Nowoczesna Sztuka Chędożenia
Księga I I
T e wszystkie rady tylko się do piczek
Stosują młodych, naiwnych prawiczek.
Jeśli zaś zdobyć chcesz wianek niewieści
Panny, co lat ma około trzydzieści,
I co o wszystkim na pamięć wie wiele,
Tę brać już musisz nie na duperele,
Poezje, artyzm, zawracanie głowy,
Lecz na poważne, celowe rozmowy.
Tej zacofanej pannie tłumacz przeto,
Że nigdy nie chciałbyś zostać kobietą,
Że my mężczyzni nieograniczoną
W miłości wolność mamy, i że żoną
Dopiero panna musi zostać, aby
Miłości poznać przecudne powaby,
Że życie dziewcząt musi być przeklętem,
Gdy każą czekać jej z temperamentem.
Aż mąż się zjawi! Że w wdzięki bogata
I krwią kipiąca, nieraz długie lata,
Czeka daremnie tęskniąc nieustannie
Ach, gdybym panną byłś Tak mów tej pannie
Najmłodszych lat bym nie zmarnował wcale
Jeszcze tam znajdzie się w niej jakieś aleś,
Lecz już przyznała tobie rację w duszy,
Już, choć się burzy, i w niej coś się kruszy
A nuż się nigdy nie doczekam męża?
Pomyśli sobie i wnet przezwycięża
Swą dawną skromność. Podczas jej wahania
Niech twa wymowa czary jej odsłania
Cudnej miłości. Słów pięknych nie żałuj
A przytem tul ją i całuj i całuj.
A gdy obejmiesz ją, niech dobrze czuje,
Że warto z twoim zapoznać się chujem.
Niech stoi ciągle, kiedy ją przyciskasz,
Na tym nie stracisz nigdy, jeszcze zyskasz.
W tym bowiem wieku panna jest jak słoma,
Chuj twój zaś iskrą, gdy pieszczot łakoma
Czuje tę iskrę pod sobą, już płonie.
Stęskniona cipka tęskni i lgnie do niej.
Pamiętaj o tem, że ma lat trzydzieści,
Że kilkanaście lat już się w niej mieści
Za męskim członkiem straszne pożądanie,
Że wprawdzie kutas jest nowością dla niej,
Bo przez wstyd cipki mu swej nie oddała,
Lecz o jebaniu masę już słyszała;
Wie przecież dobrze od swych koleżanek,
Jakim jest jednej mąż, drugiej kochanek,
I ile razy który, którą pieści,
Tak łatwo wierny jest umysł niewieści
Że jedna drugiej wierząc w przyjaśń wielką,
Skrycieś wyjawi tajemnicę wszelką,
Tej pannie przeto, nie samą mądrością
Imponuj, ale najbardziej męskością.
Niech ciągle chuja czuje ta panienka,
Mów, że ją ciągle nosiłbyś na rękach,
Że twych rywali siekałbyś, szatkował,
Że wciąż byś pieścił ją i wciąż całował.
Gdy trochę zmięknie z całkiem skromnym gestem
Pod jakimkolwiek zaproś ją pretekstem
Do pomieszczenia swego, powód płytki
Może być całkiem, niby masz zabytki
Jakieś po dziadkach: wazę, porcelanę,
Czy coś innego, sposoby to znane,
Ale konieczne, to pewne jest bowiem,
Że oglądanie ani jest jej w głowie,
Że wie dokładnie co jej proponujesz.
I gdy dojrzała już się wtedy czuje,
Aby móc ulec (o czem i ty panie
Masz chyba przedtem wyrobione zdanie),
Przyjdzie do ciebie! Wówczas już jej ciało
Do ciebie pewnie będzie należało,
Gdy próg przekroczy Już jakbyś ją jebał,
Lecz i tu wiele ostrożności trzeba,
Gdyż ją traktować musisz i jej szparkę
Tak jak młodziutką całkiem pensjonarkę,
O której w pierwszym czytałeś rozdziale.
Zapomnij wtedy o dzikim zapale,
Nie bądz gwałtowny, za męski, za szybki.
Za pierwszym razem jej stęsknionej cipki
Nie rozprawiczaj, niechaj jeszcze pości,
A gdy kutasa już w rzeczywistości
Nie z opowiadań pozna... jaki długi
Twardy i piękny, nawet już w dzien drugi,
Przyjdzie do ciebie... wtedy już nie czekaj,
Tylko ją pieść, całuj, troszkę niby zwlekaj,
Lecz że się wściekać będzie już jej picza,
Najdelikatniej piczę rozprawiczaj.
Ona już sama, wstydliwie, pomału,
Szepnie ci czule ach, ach, bierz mnie całąś.
mateo.73