Wiedeń.pdf

Kościół Wotywny (Votiv Kirche)

Zbudowano go w latach 1855-1879, na wzór francuskich katedr gotyckich z XIII wieku,

na polecenie cesarza Maksymiliana (brata Franciszka). Upamiętnia on cudowne ocalenie

cesarza z zamachu, którego usiłował dokonać anarchista Libeny. Koszt budowy pokryto

dzięki subskrypcji rozpisanej w 1856 r., w której wzięło udział ponad 300 000 obywateli.

Na szczególną uwagę zasługuje fasada z pięknym rozetowym oknem i dwoma wieżami o

wysokości 99m, stanowiącymi jej obramowanie.

Ratusz (Rathaus)

Powstawał w latach 1872-1883, według projektu Fridricha von Schmidta a był

wzorowany na ratuszu w Brukseli. Ratusz wraz z Uniwersytetem i Parlamentem stał się

centrum administracyjnym miasta. Neogotycki gmach Ratusza ma strzelistą wieżę

wysoką na 100m, na szczycie której stoi 3-metrowy posąg zwany Żelaznym Człowiekiem

(der Eiserne Rathausmann). Plac, przy którym znajduje się dzisiejszy Ratusz, był

miejscem musztry i parad armii cesarskiej.

Teatr Dworski (Burgtheater)

Został on zbudowany w latach 1874-1888 według projektu Gottfrida Sempera i Karla von

Hasenauera. Podczas uroczystej inauguracji teatru wystawiono dramat Schillera

"Wallenstein". Bombardowania mające miejsce w 1945 roku nie oszczędziły gmachu

teatru. Pożar wywołany przez spadające bomby zniszczył jego dużą część. Na szczęście

ocalały skrzydła boczne, dzięki czemu na sklepieniach nad schodami można nadal

oglądać wspaniałe freski Gustava Klima i Franza Matscha. Po wojnie podjęto wzmożone

prace restauracyjne, które to zakończono w 1955 roku i od tego właśnie czasu teatr ten

jest uważany za jeden z najpiękniejszych teatrów w Europie.

Parlament

Budynek wychodzący na Dr-Karl Renner Ring jest miejscem, gdzie spotykają się

obydwie izby Austriackiego Zgromadzenia Narodowego - Bundesrat i Nationalrat. Gmach

ten został wzniesiony w latach1874-1883 według projektu duńskiego architekta

Theophila von Hansena, który wzorował się na starożytnej architekturze Aten. Budynek

charakteryzuje wysunięta ku przodowi część centralna z ośmioma korynckimi kolumnami

i dwoma skrzydłami bocznymi z kolumnadami. Wszystko to wskazuje na triumf

klasycyzmu: monumentalna fontanna przedstawiająca Pallas Atenę, cztery brązowe

posągi jeźdźców na koniach oraz posągi historyków greckich.

Muzeum Historii Naturalnej i Historii Sztuk Pięknych

(Naturhistorisches Museum & Kunsthistorisches Museum)

Ogromny plac Marii Teresy, utworzony ok. 1820 roku, jest wiedeńskim centrum

muzealnym. Pośrodku placu stoi pomnik cesarzowej, wzniesiony w 1888r. i wykonany w

brązie. Przedstawia on Marię Teresę siedzącą na tronie oraz poniżej jej doradców

(posągi stojące) i jej generałów (posągi na koniach). Po obydwu stronach placu stoją vis-

a-vis dwa symetryczne budynki: Muzeum Historii Naturalnej oraz Muzeum Historii Sztuk

Pięknych. Zbudowali je w latach 1872-1881 Gotrfried Semper i Karl von Hasenauer, w

stylu typowym dla włoskiego renesansu. Budynki te są prawie identyczne - każdy ma

wysoką kopułę, zwieńczenie w kształcie balustrady, ozdobionej posągami sławnych

ludzi, i długą fasadą z kolumnami i półpilastrami. Muzeum Historii Naturalnej jest jednym

z najbogatszych i najlepiej wyposażonych muzeów przyrodniczych na świecie. Natomiast

Muzeum Historii Sztuk Pięknych, jak powszechnie uznano, posiada jeden z

najcenniejszych zbiorów dzieł sztuki na świecie, czyli galerię obrazów.

Hofburg

Został wybudowany w XIII przez rodzinę Habsburgów i przez kolejne 7

wieków był ich oficjalną rezydencją. Był on stale poddawany

modyfikacjom, które były wykonywane pod dyktando obowiązujących w

danym czasie stylów. Dziś Hofburg jest kompleksem budynków, placów,

dziedzińców i ogrodów. Z Hofburgiem kojarzy się dynastia Habsburgów.

Ostatnim z panujących Habsburgów był Franciszek Józef. (którego

rządy były jedne z najdłuższych w całej historii rządów na świecie - Ludwik XIV). Cesarz

rządził przez 68 lat (1848-1916) i był świadkiem powolnego schyłku tejże dynastii. Ślub

Franciszka Józefa z "Sisi" (Elżbieta) - dwa złowróżbne znaki. Szabla mało nie upadła na

ziemię, diadem panny młodej utkwił na chwilę w girlandzie okalającej drzwi karety.

Opera Państwowa (Staatsoper)

Jest obecnie jednym z głównych teatrów muzycznych na świecie. Architekci wzorowali

się na architekturze wczesnego renesansu francuskiego. Nadali budowli bardzo

monumentalny charakter. Budowę zaczęto w 1861 r. a już 25 maja 1869 roku działalność

Opery uroczyście zainaugurowano przedstawieniem "Don Giovanniego" Mozarta. Żaden

z architektów nie dożył jednak tej radosnej chwili ponieważ po nieprzychylnym

komentarzu Franciszka Józefa dotyczącym proporcji fasady jeden z architektów się

powiesił a drugi zmarł w dwa miesiące później z rozpaczy za swoim przyjacielem. Opera

została prawie całkowicie zniszczona podczas bombardowania w 1945 roku ale później

mozolne prace doprowadziły do odbudowy i rekonstrukcji budynku opery. Wnętrze opery

jest ozdobione z przepychem. Widownia posiada ponad 2200 miejsc. W styczniu lub w

lutym każdego roku odbywa się tu sławny "Opernball", czyli bal w Operze. Wówczas

parter widowni staje się ogromną salą balową.

Park Miejski (Stadtpark)

Park miejski został rozplanowany dzięki burmistrzowi Zelince a prace nad nim zbiegły się

z pracami nad Ringiem. Do użytku został on oddany w 1862r. Przez tenże park

przepływa malowniczy strumień zwany Wiedenką, który to nieopodal wpada do Dunaju.

Park ozdabiają liczne pomniki i posągi sławnych ludzi: m. in. Franza Schuberta oraz

Johanna Straussa syna, "króla walca". Brązowy posąg wielkiego wiedeńskiego

kompozytora, grającego na skrzypcach, jest ustawiony pod łukiem z białego marmuru.

Pomnik ten jest hołdem miasta dla najsławniejszego i najbardziej ukochanego syna -

Strauss był prawdziwym idolem mas, a jego sława przewyższała sławę cesarza. W

Parku Miejskim można też obejrzeć tzw. Kursalon, czyli masywny pawilon zbudowany

przez Johanna Garbena w latach 1865-67. Jest to pomieszczenie będące świątynią

wiedeńskiego walca. Ze względu na licznie przybywających turystów odbywają się tam

często konkursy walca.)

Katedra Św. Stefana (Stephansdom)

Jest to najwspanialszy klejnot gotycki w Wiedniu i w całej Austrii. Katedra powstała na

murach romańskiego kościoła z XIII wieku, z którego pozostała tylko fasada i słynne

wrota (Riesentor). CIEKAWOSTKA - Podczas kopania rowów pod fundamenty portalu

natrafiono na wielką piszczelową kość mamuta i stąd ta nazwa. Najbardziej

charakterystyczną częścią bazyliki jest 137 metrowa wieża, nazywana przez Austriaków

"Steffl", czyli Stefanek. Wieża ta jest widoczna przy ładnej pogodzie nawet z odległości

100km. Podczas pożaru katedry po bombardowaniu w 1945 roku powstało zagrożenie,

że wieża runie. Cudem została ona jednak uratowana. Ucierpiało natomiast drewniane

sklepienie oraz dach z wielobarwnymi, łuskowatymi dachówkami.

Plac Graben (Platz Graben)

Plac ten jest otoczony przez eleganckie i przez to najdroższe sklepy w Wiedniu. Wraz z

Placem Św. Stefana i Kärntnerstr. tworzy rozległy teren spacerowy wyłączony dla ruchu

samochodowego. Nazwa pochodzi od wykopu, znajdującego się w połowie drogi między

świecką częścią miasta, którą reprezentował Hofburg, a częścią o zabudowie sakralnej,

reprezentowanej przez katedrę Św. Stefana. Dziś na miejscu tego wykopu znajduje się

najbardziej zadziwiający przykład wiedeńskiego baroku - Kolumna Morowa (Pestsäule),

znana też jako Kolumna Trójcy Świętej (Dreifältigkeitssäule). Została ona wzniesiona

przez cesarza Lopolda I na pamiątkę ocalenia go od straszliwej epidemii dżumy w 1679

roku. Właśnie we wcześniej przeze mnie wspomnianym dole grzebano zwłoki tych,

którzy pomarli od zarazy. Pomnik ten przedstawia skłębiony tłum figur, chmur, amorków,

aniołów i postaci symbolicznych. Szczególnie rzucająca się w oczy jest postać Wiary

triumfującej nad Zarazą.

Kościół Minorytów (Minoriten Kirche)

Jest to narodowy kościół włoski. Nazwa pochodzi od zakonu braci

mniejszych, fundatorów tego kościoła (XIII w). W 1350 r. kościół ten

spłonął ale zostały natychmiast podjęte prace związane z jego

rekonstrukcją. Został przywrócony poprzedni gotycki styl, który do tej

pory możemy zaobserwować. Charakterystyczną częścią tego kościoła

jest oktagonalna wieża, znana w całym Wiedniu z powodu ściętego wierzchołka. Iglica,

która się na niej znajdowała została ścięta podczas bombardowania w 1863 roku przez

wojska tureckie. Jest to typowy kościół halowy: wszystkie trzy nawy - główna i dwie

boczne są wsparte na wysokich filarach i mają taką samą wysokość. Niewątpliwą

rzadkością jest wielka mozaika z początku XIX wieku wykonana przez Giacomo

Raffaellego na zamówienie Napoleona i będąca odtworzeniem "Ostatniej Wieczerzy"

Leonarda da Vinci.

Schönbrunn

Pałac i park - to typowe przykłady okazałości austriackiego dworu i barokowego stylu w

architekturze. W 1559 roku, cesarz Maksymilian II kazał przebudować młyn na pałac

myśliwski a wokół niego stworzyć zamknięte tereny łowieckie. W czasie oblężenia

Wiednia przez Turków (1683), posiadłość ta została spalona. W 1692r. cesarz Leopold I

postanowił zbudować nowy pałac - letnią rezydencję dla swojego syna Józefa. Pracami

zajął się w 1695 roku Johann von Erlach. W pałacu mieści się 1440 komnat, których

część obecnie przeznaczono na muzeum, a 2część na siedziby różnych instytucji.

Można by się zastanawiać skąd się wzięła nazwa Schönbrunn. Otóż, legenda głosi, że w

pierwszych dniach swego panowania cesarz Matthias polował w tych okolicach i

przypadkiem natrafił na źródło najczystszej wody, jaką kiedykolwiek w życiu pił i nazwał

ją - "schöner Brunnen", co oznacza "piękne źródło".

Prater

Jest to ogromny park, rozpościerający się pomiędzy Dunajem a Kanałem Dunaju na

powierzchni ponad 1700 hektarów. Niegdyś były to tereny łowieckie, teraz jest to miejsce

zabaw i spotkań Wiedeńczyków. Można tu znaleźć wszelkiego rodzaju atrakcje

począwszy od różnych kolejek, poprzez strzelnice i salony gier skończywszy na tunelach

śmiechu. Nad częścią parku, zwaną Volksprater, góruje gigantyczny diabelski młyn

(Riesenrad), który po wieży katedry Św. Stefana stal się drugim symbolem Wiednia.

Grinzing

Dawniej był zupełnie odrębną miejscowością, dziś jest jedną z dzielnic Wiednia,

położoną na stokach Lasku Wiedeńskiego (Wienerwald). Jest typowym ośrodkiem

turystycznym, celem wypraw do tradycyjnych Heurigen i wesołych, pełnych życia uliczek.

Heurigen to charakterystyczne winiarnie z przywilejem wyszynku młodego wina. Nazwa

pochodzi od słowa "heurig" oznaczającego "tegoroczny". Winiarnie te są oznaczone

gałązką sosny lub malowaną tabliczką nad wejściem. Winiarnie przyjmują gości jadłem,

napitkiem i tradycyjną wiedeńską muzyką (Schrammel-Musik).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: