Barbet Pierre - Zadziwiająca planeta.pdf - Barbet Pierre - Zabr7

Pierre Barbet - Zadziwiająca Planeta

K leena znam od wielu lat: fajny facet, choć zawsze

strasznie przepracowany. Studiowaliśmy razem kilkadziesiąt

lat temu, potem on został mianowany komisarzem rządu

światowego, podczas gdy ja, no cóż, oficjalnie jestem

kapitanem floty...

Kiedy ten stary koń ukazał się w wideofonie, aby zaprosić

mnie na szklaneczkę crocciny, byłem pewien, że coś w trawie

piszczy: Roger jest bardzo dumny ze swojej crocciny, którą

sprowadza aż z Epsilon Eridani i częstuje nią tylko przy

wyjątkowych okazjach!

Zaproszenie przyjąłem, ponieważ nie miałem akurat nic

specjalnego do roboty. Parkując latający wóz na tarasie, od

razu zauważyłem dwa typy bawiące się w podlewanie

egzotycznego ogródka, jednak spojrzenia, którymi mnie

otaksowali, nie mogły zmylić tak chytrego lisa jak ja:

oczywiście gliny pilnujące swego szefa...

Skorzystałem więc szybko z szybu -antygrawitacyjnego i już

byłem przed drzwiami starego kumpla: wpuścił mnie służący

o budowie atlety, prześwietlając na wstępie promieniami X -

bez uprzedzenia ma się rozumieć! Potem wreszcie znalazłem

się w środku.

Kleen rzucił mi się na szyję i mało brakowało, a połamałby

mi żebra z radości. Wydawał się rzeczywiście szczęśliwy z

naszego spotkania, ale kiedy w końcu posadził mnie na

tapczanie, zobaczyłem, że coś go gryzie.

Po wstępnych pogaduszkach: - Co słychać? Co porabiasz?

Powinniśmy się częściej widywać... - Roger nalał crocciny i

dopiero wtedy zdecydował się przejść do rzeczy:

- Mój stary Marco - zaczął (Marc Duiggi to właśnie ja -

Marco dla przyjaciół) - mam cholerny kłopot: rząd zlecił mi

przeprowadzenie śledztwa w pewnej aferze z narkotykami, no

a sprawa okazała się paskudnie skomplikowana... Czasem

nawet już zastanawiam się, czy nie chodzi tu o zorganizowany

atak przeciwko Ziemi.

- Wojna chemiczna? Chyba trochę przesadzasz. Przecież ze

wszystkimi naszymi koloniami w Kosmosie jesteśmy w

doskonałych stosunkach !

- Och, nie przypuszczam, żeby tu chodziło o inwazję spoza

Ziemi, choć mimo to wobec zaistniałej sytuacji zmuszony

jestem prosić cię o współpracę.

- Ale przecież ja pozostaję pod rozkazami dowódcy floty -

zaprotestowałem.

Roger zrobił zaprzeczający ruch ręka:

- Już nie, teraz pracujesz dla mnie - jeśli naturalnie się

zgodzisz. Ale przedtem chciałbym ci pokazać kilka

przezroczy, abyś zorientował się, o co chodzi.

To mówiąc, wyciągnął rzutnik i kilkanaście mikrofilmów.

Pierwsze zdjęcie przedstawiało dość obskurną dużą salę, a w

niej na parkiecie splątany tłum facetów i dziewczyn ubranych

w stylu „nowohippisowskim". Sala - jak sala: nic

nadzwyczajnego.

- To właśnie tu wszystko się zaczęło - wyjaśnił Roger - w

tym zupełnie przeciętnym lokalu o nazwie „Pierścień

Saturna". Dostaliśmy najpierw cynk, że zbierają się tam

narkomani. Zauważ, że knajpa znajduje się niedaleko

kosmodromu. No więc dowiedzieliśmy się, że od wielu już

miesięcy do tej speluny przychodziły pewne kręgi

intelektualistów, aby szukać satysfakcji narkotycznych.

Dyskretna obserwacja kosmodromów pozwoliła nam

zidentyfikować pewną liczbę dostawców, rekrutujących się

głównie z różnego rodzaju włóczęgów kosmicznych.

- W jakim stopniu mnie to może wszystko dotyczyć? -

spytałem zdziwiony. - Przecież to jest zwykła sprawa,

interesująca policję kryminalna, sprawa, która nie ma nic

wspólnego z bezpieczeństwem Ziemi !

- Cierpliwości! Ten narkotyk wdychany w postaci aerozolu

wywołuje uczucie niesamowitej pewności siebie, stan euforii i

jednocześnie agresywność... No i w miarę upływu czasu

rejestrowaliśmy coraz więcej różnych przestępstw. Z byle

powodu faceci dźgali się nożami, aż w końcu sprawa nabrała

takich rozmiarów, że praktycznie niemożliwe było

wychodzenie z domu w nocy w okolicach kosmodromów.

- Fakt, rzeczywiście coś o tym słyszałem w wideofonii -

przypomniałem sobie - ale mówiono, że sytuacja została

zupełnie opanowana...

- Skądże znowu! Jest na tyle źle, że minister polecił mi w

oficjalnych sprawozdaniach liczyć część zamordowanych jako

ofiary wypadków drogowych.

- Do licha!... Dlaczego jednak nie wzmożecie kontroli na

kosmodromach? Roger wzruszył ramionami:

- To wcale nie takie proste. Wprawdzie zarekwirowaliśmy

rzeczywiście kilkadziesiąt kilo Loppa, ale te typy tak się do

tego przyzwyczaiły, że chemicy bardzo prędko odkryli sposób

sztucznego syntetyzowania narkotyku. Oczywiście, dla nas to

nie problem potrzebują odczynników, specjalnej aparatury i

łatwo byłoby ich nakryć. Gdyby to było tylko to, nie

zawracałbym ci głowy...

- Więc wykrztuś wreszcie z siebie, o co chodzi !...

- Słuchaj dalej! Sprawa trwa już od ponad roku, niektóre z

dziewczyn zaszły w ciążę i urodziły dzieciaki; pod pretekstem

badań okresowych zrobiono im test chromosomowy. Dopiero

wtedy wybuchła bomba : okazało się, że wszyscy chłopcy

mieli komórki o większej niż normalnie liczbie

chromosomów!

- Byli chyba, nienormalni?

- To jest łagodne określenie. Prawdziwe dzikie bestie!

Jednoroczne dzieci musiano zamykać w klatkach...

- Do licha, to już zaczyna być poważne!

- Sam widzisz. Pozostaje pytanie, czy mamy do czynienia ze

zwykłym przypadkiem, czy też jest to zorganizowana akcja

przeciwko Ziemianom. Osobiście myślę, niestety, raczej o tym

drugim.

Wyciągnąłem tytoń i nabiłem sobie fajkę, co pozwoliło mi

się przez chwilę zastanowić

- Czy domyślasz się, skąd pochodzi ten narkotyk? Chodzi mi

zwłaszcza o jego pierwsze dostawy.

- Być może. Chłopcy z laboratorium dobrze pracowali i

obejrzeli sobie ten żółty proszek pod mikroskopem. Wykryto

w nim liczne komórki o dość dziwnych sześciokątnych

kształtach; zupełnie nie spotykane na Ziemi. Zwróciłem się

więc do egzobiologów i w końcu ten słynny profesor Valbius

orzekł, że są to komórki wielkich paproci rosnących na

Yonder 2, Roślinność tej planety przypomina to, co

znajdowało się na Ziemi w poprzedniej erze. Nie ma zatem

wątpliwości: narkotyk musi pochodzić właśnie stamtąd...

Zresztą wszyscy wiedza, że osadnicy na Yonder nie znoszą

Ziemian, ponieważ czują się eksploatowani przez nasze

wielkie firmy importowa-eksportowe. Trochę nacji w tym

nawet jest...

- Innymi słowy - westchnąłem chcesz, abym tam pojechał i

rozejrzał się?

Tak, mój stary. Jesteś jedyną osobą, która może się do tego

nadawać. - Mam jednak wrażenie, że o czymś zapomniałeś -

zamruczałem w odpowiedzi. - Ilu ludźmi tam dysponujesz?

- Mam pięciu agentów - odrzekł z pewną niechęcią - ale to

chłopcy sprawdzeni i nie nowicjusze!

- Doskonale! A w jakich przebrał niech występują?

- Nie rzucających się w oczy, naturalnie...

- No więc ze mną będzie inaczej. Ja chcę być tam w roli

kogoś bardzo znanego, tak znanego, aby niedorzeczna była

myśl o podstawieniu... Na przykład jako Lidtano.

Roger zagwizdał z podziwem :

- Ostro zaczynasz... Naturalnie nie ma żadnego problemu od

strony wyglądu zewnętrznego, jesteś takiego wzrostu jak ten

Barbet Pierre - Zadziwiająca planeta.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: