1. Glikozydy nasercowe i inne leki działające inotropowo dodatnio.doc

Glikozydy nasercowe i inne leki działające inotropowo dodatnio

Leki stosowane w chorobach serca mogą wywierać następujące działanie:

-        inotropowe dodatnie/ujemne

(zwiększanie/zmniejszanie siły skurczu mięśnia sercowego)

-        chronotropowe dodatnie/ujemne

(przyspieszenie/zwolnienie czynności serca)

-        dromotropowe dodatnie/ujemne

(przyspieszenie/zwolnienie przewodnictwa w układzie bodźcoprzewodzącym

-        tonotropowe dodatnie/ujemne

(zwiększenie/zmniejszenie napięcia mięśnia sercowego)

-        batmotropowe dodatnie/ujemne

(zwiększenie/zmniejszenie automatyzmu pozazatokowego serca)

I.       Glikozydy nasercowe

-        zwiększają siłę skurczu mięśnia sercowego (inotropowo +)

-        zwiększają pojemność wyrzutową serca

-        zwalniają czynność serca (chronotropowo -)

-        zwalniają przewodnictwo w układzie bodźcoprzewodzącym (dromotropowo -)

-        zwiększają napięcie mięśnia sercowego (tonotropowo +)

-        zwiększają przepływ nerkowy i diurezę

·         Zastosowanie:

-        niewydolność krążenia

-        zaburzenia rytmu serca z nadpobudliwości (migotanie przedsionków, trzepotanie przedsionków, tachykardia nadkomorowa)

·         Działania niepożądane:

-        zaburzenia żołądkowo-jelitowe

(nudności, wymioty, brak apetytu, biegunka)

-        zaburzenia rytmu serca i przewodnictwa

(skurcze dodatkowe, bloki przedsionkowo-komorowe, bradykardia)

-        zaburzenia neurologiczne

(bóle i zawroty głowy, żółte widzenie w aureoli, omamy, splątanie)

·         Przeciwwskazania:

-        bradykardia

-        blok przedsionkowo-komorowy I i II stopnia

-        częstoskurcz komorowy

-        migotanie komór

-        zespół WPW

-        hipokaliemia (niedobór potasu)

-        hiperkalcemia (nadmiar wapnia)

-        wczesna faza zawału mięśnia sercowego

-        zapalenie mięśnia sercowego

-        kardiomiopatia przerostowa

·         Interakcje

-        jony wapnia – nasilają działanie glikozydów

-        jony potasu – osłabiają działanie glikozydów

-        leki moczopędne – nasilają toksyczność glikozydów

·         Preparaty

-        Digoxin

-        Bemecar

II.    Inne leki działające inotropowo +

a)     adrenalina („epinefryna”)

Sypmatykomimedyk pobudzający receptory £ i ß (£2 i ß2 głównie)

-        zwęża naczynia krwionośne skóry i błon śluzowych

-        podwyższa ciśnienie skurczowe i obniża rozkurczowe

-        pobudza czynność serca

-        zwiększa pojemność minutową serca

-        rozszerza oskrzela i przyspiesza oddech

-        rozszerza naczynia krwionośne mięśni szkieletowych i zmniejsza opory obwodowe

-        rozkurcza mięśniówkę pęcherza moczowego i przewodu pokarmowego

-        zwalnia perystaltykę jelit

-        zmniejsza wydzielanie gruczołów

-        rozszerza źrenice

·         Zastosowanie:

-        reanimacja

-        wstrząs anafilaktyczny

-        atak dychawicy oskrzelowej

·         Działania niepożądane:

-        przyspieszenie czynności serca i wzrost zapotrzebowania na tlen

-        duszność

-        hiperglikemia

-        zawroty i bóle głowy

-        drżenia mięśniowe

-        bladość powłok

-        rozszerzenia źrenic

-        zaburzenia rytmu serca

·         Postać:

-        ampułka 1ml/1mg

(tylko w ampułkach)

b)     noradrenalina/ levonor („norepinefryna”)

Sympatykomimedyk, silnie pobudzający receptory £ słabiej ß

-        zwęża naczynia obwodowe powodując wzrost oporu obwodowego

(nie dotyczy naczyń wieńcowych)

-        podwyższa ciśnienie skurczowe i rozkurczowe

-        zwalnia czynność serca

-        rozszerza źrenice

-        rozkurcza mięśnie gładkie oskrzeli, przewodu pokarmowego i pęcherza moczowego

-        kurczy zwieracze

-        hamuje wydzielanie wszystkich gruczołów

·         Zastosowanie:

-        ciężka niewydolność krążenia obwodowego

-        niedociśnienie tętnicze

-        tzw. zapaść krążeniowa (gwałtowne zmniejszenie RR)

-        dodatek do leków miejscowo znieczulających

·         Występowanie:

-        ampułka

§         1mg/1ml (najczęściej)

§         4mg/4ml

              (nie występuje w innych postaciach)

c)      dopamina

Adrenomimedyk działający na receptory £ i ß zależnie od dawki:

-        małe dawki – pobudza receptory ß

-        średnie dawki - pobudza receptory £ i ß

-        duże dawki - pobudza receptory £

·         Działanie:

-        pobudza czynność serca

-        zwiększa pojemność wyrzutową i minutową serca

-        podwyższa RR

-        zwiększa przepływ wieńcowy, trzewny i nerkowy

·         Zastosowanie:

-        wstrząs kardiogenny (głównie w przebiegu zawału mięśnia sercowego)

-        wstrząs septyczny, anafilaktyczny i hemolityczny

-        niedociśnienie po resesuscytacji lub zabiegach kardiogennych

·         Występowanie:

-        kroplowy wlew dożylny (najczęściej przy użyciu pompy infuzyjnej)

-        nie wolno wstrzykiwać (zbyt silnie działające)

-        ampułki

§         1% - 5ml/5mg

§         4% - 200mg/5mg

d)     dobutamina/ dobutrex („dobutaminum”)

adrenomimedyk pobudzający głównie receptory ß1

-        zwiększa siłę skurczu mięśnia sercowego (inotropowo +)

-        przyspiesza przewodnictwo w mięśniu sercowym

-        nie wpływa na naczynia krwionośne i opór obwodowy

·         Zastosowanie:

-        niewydolność mięśnia sercowego

(w przebiegu zawału mięśnia sercowego, po zabiegach chirurgicznych na sercu)

-        zator tętnicy płucnej

-        wstrząs toksyczny

·         Występuje:

-        proszek do wstrzyknięć

§         25mg

3