Scenariusz 1 Poznajmy się – budowanie klimatu bezpieczeństwa w grupie
Cele:
> terapeutyczne:
- kształtowanie otwartości w stosunku do innych ludzi;
- rozwijanie umiejętności dzielenia się swoimi emocjami;
- rozwój samoświadomości;
- rozładowanie napięcia ruchowego i emocjonalnego;
> edukacyjne:
- wzajemne poznanie się – integracja grupy;
- wytworzenie atmosfery bezpieczeństwa, zaufania i wsparcia.
Pomoce: arkusz szarego papieru, kredki, kwiatek narysowany i wycięty z kartki A-4, krzesła, melodia do piosenki powitalnej, kłębek wełny, imiona wszystkich dzieci.
Przebieg:
1. Śpiewne powitanie: „Witam was” (wykorzystanie podkładu muzycznego).
2. Przestawienie się osoby prowadzącej wraz z podaniem krótkiej informacji o celu zajęć. Informujemy, że celem zajęć jest lepsze wzajemne poznanie się uczestników, poznanie swoich mocnych stron, nauczenie się różnych sposobów bycia razem w grupie, radzenie sobie z trudnymi sytuacjami, jakie pojawiają się w kontaktach z rówieśnikami oraz wspólna zabawa.
3. Przedstawienie się przy pomocy kłębka wełny – mówię swoje imię, gdzie mieszkam, do jakiej grupy uczęszczam, co lubię, a czego nie lubię w ludziach – zaczyna prowadząca.
4. Zabawa „ Gorące krzesła”. Jedna osoba stoi w środku, pozostałe siedzą na krzesłach. Osoba stojąca zadaje pytanie np. Kto lubi tańczyć? Osoby, które lubią tańczyć wstają i szybko zamieniają się miejscami, również osoba ze środka zajmuje miejsce. Ten, kto zostanie bez krzesła prowadzi dalej zabawę.
5. Plastyczna autoprezentacja. Każde dziecko otrzymuje kwiatek z pięcioma płatkami. Płatki należy uzupełnić rysunkami na temat: 1.moje ulubione, co lubię robić, 2. mój ulubiony kolor, 3. ulubiona potrwa, 4. miejsce, w którym chciałbym się teraz znaleźć, 5. ulubione zwierzątko. W środku każdego kwiatka dzieci przyklejają swoje imię. Prezentacja i omówienie swoich kwiatków oraz umieszczenie ich na dużym arkuszu szarego papieru w wazoniku.
6. Zabawa ruchowa „Wilgi” i Wrony” – grupa losowo dzieli się na dwa zespoły (np. przez odliczanie do dwóch): „wrony” i „wilgi”. Zespoły stają naprzeciw siebie w odległości ok. 1,5 metra. Osoba prowadząca wywołuje wrony lub wilgi. Dzieci z wywołanego zespołu gonią członków zespołu drugiego. Dziecko, które zostanie dotknięte przez goniącego odchodzi do zespołu przeciwnego, tak by zawsze wszyscy się bawili. Prowadzący może wydłużać początek nazwy: „www…”, aby dzieci nie były pewne, który z zespołów zostanie wywołany.
7. Zabawa wizualizacyjna „Spacer brzegiem morza” – dzieci wygodnie kładą się na dywanie, zamykają oczy i wyobrażają sobie to co wypowiada prowadzący. W tle słychać spokojną muzykę – całość trwa ok. 2 min.
8. Rundka kończąca zajęcia – „Co mi dziś podobało, a co nie podobało na zajęciach”;
9. Pożegnanie w kręgu: „Iskierka przyjaźni” – prowadzący przekazuje uścisk dłoni wraz ze słowami „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niechaj wróci do mych rąk”.7. Ewaluacja zajęć – dzieci przyklejają kwiatka zgodnie z nastrojem w jakim kończą dzisiejsze zajęcie.
Scenariusz 2 Tworzymy grupę – ustalamy zasady
- nauczenie się otwartego i bezpośredniego zachowania wobec innych w grupie „tu i teraz”;
- odreagowanie napięć i emocji;
- wytworzenie bezpiecznej atmosfery w grupie przez zabawę;
- ustalenie reguł i norm grupowych;
> rozwojowe:
- rozwijanie koncentracji uwagi;
- rozwijanie twórczego myślenia.
Pomoce: arkusz szarego papieru, arkusz kolorowego brystolu, flamastry, serduszka z imionami dzieci, podkład muzyczny do „Witam was”, tablica, muzyka z odgłosami lasu.
1. Śpiewne powitanie „Witam was” – dzieci ustawiają się w dwóch kręgach stojąc twarzami do siebie. Aby przywitać się ze wszystkimi uczestnikami grupy dzieci z koła zewnętrznego przesuwają się po każdej zwrotce w prawo.
2. Przypomnienie imion uczestników „Wesołe słoneczko” – każde dziecko trzymając pluszowe słoneczko w dłoni mówi „to jest wesołe słoneczko, dostałam je od …(tu imię osoby siedzącej z lewej strony), mam na imię… i przekazuję je …(imię osoby z prawej strony).
3. Wykrzyczenie swoich imion – każde dziecko przypomina swoje imię i wszyscy razem je wykrzykują.
3. Zawiązanie kontraktu, ustalanie norm grupowych metodą „burzy mózgów”. Każdy zastanawia się i mówi propozycje zasad, jakie powinny być przestrzegane w tej grupie, aby wszyscy czuli się tu dobrze i bezpiecznie. Zgłoszone propozycje prowadzący spisuje na dużym arkuszu szarego papieru. Wspólnie wybieramy spośród nich te najwłaściwsze i spisujemy na jednej liście. Po zajęciach wykonane będą rysunki odpowiadające zasadom i doklejone przy każdej z nich. Pod zawartym kontraktem każdy składa swój podpis lub wycina serduszko ze swoim imieniem (wybór potwierdzający przestrzeganie zasad zostanie dokonany przez uczestników).
4. Zabawa ruchowa „Studio dziwnych kroków” –prowadzący podaje instrukcje sugerujące dzieciom różnego typu poruszanie się po sali. Przykładowe instrukcje:
- chodzimy trzymając się z tyłu za jedną nogę;
- chodzimy po sali zrywając jabłka z drzewa;
- chodzimy jak po wąskiej kładce nad przepaścią;
- chodzimy jak z ciężkim workiem na plecach;
- chodzimy po sali z dzbanem na głowie;
- chodzimy po sali stawiając takie kroki jakie chcemy – każdy po kolei (po wyrażeniu gotowości) prezentuje jakiś krok najbardziej śmieszny lub dziwny, a inni go naśladują.5. Ćwiczenia oddechowe „Na leśnej polanie” – podajemy instrukcję mającą na celu naukę rozluźniania ciała. Prosimy, by dzieci usiadły na podłodze, ręce opuszczone wzdłuż boków, plecy wyprostowane, głowa prosto i podajemy instrukcję do prostych ćwiczeń oddechowych: „Siedzimy na polanie w lesie. Jest ciepła słoneczna pogoda. Wieje lekki wiatr. Słyszymy, jak szumią drzewa dookoła nas. Bierzemy głęboki wdech nosem, czujemy zapach lasu. Wpuszczamy leśne powietrze do brzucha, który rośnie nam jak nadmuchana piłka. Zatrzymujemy powietrze licząc do czterech. Powoli wydychamy powietrze przez nos. Brzuch opróżnia się z piłki w naszym brzuchu, wolno wypuszczamy znów powietrze licząc do czterech. Zatrzymujemy oddech licząc znów do czterech. Tłumaczymy, że ćwiczenia takie są potrzebne, by ciało mogło być zdrowsze i by mniej denerwować się na co dzień. (W tle słychać muzykę z odgłosami lasu).
6. Rundka kończąca zajęcia „dziś najbardziej podobało mi się…. i najbardziej nie podobało mi się….
7. Podsumowanie zajęć w rundce i pożegnanie w kręgu: „Iskierka przyjaźni” – prowadzący przekazuje uścisk dłoni wraz ze słowami „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niechaj wróci do mych rąk”.8. Ewaluacja zajęć – dzieci przyklejają kwiatka zgodnie z nastrojem w jakim kończą dzisiejsze zajęcie.
Scenariusz 3 Rozpoznajemy i nazywamy uczucia Cele:> terapeutyczne:
- akceptowanie swych uczuć;
- dostrzeganie potrzeb innych, budowanie empatii;> edukacyjne:
- nabywanie umiejętności wyrażania uczuć;- rozpoznawanie emocji; > rozwojowe:- zgodne działanie w zespole.Pomoce: piłka, pocięte kartki z niedokończonymi zdaniami, obrazki symbolizujące różne emocje, klej, nożyczki, duże arkusze papieru, pudełko uczuć z kartonikami przedstawiającymi różne emocje. Przebieg:1. Śpiewne powitanie „Witam was”.2. Zabawa z piłką – dzieci ustawiają się w szerokim kręgu. Otrzymują lekko nadmuchaną piłkę, którą mają rzucać (wymieniają imię osoby, do której rzucają). W drugiej części zabawy do imienia należy dodać coś miłego np. Olu masz ładny uśmiech.
3. Zabawa „Co czujemy, gdy” – dzieci losują paski, na których napisane są różne niedokończone zdania, dotyczące przeżywanych uczuć np.:
- gdy ktoś mnie popycha czuję…
- gdy ktoś mnie głaszcze po głowie, czuję…
- gdy mama mnie całuje na dobranoc, czuję…
- gdy pani w przedszkolu krzyczy na mnie, czuję…
- gdy ktoś wyrywa mi zabawkę, czuję…
- gdy długo nie widzę kogoś, kogo bardzo lubię, czuję…
- gdy ktoś przyłapie mnie na kłamstwie, czuję… itp. Prowadzący odczytuje je, a zadaniem dziecka jest dokończyć zdanie i wybrać obrazek symbolizujący przedstawione uczucie.
4. Obrazki moich uczuć – dzieci dzielą się na dwu osobowe zespoły i tworzą obrazy uczuć wycinając z większego zbioru obrazków znalezionych w czasopismach, katalogach, prospektach, na pocztówkach wybrane uczucia i przyklejają je na większych arkuszach. Tworzą obrazy: radości, smutku, złości, zdziwienia, strachu - prezentacja wykonanych zadań i ich zawieszenie na tablicy.
5. Wyrażanie uczuć – grupa dzieli się na dwa zespoły A i B. Każde dziecko z zespołu A losuje kartonik ze specjalnego pudełka uczuć, na których przedstawione są różne emocje i mimiką oraz gestem przedstawiają uczucie. Zespół B musi odgadnąć, jakie uczucia pokazuje dana osoba. Potem zespoły zamieniają się rolami i w rundce kończą zdanie „Najtrudniej było mi przedstawić….
6. Podsumowanie zajęć w rundce i pożegnanie w kręgu: „Iskierka przyjaźni” – prowadzący przekazuje uścisk dłoni wraz ze słowami „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niechaj wróci do mych rąk”.7.Ewaluacja zajęć – dzieci przyklejają kwiatka zgodnie z nastrojem w jakim kończą dzisiejsze zajęcie.
Scenariusz 4. Wyrażamy uczucie swoje i szanujemy uczucia innych
- właściwego rozpoznawania emocji u siebie i innych;
- rozwijanie umiejętności udzielania informacji zwrotnych;
- zgodne współdziałanie z innym;
- tworzenie wspólnych prac.
Pomoce: kolorowe czasopisma, arkusze szarego papieru, klej, nożyczki, wycięte obrazki przedstawiające różne relacje między ludźmi, długa kolorowa taśma
1. Śpiewne powitanie „Witam was”.
2. Zabawa żeński-męski – dzieci siedzą w kręgu. Tworzymy przypadkowe pary chłopców i dziewczynek, które po kolei zapraszamy do środka koła. Każda z par po zapowiedzi prowadzącego prezentuje scenki określające różne czynności, na przykład:
- kłócić się ze sobą;
- być dla siebie czułym;
- być wściekłym na siebie;
- pocieszać się wzajemnie;
- razem się czegoś bać itp.
Dzieci obserwują sposób wyrażania uczuć przez chłopców i przez dziewczynki. Zastanawiają się czy one się czymś różnią i na czym te różnice polegają. Potem następuje zamiana ról: dziewczynki próbują zachowywać się tak, jak zaobserwowały to u chłopców i na odwrót. W rundce pytamy jak dzieci czuły się w tych rolach?
3. Zgadnij, co się dzieje – dzieci w grupach otrzymują zestaw wyciętych z gazet zdjęć przedstawiających różne sytuacje między ludźmi. Grupy zgadują i omawiają, co może dziać się na danym obrazku.
4. Człowiek za burtą - Salę dzielimy na dwie części, naklejając na podłodze kolorową taśmę. Jedna część sali to łódź ratunkowa, druga to morze. Prowadzący podaje następującej kolejności komendy:
- człowiek za burtą – po tej komendzie dzieci muszą znaleźć się w morzu;
- opuścić statek – dzieci rzucają się na podłogę i kładą na plecach;
- rekiny! – dzieci kładą się na brzuchu;
- kapitan na pokładzie- dzieci wstają, salutują i wykrzykują „Tak jest panie kapitanie!”;
Komendy mogą być wydawane w różnej kolejności i w różnym tempie (w zależności od poziomu aktywności grupy).
5. Kolaż z fragmentów zdjęć twarzy wyrażających różne uczucia – dzieci w trzyosobowych grupkach. Każda grupa ma do dyspozycji tylko jedną parę nożyczek, jeden klej i dwie gazety. Tworzą oni kolaż wybranej przez siebie emocji, którą wyrażać ma dana twarz. Ograniczone środki i konieczność podejmowania zgodnych decyzji, co do tego w którym miejscu arkusza umieszczać obrazki z czasopism, ułatwiają odkrywanie zachowań umożliwiających współpracę.
...
donhorses