Polskie Symbole Narodowe.doc

Polskie Symbole Narodowe

Kazde panstwo ma swoje wlasne symbole, które podkreslaja jego suwerennosc. W Polsce symbolami panstwowymi sa: godlo - wizerunek Orla Bialego, flaga bialo-czerwona i hymn - Mazurek Dabrowskiego. Symbole te rozpoznawalne sa wszedzie i przez wszystkich - malych i duzych. Kazdy z nich ma dluga historie, siegajaca nawet czasów piastowskich. Swiadczy to o przywiazaniu Polaków do narodowych tradycji.

GODŁO

Herbem Rzeczypospolitej Polskiej jest Orzel Bialy w koronie w czerwonym polu tarczy. Orzel jako symbol byl i nadal jest wykorzystywany przez wiele narodów. Juz w czasach starozytnych Babilonczycy, Persowie czy Hindusi z wizerunkiem tego ptaka utozsamiali najwyzsza boskosc. W mitologii greckiej i rzymskiej orzel stanowil symbol geniuszu, wielkosci i majestatu. W starozytnym Rzymie byl znakiem legionów cesarskich. W czasach sredniowiecznych poteg panstwowych uzywali go jako symbolu swej wladzy ksiazeta ruscy, serbscy i niderlandzcy, pózniej takze niemieccy i moskiewscy cesarze.

Poczatki tego znaku wiazano z legendarnym twórca panstwa Lechem. Wedlug legendy zalozyl on swoja stolice w Gnieznie, w miejscu, gdzie bylo duzo orlich gniazd. Na pamiatke tego wydarzenia Lech mial umiescic orla w swoim herbie. Tyle legenda. W swietle zródel historycznych poczatki Orla Bialego nie sa jednak tak barwne.

Po raz pierwszy w polskiej historii rysunek ptaka pojawil sie na denarach Boleslawa Chrobrego. W owym czasie byl jeszcze bez korony. Malowany na czerwonych tarczach juz wtedy towarzyszyl wielu uroczystosciom organizowanym z okazji donioslych wydarzen w zyciu dworu i wojska.

Heraldyczny znak Orla Bialego z korona na czerwonym polu tarczy pojawil sie po raz pierwszy podczas ceremonii koronacyjnej wladcy Wielkopolski Przemysla II 25 czerwca 1295 roku w Gnieznie. Przemysl II sprawil sobie pieczec, na której widnial wielki Orzel Bialy w koronie z obiegajacym wokól napisem "Bóg przywrócil Polakom zwycieskie znaki". W ten sposób Orzel Bialy stal sie herbem Królestwa Polskiego, przyjmowanym kolejno przez wszystkich królów polskich. Przyozdabiano nim szaty królewskie, bron osobista i choragwie. Postac orla widniala na insygniach wladców z dynastii Piastów (takze podczas rozbicia dzielnicowego), Jagiellonów, Wazów i kolejnych królów elekcyjnych. Godlo eksponowano podczas ceremonii koronacyjnych, elekcji królów, przyjazdów dostojników zaprzyjaznionych panstw, zawierania traktatów pokojowych, obrad sejmowych, orszaków weselnych i pogrzebów. Orzel byl obecny takze na polu walki. Od czasów Wladyslawa Jagielly Orzel Bialy zespolil sie z herbem Wielkiego Ksiestwa Litewskiego - Pogonia (w czerwonym polu rycerz zbrojny na koniu, z tarcza blekitna, na której krzyz podwójny zloty) - na znak unii laczacej Korone i Litwe. Umieszczone na jednej tarczy godla Orla i Pogoni staly sie herbem Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

W ciagu wieków zmienial sie oczywiscie sposób malowania orla, niezmienna jednak pozostawala symboliczna tresc tego znaku. Orzel Bialy w koronie symbolizowal panstwo polskie, króla, który je uosabial, oraz naród polski. Symbolizowal sile, potege i majestat. Biel orla oznaczala dobro, czerwien pola, w którym umieszczano jego wizerunek, dostojnosc.

W wyniku trzeciego rozbioru kraju w 1795 roku Orzel Bialy skazany zostaly na niebyt. Zastapily go symbole obcych monarchii - czarne dwuglowe orly cesarskiej Austrii i Rosji oraz jednoglowy Prus. Orzel Bialy znalazl sie w cieniu trzech czarnych ptaków. Jednak w swiadomosci narodu bialopióry orzel w koronie utrwalil sie jako znak Polaków. Orzel Bialy, jako znak oficjalnie zakazany, stawal sie symbolem najzywszych uczuc patriotycznych. Przypominal swietnosc panstwa i ucielesnial marzenia o wolnosci. Nic dziwnego, ze towarzyszyl wszystkim powstaniom narodowym. Po odzyskaniu niepodleglosci w 1918 roku odrodzone panstwo polskie przyjelo za swe godlo orla w koronie.

W czasie II wojny swiatowej Polska znowu znikla z politycznej mapy Europy. Raz jeszcze Orzel Bialy zostal zakazany przez okupantów. Pozostal jednak symbolem uzywanym przez rzad Polski na uchodzstwie. Noszono go w Wojsku Polskim na Zachodzie i Wschodzie (tu w innym ksztalcie i bez korony), w kraju zas w armii Polskiego Panstwa Podziemnego. Byl symbolem walki o wolna Polske.

Po II wojnie swiatowej - w 1948 roku - orzel stracil korone. Pamiec Orla Bialego w koronie byla jednak zywa w polskim spoleczenstwie. Orla w koronie nadal uzywaly wladze Rzeczypospolitej na obczyznie. Przywolywali go tez czesto opozycjonisci i przeciwnicy PRL-u. W wyniku przemian politycznych i ustrojowych w roku 1990 Orzel Bialy w koronie powrócil jako symbol narodowy. W mysl ustawy z 9 lutego 1990 roku "godlem Rzeczypospolitej Polskiej staje sie wizerunek Orla Bialego ze zlota korona na glowie zwróconej w prawo, z rozwinietymi skrzydlami, z dziobem i szponami zlotymi, umieszczony w czerwonym polu tarczy".

FLAGA

Na fladze barwy narodowe obecne sa w postaci dwóch pasów równej szerokosci, z których górny jest bialy, a dolny czerwony. Sa to barwy pochodne od herbu panstwa. Pas górny oznacza Orla Bialego, pas dolny pole tarczy herbowej. W przeszlosci kolejnosc barw byla rózna, uzywano zarówno flag bialo-czerwonych jak i czerwono-bialych.

Biel i czerwien sa od 1831 roku naszymi barwami narodowymi. Maja one jednak duzo starsze korzenie. Siegaja sredniowiecza - juz w XIII wieku bialy orzel umieszczony zostal przez ksiazeta piastowskie w czerwonym polu tarczy herbowej. Od tej pory zmieniajacemu sie stale wizerunkowi orla zawsze towarzyszyly biel i czerwien. Z czasem kolory te uzyskaly samodzielne znaczenie w symbolice narodowej. Zaczely sie one pojawiac na tarczach i choragwiach rycerskich, proporcach husarskich i sztandarach wojskowych. W pierwszej polowie XVIII wieku do umundurowania wojskowego wprowadzone zostaly biale kokardy, symbolizujace przynaleznosc panstwowa wojska. W chwili wybuchu powstania listopadowego zmieniono barwe kokardy wojskowej na bialo-czerwona. Biel oznaczac miala dobro i czystosc dazen narodu polskiego, czerwien - dostojnosc, majestat i potege wladców polskich. Odtad barwy bialo-czerwone uznane zostaly za barwy narodowe.

Jak wszystkie inne polskie symbole narodowe, równiez barwy - biel i czerwien - byly w czasach zaborów tepione przez rosyjskie, austriackie i pruskie wladze. Przetrwaly jednak na emigracji, wracaly podczas wszystkich narodowych manifestacji na polskich ziemiach. W czasie II wojny swiatowej pojawialy sie na ulicach Warszawy i innych miast polskich w dniach swiat narodowych. Krzepily serca, budzily nadzieje, byly wyzwaniem rzuconym wrogowi. Bialo-czerwonymi flagami znaczyli swój szlak bojowy zolnierze na wszystkich frontach wojny. Dlatego barwy bialo-czerwone sa jedna z najwiekszych narodowych wartosci. Konstytucja z 1997 roku okresla, ze barwy te sa barwami panstwowymi Rzeczypospolitej Polskiej.

HYMN

Melodie i slowa "Mazurka Dabrowskiego" znamy wszyscy. Od najmlodszych lat przywyklismy do tego, ze piesn te spiewa sie zawsze w chwilach waznych i uroczystych. Napisal ja Józef Wybicki w Roggio Emilia we Wloszech w lipcu 1797 roku z mysla o zolnierzach walczacych na ziemi wloskiej pod dowództwem generala Jana Henryka Dabrowskiego. "Piesn Legionów Polskich we Wloszech" - taki byl pierwotny tytul hymnu Polski - spiewana byla na melodie mazura ludowego z Podlasia. Dzisiaj piesn ta nazywana jest Mazurkiem Dabrowskiego - od melodii - lub "Jeszcze Polska nie zginela" - od pierwszych slów utworu. "Mazurek Dabrowskiego" stal sie inspiracja dla innych narodów slowianskich. Nie tylko melodie hymnów narodów: chorwackiego, ukrainskiego, serbskiego i slowenskiego sa podobne do polskiego mazura, ale takze rozpoczynaja sie niemal identycznie - "Jeszcze Chorwacja nie przepadla...", "Jeszcze nie umarla Ukraina...", "Hej, Slowency, jeszcze nasza slowenska mowa zyje...".

"Mazurek Dabrowskiego" powstal w najbardziej dramatycznym okresie naszej historii. Upadek powstania kosciuszkowskiego, III rozbiór Polski, emigracja wielu tysiecy Polaków - to wszystko przygnebialo i przerazalo. Nowa piesn szybko przedarla sie przez graniczne kordony, od razu zyskujac w kraju znaczna popularnosc. Podczas tej wedrówki tekst ulegal drobnym zmianom. Bylo to wynikiem badz niedokladnego - ustnego tylko - przekazu, badz zyczen i nowych nadziei Polaków zyjacych pod zaborami.

Z chwila wybuchu powstania listopadowego "Mazurek..." zaczal byc powszechnie uwazany za hymn narodowy. Pózniej zawsze juz towarzyszyl Polakom. Wyrywal sie z piersi powstanców 1863 roku. W XX wieku z jego melodia szli do boju powstancy wielkopolscy i slascy. Brzmial na wszystkich frontach II wojny swiatowej - wszedzie tam, gdzie walczyli polscy zolnierze. Zagrzewal do boju, wzbudzal nadzieje.

Obecny tekst hymnu i jego zapis nutowy zostal zatwierdzony ustawa sejmowa o godle, barwach i hymnie z 31 stycznia 1980 roku.
Piesn Józefa Wybickiego juz od ponad dwustu lat jednoczy naród polski tak w trudnych, jak i radosnych dla kraju chwilach. Melodia "Mazurka..." rozbrzmiewa podczas miedzynarodowych spotkan, w których uczestnicza przedstawiciele Polski, towarzyszy takze polskim sportowcom. Laczy Polaków rozproszonych po calym swiecie.

© http://www.ceo.org.pl/mojapolska/materialy/symbole.htm

Last Updated: September 14, 2003