Motywowanie kadry (4). W grupie.pdf

KSZTA£CENIE

MOTYWOWANIE (4)

GRUPIE

Zespo³y instruktorskie – namiestnic-

two, kr¹g, dru¿yna wêdrownicza. Ich

zadaniem jest wspieranie instruktora

w codziennej s³u¿bie, zapewnienie dal-

szego rozwoju, wymiany doœwiadczeñ.

W takim zespole mo¿na znaleŸæ radê,

pomoc, przyjaŸñ, przygodê. O ile we

w³asnej dru¿ynie czy gromadzie przede

wszystkim s³u¿ymy innym, wype³niamy

podjête obowi¹zki, odpowiadamy za

kogoœ, pracujemy dla kogoœ – tu wresz-

cie jesteœmy na równych prawach z in-

nymi. Je¿eli taki zespó³ stanowi¹ cieka-

wi ludzie, nasze autorytety, mistrzowie,

samo przyjêcie do ekipy stanowi

ogromny bodziec motywacyjny. Mo¿li-

woœæ do³¹czenia do takiego teamu, za-

siadania przy tym samym stole, brania

udzia³u w tych samych spotkaniach, no-

szenia takiej samej chusty, koszulki,

plakietki, polara jest wtedy ogromnie

nobilituj¹ca. Zaspokojenie potrzeby

identyfikacji, przynale¿noœci jest prze-

cie¿ bardzo wa¿ne.

Innym istotnym aspektem jest mo¿li-

woœæ wymiany doœwiadczeñ, uczenia siê

od siebie, ale te¿ czerpania si³, motywa-

cji, rady. W zespole instruktorskim mo¿-

na pogadaæ z kimœ, kto sam mia³ podob-

ny problem jak my, odniós³ podobn¹

pora¿kê, prze¿y³ kryzys zwi¹zany z bra-

kiem motywacji itd. Taki ktoœ zrozumie

w mig, pomo¿e, sam jest dowodem na

to, ¿e mo¿na sobie poradziæ w trudnej

sytuacji.

Kr¹g czy namiestnictwo to równie¿

miejsce i ludzie, którzy umo¿liwiaj¹

CZUWAJ 5/2008 21

PRACA Z KADR¥

nam rozwój, nie tyl-

ko instruktorski. To

z t¹ ekip¹ mo¿na

wejœæ na ka¿dy

szczyt, zobaczyæ

film, podyskutowaæ

na ka¿dy temat,

a nawet pomil-

czeæ…

Dobry zespó³,

zgrana paczka przy-

jació³, elita mo¿e

sama w sobie byæ

du¿ym motywato-

rem. I o ile odzna-

czenia i pochwa³y

s¹ motywuj¹ce, ale

stosowane s¹ nie-

czêsto, zespó³ jest

sta³ym elementem,

który mo¿e „nakrê-

caæ” nas i naszych

instruktorów. Warto

wiêc do³o¿yæ sta-

rañ, aby ka¿dy in-

struktor w hufcu

mia³ mo¿liwoœæ

dzia³ania w na-

miestnictwie czy

krêgu instruktor-

skim. I to takim, do

którego chce siê na-

le¿eæ, które robi

ciekawe rzeczy,

skupia przyjació³,

w którym mo¿na siê

rozwijaæ i stawiaæ

przed sob¹ samym

kolejne wyzwania.

O takim w³aœnie ze-

spole pisze obok

Pawe³. A Ty masz

takie grono, z które-

go czerpiesz moty-

wacjê?

PaŸdziernik. Za oknami deszcz i pierwsze ch³odne dni jesieni.

W mesie przy du¿ym stole ca³a kadra s³ucha z uwag¹ podsumowania

ca³orocznej pracy Harcerskiego Oœrodka Wodnego w Poraju. Pierw-

szy g³os, jak zawsze, zabiera komendant oœrodka hm. Zbigniew Mi-

trêga. Kolejne wypowiadaj¹ce siê osoby to KW¯ (kierownik wyszko-

lenia ¿eglarskiego) odpowiedzialny za szkolenia i zastêpca komendanta

odpowiedzialny za Akcjê Morsk¹. Na sali pe³na uwaga i skupienie.

Padaj¹ istotne informacje, czy uda³o siê zrealizowaæ za³o¿one cele

programowe i finansowe. Na koniec z ust komendanta pada bardzo

wa¿ne zdanie: „Wszyscy uczestnicy wszelkich kursów i rejsów wró-

cili bezpiecznie, oby³o siê bez powa¿niejszych wypadków”.

Przy tych corocznych spotkaniach podsumowuj¹cych sezon du¿o

siê dzieje. Wiele osób wspomina, jak to by³o, gdy w podczas waka-

cji poœwiêcali swój czas i energiê na pracê z dzieæmi czy przemie-

rzali kolejne mile rozwijaj¹c swoje kwalifikacje morskie. Na sali

kilkadziesi¹t osób, stare wilki morskie, ale te¿ m³odzi pretendenci

do kadry. Ka¿da z osób wie, dlaczego rok w rok od lat przyje¿d¿a do

oœrodka. Dlaczego to robi¹? Spójrzmy, co jest w ofercie bycia in-

struktorem w HOW Poraj.

1. Ciê¿ka codzienna praca od 6.30 rano do 23.00,

2. …a czasem i w nocy, gdy burza nad akwenem.

3. Olbrzymia odpowiedzialnoœæ za ¿ycie i zdrowie kursantów.

4. Presja czasu.

5. Odpowiedzialnoœæ za przygotowanie kursanta do egzaminu pañ-

stwowego.

6. Brak korzyœci materialnych za pracê, choæ na rynku wysoko ceni

siê instruktorów ¿eglarstwa.

7. Autorytarne, ¿eglarskie sposoby zarz¹dzania.

8. Obowi¹zek sta³ego rozwoju.

9. Pot, zmêczenie, czasem ³zy i ból.

Sam zadajê sobie pytanie, dlaczego od ponad 10 lat rzucam wiele

spraw w swoim ¿yciu i stawiam siê, gdy tylko potrzeba r¹k do pracy.

Mam wra¿enie, ¿e znane mi teorie motywacji nie maj¹ prze³o¿enia na

œwiat motywacji instruktorów HOW Poraj. Zatem jakim cudem ze-

spó³ kadry co rok siê powiêksza i nadal ludzie chc¹ tu dzia³aæ?

Zgodnie z teori¹ Herzberga satysfakcja w pracy opiera siê na piê-

ciu czynnikach: pracy samej w sobie, samorealizacji, uznaniu, od-

powiedzialnoœci, awansowaniu i rozwoju.

··

HM. ANNA PORAJ

CZUWAJ 5/2008

PRACA Z KADR¥

Zacznijmy od koñca. Nikt w oœrodku nie ma najmniejszej po-

trzeby zast¹pienia komendanta, ale ka¿dy nowy instruktor z dum¹

zmieni swój statut z instruktora sta¿ysty na instruktora. Nie ma for-

malnej hierarchii, lecz jak w ka¿dej spo³ecznoœci s¹ osoby stoj¹ce

wysoko ze wzglêdu na sta¿, stopnie, doœwiadczenie. Ka¿dy instruk-

tor pracuje na swój portfel doœwiadczeñ i w³asny opis przy zdjêciu

na stronie oœrodka (www.howporaj.org.pl – za³oga). Bo w praktyce

ka¿dy marzy o opisie: „wieloletni instruktor Oœrodka, wychowanek

wielu pokoleñ ¿eglarzy…”. I choæ w tej spo³ecznoœci ka¿dy jest rów-

ny, to, gdy komendant Mitrêga zdecyduje, ¿e czas ju¿ wejœæ w eli-

tarne grono kapitanów Wenedy – oœrodkowego jachtu morskiego,

dla ka¿dego jest to nobilitacja. Bo byæ kapitanem Wenedy nie ka¿dy

mo¿e …

Odpowiedzialnoœæ. Tego nikomu nie brakuje. Zawsze ambitnie

i zawsze adekwatnie do mo¿liwoœci, ale zawsze z odpowiedzialno-

œci¹. Dla kursanta zadanie sklarowania ¿aglowni po zajêciach jest

zadaniem wymagaj¹cym du¿ej odpowiedzialnoœci. Bo wszystko ma

swoje miejsce, ¿agle musza byæ suche, liny rozwieszone, ko³a ra-

tunkowe równo u³o¿one, tablica starta, pod³oga zamieciona… – to

nie jest proste. Ale co najwa¿niejsze, jeœli nie bêdzie, jak trzeba,

instruktor zrobi kursantowi szkolenie nawet z trzymania miot³y. Bo

jeœli masz zadanie do wykonania, to odpowiadasz za jego wynik.

A wynik zawsze ktoœ oceni, dla kursanta jest to instruktor, dla in-

struktora – KW¯, dla KW¯ – komendant. A koniec koñców, komi-

sje egzaminacyjne, PZ¯, a co najwa¿niejsze – rodzice dzieci. Nie

ma prac, za które nikt nie odpowiada.

„Kochani, ta dzisiejsza uroczysta kolacja to podziêkowanie za

wasz¹ ciê¿k¹ pracê…”. Te s³owa padaj¹ zawsze z ust Komendanta

w 18. dniu obozu, gdy wszystkie dzieci wyjecha³y ju¿ do domu,

kadra odespa³a zaleg³e godziny i wieczorem spotyka siê w mesie,

by spêdziæ ostatni wieczór w swoim gronie na tym turnusie. Wiemy

wszyscy, ¿e od lat w ten sposób Komendant okazuje swoje uznanie

dla naszej pracy. Nie jest to dla nikogo niespodziank¹, a jednak ka¿-

dy siedz¹c przy wspólnej kolacji ma poczucie, ¿e wzajemnie gratu-

lujemy sobie tej ciê¿kiej pracy. Na co dzieñ czêsto nie ma czasu na

s³owo „dziêkujê”. Nie ma odznak, medali, biletów do kina, pochwa³,

nagród, nie ma czeków, bonów premiowych czy wyjazdów zagra-

nicznych. Lecz jest za to uznanie, uœcisk d³oni, uœmiechniête twarze

dzieciaków, wydane patenty ¿eglarskie, zadowolenie rodziców i gwa-

rancja powrotu dzieci w przysz³ym roku.

Samorealizacja. Maslow twierdzi³, ¿e ten poziom potrzeb powi-

nien byæ zaspokajany w ostatniej kolejnoœci w hierarchii naszych

potrzeb. Na szczêœcie w tej teorii pojawiaj¹ siê pewne ustêpstwa,

które doskonale mo¿na obserwowaæ w Poraju. Nam motywacjê przy-

nosz¹ dzia³ania, które daj¹ satysfakcje. Przy czym satysfakcja to coœ

wiêcej ni¿ tylko czysta przyjemnoœæ. W ¿eglarstwie pewnie rozu-

miana jako s³oñce, ¿agle, ciep³a woda, le¿enie na pok³adzie i opala-

nie. Otó¿ nie. W Poraju satysfakcjê daje nam dzieñ pe³en silnych

wiatrów, du¿ych przechy³ów, ciê¿kiej pracy i realizacji celów szko-

leniowych. Dla wielu obserwatorów z zewn¹trz to ¿adna przyjem-

noœæ, ale dla nas – olbrzymia. Tym samym realizuj¹c siê przez udzia³

w codziennej pracy, zaspokajamy nasz¹ potrzebê sukcesu. Mamy

olbrzymi¹ satysfakcjê z tego, co prze¿yliœmy wspólnie, a czasami

te¿ w samotnej walce na rzece czy jeziorze.

Ostatni¹, ale dla mnie najbardziej fascy-

nuj¹c¹ rzecz¹ jest to, ¿e w naszej pracy

w HOW najwiêkszym motywatorem jest

chyba dla nas praca sama w sobie. Tam pra-

cuj¹ ludzie, którzy nie potrafi¹ wysiedzieæ

na miejscu w domu. Dla których wyzwanie

to chleb powszedni. Czêsto poœwiêcaj¹ w³a-

sne pieni¹dze, zawsze czas, mnóstwo ener-

gii, nierzadko nerwy. Instruktorzy chc¹ to

wszystko prze¿ywaæ w tym w³aœnie gronie,

œmiaæ siê, walczyæ z pogod¹, uczyæ i wycho-

wywaæ, pracowaæ i wspólnie zbieraæ… i bra-

wa, i nagany. Nie ma wœród nas ludzi, któ-

rzy zastanawiaj¹ siê, czy warto. Wiemy, ¿e

warto i ¿e chcemy to robiæ. Ale odpowie-

dzieæ – dlaczego, nie do koñca potrafimy.

Jesteœmy elit¹, grup¹ ludzi, którzy rozumiej¹

siê bez s³ów, stanowi¹ jeden spójny team –

kilkudziesiêcioosobowy (choæ to niezgodne

z ¿adn¹ teori¹, a jednak). Pracujemy dla idei

i dla czegoœ, co w najbardziej zamerykani-

zowanych podrêcznikach od zarz¹dzania na-

zywa siê „team spirit”. To duch tego zespo³u

jest tym, co ci¹gnie nas w to magiczne miej-

sce i dla tych ludzi ka¿e kolejny raz powie-

dzieæ ¿onie: kochanie, jadê, bo tam ju¿ wszy-

scy na mnie czekaj¹…

··

HO PAWE£ G¥SOWSKI

JACHTOWY STERNIK MORSKI

INSTRUKTOR ¯EGLARSTWA

CZUWAJ 5/2008 23

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: