Mariusz Czylok Wersja demonstracyjna MARCINKOWI I JEGO RODZICOM. Obudzi� mnie natarczywy dzwonek telefonu. Zakl��em na dobry pocz�tek dnia i wyci�gn��em r�k� w poszukiwaniu s�uchawki. - Halo? - spyta�em. Przerywany sygna� oznacza�, �e nie by�o po��czenia. Dzwonek nadal ha�asowa�. To nie telefon, pomy�la�em. To dzwonek do drzwi. Przeczekam... zdecydowa�em. Ale... kto� by� bardziej uparty ni� ja. Dzwoni�... Wreszcie zdecydowa�em si� wsta� i zobaczy� kto to jest. Wsta�em z ��ka i uderzy�em si� kolanem w szafk�. Zabola�o. Jaki dzisiaj dzie�? Poniedzia�ek. No tak... to wszystko wyja�nia. Dzwonek przesta� ha�asowa�. Kto� zrezygnowa�. To dobrze. Jednak skoro ju� zmuszono mnie do tego abym wsta�, to p�jd� zobaczy� kto to by�. Mo�e zobacz� jeszcze kawa�ek plec�w mojego budzika. Za drzwiami by�o pusto. Nikogo ju� tam nie by�o. Ale... Na progu le�a�a zielona metalowa skrzyneczka. Dla mnie? Rozejrza�em si� jeszcze raz i tak jak za pierwszym razem, tak i teraz, nikogo nie zauwa�y�em. Podnios�em skrzynk� z progu - by�a troszeczk� ci�ka jak na swoje wymiary - i wnios�em j� do pokoju. Postawi�em skrzynk� na stole i obejrza�em j� ze wszystkich stron. Skrzyneczka mia�a oko�o dziesi�ciu centymetr�w wysoko�ci, dwudziestu szeroko�ci i oko�o p� metra d�ugo�ci. �adnych uchwyt�w. �adnych zawias�w i �rub. Metalowa. �adnej instrukcji. �adnych napis�w. Jedynie na g�rze centralnie umieszczony zosta� czerwony przycisk. Nacisn��? Zamy�li�em si�... przycisk a� wrzeszcza� b�agalnie aby go wdusi� do �rodka. Poderwa� mnie na r�wne nogi dzwonek do drzwi. Na progu sta� m�ody ch�opak z d�ugimi rudymi w�osami spi�tymi w kucyk. Zupe�nie nie pasowa� do popielatego garnituru w kt�ry kto� - najprawdopodobniej - musia� go wpakowa�. Niemo�liwe aby z w�asnej woli w�o�y� taki garnitur. U�miechni�te oblicze wskazywa�o raczej na to, �e nie przyby� tutaj we wrogich zamiarach. - Pan zabra� demo? - spyta�. - Prosz�? - tak mnie zaskoczy� tym pytaniem, �e szcz�k� musia�em chwyta� w locie aby nie rozbi�a si� na pod�odze. - Demo. Zielona skrzynka. Z metalu - wyja�ni�. - Tak... my�la�em... jest... - To dobrze... - powiedzia� i przepchn�� si� mi�dzy futryn�, a mn� do mieszkania. - Gdzie jest? - W pokoju... - nie czeka� na wyja�nienia. Szed� dalej. - Naciska� pan co�? - Nie... jeszcze... - To dobrze... chod� pan tutaj... - usiad� przy stole i przysun�� do siebie skrzynk�. - Wie pan co to jest? Obudzi�em si�. Mia�em ochot� w tej chwili wyrzuci� go�cia za drzwi i rzuci� w �lad za nim skrzynk�. Je�eli dosta�by ni� w g�ow� - nie by�oby to te� a� tak z�e... Obudzi� mnie... w poniedzia�kowy poranek... - Prosz� mnie wys�ucha� zanim cokolwiek pan zrobi - powiedzia� ch�opak widz�c moj� min�. Domy�li� si�, �e musia� przesadzi�. - Chcia�bym panu co� zaproponowa�. To jest co� rzeczywi�cie wspania�ego. Rozwa�a�em przez moment czy nie wyrzuci� go przez okno, ale co� spowodowa�o, �e na moment zmieni�em swoje mordercze plany - zbrodnicze instynkty powstrzyma�em - i poczeka�em na dalszy rozw�j wypadk�w. - Przybywam z przysz�o�ci prosz� pana - powiedzia� i automatycznie przypi��em mu do piersi karteczk� ze skierowaniem do zak�adu dla psychicznie chorych. - Mam tutaj - poklepa� zielon� skrzynk� - co�, co odmieni pana �ycie. Zamilk�. Zastanowi�em si� czy ju� dzwoni� do szpitala z informacj�, �e mam u siebie psychicznie chorego ch�opaka, czy te� poczeka� jeszcze troszeczk�... Co on tam mo�e mie� takiego, co odmieni� mo�e moje �ycie? Piwo? - Ta skrzyneczka to wersja demonstracyjna wspania�ego programu, kt�ry odmieni pa�skie �ycie - kontynuowa�. - Ale co... - Moment... zostawi� panu ten program i dam panu jeszcze co�... - po�o�y� na stole kartk� zape�nion� drobnym drukiem. - Czas prosz� pana. Dam panu czas na zastanowienie si� czy chcia�by pan otrzyma� ode mnie pe�n� wersj� programu. - Ale... - No w�a�nie... prosz� to najpierw przeczyta�... - wr�czy� mi kartk�. Przeczyta�em: "Wersja demonstracyjna pe�nego programu LOLA - wersja standardowa - bardzo ograniczona parametrami nagrania. Czas nagrania trzy minuty. Pe�nokrwista LOLA zabezpieczona w wersji demonstracyjnej przed kopiowaniem. Nie dotyka� LOLI w czasie odgrywania programu. W razie nieprzestrzegania powy�szej uwagi program ulega automatycznej kasacji." Nie mog�em powiedzie�, �e rozumia�em teraz co� wi�cej. - Tak sobie my�l�, �e potrzebuje pan troszeczk� czasu na oswojenie si� z my�l� o programie w pe�nej wersji - powiedzia� ch�opak. - Zostawiam pana teraz z wersj� demonstracyjn�. W razie gdyby chcia� pan skontaktowa� si� ze mn�, prosz� nacisn�� ten tutaj zielony guziczek. Po�o�y� na stole obok zielonej skrzyneczki ma�e urz�dzenie, kt�re przypomina�o pager. - Pojawi� si� do dziesi�ciu minut. - Mieszka pan w pobli�u? - W przysz�o�ci... - odpar� i wyszed�. * * * * * Wcisn��em czerwony przycisk. Wszed� lekko, bez zgrzyt�w. Pocz�tkowo nic si� nie wydarzy�o. Dopiero po dw�ch - trzech sekundach us�ysza�em cichy syk i obok sto�u zmaterializowa�a si� pi�kna m�oda dziewczyna ubrana w kr�tk� czerwon� sukienk�. D�ugie ciemne w�osy, wyra�nie zaokr�glone kszta�ty cia�a, tam gdzie to by�o potrzebne, �adna u�miechni�ta twarz z du�ymi zielonymi oczami. Popatrzy�a na mnie i u�miechn�a si� jeszcze szerzej. Nie mia�em poj�cia, �e mo�na tak szeroko si� u�miecha�. - Jestem Lola - odezwa�a si� mi�kkim g�osem. - Czy mog� co� dla ciebie zrobi�? Po raz drugi tego poranka musia�em podtrzymywa� szcz�k�. Co� dla mnie zrobi�? No... na pewno znalaz�oby si� par� dobrych pomys��w na wype�nienie dla Loli dnia... lub nocy... Po�era�em j� wzrokiem. To chyba normalne u zdrowego m�czyzny. Jak to by�o na tej kartce? "Pe�nokrwista LOLA zabezpieczona w wersji demonstracyjnej przed kopiowaniem. Nie dotyka� LOLI w czasie odgrywania programu." Czyli nic z tych pomys��w, kt�re wpada�y mi do g�owy. Nie dotyka�... - No tak Lola... - powiedzia�em wreszcie patrz�c jak porusza si� zgrabnie po pokoju. Zrobi�a rundk� po pomieszczeniu, stan�a ponownie obok sto�u i znikn�a. "Czas nagrania trzy minuty." No tak... rozumiem. Wersja demonstracyjna. Wcisn��em ponownie guzik. Cichy syk, a potem znowu ona: - Jestem Lola - odezwa�a si�. - Czy mog� co� dla ciebie zrobi�? - Tak. Wejd� na st�. Wersja demonstracyjna by�a ca�kiem dobrze przygotowana, je�eli Lola po chwili znalaz�a si� na stole. Lola reagowa�a na to co m�wi�. Przynajmniej wykonywa�a moje polecenia. - Zejd� - poleci�em. - Porozmawiamy. Zesz�a i znikn�a. Min�y trzy minuty... czas up�ywa� nieub�aganie. Ponownie wdusi�em g��boko czerwony przycisk... znowu syk i znowu Lola. - Jestem Lola - odezwa�a si�. - Czy mog� co� dla ciebie zrobi�? - Co potrafisz jeszcze? - spyta�em. Nie odezwa�a si�. Wersja demo nie mia�a opcji rozmowy. - Sta� na jednej nodze - rozkaza�em. Stan�a. - Usi�d�. Przysun�a sobie krzes�o i usiad�a. Robi�a co kaza�em. - Zdejmij sukienk� - wydaj�c to polecenie czu�em si� jak �winia. Czu�em, �e nadu�ywam swojej w�adzy. M�ska szowinistyczna �winia. Lola znikn�a. Blokada na to polecenie, czy te� sko�czy� si� czas wersji demo? Wcisn��em przycisk. - Jestem Lola - odezwa�a si�. - Czy mog� co� dla ciebie zrobi�? - Zdejmij sukienk� - teraz przesz�o mi to przez gard�o troszeczk� l�ej. Lola nie znikn�a, co oznacza�o, �e poprzednim razem jej znikni�cie zwi�zane by�o z up�ywem czasu, a nie z ograniczeniami programu. To dobrze. Mo�e si� rozebra�. Lola zrzuca�a powoli - bardzo powoli - czerwon� sukienk�. Powolutku rozpina�a zamek. Zsun�a jeden r�kaw. Potem drugi... - Szybciej - powiedzia�em. - Czas ucieka... I tak nie s�ysza�a takich polece�... nadal trwa�o to bardzo wolno... zbyt wolno. Kiedy stan�a przede mn� w czarnej bieli�nie min�y trzy minuty. Program demonstracyjny sko�czy� si�. Lola znikn�a. Czerwony guzik. Szybko... - Jestem Lola - odezwa�a si�. - Czy mog� co� dla ciebie zrobi�? - Tak mo�esz - odpar�em. - Szybko si� rozbieraj...! Lola wcale nie rozbiera�a si� szybciej. Tempo zrzucania z siebie sukienki by�o takie samo jak poprzednim razem. Powoli - bardzo powoli. Zsun�a jeden r�kaw, potem drugi... Deja-vu... - Szybciej - powiedzia�em. - Czas ucieka... ...zbyt wolno. Ponownie stan�a przede mn� w czarnej bieli�nie i w�a�nie wtedy min�y trzy minuty. Lola znikn�a. * * * * * Z wersji demonstracyjnej nie mia�em ju� szans wydusi� czego� wi�cej. To by�o wszystko na co by�o sta� ten program. Odtwarza�em nagranie jeszcze par� razy wydaj�c r�ne polecenia Loli. Zawsze znika�a. Trzy minuty i koniec. Poszed�em po m�otek i �rubokr�t. Tak zaopatrzony zabra�em si� do pracy nad skrzyneczk�. Kto� kto stworzy� ten program wiedzia� jak ma wykorzysta� pod�wiadomo�� ewentualnego klienta. Napatrz si� ch�opcze na demo - potem kup pe�n� wersj�. Informatycy... dziwni ludzie. Zawsze co� du�o obiecuj�... a potem... okazuje si�, �e mo�esz sobie poliza� cukierek przez szyb�... Wsadzi�em �rubokr�t w miejsce przycisku i przywali�em m�otkiem. Co� w �rodku zasycza�o, przez moment pojawi�a si� Lola, a zaraz potem znikn�a. Najpierw ona, potem skrzyneczka. Zosta�em sam. Wersja demonstracyjna zosta�a... skasowana? Przypomnia�em sobie o rudzielcu i odnalaz�em jego pager, czy kto tam wie jak si� nazywa�o to co zostawi�. Wcisn��em guzik. Rudy powiedzia�, �e pojawi si� do dziesi�ciu minut. Zobaczymy... * * * * * Min�o siedem minut i rudy dzwoni� do drzwi. Kiedy otworzy�em wpad� do �rodka tak jakby �ciga�a go horda ps�w. - Super, super - m�wi�. - Rozumiem, �e zdecydowa� si� pan na... - patrzy� na st�. Nie widzia� skrzyneczki. - Gdzie jest program? - spyta�. A zaraz potem doda�: - Niewa�ne pewnie bawi� si� pan w majsterkowicza... nie ma znaczenia. No to co? Kupuje pan? By�em zdecydowany. - Tak - potwierdzi�em. - Niez�a sztuka, co? - spyta� z krzywym u�miechem na twarzy. - Wiedzia�em, �e pana to ruszy. M�czy�ni lubi� takie dziewczyny... Usiad� przy stole i wype�ni� formularz zakupu. Tak to ...
ZuzkaPOGRZEBACZ