Receptury piw domowych.pdf

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl

Receptury piw domowych

Piwowarstwo rozwinęło się znacznie dopiero w średniowieczu (po VIII w.) w całej środkowej Europie, gdzie produkcją piwa

zajmowały się klasztory, czy dwory królewskie.

Głosi czeskie porzekadło, a jego sens i prawdziwość potwierdza bogata

historia produkcji tego napoju i powszechność jego spożywania trwająca

od wieków.

W okresie wczesnego neolitu, tj. około 10-12 tys. lat p.n.e., w ciepłych i

dobrze nawodnionych częściach Starego Świata, w Mezopotamii i

Egipcie, społeczność zorganizowana, która przeszła z „dzikich żniw" na

gospodarstwa uprawne, z różnych traw, ziół, jagód, korzeni oraz miodu

sporządzała polewki, które po zakwaszeniu i fermentowaniu służyły za

napoje odurzające. W zimniejszych obszarach Azji i Europy,

przypuszczalnie dopiero w początkach gospodarstw okopowych, słodkie

polewki poddawano samorzutnemu fermentowaniu, czyniąc z nich

pierwotne piwa z niedużą zawartością alkoholu (ok. 2-3%). Wydaje się

jednak zupełnie pewne, że kolebką piwa była Mezopotamia, gdzie Sumerowie

z górą 7 tys. lat p.n.e. wyrabiali napoje alkoholowe, stanowiące coś w rodzaju piwa. W tym czasie surowcem

podstawowym do produkcji tego napoju był owies oraz jęczmień i proso.

W Babilonii piwo było cenionym napojem narodowym. Warzeniem jego zajmowały się kobiety w swoich

gospodarstwach domowych. Z czasem powstawały browary przy świątyniach i w dobrach pan ujących. Piwo dojrzewało w

naczyniach glinianych. Niewiasty piły piwo doprawione miodem lub innymi słodyczami (d aktylami, słodkimi jagodami itp.).

Produkcja piwa w Babilonii obwarowana była przepisami, które słynny władca Babilonii — Hammurabi, zawarł w XVIII

wieku p.n.e. w najsławniejszym kodeksie prawnym, gdzie §111 nakazywał, aby piwowarzy nie fałszowali piwa (np. nie

dolewali wody). Przekroczenie tego prawa groziło więzieniem w kadzi warzelnej, a karczmarze, którzy sprzedawali piwo po

wygórowanych cenach, za karę mieli być wrzucani do rzeki.

Od Asyryjczyków i Babilończyków umiejętność warzenia piwa przejęły ludy zamieszkujące tereny wschodnio-

południowego basenu Morza Śródziemnego. Szczególnie pomyślnie rozwinęła się produkcja piwa w Egipcie, a piwo

nazywano tam „pożywieniem faraonów". Robotnicy egipscy mieli podobno otrzymywać 5 1 piwa dziennie(!), jeśli można

wierzyć dobrym przelicznikom ówczesnych miar. Egipcjanie lubili piwo jasne, młode, słabsze, które pili wprost z beczki

przez trzcinę (prototyp dzisiejszej rurki do napojów). Piwa te choć lekkie, były dobre i dobrze gasiły pragnienie. Od

Egipcjan sztuka piwowarska przeszła do Palestyny i innych krajów Azji, stamtąd zaś do Grecji i Rzymu.

Okres panowania Cesarstwa Rzymskiego wpłynął hamująco na rozwój piwowarstwa, zwłaszcza w Europie. Piwa nie były

wówczas jeszcze chmielone, były na ogół mętnawe i różniły się znacznie smakiem od dzisiejszych piw. W celu

wytworzenia w nim poszukiwanej już wówczas goryczki dodawano w niewielkiej ilości dzikiego rozmarynu, garbownika

mirtolistnego i inne zioła. Dodawano też w formie przypraw jagody leśne, soki drzew o raz miód.

Piwowarstwo rozwinęło się znacznie dopiero w średniowieczu (po VIII w.) w całej środkowej Europie, gdzie

produkcją piwa zajmowały się klasztory, dwory królewskie i bogate miasta Flandrii, Ho landii, zachodnich terenów Niemiec i

Związku Hanzeatyckiego. Za protektora browarnictwa i opiekuna piwowarów uważany był legendarny król flamandzki

Gambrinus (współczesny Karolowi Wielkiemu. IX w.). Legenda głosi nawet, że był on wyn alazcą piwa w Europie.

Na ziemiach polskich znane było warzenie piwa od zamierzchłych czasów, jeszcze przed powstaniem naszej

historii. Szczególnie rozpowszechnione było piwo wśród Polan zamieszkałych w dorzeczu Odry, nad Gopłem i w dorzeczu

środkowej Warty (VI-X w.). Aleksander Bruckner podaje, że w kulturze grodziskowej Polski pogańskiej "przy uczcie napoje

więcej niż pokarmy ceniono i nic z przypadku prasłowiańska jej nazwa. pir od picia się wywodzi; do piru należało pi-wo, tj.

napój, niegdyś termin ogólny, z czasem do wyrobu słodu zbożowego ograniczony...". Pozostaje zagadką, czy to Niemcy

przekształcili słowo „pir" na ..bir" (Bier).

Przy nieustannym poprawianiu piwa Polanie zauważyli goryczkowo-moczopędne oraz pobudzające apetyt

wartości chmielu, ale dopiero w IX w. posłużyli się tą rośliną do zaprawiania napoju. Powszechne zastosowanie chmielu w

piwowarstwie europejskim datuje się od końca XII w. gdy jeden z bawarskich klasztorów wprowadzi) chmiel na szeroką

skalę do produkcji piwa we własnym browarze. Z czasem wyrabiany napój nabrał szlachetnej goryczki i wówczas inne

warzelnie piwa już na stałe wprowadziły go do receptury napoju. Od tego też okresu w produkcji piwa przeważa jęczmień,

ażeby w XV w. stać się ogólnie stosowanym surowcem.

Od XVI w. wyrób piw ogarnął całą Europę, powstały liczne i coraz większe browary i choć wojna trzydziestoletnia

w pierwszej połowic XVII w. zahamowała rozwój piwowarstwa, to jednak gałąź tego przemysłu przetrwała kryzys i cieszyła

się stałym rozkwitem. Również za czasów saskich spożycie piwa w Polsce było ogromne, a chmiel do jego produkcji

przywożono w wielkich ilościach z Czech, gdy własnego brakowało. Jakość polskich piw była bardzo wysoka, a sława ich

sięgała poza granice kraju.

Niestety, dobre lata dla piwa w Polsce skończyły się pod koniec XVI w., gdy zaczęła g o wypierać gorzałka, a u schyłku

XVIII w. nadeszła z kolei moda na picie wina, chociaż jeszcze w Sejmie Czteroletnim w XVIII w. przedkładano piwo nad

inne napoje. Podnieceni debatą posłowie gasili wówczas pragnienie roznoszonym piwem.

Odrodzenie polskiego piwowarstwa nastąpiło dopiero w okresie Królestwa Kongresowego. Nowoczesny przemysł

piwowarski powstawał w Polsce dopiero w XIX wieku. W tym czasie powstały w Polsce sła wne do dziś browary w

Okocimiu, Żywcu, Haberbuscha i Schielego w Warszawie i szereg innych. Warto dodać, że znany z dobrych piw browar w

Tychach został założony już w 1629 roku.

Dziś piwo jest najbardziej rozpowszechnionym napojem w całym cywilizowanym świecie, g dzie w ciągu jednej tylko

godziny wypija się obecnie 1,6 miliona litrów piwa, czyli około 5 milionów butelek czy puszek. Jeszcze tylko konsumpcja

wina nieznacznie przekracza spożycie piwa. ale już z tendencją malejącą.

Definicja piwa jest prosta, głosi, że jest to napój o niskiej mocy, otrzymywany w drodze fermentacji alkoholowej

brzeczki piwnej przygotowywanej ze słodu, chmielu i wody przy użyciu drożdży. Głównymi składnikami piwa są: woda,

ekstrakt rzeczywisty (4,6-11%), alkohol etylowy (1,8-9% obj.), dwutlenek węgla (0,35-0.45%) oraz goryczkowe składniki

chmielu. Piwo jest napojem orzeźwiającym, o niskiej zawartości alkoholu, lekko podnie cającym, a dzięki przyjemnej

goryczce chmielowej, pienistości i wydzielaniu się dwutlenku węgla dobrze zaspokaja p ragnienie, wzmaga wspaniale

apetyt oraz przyspiesza trawienie. Jest więc doskonałym aperitifem naturalnym. Najbardziej smakuje, gdy jest wypite

przed posiłkiem oraz w godzinach wieczornych. Piwo ma również pewną wartość odżywczą. Jako napój powstały z

wyciągu słodowego, do którego przeszły cenne i odżywcze składniki, ma wysoce przyswajalne związki azotowe i cukrowe,

sole mineralne oraz witaminy B l , B 2 , B 6 , PP i inne.

Do produkcji piwa stosowany jest specjalny jęczmień browarny dwurzędowy, jary, z którego po skiełkowaniu

otrzymuje się słód. Proces kiełkowania trwa 5-8 dni. Wyrośnięte kiełki maja około 10-15 mm długości. W niektórych krajach

zamiast słodu jęczmiennego dozwolone jest częściowe użycie ryżu, kukurydzy, prosa, cu kru zwykłego, cukru

ziemniaczanego, maltozy i syropów. Nasze normy do produkcji piw browarnianych dopuszczają też dodatek innych zbóż

niesłodowanych, a nawet użycie płatków zbożowych. Podczas kiełkowania w jęczmieniu na stępuje scukrzenie skrobi oraz

zachodzą procesy enzymatyczne, które doprowadzają do zafermentowania powstałych w sło dzie cukrów.

Charakterystyka piw

Piwa dzielą się zasadniczo na lekkie o zawartości ekstraktu wyjściowego (przed fermen tacją) do 10% wagowych i

alkoholu 2,2-4,4% obj. pełne o zawartości ekstraktu wyjściowego 10-15% wag. i alkoholu 4,2-6,3% obj. oraz mocne, o

zawartości ekstraktu wyjściowego 15-22% wag. i więcej oraz alkoholu 6,3-8,2% objętości.

Jest wiele gatunków piw różniących się między sobą barwą, smakiem i składem chemicznym. Typ piwa zależy głównie od

mocy brzeczki wyjściowej, od barwy użytego słodu (piwa jasne i ciemne) oraz od ilości dodanego chmielu. Piwa ciemne,

sporządzane ze słodu ciemnego (karmelizowanego), mają, w odróżnieniu od jasnych, swoisty słodowo-chmielowy zapach

i słodkawokarmelowy gorzkawy smak.

Złocisty, musujący napój z piękną pianką jest dość łatwy do sporządzenia w warunkach domowych. Zamiast

drożdży piwnych można użyć drożdży piekarskich, pod warunkiem że będą świeże i czyste . Rozmnażają się one szybko,

przerabiając cukier na alkohol i dwutlenek węgla. Postępując dokładnie według wskazań zawartych w recepturach,

szybko i bez trudu uzyska się dobrze nasycone dwutlenkiem węgla piwa domowe, które pienić się będą równic dobrze,

jak piwa produkowane w browarze, będą też pożywne i orzeźwiające. Ich walory smakowe regulować można według

własnych, indywidualnych upodobań (bardziej gorzkie lub bardziej słodkie).

Fermentacja brzeczki piwnej powinna się odbywać w takich naczyniach (beczułce, pojemn iku plastykowym czy

balonie), w których otwory można nakryć lekko dopasowaną przykrywką lub lekko nałożon ą zakrętką, tak aby

wytwarzająca sic piana i dwutlenek węgla w czasie fermentacji mógł swobodnie uchodzić, a dostęp powietrza z zewnątrz

był utrudniony. Można również zastosować rurkę fermentacyjną używaną przy fermentacji win. Fermentacja burzliwa piwa

trwa od 4 do 6 dni, po czym po oddzieleniu piwa z osadu następuje „cicha" - butelkowa fermentacja pod szczelnym

zamknięciem, która zapewnia dużą zawartość dwutlenku węgla w butelce. Najlepsze butelki do piw domowych, to butelki

po winie lub wódce z zakrętką metalową, butelki plastykowe do napojów gazowanych do wielokrotnego używania, tzw.

zwrotne (grubo-ścienne), o pojemności 1.5-2 l oraz typowe, tradycyjne butelki do piwa zamykane pałąkiem, z gumową

uszczelką. Zawartość alkoholu w piwach domowych wynosi przeciętnie 3-4% objętościowo. Podobnie jak produkowanych

w browarze, również piw gotowych robionych w domu nie należy przetrzymywać dłużej niż 7-10 dni, gdyż po tym czasie

napój kwaśnieje i nadmiernie się burzy. Przy wyrobie piwa należy zachować szczególną czystość, aby nie dopuścić do

jego skwaśnienia.

Piwa należy pić zawsze dobrze oziębione.

Receptury piw domowych

Piwo ciemne I (10l)

1,2 l jęczmienia

0,25 kg cukru

30 g chmielu

3 Ł. karmelu

11 l wody

20 g drożdży

Jęczmień zrumienić na patelni na kolor jasnobrunatny, zemleć i gotować w 6 l

wody przez 3 godz. Odstawić i dopełnić wodą (przegotowaną) do pierwotnej ilości. Osobno zrobić wywar z chmielu w 2 l

wody, rozpuścić cukier w 3 l gorącej wody, wszystko razem zmieszać i ostudzić do temp. 22-25 °C Dodać rozpuszczone

w 1 szklance ciepłej wody drożdże oraz karmel i odstawić w lekko przykrytym naczyniu, napełnionym do 3/4 pojemności, w

ciepłe miejsce na 24 godz. Następnie przecedzić piwo przez płótno do czystych butelek, napełniając je do 3/4

pojemności, zamknąć szczelnie metalowymi zakrętkami i odstawić do chłodnego pomieszczenia. Po 5-6 dniach będzie

gotowe. Pić piwo o temp. 12-14°C

Piwo ciemne II (10 l)

1 l jęczmienia

0,25 kg cukru

20 g chmielu

11 l wody

20 g drożdży

3 Ł. karmelu

Zrumienić jęczmień na blasze w piekarniku na jasnobrunatny kolor, zemleć w elektryczn ym młynku do kawy i gotować z 6 l

wody przez 3 godz. Oddzielnie ugotować chmiel w 2 l wody. a cukier rozpuścić na gorąco w 3 l wody. Wszystko zmieszać

dodając karmel. Gdy brzeczka ostygnie do temp. 25 °C, dodać rozmnożone drożdże w szklance letniej wody, zamieszać

i wlać do czystego gąsiora, napełniając go do 3/4 pojemności, szyjkę zaś obwiązać gazą. Po 24 godz. rozlać piwo

przecedzone przez płótno do czystych butelek, do 3/4 pojemności, szczelnie zamknąć na krętkami lub pałą-kami z

uszczelką gumową i przenieść do chłodnej piwnicy. Pić piwo po tygodniu, o temp. 10-12 °C.

Piwo ciemne III (10 1)

2,5 kg kawy zbożowej (popularnej)

0,35 kg cukru

20 g chmielu

11 l wody

20 g drożdży

Zalaną zimną wodą kawę i cukier gotować przez 1 godz., dodać chmiel i gotować jeszcze przez 30 min., po czym

ostudzić i przecedzić przez płótno. Uzupełnić brzeczkę wodą do 10 l , podgrzać do temp. 22-25 °C, dodać rozpuszczone

w 1 szklance ciepłej wody drożdże i lekko przykryć naczynie, napełniając je do 3/4 po jemności, i odstawić w ciepłe miejsce

na 24 godz. Następnie przecedzić piwo przez płótno do czystych butelek, zamknąć je szczelnie metalowymi zakrętkami i

odstawić w chłodne miejsce. Po 2 dniach będzie gotowe. Pić piwo o temp. 12-14 °C.

Piwo ciemne podpiwkowe (10 1)

1 paczka podpiwku

0,6 g cukru

10 l wody

10 g drożdży

Do wrzącej wody dodać podpiwek i gotować ok. 10 min., po czym przecedzić przez płótno (rozłożone na sicie) i ostudzić

do temp. 25 °C, dodać drożdże rozpuszczone w jednej szklance letniej wody, wymieszać i dodać cukier, mieszając aż do

całkowitego rozpuszczenia. Następnie brzeczkę rozlać do czystych butelek napełnionych do 3/4 pojemności, szczelnie

zamknąć nakrętkami lub pałą-kami z uszczelką gumową i odstawić w ciepłe miejsce o temp. ok. 25 °C. Następnie

przenieść do chłodnego pomieszczenia o temp. 12-15 °C. Będzie gotowe już po 3-5 dniach. Pić piwo o temp. 10-12 °C.

Piwo imbirowe - Ginger beer (10 l)

1 kg cukru

40 g mielonego imbiru

5 cytryn

10 l gorącej wody

40 g drożdży

Sok wyciśnięty z cytryn dodać do wody wraz z 3 skórkami z cytryn pokrojonymi w paseczki, domieszać cukier i imbir.

Doprowadzić płyn do temp. 22-25 °C, dodać rozpuszczone w 1 szklance ciepłej wody drożdże, zamieszać, naczynie lekko

przykryć, napełniając je do 3/4 pojemności, i odstawić w chłodne miejsce. Następnego dnia przecedzić piwo przez płótno,

rozlać do czystych butelek, napełniając je do 3/4 pojemności, szczelnie zamknąć metalowymi zakrętkami i odstawić w

ciepłe miejsce na 2-3 dni, po czym przenieść je do chłodu. Pić po kolejnych 2 dniach, o temp. 8-10 °C.

Piwo jałowcowe (10 1)

0,5 l jęczmienia

0,5 kg rozgniecionych suszonych jagód jałowca

0,30 kg cukru

20 g chmielu

11 l wody

20 g drożdży

Jęczmień zalać (przykryć) wodą i odstawić na 24 godz. Następnie odcedzić przez sito, przełożyć ziarno do miski, nakryć ją

wilgotną serwetką i odstawić. W ciągu dnia kilka razy mieszać ostrożnie, aby się ziarno nie zaparzyło. Gdy jęczmień puści

kiełki (dł. 2-3 mm) wyjąć słód i wypiec go na blasze w średnio nagrzanym piekarniku n a kolor złocisty, mieszając od czasu

do czasu. Wysuszony słód zemleć, zalać 11 l wody i gotować razem z jałowcem, chmielem i cukrem przez godzinę. Do

ostudzonej do temp. 22-25 °C brzeczki dodać rozpuszczone w 1 szklance ciepłej wody drożdże i odstawić lekko przykryte

naczynie napełnione do 3/4 pojemności w ciepłe miejsce na 24 godz. Następnie przecedzić piwo przez płótno do

czystych butelek, napełniając je do 3/4 pojemności, zamknąć szczelnie metalowymi zakrętkami i odstawić do chłodnego

pomieszczenia na 5-7 dni. Pić piwo o temp. 10-12 °C.

Piwo jasne I (10 l)

1 l jęczmienia

0,25 kg cukru

20 g chmielu

11 l wody

20 g drożdży

W celu zrobienia z jęczmienia słodu, należy namoczyć jęczmień na 24 godz., następnie przecedzić przez sito, włożyć

jęczmień do kuwety (miski), nakryć mokrą ścierką i mieszać w ciągu dnia kilka razy, aby się nie zagrzał, trzymając go tak

długo, aż wypuści kiełki. Następnie słód dokładnie wysuszyć na blasze piekarnika w niezbyt wysokiej temperaturze, po

czym zemleć go w elektrycznym młynku do kawy i gotować w 6 1 wody przez 3 godz. Oddzielnie ugotować chmiel w 2 l

wody, a cukier rozpuścić na gorąco w 3 l wody. Wszystko zmieszać, a gdy brzeczka ostygnie do temp. 25 °C, dodać

rozdrobnione drożdże w jednej szklance letniej wody, zamieszać i wlać do czystego gąsiora napełniając go do 3/4

pojemności, szyjkę zawiązać gazą. Po 24 godz. rozlać piwo przecedzone przez płótno do czystych butelek do 3/4

pojemności, szczelnie zamknąć butelki nakrętkami lub pałąkami z uszczelką gumową i przenieść do chłodnej piwnicy. Pić

piwo po tygodniu, o temp. 8-10 °C.

Piwo jasne II (10 l)

0,15 l jęczmienia

11 l wody

20 g chmielu

50 g zmielonego ryżu

Na patelni upalić jęczmień na kolor złocisto brunatny (nie przypalić!), dodać 6 l wody i gotować przez 3 godz. na małym

ogniu. Odstawić i dopełnić wodą (przegotowaną) do pierwotnej ilości. Oddzielnie zrobić wywar z chmielu w 2 1 wody,

rozpuścić cukier w 3 l gorącej wody, wszystko razem zmieszać i ostudzić do temp. 22-25 °C. Dodać rozpuszczo ne w 1

szklance ciepłej wody drożdże i odstawić brzeczkę piwną w lekko przykrytym naczyniu , napełnionym do 3/4 pojemności, w

ciepłe miejsce na 48 godz. W połowie fermentacji dodać ryż. Przecedzić piwo przez płó tno do czystych butelek,

napełniając je do 3/4 pojemności, zamknąć szczelnie metalowymi zakrętkami i odstawić w chłodne miejsce. Po 5-6 dniach

będzie gotowe. Pić piwo o temp. 10-12 °C.

Piwo jasne III (10 l)

1,5 l jęczmienia

1, 5 kg cukru

100 g chmielu

40 g drożdży

11 l wody

Jęczmień zalać ciepłą wodą i moczyć przez 5-6 godz., aż do na-pęcznienia. Wodę zlać i ziarno umieścić w garnku

kamiennym lub emaliowanym, przykryć naczynie serwetką złożoną w trzy warstwy i odstawić na około 2 tygodnie, aż do

chwili, gdy ziarno puści kiełki długości 1-1,5 cm. Skiełkowane ziarno (słód) wsypać d o drugiego garnka i zalać 7 l ciepłej

wody, po czym gotować ok. 3 godz. Tymczasem sporządzić syrop z cukru i wody, po czym składniki zagotować. Chmiel

włożyć do emaliowanego garnka, wlać pozostałą część wody i gotować ok. 3 godz. Brzeczkę wraz z wywarem

chmielowym zmieszać i przecedzić, dodać syrop cukrowy, wymieszać i ostudzić płyn do temp. 30 °C, następnie dodać

drożdże rozpuszczone w szklance letniej wody i dobrze zamieszać. Całość wlać do czystego gąsiora do 3/4 pojemności, i

odstawić w ciepłe miejsce na 24 godziny. Następnie przecedzić piwo przez płótno, wlać do czystych butelek, napełniając

je do 3/4 pojemności, szczelnie zamknąć zakrętkami metalowymi lub pałąkami z uszczelką gumową i odstawić do

chłodnego pomieszczenia na 7 dni. Pić piwo o temp. 8-10 °C.

Piwo jasne lekkie staropolskie (10 l)

0,4 kg żyta

0,4 kg jęczmienia

0,8 kg mąki razowej

0,25 kg mąki gryczanej

ok. 12 l wody

60 g drożdży

W celu zesłodowania zboża namoczyć je na 24 godz., potem przecedzić przez sito, włożyć do kuwety lub miski, nakryć

mokrą ścierką i mieszać w ciągu dnia kilka razy, aby zboże się nie zagrzało. Trzymać tak aż do wypuszczenia kiełków (2-3

mm). Następnie słód dokładnie wysuszyć na blasze w piekarniku na kolor złocisty, w niezbyt wysokiej temperaturze, po

czym zemleć w elektrycznym młynku do kawy. Słód z mąką razową zaparzyć w garnku lub misce gorącą wodą (1,25 l ),

razem wymieszać, aby ciasto miało konsystencję jak na kładzione kluski i trzymać w cieple 12 godz. Następnie ciasto

włożyć do 15-litrowego pojemnika, wymieszać z 10 l przegotowanej i ostudzonej wody i odstawić w spokoju na godzinę.

Osobno mąkę gryczaną wraz z drożdżami zarobić z wodą na gęste ciasto i odstawić na 3-4 godz., aby się podniosło.

Roztwór słodowy przecedzić przez sito i połączyć je z ciastem gryczanym, w drugim podobnym, czystym pojemniku,

dobrze wymieszać i uzupełnić wodą do pojemności 12 l , pozostawiając pojemnik w cieple (25-30 °C) pod lekkim

przykryciem na 5-6 godz. Po wymieszaniu piwo przecedzić przez płótno i wlać do czystych butelek do 3/4 pojemności,

szczelnie je zamknąć metalowymi nakrętkami lub pałąkami z uszczelką gumową i przenieść do chłodnej piwnicy. Piwo jest

bardzo orzeźwiające, smaczne, dobrze się pieni i musuje, można je przechowywać kilka tygodni. Pić piwo o temp. 8-10

°C.

Piwo miodowe (10 l)

1,5 kg miodu pszczelego

20 g chmielu

20 g kwiatu lipowego

10 g jałowca

9 l wody

20 g drożdży

Sporządzić brzeczkę miodową, gotując miód z wodą i przyprawami przez 30 min., przeced zić przez płótno, ostudzić i

uzupełnić wodą do 10 l , doprowadzając do temp. 22-25 °C oraz dodać rozpuszczone w 1 szklance ciepłej wody drożdże.

Potem lekko przykryte naczynie, napełnione do 3/4 pojemności, odstawić w ciepłe miejsce. Po 5-6 dniach przecedzić

piwo przez płótno i wlać ponownie do czystego naczynia (balonu), które należy zamknąć (zakorkować) szczelnie na

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: