M-Audio Fast Track - test.pdf - Interfejsy audio - witwil61

test

M-Audio

Fast Track

Interfejs audio

t e s t

Przemysław Ślużyński

Firma M-Audio wyrasta na największego producenta kart i interfejsów dźwiękowych. Taki produ-

cent w swojej ofercie ma zwykle cały asortyment wyrobów – począwszy od wyrafinowanych rozwią-

zań dla studiów nagraniowych, a skończywszy na… prostych urządzeniach, wręcz „zabawkach”,

łatwych w instalacji i obsłudze. Takim właśnie niezwykle prostym urządzeniem jest otrzymany do

testów interfejs M-Audio Fast Track USB. Z nazwy wiemy już wszystko – prosty interfejs wykorzystu-

jący magistralę USB. Co takie urządzenie „może” – przekonajmy się w dalszej części testu.

8 /2005

test

rys. 1

WYGLĄD

Małe srebrne plastikowe pudełko z paroma

gałkami – co tu pisać. Dodać warto jednak,

że wykonanie jest solidne, samo „pudełko”

dość ciężkie, a plastik robi dobre wrażenie.

Do komputera podłączamy za pomocą do-

starczonego kabla USB, natomiast w zesta-

wie brak zasilacza, bo… na szczęście nie jest

potrzebny. To oznacza, że urządzenie rzeczy-

wiście jest mobilne, wystarczy notebook, sam

Fast Track, słuchawki i… gitara albo mikro-

fon. Dostarczone oprogramowanie nie pozo-

stawia wątpliwości – to urządzenie jest dla gi-

tarzystów! Nadeszła więc chyba pora, aby

przejść do następnego etapu testu…

INSTALACJA

Testowany interfejs był tak „świeży”, że w pu-

dełku nie było żadnego oprogramowania. Tak

więc zarówno drivery jak i program GT Play-

rys. 3

8 /2005

test

er Express bez problemów ściągnąłem ze stron

producentów. Instalacja sterowników przebie-

gła bez najmniejszych problemów, także opro-

gramowanie GT Player Express (rys. 1 – PC i

rys. 2 – Mac) nie sprawiło większych kłopo-

tów. Interfejs „obudził się” od razu, wesoło

świecąc niebieską diodką. Żeby test był kom-

pletny, nie może zabraknąć standardowego

programu, jakim jest Steinberg Cubase (rys.

3) , a dla odmiany spróbowałem też, jak Fast

Track pracuje z innym darmowym symulato-

rem gitarowym, Amplitube Uno (rys. 4) .

co ciekawsze możemy zmieniać tempo od-

twarzania bez zmiany tonacji – coś dla ćwi-

czących solówki swoich ulubionych wyko-

nawców. Jakość algorytmu zwalniająco-przy-

spieszającego nie jest najwyższa, ale do prób

całkowicie wystarczająca. Co do brzmienia

samej symulacji efektów gitarowych to…

można się pobawić, procesory są dość wier-

nym odpowiednikiem rzeczywistych efektów,

ale brzmienie nie jest zbyt naturalne. GT

Player Express to ewidentnie program do ćwi-

czenia na słuchawkach z podkładem, i tylko

trochę szkoda, że w zestawie efektów braku-

je tunera gitarowego. Nieco lepiej, natural-

niej brzmią inne symulatory, jak na przykład

darmowy Amplitube Uno, ale niestety nie ma

on żadnych efektów poza „przesterem”, a do

tego nie można grać z podkładem ani uży-

wać go jako wtyczki – cóż, za darmo.

Oczywiście w czasie „zabaw” z symu-

latorami pokrętło MIX musi być ustawione

całkowicie w prawo na pozycję PLAYBACK , w

przeciwnym przypadku usłyszymy czystą gi-

tarę. Jeżeli tak, to zaczyna się problem zwią-

zany z latencją, czyli opóźnieniem sygnału

wyjściowego w stosunku do wejściowego.

Sterowniki nie są „wyskalowane” ani w prób-

kach ani w milisekundach, tylko od MORE

RESPONSIVE (mniejszy bufor, mniejsze opóź-

nienie) do MORE COMPATIBLE (większy bufor,

większe opóźnienie). W praktyce dwuletni,

wcale nie taki nowoczesny komputer (note-

book Athlon 1700) bez problemu pracował

z minimalnym buforem.

STEROWNIKI ASIO

Nabywca Fast Track’a z pewnością będzie chciał

wykorzystywać go z takim programem jak Cu-

base. Niekoniecznie musi to być SX, tańsze

wersje jako notatnik dźwiękowy również dobrze

się spiszą. Muzycy w trasie w pokoju hotelo-

wym mają gitary, w futerale gitary spokojnie

zmieści się mikrofon z kablem, a w torbie note-

booka interfejs i słuchawki i… można działać.

Jak widać, interfejs z powodzeniem pracuje z

Cubase, na skutek wykorzystania USB nie jest

to może demon wydajności, ale do paru śla-

dów gitarowo-wokalnych wystarczy.

OPROGRAMOWANIE

Poza sterownikami (co oczywiste) do inter-

fejsu dołączane jest oprogramowanie GT

Player Express. Dołączane to może za dużo

powiedziane, bo trzeba je sobie samemu

„zassać” ze strony producenta. Po zainsta-

lowaniu okazuje się, że jest to dość rozbu-

dowany „kombajn” dla gitarzystów, choć

podejście programistów może niektórych

użytkowników trochę dziwić. Mianowicie nikt

chyba nie będzie twierdził, że brzmienia, ja-

kie można „ukręcić” są naturalne – raczej,

mimo mnogości (dokładniej sześć sztuk) zna-

jomych efektów (rys. 1 i 5) istotniejsze są dwa

pozostałe czerwone „procesory” – czyli moż-

liwości nagrywania i odtwarzania plików

dźwiękowych i grania przy ich akompania-

mencie. Jak widać (rys. 6) , możemy tworzyć

playlistę złożoną z różnych fragmentów, a

PODŁĄCZAMY GITARY I MIKROFON

Wejście gitarowe ma impedancję rzędu pół

megaoma, więc nie obciąża nawet pasyw-

nych gitar czy basów. Wejście to nie ma re-

gulacji czułości, ale w praktyce nie ma to

większego znaczenia, bo większość gitar ma

podobny sygnał wejściowy, a parametry in-

terfejsu w trybie dwudziestoczterobitowym

znacznie przekraczają to, do czego gitarzy-

ści zwykle są przyzwyczajeni. Stały poziom

wejścia instrumentalnego ma swoje zalety –

wszelkie późniejsze dogrywki będą miały ten

sam poziom, a więc przy takich samych, za-

pamiętanych ustawieniach symulatora

wzmacniacza, takie samo brzmienie. Wej-

8 /2005

test

rys. 4

rys. 2

gitarach się „wyrabiał”, to dlaczego nie może

teraz? Komputery, nawet przenośne, są w

końcu coraz szybsze. Szczerze mówiąc nie

bardzo też wiem, po co jest przełącznik zmie-

niający wejście gitarowe w symetryczne (!)

wejście liniowe, bo w praktyce zmniejsza to

tylko impedancję wejściową. Po co komu w

tego typu interfejsie symetryczna linia mono?

Gdyby ten przełącznik zmieniał wejście gi-

tarowe w stereofoniczne wejście liniowe – to

co innego, ale tak nie jest, lewy kanał na

stałe podłączony jest do wzmacniacza mi-

krofonowego (wyjście stereo oprócz słuchaw-

kowego oczywiście jest, na gniazdach cinch).

Brak „normalnego” wejścia stereofoniczne-

go to wada, uniemożliwiająca inne niż gita-

rowo-wokalne nagrania i zmniejszająca

znacznie uniwersalność urządzenia.

ście mikrofonowe ma regulację czułości i na

szczęście niezbyt duże maksymalne wzmoc-

nienie, ale niestety nie ma zasilania phan-

tom. Oznacza to, że skazani jesteśmy na mi-

krofony dynamiczne, a dobrze brzmiące „dy-

namiki” są niestety dość drogie. Pewnym roz-

wiązaniem mogą być mikrofony pojemno-

ściowe zasilane z baterii, ale nie ma ich na

rynku zbyt dużo. Brzmienie przedwzmacnia-

cza jest adekwatne do funkcji, jaką ma spe-

łniać, i w żaden sposób nie przeszkadza w

pracy. Większym problemem może być

wzmacniacz słuchawkowy – wprawdzie in-

strukcja podaje, że może on pracować ze

słuchawkami o impedancji nawet 600 Ohm,

ale nie sądzę, żeby była to praca komforto-

wa, śpiewać na pewno się nie da. Dopiero

niskoomowe słuchawki zapewniają odpo-

wiedni poziom głośności, choć jak zwykle

chciałoby się jeszcze troszkę więcej. Trochę

niepotrzebna jest też funkcja bezpośrednie-

go monitorowania, składająca się z pokrę-

tła i przycisku monofonizującego. Podczas

nagrywania gitary elektrycznej nie będzie-

my mogli z tego korzystać, bo będziemy

chcieli słyszeć się z efektem w postaci symu-

latora, a podczas nagrywania „wokalu”

można by tego użyć, ale jeżeli komputer na

REKLAMA

8 /2005

test

rys. 6

rys. 5

PODSUMOWANIE

M-Audio Fast Track to ciekawe, choć ukie-

runkowane na konkretne zastosowanie,

urządzenie. Jest to idealne rozwiązanie dla

podróżujących muzyków, którzy „w trasie”

mogą w wolnych chwilach zbudować sobie

w pokoju hotelowym „studio”. Nie jest to pro-

fesjonalny interfejs i nie ma takich ambicji –

brak stereofonicznego wejścia przekreśla

nawet „półprofesjonalne” zastosowania. Tro-

chę szkoda, że przedwzmacniacz mikrofo-

nowy nie ma zasilania phantom – umożliwi-

łoby to całkiem niezłe nagrania wokalne z

wykorzystaniem popularnych tanich mikro-

fonów pojemnościowych. Fast Track nie jest,

mam nadzieję na razie, kompatybilny z wer-

sją Pro-Tools M-powered, a mógłby być naj-

tańszym „kluczem sprzętowym” umożliwia-

jącym stosowanie tego oprogramowania.

Jeżeli Fast Track spełnia nasze potrzeby, to

warto rozważyć jego zakup – zauważmy, że

zwykle za interfejsy o podobnych możliwo-

ściach trzeba zapłacić trochę więcej.

niesymetryczne), 10 kOhm (wejście liniowe

symetryczne)

• Poziom wyjściowy na wyjściu słuchawko-

wym: 0.8 V RMS na 32 Ohm

Cena detaliczna: 470 zł

WYBRANE DANE TECHNICZNE:

• Przetworniki: 24-bit / 44.1 lub 48 kHz

• Dynamika: 100 dBA (wejście mikrofono-

we), 97 dBA (wejście gitarowe), 98 dBA (wej-

ście liniowe)

• Zniekształcenia: 0.0053% (wejście mikro-

fonowe), 0.0049% (wejście gitarowe),

0.0045% (wejście liniowe)

• Maksymalne wzmocnienie: +45 dB (wej-

ście mikrofonowe)

• Impedancja wejściowa: 500 kOhm (wej-

ście gitarowe), 20 kOhm (wejście liniowe

Do testu dostarczył:

Music Info

ul. Madalińskiego 11a

30-303 Kraków

tel. (012) 2672480

Internet: www.music.info.pl ; www.m-audio.com

PLUSY I MINUSY:

+ zwarta, solidna budowa

+ zasilanie z USB

+ łatwość instalacji i konfiguracji

- brak zasilania Phantom

- brak wejścia stereo

8 /2005

M-Audio Fast Track - test.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: