McNaught Judith - Westmoreland 01 - Królestwo marzeń.pdf

(1256 KB) Pobierz
Judith McNaught
Judith McNaught
KRÓLESTWO MARZEŃ
(A Kingom of Dreams)
Przełożyła Kinga Dobrowolska
Data wydania oryginalnego 1989
Data wydania polskiego 2002
Mojemu synowi.
Długą drogę przeszliśmy razem, Clay.
Bezzębnym uśmiechom i pierwszym zabawkom,
meczom Małej Ligi i łzom,
których nie chciałeś wylewać;
szybkim samochodom, ładnym dziewczynom
i piłce nożnej w college’u;
współczuciu, urokowi i poczuciu humoru.
Składam także specjalne podziękowania
mojej sekretarce, Karen T . Caton,
za wszystkie rozgorączkowane wieczory,
kiedy do późna ze mną pracowałaś;
za to, że nigdy nie traciłaś cierpliwości i poczucia humoru
i zawsze umiałaś za mną nadążyć
oraz
doktorowi Benjaminowi Hudsonowi
z wydziału historii uniwersytetu Penn State
za wskazanie odpowiedzi, których nigdzie nie mogłam znaleźć,
a także
doktor Sharon Woodruff
za przyjaźń i zachętę.
Rozdział pierwszy
Zdrowie księcia Claymore’a oraz panny młodej!
W normalnych okolicznościach taki weselny toast wywołałby uśmiechy i radosne
okrzyki wśród bogato ubranych dam i panów, zebranych w sali biesiadnej zamku Merrick.
Puchary z winem powędrowałyby w górę, wznoszono by kolejne toasty ku czci tak
uroczystych i znakomitych zaślubin jak te, które miały się odbyć za chwilę tu, na południu
Szkocji.
Ale nie dziś. Nie na tym weselu.
Na tej uczcie nikt nie wznosił radosnych okrzyków ani pucharów z winem. Goście
siedzieli w napięciu, obserwując pilnie wszystkich zgromadzonych. Tak samo rodzina panny
młodej. Krewni pana młodego także. Podobnie goście, służba, a nawet błąkające się między
stołami psy. Nawet pierwszy lord Merrick, którego portret wisiał nad kominkiem, wyglądał
na mocno zdenerwowanego.
- Zdrowie księcia Claymore’a oraz panny młodej! - wykrzyknął raz jeszcze brat pana
młodego, a jego głos potoczył się echem jak grom wśród nienaturalnej, należnej raczej
grobowcom ciszy, panującej w tej pełnej ludzi sali. - Oby ich wspólne życie było owocne i
długie!
Zwykle ten stary toast powoduje łatwą do przewidzenia reakcję: pan młody uśmiecha
się z dumą, przekonany, że udało mu się dokonać czegoś niebywałego. Panna młoda
uśmiecha się, ponieważ udało jej się go o tym przekonać. Goście uśmiechają się, ponieważ
małżeństwo wśród szlachty oznacza połączenie dwóch ważnych rodów i dwóch wielkich
fortun, co już samo w sobie stanowi wystarczający powód do ucztowania i nadzwyczajnej
wesołości.
Ale nie dziś - czternastego dnia października 1497 roku.
Wygłosiwszy toast, brat pana młodego uniósł puchar i uśmiechnął się ponuro do
księcia. Przyjaciele pana młodego także podnieśli puchary i uśmiechnęli się znacząco do
krewnych narzeczonej. Rodzina panny młodej wzniosła puchary i wymieniła zmrożone
uśmiechy między sobą. Pan młody, który jako jedyny wydawał się całkowicie odporny na
panującą wokół powszechną wrogość, wziął do ręki własny kielich i uśmiechnął się spokojnie
do wybranki, ale ów uśmiech nie zagościł w jego oczach.
Panna młoda nie miała ochoty uśmiechać się do nikogo. Sprawiała wrażenie
rozwścieczonej do ostateczności i zbuntowanej.
Prawdę rzekłszy, Jennifer była tak rozgorączkowana, że ledwie zdawała sobie sprawę
z czyjejkolwiek obecności. W tej chwili każdą cząstką swej istoty wygłaszała rozpaczliwe
apele do Stwórcy, który - przez nieuwagę czy brak zainteresowania - pozwolił, by znalazła się
w tej paskudnej sytuacji.
Panie - wołała w myślach, przełykając z trudem twardą grudę strachu, która narastała
jej w gardle - jeśli masz zamiar zrobić coś, żeby temu zapobiec, musisz się pośpieszyć, bo już
za pięć minut będzie za późno! Z całą pewnością zasługuję na coś lepszego niż wymuszone
małżeństwo z człowiekiem, który skradł mi dziewictwo! Przecież sama mu się nie oddałam,
Ty wiesz! Uprzytomniwszy sobie jednak, że grzesznie strofuje Wszechmocnego, szybko
przeszła na błagalny ton. Czyż nie służyłam Ci zawsze jak należy? - szeptała bezgłośnie.
Czyż nie byłam Ci zawsze posłuszna?
Nie zawsze, Jennifer - zagrzmiał jej w głowie głos Boga.
No, prawie zawsze - przyznała się z gorączkowym pośpiechem. Codziennie brałam
udział we mszy, z wyjątkiem dni, kiedy byłam chora, codziennie odmawiałam też pacierze,
rano i wieczorem. No, prawie codziennie - poprawiła się szybko, zanim sumienie znów
zdążyło zgłosić sprzeciw - poza tymi wieczorami, kiedy zasypiałam, zanim zdążyłam je
skończyć. No i starałam się, naprawdę się starałam być taka, jaką chciały mnie widzieć
wszystkie dobre siostry w klasztorze. Sam wiesz, jak bardzo się starałam! Panie - zakończyła
z rozpaczą - jeśli pomożesz mi z tego wybrnąć, już nigdy więcej nie będę samowolna ani
krnąbrna!
W to raczej nie wierzę, Jennifer - odparł Bóg z powątpiewaniem.
Ależ nie, przysięgam - powtórzyła w myślach gorliwie, próbując się targować. Zrobię
wszystko, co zechcesz, pojadę prosto do klasztoru i poświęcę życie modlitwie, i...
- Umowa małżeńska została już podpisana i wszystko jest jak należy. Sprowadźcie
księdza - zarządził lord Balfour, a ogarniętej paniką dziewczynie zaczął rwać się oddech i
wszelkie myśli o potencjalnych ofiarach pierzchły gdzieś z jej głowy.
Boże - błagała niemo - dlaczego mi to robisz? Nie pozwolisz chyba, żeby mnie to
spotkało, prawda?
Na sali zapadła głęboka cisza, kiedy wielkie drzwi otwarły się na oścież.
Owszem, Jennifer, pozwolę.
Tłum rozstąpił się, żeby wpuścić kapłana, a Jenny poczuła się tak, jakby jej życie
dobiegło kresu. Pan młody stanął u jej boku, więc odsunęła się gwałtownie, bo aż drżała z
urazy i upokorzenia, że musi znosić jego bliskość. O, gdybyż wiedziała, iż jeden nierozważny
czyn może doprowadzić do takiej katastrofy i hańby! Gdybyż nie była tak samowolna i
lekkomyślna!
Przymknąwszy powieki, Jennifer odcięła się od widoku wrogich twarzy Anglików
oraz żądnych krwi obliczy swych szkockich rodaków i zmierzyła się w duchu z bolesną
prawdą: w obecne tarapaty wpędziły ją impulsywność i zuchwała lekkomyślność - te same
dwie wady, które były źródłem wszystkich jej katastrofalnych w skutkach wybryków. Obie te
cechy, połączone z rozpaczliwym pragnieniem, by ojciec kochał ją tak samo jak pasierbów,
ponosiły odpowiedzialność za ruinę, którą stało się jej życie.
Kiedy miała piętnaście lat, właśnie one sprawiły, że szukała zemsty na swym
przebiegłym, bezlitosnym przybranym bracie w sposób, który wydał jej się honorowy i prawy
- to jest wkładając w sekrecie zbroję Merricków i mierząc się z nim uczciwie w szrankach.
Tym wspaniałym czynem zyskała jedynie porządne lanie, które ojciec spuścił jej na polu
walki - i zaledwie odrobinę satysfakcji, że zdołała wysadzić z siodła swego podłego brata!
A w zeszłym roku owe dwie cechy kazały jej zachować się w taki sposób, iż stary lord
Balder wycofał prośbę o jej rękę, niszcząc tym samym wypieszczone marzenie ojca o
połączeniu obu rodów. Co z kolei było powodem, dla którego Jenny zesłano na wygnanie do
klasztoru w Belkirk, gdzie siedem tygodni temu stała się łatwą ofiarą zwiadowców z armii
Czarnego Wilka.
A teraz, właśnie dlatego, zmuszona jest poślubić swego wroga - brutalnego
angielskiego najeźdźcę, którego armie ciemiężyły jej kraj; człowieka, który ją porwał,
uwięził, zhańbił i okrył niesławą.
Teraz za późno już na modlitwy i przyrzeczenia. Los Jennifer został przesądzony w
chwili, kiedy siedem tygodni temu ciśnięto ją u stóp tego aroganckiego potwora, który stał
teraz obok niej - związaną jak gęś na świąteczny stół.
Przełknęła ciężko ślinę. Nie, stało się to nawet wcześniej - na ścieżkę wiodącą wprost
do katastrofy wstąpiła już wtedy, kiedy nie chciała usłuchać przestróg o zbliżających się
wojskach Czarnego Wilka.
Ale niby czemu miała w to uwierzyć, zawołała w duchu we własnej obronie. „Idzie na
nas Wilk!” - ów okrzyk przerażenia w ciągu ostatnich pięciu lat dawał się słyszeć
przynajmniej raz na tydzień. Tamtego dnia jednak, siedem tygodni temu, ku swemu
głębokiemu żalowi przekonała się o prawdziwości owych przestróg.
Tłum na sali poruszył się niespokojnie, wyglądając nadejścia księdza, lecz Jennifer
całkowicie zatonęła we wspomnieniach z tamtego dnia...
Wtedy wydawało jej się, że dzień jest nadzwyczaj ładny, niebo miało kolor radosnego
błękitu, powietrze było rześkie. Słońce zalewało promieniami klasztor, spływając złociście po

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin