyjna strona procesu nauczania – uczenia się, prowadząca do zwiększenia efektywności tego procesu. Aktywizujące techniki edukacyjne Aktywizujące techniki prowadzenia zajęć dydaktycznych w ramach jakiejś metody nauczania. Jednym z istotnych warunków efektywności nauczania jest stosowanie przez nauczycieli różnorodnych metod oraz technik aktywizujących, które sprzyjają samodzielności myślenia i działania. Najważniejsze i najciekawsze to: Burza mózgów W odpowiedzi na pytanie lub zagadnienie postawione przez prowadzącego uczniowie podają swoje pomysły i sugestie, które są od razu zapisywane na tablicy lub arkuszu papieru. Notuje się wszystkie idee, niezależnie od stopnia ich trafności. Po wyczerpaniu pomysłów następuje dyskusja i wybór najlepszego rozwiązania. Burzę mózgów można stosować na początku zajęć jako rozgrzewkę umysłową czy np. utrwalenie wcześniej zdobytej wiedzy. Mapa pojęciowa Metoda wizualnego przedstawienia problemu z wykorzystaniem schematów, rysunków, haseł, zwrotów, symboli itp. Mapa pojęciowa przybiera zwykle kształt plakatu. Stosuje się ją najczęściej w celu usystematyzowania świeżo zdobytej wiedzy. W trakcie pracy uczniowie doskonalą zarówno umiejętności techniczne: czytanie , pisanie, rysowanie, jak i umysłowe: planowanie, klasyfikowanie, uogólnianie. Muszą współdziałać ze sobą, dyskutować, przekonywać o swoich racjach, ale również rezygnować ze swoich pomysłów na rzecz dochodzenia do uzgodnionego porozumienia. W przebiegu zajęć wyróżnia się następujące etapy: podanie tematu i wyjaśnienie sposobu pracy, burza mózgów lub gromadzenie materiałów, szeregowanie, analizowanie, klasyfikowanie, rozplanowanie plakatu, wykonanie, prezentacja prac, ocena. Piramida priorytetów Tę metodę stosujemy w dwóch przypadkach: jako sposób zaprezentowania dokonanych wyborów oraz jako efekt pracy grupy; wtedy piramida jest tylko pretekstem do poszukiwania lub utrwalania wiedzy. Uczniowie zbierają wiadomości na określony temat, a następnie zapisują zdobyte informacje, tworząc piramidę i ustawiając fakty hierarchicznie. Praca w zespole przebiega w kilku etapach: penetracja źródeł i zbieranie wiadomości na podany temat, zapisanie zdobytych wiadomości, utworzenie piramidy, prezentacja pracy zespołów. Metoda przypadków Polega na analizie i dyskusji nad zdarzeniem zaprezentowanym przez nauczyciela, który przedstawia sytuację problemową w taki sposób, by uczniowie mogli wykorzystać posiadaną wiedzę i doświadczenie w nowych warunkach lub przy podejmowaniu decyzji. Czynnikiem decydującym o powodzeniu zajęć prowadzonych tą metodą jest trafnie dobrany opis przypadku. Struktura zajęć jest następująca: poznanie opisu przypadku, zadawanie pytań dotyczących przypadku, analiza opisu zdarzenia, znalezienie optymalnych sposobów rozwiązania problemu, ocena przebiegu zajęć. Linia czasu Metoda wizualnego przedstawienia problemu ukazująca następstwa czasowe. Polega na zaznaczaniu wydarzeń w ujęciu chronologicznym na arkuszu papieru. Tę metodę można zastosować niemal do wszystkich przedmiotów, np. język polski – przedstawianie kolejności wydarzeń, historia – ustalenie właściwych dat wydarzeń na podstawie krótkiego ich opisu i rozmieszczenie ich na linii czasu. Drzewo decyzyjne W pień drzewa należy wpisać, w jakiej sprawie trzeba podjąć decyzję. Następny poziom to gałęzie, gdzie umieszcza się możliwe rozwiązania problemu. Trzeci poziom to miejsce na rozpisanie dobrych i złych konsekwencji poszczególnych wariantów rozwiązania problemu. W koronie drzewa należy też określić cele i wartości, którymi kieruje się osoba podejmująca decyzję. Stanowią one zarazem kryterium oceny przyjętych rozwiązań. Metaplan Metoda, której istota sprowadza się do tworzenia podczas dyskusji nad problemem plakatu, który nosi nazwę metaplanu. Celem metody jest rozważenie problemu i skupienie się na poszukiwaniu wspólnego rozwią...
milagros12