INFLUENZA - Grypa, Hiszpanka i Grypa Ptasia - Leczenie a Urok Propagandy.pdf

(1191 KB) Pobierz
424239253 UNPDF
Artykuł pobrano ze strony eioba.pl
INFLUENZA - Grypa, Hiszpanka i Grypa Ptasia - Leczenie a Urok Propagandy
Grypa od tysięcy lat atakuje ludzi. Ptasia grypa znana jest zaledwie sto lat. Leczenie przeziębień i grypy to dobrze znane
zagadnienie medycyny naturalnej od tysiącleci. Wybijanie milionów sztuk drobiu może być dochodowym zajęciem dla
zwalczających się konkurencyjnych firm. Media dzięki panice zarabiają pieniądze.
I. GRYPA - INFLUENZA
Grypa to ostra choroba zakaźna układu oddechowego wywołana zakażeniem wirusem grypy. Według
Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) rocznie zapada na tę chorobę około 100 milionów ludzi na
całym świecie. Grypa przenosi się pomiędzy ludźmi drogą kropelkową (np. podczas kichania), a
największa ilość zachorowań występuje podczas sezonowych epidemii, powodując ostre objawy
uniemożliwiające pracę osobom czynnym zawodowo. Choroba najczęściej atakuje w porze jesiennej,
wczesną zimą i podczas przesilenia wiosennego. Epidemie grypy powodują znaczne koszty społeczne
i niekiedy mają zasięg kontynentalny lub światowy, dlatego grypa wymaga globalnej koordynacji
epidemiologicznej. W większości przypadków zachorowanie na grypę powoduje obłożną chorobę, w
części przypadków mogą występować powikłania i zdarzają się też przypadki śmierci, szczególnie u
dzieci, osób starszych i obciążonych innymi, dodatkowymi poważnymi chorobami. Materiał genetyczny
wirusa (genom) ma postać RNA, zawartego w lipidowo-białkowej kulistej otoczce (nukleokapsyd).
Wirus grypy penetruje do komórek nabłonka dróg oddechowych, gdzie infekuje je. W komórkach
zachodzi replikacja wirusa i już po 6 godzinach nowe cząsteczki wirusa są uwalniane i mogą zakażać
następne komórki.
Ryc. Wirus Influenza, czyli Grypy
Grypa trapiła ludzkość od stuleci. Opisana
została już przez Hipokratesa w roku 412 p.n.e.
Pierwszy raz pandemię grypy w Europie
zanotowano w wieku XVI. Kolejne fale
zachorowań na grypę pojawiały się, co
kilkadziesiąt lat. W wieku XX wystąpiło szereg
epidemii grypy, oraz jedna pandemia.
Najbardziej zjadliwa grypa pojawiła się po I
wojnie światowej i pochodziła od ptaków. Był to
szczep H1N1, który wywołał pandemię choroby
nazwanej grypą Hiszpanką, trwającą dwa lata.
Mniej groźnie epidemie zanotowano pod
koniec lat 5-tych oraz dziesięć lat później.
Lokalnie grypa rozprzestrzeniała się w
Hongkongu lub innych rejonach Azji. Rozwój
odporności wśród ludzi oraz szczepienia
przyczyniły się do ograniczenia rozwoju grupy
w latach 80-tych i 90-tych XX wieku. W latach
1918-1919 przez świat przetoczyły się 3 fale
największej i najbardziej zabójczej pandemii
grypy w historii, która zyskała miano grypy
"hiszpanki". Ocenia się, że zachorowało ponad
500 mln osób, a sama grypa pochłonęła ona 50 do 100 mln ofiar, czyli w sumie więcej niż I wojna
światowa. W Polsce w okresie od 8 do 15 marca 2007 roku zanotowano 42.946 przypadków
zachorowań i podejrzeń zachorowań na grypę. Średnia dzienna zapadalność wyniosła 14,1 osób na
100 tysięcy mieszkańców.
424239253.002.png
Zarażanie Grypą
Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową, w przypadku, gdy osoba chora kaszle, bądź kicha kropelki
śliny zawierające wirus mogą osadzać się na błonie śluzowej przy ustach i nosie osoby przebywającej
blisko chorego. Wirus rozwija się w nowym organizmie powodując grypę. Zakażenie może także
nastąpić przez kontakt bezpośredni, jeśli człowiek chory dotyka swych usta lub nosa, a następnie, np.
wita się z kimś w ten sposób, wirus zostaje przeniesiony. Zakażony człowiek powoduje
rozprzestrzenianie się wirusa już od 1- 6 dni przed wystąpieniem objawów choroby, a także do
tygodnia po ustąpieniu symptomów choroby. Zarażenie ma miejsce najczęściej, gdy przy wdechu wirus
osiada w jamie nosowo- gardłowej, tchawicy lub drzewie oskrzelowym. Początkowo zakażony, a
później zniszczony zostaje nabłonek migawkowy, niekiedy potrzeba miesiąca na jego całkowite
odbudowanie. Grypa może przebiegać w postaci oddechowej, nerwowej z objawami zapalenia opon
mózgowych i jelitowej.
Objawy Grypy
* wysoka gorączka
* bóle kostno-mięśniowe
* bóle głowy
* ból gardła
* drapanie w gardle
* suchy kaszel
* katar i kichanie
* podrażnienie oczu
* znaczne osłabienie
* dreszcze
Większość pacjentów, którzy zapadną na grypę, wraca do zdrowia w ciągu od jednego do dwóch
tygodni. Każdego roku kilkadziesiąt milionów Amerykanów (od 10% do 20% populacji) zostaje
zarażonych grypą. Średnio każdego roku w USA konieczna jest hospitalizacja 114 tysięcy chorych na
grypę, a u 36 tysięcy kończy się ona zgonem pacjenta. Główną przyczyną śmierci nie jest sama grypa,
ale występujące po niej powikłania. Każdego roku na całym świecie na ich skutek życie tracą ponad 2
mln ludzi. Większość zgonów dotyczy pacjentów w wieku powyżej 65 lat lub młodszych, ale
osłabionych przez inne niż grypa choroby. Grypa może być też niebezpieczna dla niemowląt oraz
małych dzieci. W przypadku niewłaściwego leczenia albo jego braku nawet pacjenci w sile wieku mogą
nabawić się poważnych komplikacji. Jeśli nie występują powikłania, ostre objawy choroby utrzymują
się 2-3 dni, gorączka do 5 dni. Osłabienie, zmęczenie, nadmierna potliwość mogą utrzymywać się
około tygodnia.
Powikłania Grypy
Powikłania po grypie występują u około 6% chorych. Pojawiają się one z reguły po dwóch tygodniach
od zachorowania. Dotyczą przede wszystkim osób po 65 roku życia, osób cierpiących na choroby
przewlekłe oraz dzieci do czwartego roku życia.
* Ze strony układu oddechowego:
o) zapalenie zatok obocznych nosa
o) zapalenie krtani
o) zapalenie oskrzeli
o) zaostrzenie przewlekłych chorób układu oddechowego takich jak astma oskrzelowa czy POChP
o) zainicjowanie astmy oskrzelowej
o) niewydolność oddechowa w przebiegu tych chorób
* Ze strony układu krążenia:
o) zapalenie mięśnia sercowego
o) zapalenie osierdzia
424239253.003.png
o) nagły zgon sercowy
o) dekompensacja przewlekłej niewydolności krążenia
* Ze strony ośrodkowego układu nerwowego:
o) splątanie, nasilenie zmian otępiennych u osób starszych
o) napady drgawkowe (zwłaszcza u dzieci pod postacią drgawek gorączkowych)
o) zapalenie mózgu lub zapalenie opon mózgowych
* Ze strony innych narządów:
o) ostre zapalenie ucha środkowego
o) zapalenie mięśni
o) ostra niewydolność nerek
o) zapalenie spojówek
o) zaostrzenie lub dekompensacja różnych chorób przewlekłych (np. cukrzycy)
* Zespół Reye'a (w przypadku podawania kwasu salicylowego)
* Zespół Guillaina-Bárrego (porażenie wstępujące)
Najczęstsze Powikłania Grypy
Powikłania mogą być powodowane przez sam wirus grypy lub nadkażenia bakteryjne. W wyniku
zajęcia przez wirusy nabłonka dróg oddechowych następuje niszczenie jego rzęsek, co pozbawia
organizm skutecznej ochrony przed wnikaniem bakterii i stanowi dla nich swego rodzaju zaproszenie
dla zajmowania dróg oddechowych. Najczęściej spotykanymi patogenami są wówczas: Streptococcus
pneumoniae, Staphylococcus aureus oraz Haemophilus influenzae. Szczególnie niebezpieczne
wydaje się być nadkażenie gronkowcem. W tym przypadku obserwuje się pewien synergizm działania
tych dwóch drobnoustrojów mogący zakończyć się wstrząsem toksycznym. Najczęstszymi powikłaniami
grypy są zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc. Do częstych następstw grypy należą również zapalenie
ucha i zatok. W przebiegu grypy zaostrzeniu ulegają procesy przewlekłe takie jak astma, choroby płuc,
choroby układu krążenia.
Rzadkie Powikłania Grypy
W przebiegu grypy rzadziej występują powikłania ze strony układu nerwowego. Zaliczamy tu:
zapalenia nerwów obwodowych, zapalenie wielonerwowe, zapalenie Guillaine-Barre, zapalenie
rdzenia kręgowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie mózgu (jego przebieg jest
dramatyczny - towarzyszy mu utrata świadomości następująca w przeciągu kilku godzin). Znane są
również powikłania ze strony układu krążenia: zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia. U
kobiet w ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze, może wystąpić poronienie. Zgony dotyczą głównie
osób po sześćdziesiątym roku życia - tylko 5% wszystkich powikłań letalnych stanowią osoby do
sześćdziesiątego roku życia.
Różnicowanie Grypy od Przeziębienia
Najistotniejszym i najtrudniejszym problemem jest różnicowanie grypy ze "zwykłym przeziębieniem".
Przeziębienie jest łagodną infekcją trwającą kilka dni. Występuje przez cały rok z wyjątkiem miesięcy
letnich. W ciągu roku możemy przejść nawet kilka takich infekcji. Zarażenie następuje drogą
kropelkową lub poprzez kontakty bezpośrednie. Wirusy, które między innymi wywołują objawy
przeziębienia, należą do następujących rodzin: rhinwirusy (wywołujące ponad połowę przeziębień),
myksowirusy, RS wirusy, parainfluenza wirusy, paramyksowirusy. Odróżnienie tych stanów
chorobowych bez badań serologicznych może stanowić duży problem diagnostyczny.
Różnicowanie w Tabeli
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^grypa - przeziębienie
początek objawów: ------------------------ nagły - powolny
424239253.004.png
gorączka powyżej 39°C z dreszczami
(lub przynajmniej pow. 37,8°C): ------- często - rzadko
bóle głowy, mięśni i stawów: ------------ silne - mniej nasilone
krańcowe wyczerpanie: ----------------- często - rzadko
suchy kaszel: ----------------------------- często - rzadko
kichanie: ----------------------------------- rzadko - często
chrypka: ----------------------------------- rzadko - często
powikłania: ------------------------------- często - rzadko
szczepionka: ---------------------------- dostępna - brak
Grupy Podwyższonego Ryzyka
Do grup podwyższonego ryzyka zarażenia się grypą należą:
* osoby po 65 roku życia,
* dorośli i dzieci z przewlekłymi chorobami układu krążenia, bądź przewlekłymi chorobami układu
oddechowego, a także z przewlekłymi chorobami nerek, przewlekłe choroby metaboliczne (m. in.
cukrzycę),
* osoby z immunosupresją, wirusem HIV, nowotworami,
* osoby z zaburzeniami odporności, chorujący na infekcje bakteryjne i wirusowe
* nosiciele paciorkowców, gronkowców, pałeczki Haemophilus.
Typy Wirusa Grypy
Wirus grypy występuje w 3 odmianach: A, B i C. A i B są przyczyną ciężkich zachorowań, które mogą
osiągać rozmiary epidemii, natomiast typ C powoduje zachorowania o lżejszym przebiegu i nie
wywołuje epidemii. Dopiero w 1933 roku po raz pierwszy udało się wyizolować wirus grypy, a dokonało
tego trzech badaczy: Smith, Andrews, Laidlow. Wirusy grypy mają wielkość od 80 - 120 μm, ich rdzeń
zbudowany jest z kwasu rybonukleinowego (RNA) oraz specyficznego białka nukleoproteiny i otoczony
jest otoczką białkową. W zależności od charakteru nukleoproteiny wirusy grypy podzielono na trzy
klasy oznaczane literami A, B i C.
Wirus Grypy A
Wirus grypy A występuje u ludzi i zwierząt (świnie, konie, foki, wieloryby oraz ptaki). Genom wirusa
stanowi jednoniciowy RNA, mający 8 segmentów i charakteryzuje się w porównaniu do innych typów
znaczną genetyczną zmiennością związaną z występowaniem mutacji i reasortacji genetycznej.
Poszczególne typy mają zwykle zdolność zakażania tylko jednego gospodarza. Uważa się, że
rezerwuarem wirusa grypy A jest ptactwo wodne. Wirus grypy A można poddać dalszej klasyfikacji w
oparciu o typy białek tworzących otoczkę białkową (hemaglutynina HA lub H) oraz neuraminidazy (NA
lub N). Białka te są niezbędne do poprawnej replikacji wirusa. Wyróżniono 15 podtypów HA oraz 9
podtypów NA, co daje łącznie 135 możliwych kombinacji segmentów genowych i powoduje istnienie
ogromnej różnorodności tego podtypu wirusów. Obecnie najpowszechniejsze są szczepy wirusa
oznaczone jako H1N1 oraz H3N2. Poszczególne szczepy oznacza się określając rodzaj, miejsce
wyizolowania zarazka, numer próbki, rok oraz typ hemaglutyniny i neuraminidazy np. A/Moscow/10/99
(H3N2) czy B/Hong Kong/330/2001.
Wirus Grypy B
Wirus grypy B występuje tylko u ludzi. Genom wirusa składa się z jednoniciowego RNA podzielonego
na 8 segmentów. Rodzaj B ma tylko po jednym podtypie HA i NA.
Wirus Grypy C
Wirus grypy C występuje u ludzi i świń. Powoduje tylko lekkie infekcje, np. zapalenie spojówek i nie
424239253.005.png
powoduje występowania epidemii. W odróżnieniu od typów A i B, jednoniciowy RNA ma tylko 7
segmentów, a cząsteczka wirusa nie posiada białka neuraminidazy, za to jest wyposażona w
dodatkowe białko HEF.
Epidemiologia
Duża zmienność genetyczna wirusa grypy prowadzi do powstawania co kilkadziesiąt lat bardzo
groźnych szczepów, które wywołują pandemie. W XX wieku miały miejsce trzy takie pandemie w latach
1918-1919 (grypa hiszpanka), 1957 i 1968. Wirus grypy przyczynił się do śmierci milionów ludzi.
Naukowcy przypuszczają, że głównym źródłem nowych szczepów wirusów mogą być ptaki. Rodzaj A
najczęściej powoduje epidemie i pandemie. Jest to możliwe dzięki zdolności tego wirusa do
podlegania skokom antygenowym. Wirus potrafi relatywnie szybko zmieniać strukturę białkową swojej
otoczki, dzięki czemu przeciwciała osób, które już raz chorowały na grypę nie są w stanie rozpoznać
nowego szczepu wirusa jako zagrożenia. Wirusy z rodzajów B i C zdolne są wyłącznie do przesunięcia
antygenowego, co nie pozwala im na tak łatwe zmylenie mechanizmów odpornościowych zwierząt.
Grypa, która bardzo szybko się rozprzestrzenia oraz powoduje epidemie czy pandemie, a chorzy nie
reagują na leczenie, nazywana jest supergrypą. Nie jest to jednak określenie stosowane w medycynie.
Genetyka
Wirus A przechowuje swój genom w postaci ośmiu niezależnych liniowych odcinków odwrotnego RNA.
Każdy z nich zawiera jeden gen, ale dwa z nich zawierają więcej niż jeden punkt startowy. Podczas
translacji RNA geny te mogą być odczytywane przez rybosom na dwa sposoby co daje po dwie
odmiany białek. Dzięki podziałowi na segmenty możliwa jest wymiana genów pomiędzy dwoma
wirusami pasożytującymi na tej samej komórce. Przypomina to trochę mieszanie się genów u
organizmów wyższych podczas rozmnażania płciowego. Jednak takie krzyżowanie się genów
występuje bardzo rzadko. Szczególnie nieprawdopodobne jest spotkanie się w tej samej komórce
wirusa potrafiącego zarażać ludzi oraz innego przenoszonego przez zwierzęta. W takiej sytuacji może
powstać zupełnie nowy szczep zdolny do wywołania pandemii. Aby doszło do tej mało
prawdopodobnej sytuacji człowiek lub zwierzę (np. świnia) musi się zarazić ludzkim oraz zwierzęcym
wirusem w tym samym momencie.
GRYPIA HISZPANKA - PANDEMIA
Pandemia grypy w latach 1918-1919 (hiszpanka) - pandemia, która miała miejsce w latach 1918-1919,
znana pod potoczną nazwą "hiszpanka" była pandemią wywołaną przez wyjątkowo groźną odmianę
podtypu H1N1 wirusa A grypy. Pochłonęła ona jak się ocenia od 50 do 100 mln ofiar śmiertelnych na
całym świecie. Była to jedna z największych pandemii w historii ludzkości, w przebiegu której
zachorowało ok. 500 mln ludzi, co stanowiło wówczas 1/3 ludzkości. Pandemia przetoczyła się w
okresie 12 miesięcy w latach 1918-1919, w trzech osobnych falach, przez Europę, Azję, Afrykę i
Amerykę Północną. Żadna część świata nie została oszczędzona, chociaż Australia, dzięki
wprowadzeniu szczelnej blokady transportu morskiego ustrzegła się zawleczenia grypy aż do 1919
roku (kiedy nie była ona już tak zabójcza). Wiosną 1918 roku wystąpiła pierwsza fala pandemii. Była
ona wysoce zakaźna, ale nie powodowała znacznej śmiertelności. Druga fala która rozpoczęła się we
wrześniu 1918 roku odznaczała się niezwykle wysoką śmiertelnością, natomiast trzecia miała miejsce
w 1919 r. Osoby, które przechorowały w pierwszym ataku epidemii, wykazywały odporność na
zachorowanie w następnych falach zachorowań. W czasie pandemii poddawano w wątpliwość czy
rzeczywiście zachorowania były spowodowane przez grypę. Pierwsza fala miała stosunkowo łagodny
jak na grypę przebieg, natomiast druga fala miała niespotykaną do tej pory śmiertelność. Śmierć ofiar
grypy hiszpanki była w większości powodowana przez wirusowe krwotoczne zapalenie płuc, które
zabijało w ciągu kilku pierwszych dni zachorowania. W wypadkach kiedy pacjent przeżył pierwszą
krytyczną fazę choroby, często przyczyną zgonu było bakteryjne zapalenie płuc. Śmiertelność grypy
hiszpanki jest trudna do oceny, jednak na podstawie danych wojskowych, można ją ocenić na 5-10%.
W zamkniętych społecznościach śmiertelność była jeszcze wyższa.
424239253.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin