Monaco.pdf

Pałac Książęcy i Plac Pałacowy

Początków dzisiejszego Pałacu Książęcego należy doszukiwać się w

roku 1215, kiedy to rodzina Grimaldich wzniosła w Monako twierdzę obronną. Pod koniec

XIII wieku, twierdza ta została zamieniona na pałac. Główne wejście do pałacu stanowi

Brama Monumentalna, która jest strzeżona przez karabinierów książęcych. Przechodząc

ww. bramą dochodzimy do Podwórca Honorowego (Cour d'Honneur), na którym latem

odbywają się koncerty wielkich solistów, i którym towarzyszy Orkiestra Filharmoniczna z

Monte-Carlo. W samym pałacu jest 19 komnat, z których do zwiedzania udostępnionych

jest aż 15, ale tylko wtedy, gdy Książę jest poza Monakiem. Wtedy to, na maszcie nie

powiewa żadna flaga. W momencie, gdy książę wjeżdża do Monako, jedna flaga jest

wciągana na masz a gdy znajduje się w pałacu, wtedy na maszcie powiewają dwie flagi.

W pałacu zwiedzać można m.in. Salę Oficerów zawierającą dzieła malarza

monakijskiego J. Bressana; Salę Czerwoną, Komnatę York, w której 14 września 1767r.

zmarł brat Jerzego III króla Anglii i w której znajduje się kolekcja obrazów, przede

wszystkim H. Rigauda; Komnatę Ludwika XV, zawierającą meble z XVIII w.; oraz Salę

Ludwika XV, zwaną inaczej Salą niebieską, oraz Salę Tronową, w której odbywają się

oficjalne uroczystości, z których bardzo szczególną jest uroczystość z okazji Święta

Narodowego. Właśnie w tej Sali, 18 kwietnia 1956r., miał miejsce ślub cywilny pomiędzy

księciem Rainierem II i księżniczką Grace. Na baldachimie, zawieszonym nad tronem,

wypisana jest dewiza rodziny Garibaldich: "Deo Juvante", czyli "Z pomocą bożą". W

pałacu zwiedzić możną także Muzeum Pamiątek Napoleońskich Archiwów Pałacu

Książęcego, które mieszczą ważną kolekcję przedmiotów związanych z Cesarzem, pełną

kolekcję monet monakijskich oraz liczne dokumenty filatelistyczne związane z

Księstwem.

Osiemnaście armat i stosy kul znajdujących się na murach pałacu i na placu stanowią

dzisiaj już tylko dodatkową atrakcję turystyczną. Za czasów epoki genueńskiej były one

natomiast wykorzystywane do defensywnych zadań militarnych. Do dziś pozostała

jeszcze w Monako gwardia honorowa księcia, która trzyma wartę przed pałacem.

Dawniej była ona zapełniana przez członków Milicji Narodowej, a następnie, począwszy

od czerwca 1870r., przez gwardię książęcą, której członkowie byli werbowani spośród

weteranów watykańskiej Gwardii Szwajcarskiej. Tych gwardzistów otaczających Karola

III mieszkańcy Monako nazywali "papalins". Każdego dnia, o 11.55 odbywa się

tradycyjną zmiana warty, w której biorą udział karabinierzy ubrani latem w białe mundury

a zimą w czarne.

Katedra

Katedra została wzniesiona na miejscu dawnego kościoła Saint Nicolas i jest wykonana z

kamienia z La Turbie i Brescii. Jest ona utrzymana w stylu neoromańskim a budowę jej

rozpoczęto w styczniu 1875 roku i ukończono 9 lat później. Po wejściu do katedry przez

Wielką Bramę, przechodzi się lewą nawą, która jest słabo oświetlona i dochodzi się do

grobowców książęcych. Znajduje się tam między innymi grobowiec księżnej Grace. W

Kaplicy Najświętszego Sakramentu znajduje się ołtarz najświętszego Sakramentu, który

jest wykonany z czerwonego, pozłacanego orzecha. Nawa poprzeczna, zachodnia i

drzwi zakrystii są ozdobione dziełami malarza Brea, reprezentującego szkołę z Nicei.

Muzeum Oceanograficzne

Tuż obok ogrodów Saint-Martin znajduje się Muzeum Oceanograficzne im. J.Y.

Cousteau. Założycielem tego muzeum był książę Albert I, który był słynnym

oceanografem a którego pomnik znajduje się nieopodal. Budowę muzeum rozpoczęto w

1899 roku a jego inauguracja odbyła się w 1910r. Głównym celem muzeum jest

kontynuacja dzieła jego twórcy poprzez badania naukowe oraz umożliwienie

uczestnictwa w tym dziele jak największej ilości osób. Zwiedzając muzeum zobaczyć

można m.in.: Akwarium, zawierające ponad 70 przedziałów i ryby ze wszystkich mórz

naszego globu; Salę Konferencyjną, w której wyświetlane są filmy o charakterze

naukowym; Salę Główną, zawierającą pamiątki z wypraw księcia Alberta I, i na koniec,

Salę Oceanografii Fizycznej ze stałą wystawą na temat Ziemi.

Kasyno w Monte-Carlo

Zostało ono wybudowane w 1878 roku a zaprojektował je Charles Garier -

architekt paryskiej opery. Można powiedzieć, że kasyno to dzieli się na dwie

części. Wchodząc od strony placu wejdziemy do centrum gier i rozrywek. Za

wejściem po prawej stronie znajduje się jedyna ogólnie dostępna sala do gier,

tzw. sala amerykańska. Druga obok niej jest już płatna a wstęp do niej na dzień

dzisiejszy (sierpień 2004) wynosi 30 Euro. Pozostałe sale są prywatne i można do

nich wejść mając specjalne zaproszenie. Gdy wejdziemy do kasyna od strony

południowej znajdziemy się w operze, której otwarcie miało miejsce w 1879r. Tam

to odbywały się prapremiery i premiery wielu znanych oper, m.in. "Potępienie

Fausta" (1893), "Kuglarz Maryi" (1902) czy "Dziecko i czary" (1925). Wychodząc z

operowej części kasyna, możemy dojść do nowego zespołu architektonicznego, czyli do

Hotelu Loews i Centrum Kongresowego Auditorium.

Ogród Egzotyczny

Dziś ogród ten jest jedną z większych atrakcji Księstwa. Został on założony 1912 a

otwarty dla zwiedzających dopiero po 21 latach pracy nad nim. Przy bardzo korzystnym

położeniu i szczególnie odpowiednim klimacie można tu podziwiać jeden z

najpiękniejszych przykładów flory strefy suchej i subtropikalnej. Ogród Egzotyczny jest

jednym z najczęściej fotografowanych miejsc na Lazurowym Wybrzeżu i corocznie jest

odwiedzany przez ponad pół miliona osób. Warto też dodać, że w tym samym miejscu

znajduje się także centrum botaniczne, zamknięte dla zwiedzających, które również

mieści wiele tysięcy roślin.

W dolnej części Ogrodu Egzotycznego znajduje się wejście do Groty Obserwatorium,

otwartej dla turystów w 1950 roku. Początkowo była ona zamknięta dla zwiedzających

gdyż w latach 1916-1920 była badana przez księcia Alberta I. Jest ona położona na

wysokości pomiędzy 104 i 28 metrów, a jej sale i nacieki formują liczne stalaktyty i

stalagmity. Sala Alberta I zawiera trofea myśliwskie księcia, zdobyte podczas jego

wypraw, jak również kompendium wiedzy na temat prehistorii ogólnej. Sala Rainiera III

przedstawia kolekcję "wykopalisk" pochodzących z regionalnych odkryć

archeologicznych: grot Obserwatorium i jaskini �Bas-Moulins� w Monako, Groty

Księcia w Grimaldi oraz innych miejsc we francuskiej części Alp Nadmorskich.

Grand Prix Monako i Rajd Monte-Carlo

Grand Prix Monako zapoczątkowane zostało w 1929 roku z inicjatywy księcia Ludwika II.

Odbywa się ono co roku na torze miejskim, który był już wielokrotnie zmieniany ze

względów bezpieczeństwa. Tor ten jest uznawany za jeden z najpiękniejszych i

najbardziej spektakularnych torów wyścigowych mistrzostw świata. Kierowcy wykonują

na nim 78 okrążeń i rozwijają prędkości dochodzące do 270 km/h. Po przybyciu na metę,

zwycięzca otrzymuje z rąk Księcia upragniony puchar, który pozwala na wpisanie jego

nazwiska do prestiżowego pocztu Klubu Automobilowego Monako.

Początków rajdu Monte-Carlo należy szukać za czasów panowania księcia Alberta I a

dokładniej w 1911 roku. Wtedy to do Księstwa przybyło 23 odważnych kierowców, którzy

to stanęli na linii startu. Pierwszym zwycięzcą był Henri Pougier. Z czasem rajd Monte-

Carlo stał się jednym z najbardziej prestiżowych rajdów na świecie, a konstruktorzy i

kierowcy przygotowują się do uczestnictwa w nim przez cały rok. Nierzadko można

oglądać, zaraz po pierwszych śniegach, pojazdy sprawdzające trasę najtrudniejszego

odcinka rajdu, pokonywanego podczas nocy, ze słynnym zjazdem z góry Turiniego.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: