CHOROBA TIKÓW

1. R. Mazur  „Podstawy kliniczne neurologii”

EPIDEMIOLOGIA:

· najczęściej dzieci w wieku szkolym

ETIOLOGIA:

·

PATOGENEZA:

· być może nadmierna inerwacja dopaminergiczna brzusznej części prążkowia

· ta struktura połaczona jest anatomicznie i czynnościowo z układem limbicznym, co może być przyczyną częstego współwystępowania tików z zespołem nadmiernej aktywności i zaburzeniami uwagi (ADHD) i zespołem obsesyjno – kompulsywnym (OCD)

OBRAZ  KLINICZNY:

· tiki są to szybko powtarzające się ruchy

· podział tików :

-          tiki kloniczne (stereotypowe) i tiki dystoniczne (znacznie wolniejsze, przetwałe)

-          tiki proste (dotyczące 1 grupy mięśniowej np. mruganie, unoszenie brwi, chrząkanie) i tiki złożone (dotyczą różnych mięśni, prowadzą do skomplikowanych ruchów)

ROZPOZNANIE:

·

RÓŻNICOWANIE:

·

LECZENIE:

· zasady :

-          problemem nie jest jak leczyć, ale czy leczyć (skutki leczenia mogą być gorsze niż sama choroba)

· neuroleptyki :

-          pimozyd

-          haloperidol

-          klozapina

-          sulpiryd

· leki wypłukujące dopaminę z zakończeń presynaptycznych :

-          klonidyna

-          tetrabenazyna

· leki blokujące kanały wapniowe :

-          diltiazem

· wstrzykiwanie toksyny botulinowej :

              -    w tikach obejmujących niewielkie grupy mięśniowe

POWIKŁANIA:

·

ROKOWANIE:

·

PROFILAKTYKA:

·

PATRZ TEŻ:

· choroba Gilles De La Tourette

2