ćwiczenia lekkoatletyczne promujące zdrowie.pdf

ĆWICZENIA LEKKOATLETYCZNE PROMUJĄCE

ZDROWIE

A NDRZEJ R OMANOWICZ

Gimnazjum w Sułowie

Kultura zdrowotna jest istotnym składnikiem trybu życia, stanowi zespół

wszelkich ukierunkowanych na zdrowie sposobów działania. Tryb życia jest tym

elementem stylu życia, który zależy od aktywności i własnej decyzji człowieka.

Główną rolę w rozwoju i umacnianiu kultury zdrowia w ramach stylu życia

odgrywają ćwiczenia cielesne i ruchowe o charakterze sportowym, zabawowym,

rekreacyjnym, tanecznym – w powiązaniu ze sposobem odżywiania, nawykami,

środkami medycznymi, formami kontaktów towarzyskich.

W życiu jednostki zdrowie wydaje się być

wartością uniwersalną o podstawowym

znaczeniu. Zgodnie ze współczesnymi

poglądami definicja zdrowia widziana jest w

trzech płaszczyznach: fizycznej, psychicznej

i społecznej.

Kultura fizyczna obejmująca wiele form

aktywności ruchowej: np. w programowo

zorganizowanych zajęciach wychowania

fizycznego, w sporcie, w turystyce, rekreacji

ruchowej i rehabilitacji ruchowej, jak

i indywidualnej aktywności fizycznej – pozwala

każdemu na wybór takiej dziedziny i formy,

która jest najdogodniejsza w określonym wieku.

Tak rozumiana aktywność ruchowa stanowi

przejaw stylu życia człowieka powiązanego z

systemem wartości, w którym zdrowie znajduje

się na pierwszej pozycji..

Znaczącą rolę w kulturze fizycznej przypisuje się sportowi wyczynowemu,

który ma wiele pozytywnych, ale też negatywnych stron. Sport wyczynowy był,

jest i będzie ważną formą propagowania aktywności ruchowej przez realizowanie

imprez i widowisk sportowych, dających nam możliwość odbioru wielu przeżyć

najróżniejszej natury oraz realizację naszych ambicji. Z drugiej zaś strony

widzimy, że sport wyczynowy ulega wielu wypaczeniom takim jak: nadmierna

komercjalizacja, zagubienie ideałów humanistycznych, walka i osiąganie wyników

za wszelką cenę i przy pomocy wszystkich dostępnych środków, stosowanie

środków dopingujących, a przede wszystkim trening o takim obciążeniu, które

staje się zagrożeniem dla zawodnika. Poważnym mankamentem sportu

wyczynowego jest również fakt wprowadzenia wielu dyscyplin „pod dach”, co

112

V Sympozjum „Postawy proekologiczne u progu XXI wieku”, Sułów 27.09.2003

odrywa te niegdyś typowo terenowe dyscypliny sportu od ich naturalnych korzeni

– a więc związku z przyrodą.

W sporcie wyczynowym obserwujemy również efekty nacisku wywieranego

przez szeroko rozumiany „biznes”, reklamę, środki masowego przekazu, a często

i nasze wygodnictwo, gdyż wolimy oglądać sport z wygodnego fotela na ekranie

telewizyjnym niż uczestniczyć w nim bezpośrednio na arenach sportowych.

Ruch na świeżym powietrzu jest najbardziej naturalną formą aktywności

sportowej wynikającą z biologicznych potrzeb człowieka. Efekty przyniesie taka

aktywność ruchowa, która będzie realizowana z odpowiednią częstotliwością,

intensywnością, o określonej objętości i realizowana w terenie, który za względu

na swe właściwości będzie tę aktywność potęgował. Znamy wiele rodzajów i form

aktywności ruchowej w terenie. Ważną sprawą przy wyborze rodzaju aktywności

ruchowej jest uwarunkowanie ekonomiczne. Możemy tu wymienić takie formy

aktywności ruchowej jak: gra w tenisa ziemnego, wszelkie formy łyżwiarstwa na

obiektach otwartych, żeglarstwo i windsurfing, narciarstwo i wiele innych. Koszt

uprawiania tych sportów jest znaczny. Dlatego wydaje się uzasadnione

propagowanie i zachęcanie młodzieży do uprawiania takich rodzajów działalności

ruchowej, które nie wymagają dużych nakładów finansowych, a jednocześnie są

wyrazem określonego poziomu świadomości w zakresie dbania o ciało, zdrowie

i sprawność.

Jako były lekkoatleta chciałbym w tym miejscu przybliżyć lekką atletykę i

ćwiczenia o charakterze lekkoatletycznym jako formę ruchu, która odpowiada

wszystkim omówionym wyżej kryteriom.

Uniwersalna wartość lekkiej atletyki, promującej zdrowie i będącej wyrazem

stylu życia polega m.in. na naturalnych formach ruchu, ich bogactwie, na

możliwości doboru takich ćwiczeń i sposobu ich wykonania, które odpowiadają

wiekowi, typowi budowy ciała, możliwościom motorycznym, zainteresowaniom,

upodobaniom jednostki i grupy. Ćwiczenia lekkoatletyczne mogą być uprawiane w

każdych warunkach terenowych. Szczególnie cenne jest uprawianie lekkiej atletyki

w terenie otwartym, pozwalającym na bezpośredni kontakt z przyrodą. Ćwiczenia

lekkoatletyczne można uprawiać indywidualnie i grupowo. Grupy mogą być:

rówieśnicze, koedukacyjne, wielopokoleniowe, grupy przypadkowe i okazjonalne,

celowo dobierające się np. o podobnych zainteresowaniach w sposobie

odpoczynku i spędzania wolnego czasu. Lekkoatletyka uprawiana w gronie

rodzinnym lub koleżeńskim daje możliwość integracji rodzinnej i społecznej

przyczyniając się do pogłębienia i uatrakcyjnienia kontaktów towarzyskich,

zdrowego i przyjemnego spędzenia czasu wolnego.

Najpopularniejszą grupą ćwiczeń lekkoatletycznych i najczęściej stosowaną są

marsze i różnego rodzaju biegi. Stanowią one podstawową formę lekkiej atletyki ze

względu na naturalność ruchu i efektywność oddziaływania na organizm ludzki, a

szczególnie na wydolność. Jednak nie tylko formy biegowe stanowią o wartości

lekkiej atletyki. Istnieje cała grupa ćwiczeń i form ruchowych o charakterze

szybkościowo – siłowym (skoki) oraz grupa ćwiczeń o charakterze siłowo –

szybkościowym (rzuty). Bardzo popularne i polecane jest tzw. „wielobojowe”

uprawianie ćwiczeń lekkoatletycznych, kiedy treść zajęć obejmuje ćwiczenia z

różnych grup oddziaływujących wszechstronnie na człowieka.

Zaletą lekkiej atletyki i jej niewątpliwą wartością jest możliwość samooceny

i samokontroli własnych umiejętności motorycznych i wydolnościowych oraz

Powrót do spisu treści

A. Romanowicz, Ćwiczenia lekkoatletyczne promujące zdrowie

113

zmian zachodzących w tym zakresie pod wpływem ćwiczeń, jak również

możliwość porównywania się z innymi w sposób bezpośredni i pośredni.

Lekkoatletyka odpowiada na naturalne potrzeby człowieka, który stale musi dążyć

do doskonalenia się, do porównywania się z innymi, do współzawodnictwa i walki

o pierwszeństwo.

Sportowy styl życia, szczególnie promujący zdrowie, obejmuje nie tylko same

działania ruchowe, ale również oprawę towarzyszącą tym ćwiczeniom. Dotyczy to

sposobu ubierania i poruszania się, zwracania większej uwagi na higienę życia,

odżywiania się i odpoczynku, zaopatrywanie się w sprzęt sportowy, interesowanie

się literaturą dotyczącą kultury fizycznej i dziedziny uprawianej aktywności

ruchowej, uczęszczania na imprezy i widowiska sportowe, przebywania i

nawiązywania kontaktów z osobami i grupami o podobnych zainteresowaniach i

stylu życia, walki i ograniczenia różnego rodzaju zjawisk nieprzystających do

sportowego stylu życia, stosowania sportowej zasady „fair play” w życiu

codziennym.

Wszelkie działania powinny prowadzić do wytworzenia w świadomości

jednostki i społeczeństwa przekonania o tym, że o zdrowie powinno się dbać

osobiście, że jednym ze sposobów zachowania zdrowia jest ruch, a szczególnie

ruch na świeżym powietrzu, że kultura fizyczna stwarza szerokie możliwości

realizacji tego zasadniczego celu. Na tym tle wyrażam przekonanie, że na

przykładzie możliwości, jakie stwarza lekka atletyka, aktywność ruchowa w

terenie może skutecznie przyczynić się do promowania zdrowia.

Przykładowy konspekt zajęć – terenowy wielobój lekkoatletyczny dla

klas I-III gimnazjum (chłopcy lub dziewczęta)

Cele główne:

Umiejętności – doskonalenie startu niskiego, skipingi A i C, technika pokonywania

płotków, technika naturalna (nożycowa) skoku wzwyż i skoku w dal oraz technika

pchnięcia kulą.

Zdolności motoryczne – kształtowanie szybkości, skoczności, siły i wytrzymałości.

Miejsce zajęć: niezabudowany teren w pobliżu szkoły lub teren leśny.

Ilość ćwiczących: do 24 uczniów.

Czas trwania zajęć: 45 minut.

Przybory i przyrządy: płotki i stojaki do skoku wzwyż (mogą być prowizoryczne

– wykonane z gałęzi), sznurek, małe kamienie, piaskownica lub teren o miękkim

podłożu.

Metody: zadaniowa ścisła i zabawowa.

Konspekt lekcji

Zadania

Czas.

Sposoby realizacji

Uwagi

Część wstępna – 10 minut

114

V Sympozjum „Postawy proekologiczne u progu XXI wieku”, Sułów 27.09.2003

Czynności

organizacyjno

- porządkowe

3’

Zbiórka, powitanie, sprawdzenie obecności.

Podanie tematu, przypomnienie o zasadach

bezpieczeństwa podczas wykonywania

ćwiczeń.

Ustawienie

ćwiczących

w szeregu.

Podzielenie

ćwiczących

na dwie

grupy.

Rozgrzewka 7’

Trucht i lekki bieg – około 500-800 metrów.

Prowadzący

i ćwiczący

biegną w

rzędzie.

Ustawienie

w szeregu.

Ćwiczenia gimnastyczne

PW – postawa zasadnicza w rozkroku. Skłony

tułowia w przód z dotknięciem dłońmi RR do

podłoża; krążenie tułowia z RR złączonymi

nad głową; krążenie bioder z RR położonymi

na biodrach; skłony tułowia w bok z RR jw.

PW – podpór przodem. Ugięcia i wyprostny

RR, tzw. pompki (10 razy).

PW – stojąc w szerokim rozkroku.

Przenoszenie ciężaru ciała na LN, potem na

LP; skręty tułowia w lewo i w prawo.

PW – stojąc w szerokim rozkroku.

Przenoszenie ciężaru ciała na LN, potem na

LP; skręty tułowia w lewo i w prawo.

PW – przysiad podparty; wyprost LN,

następnie PN do tylu na przemian (10 razy),

wyrzut do wyprostu w tył obu NN (10 razy)

PW – stojąc na jednej nodze; krążenie LN

następnie PN w przód i w tył.

Część główna – 30 minut

Ćwiczenia w

formie

zadaniowo-

ścisłej i

zabawowej,

doskonalące

elementy

techniki.

6’

Bieg szybki; starty, skipingi, przebierki:

-bieg parami na odcinku 20 m,

-skiping A (2 x 20m),

-szybki luźny bieg-przebieżka,

-skiping C (2 x 20m),

-bieg sprinterski z pozycji stojącej,

-szybki bieg ze startu niskiego, rywalizacja w

parach ( 2 x 20m).

Bieg przez płotki:

-bieg z przenoszeniem nad płotkiem nogi

odbijającej. Ćwiczący w truchcie nogę

Ćwiczący

biegną 20

metrów

parami i

wracają

krokiem

marszowym

na start.

Ćwiczący

biegają

parami

6’

Powrót do spisu treści

A. Romanowicz, Ćwiczenia lekkoatletyczne promujące zdrowie

115

6’

zakroczną (ugiętą w kolanie) przenosi ponad

płotkiem, nogę atakującą – z boku płotka,

-bieg przez środek płotka z łączeniem ruchów

nogi atakującej i zakrocznej. Uczniowie

pokonują płotki biegnąc pojedynczo.

Skok wzwyż techniką naturalną:

-skoki „nożycami”ponad sznurkiem

zawieszonym na takiej wysokości, aby

wszyscy mogli ją pokonać

-skok wzwyż techniką naturalną; rywalizacja

w grupach-ile osób z grupy pokona daną

wysokość.

Pchnięcie kamieniem na odległość:

-na 4 stanowiskach ćwiczący wykonują

pchnięcie kamieniem na odległość; po nich

pchnięcia wykonuje następna „czwórka”itd.

Skok w dal:

-skoki w dal z rozbiegu około 5-6 kroków (5

razy),

-drużynowy skok w dal z miejsca. Zwycięża

ta grupa, która uzyska łącznie większą

odległość.

pokonując

brzeg

płotków z

lewej i

prawej

strony.

6’

Wybieramy

bardzo

miękkie

podłoże.

Kamienie o

wadze 3-4

kg.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: