uzycie_broni.pdf

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

z dnia 19 lipca 2005 r.

w sprawie szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy

użyciu broni palnej przez policjantów oraz zasad użycia broni palnej

przez oddziały i pododdziały zwarte Policji

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz.

58, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) oddziałach Policji - należy przez to rozumieć oddziały lub pododdziały zwarte Policji;

2) dowódcy oddziału - należy przez to rozumieć dowódcę oddziału lub pododdziału Policji;

3) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.

§ 2. 1. Przy podejmowaniu decyzji o użyciu broni palnej policjanci są obowiązani postępować ze

szczególną rozwagą, traktując broń palną jako środek szczególny i ostateczny.

2. Broni palnej nie używa się w przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 6, 7 9 ustawy w

stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz

osób o widocznym kalectwie.

Rozdział 2

Szczegółowe warunki i sposób postępowania policjantów przy użyciu

broni palnej

§ 3. 1. Policjanci przed użyciem broni palnej są obowiązani:

1) po uprzednim okrzyku „POLICJA” wezwać osobę do zachowania się zgodnego z prawem, a w

szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, zaniechania

ucieczki, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy;

2) w razie niepodporządkowania się wezwaniom określonym w pkt 1 zagrozić użyciem broni palnej,

wzywając: „STÓJ - BO STRZELAM” ;

3) oddać strzał ostrzegawczy w bezpiecznym kierunku, jeżeli wezwania określone w pkt 1 i 2 okażą

się bezskuteczne.

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w sytuacjach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1, 3, 5 8

ustawy, a także w innych przypadkach, gdy z zachowania osoby posiadającej broń lub niebezpieczne

narzędzie wynika, że wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub

zdrowia ludzkiego.

3. Użycie broni palnej w sytuacji, o której mowa w ust. 2, musi być poprzedzone okrzykiem

„POLICJA” .

§ 4. 1. Jeżeli wskutek użycia broni palnej nastąpiło zranienie osoby albo widoczny stan

bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia, policjant jest obowiązany, z zachowaniem

bezpieczeństwa własnego i innych osób oraz bez zbędnej zwłoki, udzielić osobie poszkodowanej

pierwszej pomocy i następnie spowodować podjęcie wobec niej medycznych działań ratowniczych - w

rozumieniu przepisów o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia broni palnej nastąpiła śmierć

osoby lub szkoda w mieniu, policjant jest obowiązany ponadto do:

1) zabezpieczenia śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce osób

postronnych;

2) w miarę możliwości, ustalenia świadków zdarzenia.

§ 5. 1. W każdym przypadku użycia broni palnej lub oddania strzału ostrzegawczego policjant

jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym dyżurnego najbliższej jednostki organizacyjnej

Policji.

2. Dyżurny jednostki organizacyjnej Policji, po uzyskaniu informacji o użyciu broni palnej, jest

obowiązany niezwłocznie spowodować zabezpieczenie wszelkich śladów i dowodów, udzielić

policjantowi pomocy w niezbędnym zakresie, a także powiadomić swojego przełożonego, a jeżeli w

wyniku użycia broni palnej nastąpiła śmierć lub zranienie człowieka - również właściwego miejscowo

prokuratora rejonowego.

3. W każdym przypadku użycia broni palnej lub podjęcia czynności, o których mowa w § 3,

policjant jest obowiązany powiadomić bezpośredniego przełożonego pisemnym raportem, który

powinien zawierać w szczególności:

1) wskazanie stopnia, imienia i nazwiska policjanta;

2) określenie czasu i miejsca użycia broni palnej;

3) opis sytuacji poprzedzającej użycie broni palnej;

4) opis przyczyn i skutków użycia broni palnej, w tym wynikających z § 3 ust. 2 i § 4;

5) podpis policjanta.

§ 6. Do obowiązków przełożonego, o którym mowa w § 5 ust. 3, należy:

1) zbadanie, czy użycie broni palnej lub podjęcie czynności określonych w § 3 nastąpiło zgodnie

z obowiązującymi przepisami;

2) niezwłoczne zawiadomienie wyższego przełożonego o każdym przypadku użycia broni

palnej.

Rozdział 3

Zasady użycia broni palnej przez oddziały Policji

§ 7. 1. Policjanci wchodzący w skład oddziału Policji mogą użyć broni palnej wyłącznie na rozkaz

dowódcy oddziału.

2. Dowódca oddziału może wydać rozkaz, o którym mowa w ust. 1, w przypadkach określonych

w art. 17 ust. 1 ustawy oraz po uprzednim uzyskaniu zgody właściwego komendanta wojewódzkiego

Policji lub Komendanta Głównego Policji.

3. Zgoda, o której mowa w ust. 2, nie jest wymagana, gdy wszelka zwłoka w użyciu broni palnej

groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego.

§ 8. W razie niemożności nawiązania przez policjanta kontaktu z dowódcą oddziału policjant ma

prawo użycia broni palnej w przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 ustawy, z zachowaniem

wymogów określonych w rozdziałach 1 2 rozporządzenia.

§ 9. 1. Bezpośrednio przed wydaniem rozkazu użycia broni palnej przez policjantów

wchodzących w skład oddziału Policji dowódca oddziału jest obowiązany:

1) wezwać do zachowania zgodnego z prawem, a zwłaszcza porzucenia broni lub

niebezpiecznych narzędzi oraz zaniechania bezprawnych działań lub stosowania przemocy;

2) zagrozić użyciem broni palnej;

3) wydać rozkaz oddania strzałów ostrzegawczych (salw ostrzegawczych) w bezpiecznym

kierunku.

2. Przepisu ust. 1, z wyjątkiem pkt 3, nie stosuje się w sytuacji, o której mowa w § 7 ust. 3.

§ 10. 1. Przerwanie użycia broni palnej przez oddział Policji następuje na rozkaz dowódcy

oddziału, natychmiast po osiągnięciu zamierzonego celu użycia broni palnej.

2. Oddział Policji wycofuje się niezwłocznie po wykonaniu zadania.

3. Dowódca oddziału przed wycofaniem oddziału:

1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody związane z użyciem tego oddziału oraz

podejmuje inne czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do ich zatarcia, a także ustala

świadków zdarzenia;

2) zabezpiecza odebraną broń palną, amunicję, materiały wybuchowe i inne niebezpieczne

narzędzia.

§ 11. 1. Jeżeli wskutek użycia broni palnej nastąpiło zranienie osoby albo widoczny stan

bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia, dowódca oddziału jest obowiązany spowodować

udzielenie osobie poszkodowanej pierwszej pomocy i następnie spowodować podjęcie wobec niej

medycznych działań ratowniczych - w rozumieniu przepisów o Państwowym Ratownictwie

Medycznym.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia broni palnej nastąpiła śmierć

osoby albo szkoda w mieniu, dowódca oddziału niezwłocznie powiadamia o tym bezpośredniego

przełożonego i właściwego miejscowo prokuratora rejonowego.

§ 12. 1. W każdym przypadku użycia broni palnej przez oddział Policji lub podjęcia czynności, o

których mowa w § 9, dowódca oddziału jest obowiązany złożyć szczegółowy, pisemny raport

bezpośredniemu przełożonemu.

2. Raport, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) wskazanie stopnia oraz imienia i nazwiska dowódcy oddziału;

2) określenie czasu i miejsca użycia broni palnej ze wskazaniem trybu wydania rozkazu jej

użycia;

3) opis sytuacji poprzedzającej użycie broni palnej;

4) opis przyczyn i skutków użycia broni palnej, w tym wynikających z § 7 ust. 3 i § 11;

5) podpis dowódcy oddziału.

Rozdział 4

Przepisy końcowe

§ 13. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 maja 1996 r. w sprawie szczegółowych

warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez policjantów (Dz. U. Nr 63, poz. 296

oraz z 2002 r. Nr 57, poz. 518).

§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia .

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: