Barbet Pierre - Szczatki w kosmosie.pdf - Barbet Pierre - Zabr7

Page 1 of 5

Pierre Barbet Szczątki w kosmosie

C zirw gwałtownym ruchem oderwał taśmę wysuwającą się z

komputera. Przyglądał się jej przez chwilę, wreszcie położył przede mną

i powiedział:

- A więc, Lwaa, jednak nie przybyliśmy tu na próżno! Ta planeta jest

zamieszkała...

Położył mi poufale rękę na ramieniu i pochyliwszy się, jakby chciał

lepiej widzieć, przysunął głowę do mojej.

Cofnęłam się odruchowo. Ten stary zbereźnik nigdy nie przepuścił

żadnej okazji... Nie jestem znów taka święta, ale nie lubię Czuwa. Po

pierwsze uważam, że śmierdzi. Któregoś dnia podaruję mu parę litrów

dezodorantu. A po drugie - nie znoszę jego obleśnych manier. Gdyby

chociaż powiedział otwarcie, o co mu chodzi, ale nie! Zawsze te

niedomówienia... Ach, to nie był dla mnie szczęśliwy dzień, kiedy Biuro

Badań Zamieszkałych Planet wyznaczyło nas do jednej ekipy!

W końcu, wystarczy zachować odpowiedni dystans. Po zakończeniu

misji poproszę o przeniesienie na inny statek, Na razie jedno było

pewne: planeta tętnica życiem, jej mieszkańcy znaleźli tu dogodne

warunki egzystencji. Pozostawało tylko stwierdzić, jaki stopień rozwoju

osiągnęli.

- Trzeba będzie to dokładnie zbadać - powiedziałam. - Jeżeli się kiedyś

zdecydują na podbój Kosmosu, ich bliskie sąsiedztwo może być dla

planety Ywwor niebezpieczne.

- Słusznie! Ale ostrożność przede wszystkim. Jeżeli mają rozwinięta

technologię, zajmą się już tym nasze eskadry. Konieczne będzie

intensywne bombardowanie. Setka bomb kobaltowych powinna

wystarczyć. Włączę pole maskujące.

Zabrał rękę, co pozwoliło mi trochę odetchnąć, i przystąpił do

uruchamiania instrumentów pokładowych.

Ponieważ bez przerwy zmienialiśmy pozycję, a postoje były bardzo

krótkie, byliśmy dla tamtych nieuchwytni. Tym niemniej nasze kamery

mogły dokonywać zdjęć, które pozwoliłyby ustalić stopień rozwoju tych

istot z naukowego punktu widzenia. Godzinny lot na małej wysokości

file://C:\Documents and Settings\ADAM\Pulpit\Zbiór książek - autorzy na literę B\ksiazki_ ...

08-11-05

Page 2 of 5

dał nam pełna informację: żadnych miast, żadnych fabryk,

najmniejszego śladu upraw ani hodowli. Przybyliśmy w samą porę!

- Dzikusy - stwierdził Czirw - ale można zaobserwować, że wielu z

nich przyjęto już postawę stojącą. A skoro stali się dwunożni - ich mózg

może zacząć szybko się rozwijać. Jeszcze jakieś sto, dwieście lat i

wynajdą koło.

- Tak - zgodziłam się. - Wiele gatunków tutaj ma chwytne ręce i

niedługo zaczną produkować narzędzia. A jednak bardzo chciałabym

wiedzieć, które z nich pierwsze osiągną wyższy stopień inteligencji:

drapieżne czy trawożerne?

- Przemawia przez ciebie prawdziwy biolog! Cóż to może mieć za

znaczenie, skoro tak czy inaczej czeka je zagłada?...

- Wiem... Ale to nie znaczy, że tego nie żałuję. Uważam, że Rada nie

spełnia swego zadania, jest zbyt ostrożna. Systematyczne badania tych

prymitywnych istot, prowadzone przez kilkuset lat, wyjaśniłyby proces

ewolucji, który mimo wszystko ciągle jest jeszcze niejasny!

- No to co? Co nam z tego przyjdzie? My, Zzorgi, mamy dość

problemów na własnej planecie, po co nam zajmować się innymi?

- Niestety, masz rację! Tylko drakońska kontrola urodzeń pozwala nam

przetrwać. Jaka szkoda, że nie można tu sprowadzić kilku milionów

naszych. Cóż to by był za raj! Temperatura w sam raz, wilgotność

powietrza idealna, bujna roślinność, wystarczająca, żeby Wyżywić

trawożernych... Obfitość metali...

Rada na pewno wyśle, jak zwykle, kilku osadników. Masowy transport

ludności z Ywworu byłby niemożliwy: potrzeba by było tysięcy

pojazdów. Tymczasem, jeżeli chcesz, mogę się dla ciebie postarać o

przydział do misji naukowej, w której będę brał udział. Byłbym bardzo

rad.

"O nie... - pomyślałam sobie. - Sam na sam z tym starym satyrem!"

A jednak trzeba z nim uważać, jest taki ustosunkowany.

Odpowiedziałam więc uprzejmie:

- Och, Czirw! To byłoby cudownie! Niestety obawiam się, że będzie to

niemożliwe, ponieważ muszę odbyć staż w laboratorium profesora

Sorxa...

Ten obleśny drań miał tak zawiedzioną minę, że zrobiło mi się go

prawie żal. Mruknął markotnie:

- Jaka szkoda! Ale może później będziesz mogła jakoś do mnie dobić...

"Właśnie, gadaj zdrów. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby uciec

jak najdalej od ciebie, żeby nie oglądać tej twojej gęby..." - Ależ

file://C:\Documents and Settings\ADAM\Pulpit\Zbiór książek - autorzy na literę B\ksiazki_ ...

08-11-05

Page 3 of 5

oczywiście! - wykrzyknęłam. - Trzeba będzie tylko poczekać jakieś dwa,

trzy lata... Rozchmurzył się:

- W oczekiwaniu szczęśliwych dni, musimy zadecydować, w jaki

sposób pozbędziemy się tych prymitywnych stworzeń. Myślałem o

rozpyleniu hormonów sterylizujących samce. Co o tym sadzisz?

Wystarczyło na niego spojrzeć, żeby zdać sobie sprawę, jaka

przyjemność odczuwał na myśl o takiej perspektywie. Musiałam go

rozczarować:

- Zapominasz, że te substancje pozostają długo aktywne. Nasi osadnicy

będą narażeni na ich działanie.

- Rzeczywiście! A co powiedziałabyś o środkach pobudzających? Pod

ich wpływem wyniszczyliby się wzajemnie.

- Niezły pomysł... Tylko mamy ich za mało.

Czirw sprawdził dokładnie za pomocą komputera wiarygodność mojej

uwagi. Zawsze wyprowadzało mnie to z równowagi. Tak jakbym miała

zwyczaj rzucać słowa na wiatr. Później powiedział:

- Bardzo słusznie. Jesteś równie urocza jak uczona, moja droga Lwaa.

Przyznam, że brakuje mi pomysłu. Masz coś

Udałam, że się zastanawiam, żeby go trochę potrzymać w niepewności.

Po chwili oświadczyłam:

- Sprawa wydaje mi się dość prosta: użyjemy defoliantów.

Stary dureń nie od razu się zorientował. Wymamrotał z poważną miną:

- Przyznam się, że nie rozumiem...

- A jednak to dość proste - podjęłam. - Wraz z użyciem defoliantów i

herbicydów roślinność zniknie w ciągu roku, dwóch lat. Istoty

roślinożerne wygina od razu, a wtedy drapieżne, pozbawione

pożywienia, wymordują się między sobą.

- Chytre! - powiedział Czirw pełen uznania. - Oczywiście, nasze

rezerwy środków chemicznych są wystarczające?

- Jasne, inaczej nie wspominałabym o tym!

- A ich działanie jest dosyć krótkotrwałe, co pozwoli naszym

osadnikom zainstalować się tu na stałe! Chodź, moja droga, niech cię

uściskam!

Z obrzydzeniem musiałam znieść ten pocałunek. Zabraliśmy się do

pracy. Wyłączywszy pole maskujące, rozpoczęliśmy lot nad

kontynentami nieszczęsnej planety. Czasami dostrzegałam któregoś z

moich biednych pobratymców, jak podnosił głowę ku przelatującej nad

file://C:\Documents and Settings\ADAM\Pulpit\Zbiór książek - autorzy na literę B\ksiazki_ ...

08-11-05

Page 4 of 5

nim maszynie i nie mogłam powstrzymać się od uczucia litości. Wcale

mi się nie podobało takie rozczulanie się nad ich losem. Co roku

absolwenci uniwersytetu byli obowiązani odbyć staż we flocie

kosmicznej, a ja - jako biolog specjalizujący się w ekologii - musiałam

wyruszyć na statku badawczym wysłanym na chybił trafił w galaktykę

dla przeprowadzenia systematycznej eksploracji gwiazd naszego

systemu. Wiedliśmy życie niczym nieskrępowane - nikt nie wiedział,

gdzie jesteśmy, ani się o nas nie troszczył, ale za to musieliśmy

dokonywać ludobójstwa.

Nasz pojazd pozostawał na orbicie przez kilka miesięcy w oczekiwaniu

na wyniki podjętej przez nas akcji. Rzeczywiście, wszystko przebiegało

zgodnie z planem: trzy miesiące wystarczyły do zlikwidowania na ,tej

planecie niepożądanej fauny.

Niestety, mój towarzysz nie przestawał mnie napastować, pomimo

środków uspokajających, które mu ukradkiem aplikowałam. Z każdym

dniem stawał się coraz bardziej agresywny i w chwilach odpoczynku

musiałam zamykać się na cztery spusty w swojej kabinie. Nie muszę

mówić, z jaką ulgą powitałam nadejście dnia powrotu.

Moja jedyna pociecha jest staranne nagrywanie na taśmie

magnetycznej wszystkich perypetii związanych z naszym wspólnym

życiem. Cóż za hańba dla Zzorgów, że wydały spośród siebie podobne

indywiduum !

Wzięliśmy kurs na Ywwor. Jeszcze pięćdziesiąt dni lotu w przestrzeni

i pozbędę się go... Najwyższy czas, bo nerwy mam napięte do granic

wytrzymałości! Jeśli się do mnie zbliży, zabiję go...

Tajne archiwa Konfederacji Słonecznej zawierają sporo dość

dziwnych, a często nawet przerażających opowieści. Ta, która

p rzedstawiamy, jest jedną z najdziwniejszych.

P odczas swej trzeciej podróży komendant Lodell zauważył wrak

statku kosmicznego, unoszący się niedaleko jego pojazdu. Udało mu się

do niego zbliżyć. Ekipa wysłana na pokład dokonała tam niesamowitego

odkrycia : w przedziale dowodzenia znajdowały się szczątki dwóch

szkieletów. Zaciskały jeszcze w dłoniach nieznaną broń, która nie

file://C:\Documents and Settings\ADAM\Pulpit\Zbiór książek - autorzy na literę B\ksiazki_ ...

08-11-05

Page 5 of 5

pozostawiła cienia wątpliwości co do przebiegu wydarzeń: astronauci

pozabijali się wzajemnie.

Jak dotąd, nie było w tym nic specjalnie sensacyjnego. Ale badanie

kości rozwiało wszelkie wątpliwości co do rodowodu tajemniczych

nawigatorów. Były to trzymetrowe jaszczurki, mimo małych rozmiarów

dość blisko spokrewnione z drapieżnymi dinozaurami - ceratozaurami.

Większość instrumentów pokładowych rozpadła się w proch, co

dowodziło, że pojazd znajdował się tutaj od setek milionów lat.

Tymczasem w jednej z kabin znaleziono taśmę magnetyczna. Zabrano ją

na Ziemię i po miesiącach wysiłków naszym językoznawcom udało się

ją odczytać. Dopiero wtedy ludzie dowiedzieli się, w jaki sposób wielkie

jaszczurki zniknęły z ich planety, gdyż do tej pory nic nie tłumaczyło w

zadowalający sposób tajemnicy ich totalnej zagłady. Dało to biologom

wiele do myślenia - większość spośród nich była. przekonana, że tylko

ssaki mogły dać początek istotom myślącym.

Co prawda, wielu uczonych poddaje w wątpliwość tekst tłumaczenia

taśmy, która po prostu uważają za mistyfikację. Z drugiej strony, nikt nie

twierdzi, że fotografie przywiezione przez komendanta Lodella zostały

sfałszowane. Niestety, rozsypały się pod dotknięciem, co uniemożliwiło

paleontologom ich zbadanie.

Obecnie wszystkie pojazdy wysycane w podróże badawcze

wyposażone są w potężna broń. Być może, potomkowie Zzorgów błądzą

jeszcze gdzieś w pobliżu Ziemi, a wtedy...

Ale to już inna historia.

przekład : Krystyna Pruska

powrót

file://C:\Documents and Settings\ADAM\Pulpit\Zbiór książek - autorzy na literę B\ksiazki_ ...

08-11-05

Barbet Pierre - Szczatki w kosmosie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: