Barbara Wood-Oznaki ĹĽycia.pdf

Barbara Wood

Oznaki Ŝycia

(Vital Signs)

PrzełoŜyła Teresa Sośnida

Jest to niezwykła ksiąŜka

dedykowana dwóm niezwykłym osobom:

Kate Medinie – mojej redaktorce,

i Harveyowi Klingerowi – mojemu agentowi.

Najgłębsze wyrazy wdzięczności

kieruję do trzech dam,

które tak chętnie podzieliły się ze mną

swymi doświadczeniami.

Są to: dr Barbara KadellWootton,

dr Marjorie Fine i dr Janet Salomonson.

Pragnę takŜe podziękować dr. Normanowi Rubaumowi

za odpowiadanie na pytania zadawane w panice

oraz cierpliwe czytanie rękopisu,

a dr Mauriel H. Svec za pomoc

przy pokonywaniu najwyŜszych przeszkód.

Za Kenię specjalne asante sana

dla Allena Gicheru z Nairobi.

A do Tima i Rainie Samuelsów

kieruję wyrazy wdzięczności

za gościnność podczas mojego pobytu w ich domu

w River Lodge w Samburu w Kenii.

Część I

19681969

Rozdział 1

Przypominali linoskoczków, gdy gęsiego wchodzili do auli, a potem z wielką

ostroŜnością przeciskali się pomiędzy rzędami siedzeń, jak gdyby w dole czyhało na

nich niebezpieczeństwo. Pięć kobiet i osiemdziesięciu pięciu męŜczyzn nerwowo

uśmiechając się do siebie, nieśmiało mamrotało pod nosem grzecznościowe formułki

powitalne. Dla wielu był to jeden z najbardziej zatrwaŜających poranków w Ŝyciu –

moment, do którego przygotowywali się od lat. w końcu nadszedł. Większość z nich

wciąŜ nie mogła w to uwierzyć.

Kobiety nie znały się przedtem. Spotkały się dzisiaj po raz pierwszy – na

inauguracji roku akademickiego w murach akademii medycznej. Pomimo to zajęły

miejsca obok siebie na końcu najwyŜszego rzędu, podświadomie jednocząc się

przeciwko druzgocącej większości studentów płci męskiej. Przed rozpoczęciem

ceremonii otwarcia, podczas której miały zostać wstępnie zapoznane z programem

studiów, prowadziły ze sobą ciche rozmowy, stawiając pierwsze niepewne kroki na

drodze do zawarcia bliŜszej znajomości.

Studenci pierwszego roku medycyny byli prymusami w swoich liceach. Zostali

wybrani spośród trzech tysięcy kandydatów ubiegających się o przyjęcie do elitarnej

uczelni połoŜonej w skałach Palos Verdes nad Pacyfikiem. Z wyjątkiem jednego

Murzyna, dwóch Meksykanów i pięciu kobiet, które siedziały na skraju górnego

rzędu, świeŜo upieczeni studenci Akademii Medycznej w Castillo w 1968 roku swoim

wyglądem przywodzili na myśl produkty z tej samej linii montaŜowej: byli młodzi,

biali i pochodzili ze średniej oraz z wyŜszej sfery. Na sali panowała cięŜka atmosfera.

W powietrzu niemal wyczuwało się lęk dziewięćdziesięciu przyszłych adeptów sztuki

medycznej.

WzdłuŜ rzędów szeleściły papiery, gdy wszyscy przeglądali zadrukowane

arkusze, które otrzymali przy wejściu. Była tam historia szkoły w Castillo, niegdyś

rozległej hacjendy starych kalifornijskich hidalgów, oraz list powitalny, który

zapoznawał ich z wydziałami, personelem i kodeksem uczelni. MęŜczyzn

obowiązywały krawat i marynarka, krótkie włosy i zakaz noszenia brody, a kobiety

spódnice do kolan oraz zakaz noszenia sandałów i spodni.

Wreszcie lampy przygasły. W blasku reflektorów była juŜ tylko widoczna pusta

katedra. Gdy dziewięćdziesięcioosobowe audytorium uciszyło się, skupiając uwagę na

podium, z cienia wyłoniła się postać i zajęła miejsce w kręgu światła. Wszyscy

rozpoznali dziekana Hoskinsa, którego fotografię mieli przed sobą w wykazie

członków personelu administracyjnego.

Stał przez chwilę, wspierając się dłońmi o pulpit i powoli ogarniał spojrzeniem

coraz to wyŜsze rzędy. Zatrzymywał wzrok na poszczególnych rozpalonych twarzach,

jak gdyby chciał kaŜdą z nich zapamiętać. I kiedy juŜ wydawało się, Ŝe nigdy nie

przemówi, a chwila oczekiwania przeciągała się i wzdłuŜ rzędów zerwał się szmer,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: